San Sebastian de La Gomera, 30-01-2011

Hallo allemaal,

Morgen zijn we alweer 2 weken op La Gomera en hebben veel van dit ontzettend mooie eiland gezien.

Allereerst is het hier heerlijk rustig in vergelijk met Las Palmas, want hier zijn geen snelwegen en zeer weinig ziekenauto's en politieauto's die langs komen met loeiende sirenes!

Het eiland is mooi groen, dus het regent hier ook veel en regelmatig, zoals vandaag!

Maar dat mag de pret niet drukken, want we hebben hier heerlijke wandelingen gemaakt.

We hebben het voordeel dat vlak bij de haven het busstation ligt, waar we na een bezoekje aan de supermarkt (broodbeleg voor onderweg) heen gaan en om 10.30 uur vertrekken.

Er zijn hier 3 lijnen die het hele eiland afdekken, echter met een zeer korte beperkte regeling, want de meeste lijnen beginnen hun laatste rit om ca. 16.30 uur.

Wij hadden van de week ook een vrij lange wandeling gemaakt, waardoor we pas om 17.30 uur in een plaatsje kwamen en uiteindelijk de taxi moesten nemen om terug naar de boot te komen omdat de laatste bus al voorbij was gekomen.

Bijgaande foto's geven een indruk van de wandelingen, waar we ook regelmatig via kleine smalle paden langs steile afgronden lopen, dus voor mensen met hoogtevrees is dit niet het meest aantrekkelijke gebied.

Aan de boot hebben we de laatste klusjes bijna geklaard en van de week heb ik de scepter voor de zij-instap nog aangepast, want deze was niet goed ondersteund en stond veel te krom.

Met ondersteuning van een collega zeiler die las- (TIG) apparatuur aan boord had, heb ik de oude ondersteuning weggeslepen en een nieuwe hogere steun geplaatst, waardoor de scepter nu netjes recht blijft staan.

Ook de reservepomp voor de watermaker is in Las Palmas binnengekomen (eindelijk) en de bestelde scheidingstrafo's (voor Erik en ons). Een bevriende Nederlandse zeiler heeft deze spullen voor ons opgehaald en hier naar La Gomera gebracht!

Alleen was de afmeting/gewicht van de trafo niet in overeenstemming met de verkregen informatie. Men had ons gezegd dat de trafo's ongeveer 10 x 10 x 10 cm zouden zijn met een gewicht tussen de 3 à 4 kg, de werkelijkheid is een afmeting van 20 x 20 x 25 cm met een gewicht van 28,5 kg!

Maar voor een groot gedeelte van de wereld waar men 110, 115, 125 of 220 - 250 Volt heeft, hebben wij nu een omvormer/scheidingstrafo die ons max. 3600 Watt kan leveren bij 220 Volt! en dat voor een prijs die ongeveer 75 % lager is dan in de Benelux!

De trafo zal ik eerst nog even voorzien van een laagje blanke lak en ga ik inbouwen op de vloer van de TD, maar eerst een in rubber opgehangen stoel maken om deze 'geluidloos' te monteren.

Zoals het nu uitziet, gaan we maandag varen richting Kaap Verden, want de meteorologen hebben een gunstig weerraam met N tot NO (4 - 6 Bft) wind voor de komende week aangegeven, dus we zijn ca. 6 dagen onderweg.

Jullie kunnen ons volgen via de site, waar ik een link heb gemaakt naar Yotreps, maar er is ook een mogelijkheid om ons via internet te volgen via de link:

http://www.marinetraffic.com/ais/default.aspx?zoom=10&mmsi=244070428&centerx

=-15.75948&centery=28.16646# 

We hebben ook onze Iridium telefoon geactiveerd en zijn dus ook (mits we deze horen of aan hebben staan) op de hele wereld bereikbaar.

In verband met de hoge belkosten (voor jullie en ons) en extra handelingen hebben wij besloten het nummer alleen aan de kinderen te geven, maar als jullie ons iets willen doorgeven, kan dat altijd via hen. 

Ze zijn als volgt bereikbaar:

Suzanne:  06 10782106

Fons:  06 42102605

Sander: 06 53735217

Sander thuis: 023 5652683

Vriendelijke groet, tot emails, skypes, of via de telefoon,

Paulien en René,

Las Palmas, 15-01-2011

Hallo allemaal,

Na ongeveer 7 weken in Las Palmas te hebben vertoefd wordt het tijd dat we weer eens de trossen los gooien, vooral omdat de middenstand ons begint te herkennen en te begroeten!!

We hebben de afgelopen weken absoluut niet stil gezeten en ik zal proberen in vogelvlucht te vertellen wat we allemaal gedaan hebben, hoofdzakelijk ter voorbereiding van de grote oversteek.

Allereerst hebben we het schip getracht wat veiliger te maken voor het geval we een keer over de kop gaan bij zware wind en grote golven, dus alle luiken dienen dan dicht te blijven, zowel de vloerluiken als de luiken onder de bankjes, onder de bedden, de bar in de tafel, de kaartentafel, want ja als we een rondje draaien hebben we al ellende genoeg en willen we niet verrast worden door een hele voorraad aan eten, flessen wijn, zwemvesten, gereedschap, schoenen, kleding en andere materialen door de boot.

Het geeft ook zo'n rotzooi, vooral als de flessen in duigen vallen...... Is natuurlijk ook erg zonde, want je kan er beter maar van genieten...

De bijgaande foto's geven een indruk wat we allemaal gedaan hebben, veel zelf gemaakt en ontworpen en veel geduld gehad met het zoeken van de gewenste vloer-sluitingen (lees heel Las Palmas afgestroopt om de juiste materialen te verkrijgen).

We hebben ook een extra lier gekocht en geïnstalleerd voor het indraaien van de Genua, een extra beugel gemonteerd voor de buiskap, zodat in en uitstappen uit de kuip nog wat veiliger is geworden.

Voor de zekerheid hebben we ook nieuwe accu's gekocht, welke nu in de zeilenberging als 2^e accubank zijn opgeslagen. Hierdoor is onze capaciteit gegroeid naar 630 Ah.

Als insluippreventie voor de nachtelijke uren op anker hebben we een detector geplaatst die we op zowel een alarm- als een ding-dong- signaal kunnen instellen. Hopelijk is het niet nodig, maar je weet maar nooit.

Ook hebben we de verlichting aangepast en daar waar mogelijk nu alles uitgevoerd met LED-verlichting, zelfs in de TD, maar het geeft wel lekker licht op de werkbank (zie foto).

Naast hele gezellige Kerstdagen (waar we ook gewoon gewerkt hebben) en lekker gegeten hebben (1^e Kerstdag zijn Ella en Erik wezen eten, 2^e Kerstdag hebben we bij hen gegeten) hebben we ook nog wat veiligheidsapparatuur geïnstalleerd.

We hebben de laatste versie van de True Heading AIS Transponder gekocht en geïnstalleerd (voor de kenners de Carbon + met ingebouwde antenne splitter).

AIS staat voor Automatic Identification System, waarmee wij enkele malen per minuut onze positie, koers en snelheid uitzenden, compleet met scheepsnaam, Callsign en MMSI-nummer.

Tevens ontvangen wij van alle schepen (verplicht voor alle grote schepen m.u.v. vissersschepen en pleziervaart) hun gegevens en kunnen dit in ons digitale navigatieprogramma presenteren. Hierdoor kunnen we ook zien met welke schepen we mogelijk op ramkoers liggen en via de marifoon met elkaar afstemmen wie welke koers gaat varen om een aanvaring te voorkomen.

Een van de grote voordelen voor ons is dat we nu ook gezien worden door de grote schepen en zij een (portabel)-alarm op dit systeem hebben aangesloten, zodat de dienstdoende stuurman altijd gewaarschuwd wordt (of hij moet beschonken onder de tafel liggen......)

Een 2^e voordeel van de AIS is, dat we de gegevens van de ingebouwde GPS kunnen gebruiken, waardoor we een back-up hebben voor als onze basis GPS uitvalt. Deze GPS heb ik nu aangesloten op het MaxSea Navigatie programma en werkt perfekt.

De andere GPS gebruiken wij voor de stuurautomaat (en), om met deze naar een vooraf ingesteld waypoint te zeilen.

De andere stuurautomaat (ST 1000) is een nieuw aangeschafte unit die ik kan gebruiken op de windpilot, vooral als we voor de wind varen met bijvoorbeeld de spinaker op.

Als we met deze spinaker varen, vangt deze zoveel wind, dat de resterende wind(snelheid) over de boot zo minimaal is geworden (we varen dan als het ware de wind dood) dat de windvaan niet meer goed gestuurd wordt door de wind. In deze situatie zetten wij de ST 1000 op de windpilot en sturen we de boot op de koers met deze unit.

Jammer genoeg kan ik SEA-Talk info niet aansluiten, aangezien dan via dit systeem het commando AUTO ook de ST-5000 stuurautomaat wordt aangestuurd, waardoor de gewenste stroombesparing verdwenen is.

Mogelijk dat ik de ST 1000 nog kan aansluiten op NMEA 0183, zodat ik eventueel de wind- en waypoint- info uit het navigatiesysteem kan gebruiken, zonder dat de ST-5000 wordt geactiveerd, echter dit moeten we nog uitproberen.

Ook de SSB (de korte golf zend/ontvang installatie) heeft ons de nodige kopzorgen gegeven, aangezien de antenne tuner niet meer correct bleek te functioneren. Deze Icom AT-130 tuner tune-de alleen nog maar de hoge frequenties, echter de lagere (8 kHz en lager) functioneerde niet meer.

Bij het openmaken van de unit werd ik gelijk geconfronteerd met een sterke verbrandingslucht en na enig zoeken kwam ik er achter dat er een relais verbrand was. Met ondersteuning en assistentie van Dennis van SY de Bodyguard (hij is zendamateur en electronicus) bleek dat er verder gelukkig geen defecten aan de unit waren en heb ik bij de plaatselijke elektronicazaak de identieke relais met spoed (expresse) besteld.

Wij hebben met zendingen van materialen vanuit Europa naar de Canarische eilanden toch wel enige negatieve ervaringen opgedaan.

Zoals aangegeven in onze vorige email, hebben we bij RobWink in Lelystad voor de zekerheid een reserve pomp besteld voor de watermaker, want stel je voor dat we midden op de Atlantic zitten en deze pomp weigert dienst, dan hebben we dus een groot probleem.

Normaal gesproken hou je rekening met de watervoorraad en weet je wat je per dag kan en mag gebruiken als je geen watermaker hebt. Sommige mensen maken de oversteek, waarbij ze per persoon soms maar 1,5 tot 2,5 liter per dag mogen gebruiken.

Om toch nog wat gewicht te besparen varen wij met maximaal 100 liter in onze watertank (we zijn door onze hamsterwoede voor de oversteek ruim 15 cm dieper ** in het water komen te liggen....), maar als wij 100 liter of minder hebben en de watermaker doet het halverwege niet meer, dan kan het zijn dat we ook met 2 of 2,5 liter per dag moeten rond komen en juist dat willen we voorkomen!

Op 12 December 2010 hebben we een reserve pomp besteld en deze zou (in vergelijk met de vorige levering van de membramen) na ongeveer 14 dagen hier afgeleverd moeten worden.

Via Track en Trace konden we de zending in NL perfect vervolgen, 14 Dec. gesorteerd en 16 Dec. verstuurd naar land van bestemming.

Daarna werd het ongelofelijk stil en na de kleine lettertjes van TNT goed gelezen te hebben, blijkt dit systeem te functioneren bij de gratie van de aangereikte informatie van de buitenlandse vervoerders en in deze landen geldt Manana, manana nog steeds.

Na vele verzoeken en speurwerk kreeg ik op 12 Januari van de Correos (Spaanse Post) te horen dat het pakket getraceerd was, een Spaans volgnummer had gekregen en bij hen op de site te volgen was. Het zou op 07-01-2011 in Las Palmas aangekomen zijn en dezelfde dag vrijgegeven door de douane en op transport zijn naar de eindbestemming. Wij blij, want nu kon het elk moment worden aangeleverd, dachten we dus.......!

Nadat we een local hadden ingeschakeld, bleek dat het pakket op 07 -01 was aangekomen in Madrid en nu op transport is in een grote container richting Las Palmas!

Wij hebben nu besloten om na 5 weken wachten het eiland te verlaten na een stel andere Nederlanders bereid te hebben gevonden om ons pakket op te halen en mee te nemen naar La Gomera of Hierro.

Zij nemen eveneens de bestelde en niet op tijd geleverde scheidingtrafo voor ons mee, welke gelijk ook de Zuid Amerikaanse spanning van 110 Volt kan omvormen naar 220 Volt.

Gelukkig heb ik vandaag de met spoed bestelde relais kunnen ophalen, welke ook 2 a 3 dagen te laat geleverd werden!!

MET ANDERE WOORDEN WE ZIJN ALLE VERHALEN EN TOEZEGGINGEN EEN BEETJE ZAT EN WILLEN NU ONS EIGEN PLAN WEER TREKKEN!!!!!

Dus als morgen de wind ons gunstig gestemd is, gaan de trossen los richting La Gomera, ca. 24 uur varen.

We willen de eilanden La Gomera en El Hierro bezoeken en na ca. 2 weken (als de spullen aangekomen zijn) vertrekken naar de Kaap Verdische Eilanden (ca. 5 - 7 dagen varen).

**Het extra gewicht komt mede doordat onze Chefkok Paulien ca. 30 maaltijden heeft bereid en in de ouderwetse Weck-potten heeft opgeslagen! Hierdoor is het mogelijk dat we bij slecht weer toch nog lekker kunnen eten, want dan hoeven we alleen maar wat rijst of pasta te koken, een van de sausen op te warmen en genieten.

Daarnaast staan er nu 5 jerrycans met ieder ruim 30 liter extra diesel onder de tafel in de salon en 2 jerrycans in de TD. De totale dieselvoorraad is hiermee 360 liter geworden, waardoor we ruim 170 uur = ca. 7 dagen kunnen varen op de motor.

Op de site heb ik onder 'Links' een koppeling aangebracht waarmee we dagelijks onze positie via de SSB doorgeven, zodat jullie op een kaartje kunnen zien waar wij zijn en welke vorderingen wij straks op de Atlantic maken.

Nou dit was het dan weer en hopen dat we op La Gomera of Hierro weer internet hebben, anders informeren we jullie via een email zonder foto's, welke we dan versturen met de korte golf radio.

In geval van nood zijn we vanaf 1 Februari ook via de satelliet telefoon te bereiken, echter alleen via Suzanne of Sander, resp. 06-10782106 of 06-53735217.

Groeten uit een nog steeds heerlijk warm Las Palmas (22 - 27 °C),

Paulien en René

SY Viskus

Gran Canaria en Tenerife, 16-12-2010

Hallo allemaal,

Het heeft even geduurd, maar hierbij de belevenissen van de laatste tijd.

Nadat we Judith en Dennis hadden uitgezwaaid, zijn we de volgende ochtend vertrokken richting Gran Canaria, samen met Erik en Ella van de Vrijheid. (Hun dochter, schoonzoon en kleinkind komen met hetzelfde vliegtuig aan op Gran Canaria als Sander).

Na het verlaten van de haven van Gran Tarajal de halfwinder gezet, gelijk de hengel weer in gereedheid gebracht en na ca. 2 uur begon de molen weer te ratelen.

Tijdens het indraaien zag ik een en ander boven water springen en moest ik zelfs de Reel in de grotere vertraging zetten om een en ander binnen te halen, echter na ca. 10 minuten was de spanning van de draad en de vis gevlogen....

's Avonds op anker onder het zuid-westelijke puntje van Fuerteventura en de volgende ochtend om 6.00 uur vertrokken richting Gran Canaria, weinig wind dus eerst op de motor, pas omstreeks het middaguur kon de motor uit en lekker gezeild.

Dit keer had ik meer geluk en heb onderweg weer een Mauo mauo (Geel/blauwe Dorade) gevangen, dit keer zelfs 93 cm!! (zie foto).

Om 16.15 uur het anker uitgegooid bij Playa de Gando, echter na 15 minuten hoorden we een sirene en kregen een mededeling dat het militair terrein was, dus ophoepelen...

Anker op , Erik en Ella hadden een andere havenarm gezien waar we wel achter konden ankeren, echter ditw as volgens de kaart niet toegestaan, maar de pilot gaf aan dat dit doorgaans wel werd getolereerd. Na ruim 1 uur varen weer het anker gedropt en Erik en Ella uitgenodigd om verse vis te eten. Tijdens het fileren van de vis hoorden we een fluitje en sirene, stond een politieman op de kant zenuwachtig heen en weer te lopen en maar fluiten, maar we gaven beide geen teken van leven, want het was alweer donker geworden en hadden geen zin om nogmaals te verkassen. Middels de marifoon afgestemd dat we niet bij elkaar zouden eten, want dan zou de politie ons kunnen zien en alsnog wegsturen en na ruim 1,5 uur is hij afgedropen.

De volgende ochtend met een lekker windje alleen op de fok naar het zuiden gevaren en in de baai bij de haven van Pasito Blanco voor anker gegaan.

Paulien heeft hier weer diverse gerechten gemaakt en geweckt voor de komende week en oversteek. 's Middags naar de kant om uit te zoeken hoe we de volgende ochtend bij het vliegveld konden komen, dat was makkelijk, want er reed ieder uur een bus van en naar het vliegveld.

Op zaterdag 20-11-2010 om 8.15 uur de bus genomen, Sander kwam om 9.40 uur aan en we waren om 12.00 uur weer allemaal aan boord, lekker gegeten, koffie gedronken en een update uit Nederland gekregen.

Sander heeft Erik nog even mogen helpen omdat hij zijn hoofd gestoten had tegen een van zijn zonnepanelen en met een paar zwaluwstaartjes kon hij de zaak weer 'repareren'.

's Avonds met Sander de dorade gegeten.

Zondag om 8.15 uur uitgevaren richting Tenerife, want Sander wilde graag zeilen, de vulkaan de Teide zien, graag vissen en liefst een beetje mooi weer hebben en daarbij ook nog eens verwend worden door zijn oudertjes, dus ja dan probeer je dat in te willigen.

Onderweg jammer genoeg niets gevangen, maar wel lekker gezeild en vanaf zee konden we de vulkaan (hoogste berg van Spanje 3.718 meter) boven de wolken zien uitsteken.

Onder en in het wolkendek hebben we de nacht verbracht in de haven van Guimar, maar we zagen zowel bij aankomst als de volgende ochtend bij Santa Cruz de zon schijnen.

Aangezien er geen wind was met de Yanmar-zeilen die richting op en uiteindelijk voor het mooiste strand van Tenerife het anker uitgegooid in het volle zonnetje, terwijl halverwege het eiland de bewolking naast de berg hing!

Sander had het erg naar het zin, lekker aan het vissen, luieren, af en toe met de dinghy naar de kant voor wat boodschappen en enkele vissen die Sander had gevangen, gegeten, waaronder een Barracuda (erg lekker)!

Op Woensdag een autootje gehuurd en wij richting de Teide, in de hoop dat deze zich niet in de bewolking zou verhullen.

Niets was minder waar, een mooie omgeving, veel groen en mooie kleine kronkelweggetjes langs steile rotswanden waar we werden verrast met mooie vergezichten over het laaghangende wolken dek!

Uiteindelijk konden we met een gondel het laatste stuk van de berg nog op, echter we waren zomers gekleed en door de harde wind was de gevoelstemperatuur boven op de berg -11,3 °C, dus maar niet gedaan (zie foto's)

De volgende dag was het weer iets minder, echter toen we in het Anagagebergte via een tunnel aan de andere kant kwamen was het daar minder mistig/bewolkt. Ook nu weer een onvoorstelbare ongerepte natuur, waar hier en daar een enkeling in een huisje annex krotje in de bergen woont. We hebben hier in de bergen (Paulien met ondersteuning van een paar bergstokken) ongeveer 3 uur gewandeld en zijn af en toe een wandelaar tegen gekomen.

Tijdens de wandeling hadden we besloten om ‘s avonds de auto terug te brengen, wat te eten in de stad en de volgende ochtend naar Gran Canaria te varen.

Hoe meer we aan de oostkant van het eiland kwamen, hoe harder de wind was en toch besloten om eerst bij de boot te kijken, want de wind was gedraaid en lagen daardoor aan lager wal net voor een dijkje met rotsblokken.

De zee was inderdaad erg knokkelig en ik heb de boot nog nooit zo zien 'springen' op de golven.

Naast ons lag een klein Engels zeilbootje en deze mensen kwamen gelijktijdig aan en hebben we met onze dinghy naar hun boot getrokken (zij hadden alleen maar riemen) en aan boord gezet (wat een hele toer was).

Daarna onze spullen opgehaald, Paulien aan boord gezet, waarbij een goede timing noodzakelijk was, want de spiegel van de boot kwam regelmatig 1 meter uit het water en net na het zakken kon je aan boord springen op het zwemtableau. Dan weer snel achteruit om niet met de dinghy onder de boot te komen...

Nadat ik de auto had terug gebracht (was natuurlijk alweer donker geworden) samen met Sander geprobeerd de ketting met de lange lijn, die we om de rotsen van het dijkje hadden gelegd om recht op de golven te blijven, los te maken echter dit was zo gevaarlijk dat we hebben besloten de lijn te kappen.

Aan boord hoorde ik dat de Engelsen met de reddingsboot waren weggesleept, omdat hun buitenboord motortje door de hoge en korte golven meer boven dan in het water zat.

Wij moesten ons ook melden als we vertrokken, zodat de reddingsdienst wist dat we veilig weg waren. Op de motor naar de haven van Santa Cruz en onderweg maakte de reddingsboot nog een rondje om de boot (men had ons opgeroepen maar wij waren op een ander kanaal in gesprek met havendienst) en na 2 uur lagen we gelukkig rustig aan een paar lijntjes in de haven van Santa Cruz.

De volgende ochtend met mooi weer terug naar de ankerplek, nadat we bijna Euro 55,= hadden betaald (liggeld en belasting), de ketting opgehaald en de rest van het touw zat te vast om eenvoudig los te krijgen, dus dat tussen de rotsen laten zitten.

Onderweg naar Gran Canaria hebben we eerst alleen met de groot Genua ruim 7 knopen gevaren, waarna de wind inzakte, de halfwinder op, daarna de Spinaker en terwijl we die probeerde te zetten, kwam de wind opeens van voren, dus het hele spul weer naar binnen, 2 uur Yanmar zeilen en daarna weer hoog aan de wind naar Las Palmas.

Onderweg heeft Sander 2 Bonito's en Paulien 1 Bonito gevangen en deze 's avonds gefileerd en deels gegeten, heerlijk.

Later op de avond samen met Sander een borrel gedronken op zijn verjaardag, lekker zitten kletsen en met een kleine kegel naar bed!

Zaterdagochtend om 8.05 uur met de bus naar het vliegveld en na samen nog even koffie te hebben gedronken afscheid genomen. Bij de haven moesten we nog in checken,

dit liep niet zo gesmeerd, temeer daar er vele schepen (ook van anker) naar binnen kwamen vanwege de aankondiging van slecht weer en harde zuiden (tot 40 knopen = 8 à 9 Beaufort) wind.

Uiteindelijk na 3,5 uur een plekje gekregen, waarna we met de fiets de stad in zijn geweest voor de benodigde boodschappen.

Op zondag de boot eerst van binnen en buiten schoongemaakt, nog een toertje op de fietsen door de stad en aansluitend wilden we bij Jan en Baukje van de J&B (Ovni Alvor/Lagos) langs, maar toen we het steiger opliepen, kwamen daar net Ella en Erik aan.

Ook Jan en Killy (Bavaria Marick/Culatra) lagen hier aan dit steiger en gezellig met iedereen weer even bijgepraat.

In de dagen hierop volgend zijn we druk in de weer geweest met het prepareren van de boot voor de komende oversteek (ken).

Ik zal niet alles beschrijven, maar we hebben de marifoon gerepareerd (nieuwe microfoon), nieuwe hoezen gemaakt voor de dakluiken, 2^e hands degelijke Singer naaimachine gekocht, nieuwe RVS pootjes laten maken voor de dinghy, extra jerrycans voor diesel gekocht, kerstversiering, elektrisch kookstel gekocht, nieuwe relais geplaatst voor de scheiding walstroom/omvormer, extra lier besteld voor het indraaien van de fok, reservepomp voor de watermaker besteld, veel boodschappen gedaan voor de oversteek en deze allemaal in de boot gestouwd etc.

Ook de membramen van de watermaker heb ik vervangen en we hebben nu heerlijk water, het lijkt wel bron water, hij is nog nooit zo goed geweest en nu maar hopen dat ze minimaal 7 jaar of langer meegaan!!

Afgelopen week hebben we samen met Erik en Ella een auto gehuurd en deels het eiland bezocht. Ook hier weer mooie ongerepte natuur in het binnen land, veel groen in het noorden, mooie wegen langs de ravijnen en betoverende begroeide bomen en struiken in sommige dalen. De weidsheid en ongereptheid kan je jammer genoeg niet voldoende op een foto vastleggen, maar we hebben toch enkele plaatjes bijgevoegd.

Zoals het er nu uitziet, liggen we met de Kerstdagen nog in Las Palmas, omdat we wachten op onder andere de pomp en het weer zit niet helemaal mee.

Nou denkt iedereen gelijk, laat zij ook maar wat minder weer hebben, maar het zonnetje is er wel alleen de wind is verkeerd doordat er depressies langskomen die normaal gesproken veel hoger passeren.

Maar ja we liggen hier goed, grote stad naast de haven, leuke mensen die bijna allemaal in het zelfde schuitje zitten dus, we houden het hier nog wel even uit met 25 - 30 °C.

Ook skypen we regelmatig met de kinderen en andere, want dat is toch wel veel voordeliger en leuk dat je de andere ook kunt zien.

Ons skype-adres is PaulienenRene.

Wij wensen een ieder hele fijne Kerstdagen en een nog beter begin van het nieuwe jaar en tot de volgende mail of skype of telefoontje,

Dikke kussen van ons,

Paulien en René

SY Viskus

Fuenteventura, 16-11-2010

Hallo allemaal,

Hierbij weer een stukje vervolg van onze laatste email, waar we de storm op Lanzarote zonder problemen zijn doorgekomen.

Het anker heeft het goed gehouden en we hebben in Arrecife de nodige boodschappen gedaan, zowel eten en drinken als diverse materialen voor de boot, zoals de nodige RVS sluitingen, lijnen, luiksloten, borstels en luchtfilter met patronen voor schone lucht als we de boot weer aan de onderkant moeten schuren/krabben.

We hebben zelfs samen met Erik en Ella een complete rol (150 mtr) 14 mm gevlochten lijn gekocht voor het maken van nieuwe landvasten. Voor de prijs die we nu voor de lijn betaalde kunnen we in NL misschien net een 6 of 8 mm lijntje kopen....

In Arrecife hebben we ook een E-book gekocht en daar 's avonds de 1400 titels bijna allemaal opgezet, dus voorlopig hebben we weer wat leesvoer.

Aangezien de wind 's nachts is gaan draaien, lagen we door de inkomende swell niet lekker en hebben we besloten het anker op te halen en meer naar de zuidkant van het eiland te varen.

Voor Playa Papagayo vonden we een mooie plek, goed beschut, voor een mooi strand, weinig mensen, dus heerlijk rustig.

We hebben hier lekker gezwommen, gesnorkeld, geluierd maar ook de boot nog wat gepoetst.

De volgende dag wilde ik de watermaker even laten lopen, echter de pomp wilde niet starten.

Spul uit elkaar halen en tijdens de demontage brak er een verloopnippel af, dus in de dinghy naar de haven (ca. ½ uur varen) en daar na een wandeling van ca. 5 km eindelijk een winkel gevonden die me de nippel kon leveren. Voor de zekerheid maar 2 gekocht, want aan de andere kant van de pomp zat een identieke nylon verloopnippel, je weet maar nooit.

Op de terugweg bij een autoverhuurzaak wat gegevens gevraagd en na ruim 4 uur was ik terug met de materialen, wel al in het donker..

De spullen gemonteerd, niets abnormaals in de pomp kunnen vinden en na montage liep deze weer als een zonnetje???

's Avonds met Erik en Ella overleg gepleegd en besloten om de volgende ochtend de boot in de baai voor de haven neer te leggen, een auto te huren en het eiland verkennen.

Fons had ons al gezegd dat het Parc National de Timanfaya echt de moeite waard was, dus wij er heen.

Lanzarote is een echt vulkanisch eiland en als je zo door de landschappen heen rijdt, waan je jezelf als of je op de maan bent, grote uitgestrekte glooiende vlaktes met zwarte stenen en grit, waar achter grote heuvels en bergen in de meest uiteenlopende kleuren (vanwege de fosfaten).

Het Parc is niet vrij toegankelijk, mede vanwege het gevaar omdat er onder de soms dunne bovenlaag enorme holtes zitten waar men in kan vallen. Het andere voordeel is dat het daardoor niet bedekt is met zwerfvuil en in de originele staat blijft.

Met grote touringcars maak je dan een rit door de gestolte erupties en langs de enorme kraters, erg mooi maar jammer dat je op de foto's af en toe wat reflecties ziet van de ramen.

Na het Parc hebben we in een naburig dorpje lekker wat gegeten en 's middags het eiland verder rond getoerd, vooral de westkant is erg mooi door de mooie uitzichten over de Atlantic en op de omringende eilanden.

Bij terugkomst aan de zuidelijke kant van het eiland veel boodschappen gedaan in Playa Blanca, aangezien we nu een auto hadden. In de baai heerlijk geslapen en de volgende ochtend terug naar het mooie plekje voor Playa Papegayo.

Hier hebben we ook weer voor kapper gespeeld, echter door de draaiende wind was dit niet eenvoudig. We hebben geen watergolf in ons haar, maar Paulien moest wel de vissen tussentijds voeren.

Aangezien we deze golven ook 's nachts hadden hebben we Dinsdag 9 November het anker opgehaald en richting Fuerteventura gezeild, eerst de spinaker, daarna de halfwinder en uiteindelijk was de wind zover gedraaid dat we op de gewone zeilen hoog aan de wind moesten zeilen.

Daar de wind steeds minder werd, besloten het fok in te draaien en met de motor de kaap te ronden, zodat we het laatste stuk lekker verder konden zeilen.

Nadat we de motor hadden gestart, hoorden we plots een vreemd geluid van de motor, ik naar beneden, maak de motorruimte openen en daar kwamen direct dikke zwarte stinkende rook uit.

Gauw weer dicht gedaan om zo min mogelijk zuurstof toe te voegen en de motor direct uit.

Na 10 minuten nogmaals gekeken en geconstateerd dat de startmotor nog steeds gloeiend heet was, het stonk ook verschrikkelijk naar elektrische kortsluiting en een dikke bruine drab liep er uit.

Gelukkig waren Erik en Ella nog achter ons, want we moesten opkruisen met heel weinig wind en uiteindelijk hebben we van hen een sleepje gekregen, nadat de snelheid onder de 2 knopen was gekomen.

Andere schepen hadden ook gezien dat er iets aan de hand was en deze mensen stonden ons in de haven op te wachten, want aanleggen zonder motor en veel wind op de kont is niet erg makkelijk!

Op zee had ik de startmotor al gedemonteerd en bleek dat de Bendix waarschijnlijk was blijven hangen, waardoor de hoofdmotor de startmotor ging aandrijven en door een slecht lager aan de achterzijde is de rotor tegen de behuizing aangelopen en heeft voor de enorme warmteontwikkeling gezorgd.

De volgende dag het stadje in met de onderdelen en na enkele bedrijfjes bezocht te hebben een gespecialiseerd bedrijf gevonden die binnen 1 uur een nieuwe rotor hadden gevonden. Het hele spul moest van Gran Canaria komen, dus de volgende dag kon ik om 13.00 uur de spullen weer ophalen en nog geen uur later liep de motor weer als een zonnetje!

In de haven zijn echter weinig voorzieningen, geen wasmachine, geen douches en toiletten,. Maar dat hebben we aan boord dus eindelijk de boot weer eens met lekker veel zoet water afgespoeld, Paulien de was met het handje gedaan en al het RVS buiten ontroest en in de was gezet.

Mede doordat er veel wind was voorspeld zijn we hier lekker blijven liggen en willen we Woensdag 17 November vertrekken richting Gran Canaria, waar Sander Zaterdagochtend aankomt voor een weekje relaxen.

Vandaag hebben we bezoek van Judith en Dennis Spaargaren gekregen die voor een weekje een appartement op Fuerteventura hebben gehuurd, erg gezellig en lekker een stuk Old Amsterdam gekregen, heerlijk smullen!

Judith en Dennis hebben met de kids op het steiger lekker gevist en gaan straks nog even met ze naar de boulevard om wat te drinken!

Nou dat was het weer voor even en zien uit naar Sander op Gran Canaria!

Dikke kussen van ons en tot de volgende email, skype of telefoontje,

Paulien en René

SY Viskus

Arrecife, 01-11-2010

Hallo allemaal,

Hierbij het vervolg van het vorige verslag, waarbij we op Zaterdag 23-10-2010 om 14.30 uur vertrokken uit Agadir, waarbij de windvoorspelling voor de daarop volgende dagen volgens 3 weersites uitermate geschikt waren voor onze oversteek naar de Canarische Eilanden.

De voorspelling was NE 4 - 5 met mogelijk een uitschieter naar NE 6.

Eenmaal op zee, werden we na ongeveer een ½ uur door een Nederlandse Coaster opgeroepen met de vraag wat we gingen doen, aangezien zij 's ochtends weersinformatie hadden gekregen waarbij NE 7 tot 8 werd voorspeld.

Aan de hand van deze informatie zijn we natuurlijk weer omgedraaid en terug naar Agadir, want we willen toch wel iets langer van dit leven genieten.

Terug in de haven kwamen de autoriteiten direct weer als vliegen op dikke stront af, waarbij de politie onze paspoorten weer opeiste, ondanks dat we aangaven dat we mogelijk over 1 uur na ontvangst van de nieuwe weersinformatie weer zouden kunnen vertrekken.

Wij de nieuwe informatie binnengehaald, deze bleek nog steeds NE 4-5 met een piek naar NE 6 te zijn, de NL Coaster opgeroepen, welke ook nieuwe weersinfo zou binnenhalen.

Deze gaf aan dat zijn eerdere opgave niet correct was, want de wind zou inderdaad max. uitschieters hebben naar NE 6, dus wij naar de politie om de paspoorten op te halen.

Deze was op haar beurt volgens de collega's van de douane even naar het hoofdbureau om van andere toeristen de paspoorten te stempelen en binnen een half uur terug zijn.

Uiteindelijk na nogmaals een ½ uur wachten, was men bereid de politiecollega te bellen en deze gaf aan omgaand te komen, maar na nogmaals 3 x bellen pas om 18.30 uur terug kwam.

Nu bleek dat onze paspoorten in zijn bureaulade lagen en hij dus niet bereid was dit aan zijn collega door te geven, maar ons hierbij zijn 'macht' te tonen.

Hem hartelijk bedankt voor de 'flexibele' service, waarbij ik hem moest beloven niet meer in Agadir terug te komen!!! Fijn die vriendelijke jongens hier en wij weg met absoluut niet meer de bedoeling om bij deze bullebak terug te komen.

Eenmaal op zee bleek voor ons de wind iets geruimd te hebben, waardoor we direct zonder problemen met een gereefd tuig de gewenste koers van 251° konden varen, alleen de windsterkte was hoger dan de voorspelling.

Er bleek een depressie vanaf Madeira ons weer te verpesten en we hebben de hele nacht, zondag overdag en zondagnacht met een snelheid van gemiddeld 7 knopen de route overbrugd.

Voor Paulien was de zee toch iets te veel en haar maaginhoud is via het gangboord als vissenvoer overboord gegaan, ook iets klaar maken in de kombuis was voor haar niet mogelijk en heb ik dus enkele maaltijden smakelijk opgewarmd.

Op maandagochtend arriveerden we om ca. 3.30 uur in nevel Isla Graciosa en daar het anker laten vallen. Na nog wat gedronken te hebben op een rustige boot eerst heerlijk wat uurtjes geslapen, de windpilot heeft alweer een compliment verdiend, want deze heeft weer uitstekend gefunctioneerd.

Overdag de boot schoon gemaakt van het meeste zout, de zeilpakken gespoeld en Paulien een paar wasjes gedaan, echter om 20.30 uur na heerlijk nasi gegeten te hebben de kooi in om toch wat extra uurtjes slaap in te halen.

De volgende ochtend riepen Erik en Ella van SY Vrijheid ons via de marifoon op, omdat naast hen een plekje vrij was gekomen, waar we veel rustiger en beschutter in de baai lagen.

Tijdens de koffie bij ons aan boord de ervaringen uitgewisseld en lekker bijgepraat, waarna we 's middags lekker wat gelezen en geluierd hebben in het zonnetje. Gelukkig is de opkomende verkoudheid van René niet doorgezet door de liefdevolle verzorging van Paulien, veel fruit, vitamines en rustig aan doen!

Getracht om met de antenne internet binnen te halen, maar geen contact!

De volgende dag via een zandweggetje naar het 'hoofd'dorp van het eiland gelopen, daar wat boodschapjes gedaan en uiteindelijk in de haven heerlijk op het terras een paar biertjes gedronken met Ella en Erik. Het stadje stelt niet veel voor, 3 - 4 rijen met witte huisjes, die deels bewoond worden door de bevolking en de rest voor de verhuur gebruikt worden.

Ook hier valt de duisternis erg snel, want de terugweg (45 minuten lopen) hebben we grotendeels in het pikke donker gedaan, want de maan kwam pas om ca. 21.00 uur.

In de nacht van Woensdag op Donderdag is de wind gaan draaien (ZW 5-6), waardoor we een irritante golf in de baai kregen, die ons grotendeels uit onze slaap heeft gehouden. Overdag is de wind verder gaan aantrekken en lagen we de hele dag te hobbelen achter ons anker.

Aan het einde van de middag werd het iets rustiger en zijn we gezellig een borreltje gaan drinken bij Ella en Erik. Via de SSB de weersinformatie binnengehaald, want ja internet was er in het dorp ( nog) niet en we waren ook niet van plan daarop te blijven wachten.

Later aan boord lekker in de kuip gedoucht en schoon tussen de lakens.

Vrijdagochtend (na weer een heerlijke rustige nacht gehad te hebben) hebben we een fruitontbijtje gedaan, waarna Paulien weereen broodje heeft gebakken in de snelkookpan.

Jammer genoeg was het broodje onvoldoende gerezen, maar de smaak was heerlijk, weer lekker boter en suiker op z'n warm broodje is toch heerlijk.

's Middags hebben we de bergschoenen opgezocht en samen de berg beklommen waar we geankerd lagen. Onze klimtocht werd bekroond met een fantastisch uitzicht over het eiland, de baai en de oceaan, waarna we via een 'maanlandschap' naar het dorp zijn gelopen om daar nog wat boodschappen te doen en natuurlijk weer zo'n heerlijk biertje op het terras in de haven te kunnen drinken.

Op de boot lekker een duik genomen in het brandschone water om de zweetdruppels eraf te spoelen en gezellig gegeten.

Inmiddels heb ik afgelopen week de tafel in de kuip gedemonteerd, omdat deze toch wel wat nieuwe lak kon gebruiken.

Na deze geschuurd te hebben een touwtje in de TD gehangen en daar de 2 klapplankjes met een ijzerdraadje opgehangen. Het grote blad heb ik na het lakken in de punt aan het rek van het dakluik gehangen, maar ik moet zeggen, het valt niet mee om in zo'n kleine ruimte alles goed te lakken en vooral het latwerk op een wiebelboot nergens tegenaan te laten komen als het moet drogen.

Inmiddels heb ik de tafel 2 keer gelakt en zijn zeker nog 2 beurten nodig, voordat deze weer opgehangen wordt, still going strong......

Zondagochtend om 09.00 uur wintertijd het anker gelicht en na een heerlijke zeiltocht (deels aan en voor de wind) in de hoofdstad van Lanzarote in de baai aangekomen.

Onderweg natuurlijk weer een hengeltje uitgegooid en ongeveer 1,5 uur voor de ankerplaats beet, de molen ratelde woest op zijn slip.

Na de slip iets strakker gezet te hebben, zag ik aan het einde van de lijn iets blauws en groots uit het water springen en uiteindelijk na een ½ uur vechten hadden we een grote voor ons nog onbekende blauw/gele tonijnachtige vis gevangen.

Dit bleek achteraf een Maui Maui te zijn, lengte 90 cm en een geschat gewicht van ongeveer 5 - 6 kilo!! Via Google op internet gevonden.

Om deze jongen aan boord te krijgen en ook nog eens snel uit zijn lijden verlossen was toch nog een hele toer, maar alles is ons toch gelukt. (Zie bijgaande foto's) het vreemde was, dat het dier zijn kleuren verloor nadat hij bij ons aan boord was.

Via de marifoon Erik en Ella opgeroepen en hen uitgenodigd om deze vis vanavond gezamenlijk een koppie kleiner te maken.

Erik heeft ons op de ankerplaats geholpen met het schoonmaken van de vis en deze ligt nu deels in de koelkast en de rest hebben we gisterenavond heerlijk opgegeten, echt perfect!!

In het vervolg zal ik de (vis)voorkeuren via een briefje aan de haak kenbaar maken, maar of dit helpt weet ik niet.

In de baai waar we nu liggen hebben we eerst getracht te ankeren, echter door de stenenplaat waarop vele losse stenen liggen was het onmogelijk om de boot goed vast te leggen.

Gelukkig ontdekte Erik bij de controle van onze ankers een groot betonblok, waar een dikke lijn zonder drijver aan zat, wij het anker opgehaald en naar hem toe gevaren en de lijn op dek belegd, waarna SY Vrijheid bij ons langszij is komen te liggen.

Terwijl we hiermee bezig waren kwam er nog een andere Nederlander binnen, welke Erik geholpen heeft met een ander betonblok.

Een goede vaste plek was nodig, omdat we wisten dat er vandaag een harde NE storm over ons heen zou komen.

Vanochtend om ca. 7.00 uur begon de wind aan te trekken en inmiddels hebben we NE 7, maar gelukkig liggen we goed vast.

De andere Nederlanders hebben minder geluk, want het betonblok waar zij aan liggen (ca. 1 x 1 x 0,6 mtr) is aan het schuiven en inmiddels al 40 a 50 meter naar de uitgang gehobbeld, zonder daarbij andere boten te raken! Samen met Erik deze boot volgehangen met hun eigen stootwillen, aangezien de jonge eigenaren niet aan boord waren!

Van de week gaan we Lanzarote wat verder verkennen, maar wachten eerst tot de wind wat verder is gaan liggen!!

Tot de volgende email, of anders via de telefoon of skype,

Groet,

Paulien en René

SY Viskus

Agadir, 22 oktober 2010

Hallo allemaal,

We zijn de laatste keer geëindigd met ons verhaal over Essouirra, waar we verplicht binnen lagen in verband met slecht weer op zee en hoge golven door de storm die langs de kust en de haven in zouden rollen.

We hebben de boten allereerst verlegd zodat de zwaarste aan het steiger lag (Zweedse boot van 16 ton), aangezien van ons al 2 lijnen waren gebroken.

Naast de Zweed kwam een Franse boot liggen en daarnaast zijn wij gaan liggen, waarbij we de boeg naar de wind hebben gelegd en zowel voor als achter een anker uitgelegd, waardoor de rij wat minder zou bewegen en de belasting op de lijnen wat minder zou zijn.

Zowel het anker voor als het achteranker hebben we met een dinghy uitgelegd, waarbij we de ankerspanning bij hoog water maximaal hebben gezet, waardoor we inderdaad redelijk rustig lagen. Jammer genoeg was dit niet het geval bij laag water, maar we hebben de storm en de golven goed kunnen trotseren. Ook de gehele vissersvloot bleef 3 dagen binnen, waardoor de haven ´overvol´ was. Wel zijn enkele grote vissersboten los gekomen, doordat de zware lijnen braken, maar gelukkig hebben zij geen schade bij ons aangericht.

Maandagavond zijn de eerste kleine bootjes weer de zee op gegaan, terwijl er nog altijd een golf stond van 3 à 4 meter en de volgende ochtend was de gehele haven bijna weer leeg!

Maandagmiddag hebben we de ankers weer opgehaald, echter het hekanker was moeilijk (zie foto) om weer bovenwater te krijgen, echter met behulp van onze boot hebben we dit toch voor elkaar gekregen. De lijnen waren door de modder en olie/vet van de bodem erg vies geworden en hebben deze in de waskuip in de biotex gezet, echter wit zijn ze niet meer geworden!

's Avonds vroeg de koffer in en de volgende ochtend om 6.30 uur weg gevaren, nadat we eerst de andere Zweedse boot hadden geholpen om weg te komen.

De Vrijheid van Erik en Ella is gelijk met ons uitgevaren en samen richting Agadir.

Op zee waren de golven nog ongeveer 2 à 3 meter, echter de wind was onvoldoende om onder zeil te gaan, dus weer een dag op de motor, wel met het grootzeil als steun.

Gelukkig kregen we in de middag wat meer wind en hebben we de Genua bijgezet met de motor als ondersteuning.

Aan het eind van de middag werd het eerste stukje aflossing van de investering in de hengeluitrusting gemaakt, want in nog geen 2 uur tijd ving ik 2 mooie Bonito's van 35 - 40 cm met een gewicht van 3 à 4 kg (zie foto).

Uiteindelijk kwamen we om 19.30 uur in Agadir aan, waarna de gebruikelijke ambtenaren met smart op stonden te wachten (wij niet, maar ja het is een verplichting....)

Ella en Erik kwamen ongeveer 2 uur later aan en hebben samen met hen een van de 2 Bonito's heerlijk opgepeuzeld!!

Daarna lekker de koffer in, want we waren het toch wel een beetje zat en kapot, maar dit keer in een luxe haven, zonder de hele nacht herrie van inkomende en vertrekkende vissersboten, niet de geur van een stinkend riool en lekker aan een rustig steiger met water en stroom!

Na heerlijk geslapen te hebben (tot 10.00 uur) een broodje gehaald bij de bakker en lekker in het zonnetje in de kuip ontbeten, waarna ik ben begonnen om de romp schoon te maken.

Deze was erg vervuild met allerlei vet en zware stookolie vlekken die er alleen maar af te halen waren met terpentine.

Gelukkig mocht ik de dinghy van de haven lenen en laat in de middag had ik pas een kant van de boot klaar!

Op het steiger, 3 plaatsen naast ons, lag een Nederlandse motorboot 'Houdoe' (Grand Banks) van Gerrit en Frieda, beide 78 jaar, die ons samen met nog enkele landgenoten hadden uitgenodigd voor een borrel!

Erg gezellig en leuke informatie met elkaar uitgewisseld.

De volgende dag de andere romphelft schoongemaakt en Paulien heeft bijna de gehele was op de hand gedaan, omdat er hier geen wasmachine is.

In de middag met een Petit Taxi naar een grote supermarkt om de

bootvoorraad weer wat op peil te brengen.Ook in deze supermarkt was een afdeling waar men drank verkocht en ondanks het Moslim-geloof was het net als in de andere supermarkt met drank zwart van de Marokkanen, dus hoe zo mogen ze niet drinken????

Zelfs in deze supermarkt was er (varkens)ham te koop en werd zelfs door een van de dames gepromoot!!

's Avonds hebben we de andere Bonito in de rookoven gerookt en ook dit was heerlijk!

Maar ja, we hadden eigenlijk nog niets van Agadir gezien, buiten dan de supermarkt, dus de volgende dag met z'n vieren de stad ingelopen en hier en daar wat boodschapjes gedaan.

Agadir zelf is een zeer westers georiënteerde stad welk na de grote aardbeving van 1960 geheel opnieuw is opgebouwd, dus eigenlijk een stad zonder 'oude kern' .

Ook de bevolking is zeer westers gekleed waardoor men niet direct zou denken dat men in een Marokkaanse stad loopt.

Omdat Erik van de Vrijheid mogelijk nieuwe accu's nodig had, ben ik samen met hem op zoek geweest en de nodige informatie ingewonnen. We hebben nog niets gekocht, omdat ik hem had geadviseerd eerst de elektra wat aan te passen en op een correcte manier aan te sluiten.

Wel hebben we in een van de autozaken Led-spotjes gekocht en heb daarvan verlichting in de kuip gemaakt! We kunnen dus nu 's avonds in de kuip dineren en zien wat we eten en drinken!

Omdat Bonito een kleine soort tonijn is, hebben we de rest als Sushi gegeten bij de borrel en daarna genoten van een heerlijke Spagetti à Paulien, natuurlijk weer met een heerlijk wijntje.

Paulien heeft afgelopen zaterdag een heerlijk witbrood gebakken in de snelkookpan, gewoon om eens uit te proberen hoe dat gaat.

We hebben daarvoor een kleinere pan gekocht, waar ik de handvaten van afgehaald heb, daar gaat dan het deeg in (nadat het natuurlijk eerst gekneed en gerezen is). Deze kleinere pan zetten we dan op een verhoging in de snelkookpan en halen de afdichtingsring uit de snelkookpan. Hierdoor hebben we als het ware een kleine oven gecreëerd die veel minder gas verbruikt dan de grote oven van het fornuis.

Dit geheel gaat dan op het fornuis en na ca. 30 - 40 minuten is het broodje klaar en smaakte perfect!

Ook ik heb niet stil gezeten want er waren nog voldoende kitnaden van het teak in de kuip die nog uitgesneden moesten worden en weer opnieuw gevuld dienden te worden (zie foto).

Verder heb ik Erik nog wat raad en daad gegeven over zijn elektrische installatie, zodat hij kon zien of er werkelijk nieuwe accu's gekocht moesten worden.

We hebben al een paar keer geskypt met Suus, Sander, Jan en Ria en Henny en zaterdagavond zijn we met Erik en Ella de stad in geweest voor het strandfestival 'Concert à la Plage de la Tolerance'. Het viel ons een beetje tegen en zijn via de ontzettend drukke boulevard naar de Mac Donalds gelopen om daar een ijsje te halen.

Zondag hebben we nog enkele kitnaden in de kuip gedaan, Erik kwam ons tussendoor vertellen dat nu alle accu's goed waren opgeladen en de accuconditiemeter reële waardes aangaf en Paulien heeft nog wat wasjes gedaan. 's Middags nog lekker een stuk gefietst door Agadir en daarna geborreld met Gerrit/Frieda en Erik/Ella!

's Avonds hier langs de havenkom voor de eerste keer in Marokko ontzettend lekker uit eten geweest (Europees eten tegen Europese prijzen).

Maandag en Dinsdag hebben we nog wat klusjes gedaan en lekker gelezen, vooral omdat het Dinsdag wat regenachtig was. De laatste kitnaadjes zijn gevuld en deels geschuurd, Paulien heeft nog een stuk van de boot in de was gezet en ik heb samen met Erik wat informatie ingewonnen voor een trip door de Sahara.

Woensdagochtend zijn we om 8.30 uur door onze gids Mohammed met zijn 4-wheel-drive opgehaald voor een trip door een van de Marokkaanse Sahara's.

We zijn vanuit Agadir na ruim 1 uur rijden naar de Anti-Atlas in een klein dorpje Tiout aangekomen, waar men nog werkelijk 25 jaar terug leeft in de tijd.

Deze Berbers en Nomaden leven in kleine dorpjes met huisjes en hutjes of in een tent op de vlaktes van de steenvalleien.

De bijgaande foto's zeggen waarschijnlijk iets meer dan woorden kunnen uitdrukken, al hoewel de grootte van de bergen en vlaktes op een foto niet altijd tot hun recht komen.

Tussen de middag hebben we in het plaatsje Igherm in een kroeg/bar/restaurant witte bonen met vlees (aan het bot met de nodige vetrandjes en vellen) gegeten, waarbij het stukje brood diende als lepel om de saus op te zuigen. Ondanks alles erg smaakvol en voedzaam.

Daarna zijn doorgereden naar Tata waar we in een hotel zouden overnachten. Allereerst een lekker biertje gedronken en daarna onze spullen in de Suite achtergelaten.

Voor Marokkaanse begrippen was dit een 3 sterren hotel, maar daar hebben wij toch wel een andere gedachte over. De bedden waren wel erg goed en hebben dan ook heerlijk geslapen totdat het verkeer ons aan de voorzijde van het hotel ons om 6 uur wekte!

We hebben 's avonds nog wat rondgelopen in het plaatsje en vooral de blote benen van Paulien waren echt een bezienswaardigheid. Aangezien we bijna de enige toeristen hier waren hebben we ons ook hier weer te goed gedaan aan de Marokkaanse Whisky* op een van de terrassen rond het dorpsplein (*dit is de zoete munt thee).

Na een echt Frans ontbijt (Croissant, stokbrood met jam, koffie en thee) zijn we weer op pad gegaan met onze gids.

Mohammed was zeer spraakzaam (in het Duits) en heeft ons veel leuke en zinvolle informatie verteld over hoe de mensen leven, omgaan met de natuur, over de Marokkaanse politiek en inzet van de nieuwe koning.

Op een gegeven moment waren we in een Berber dorp waar de vrouwen ons zelfs een hand gaven en in het Frans met ons spraken (wat zeer ongewoon is voor Moslims), waarbij een van de moeders ons vroeg of we soms medicijnen bij ons hadden voor haar zoontje die kiespijn had. Natuurlijk kennen jullie Paulien goed genoeg om te weten dat zij meestal een de nodige medicamenten uit haar tas kan toveren, dus kreeg de vrouw enkele Paracetamol pillen met mondelinge toelichting hoe dit te gebruiken voor de kleine jongen.

Nog geen 5 minuten later stonden we te praten met een aardig meisje en kwamen er gelijk enkele dames aanlopen die via de tam tam gehoord hadden dat Paulien medicijnen bij zich had, ook zij hadden klachten als kiespijn en ontstoken ogen.

Aangezien de voorraad toch niet zo groot was werden de laatste 2 pilletjes aan de dames verstrekt en vroeg het meisje of ze mee mocht naar Nederland om daar een stad te bekijken.

Na haar duidelijk gemaakt te hebben dat we met de boot waren en richting Zuid-Amerika gingen en niet terug naar Europa, was ze daar niet meer in geïnteresseerd.

Op straat (nou ja steegje) wilde ik een kleine jongen die aan zijn moeders hand liep een snoepje geven, echter hij schrok zo van me dat hij het op een brullen zetten, want wij zijn in zijn ogen toch echt vreemdelingen! Uiteindelijk het snoepje aan zijn moeder gegeven die de jongen weer snel tot bedaren kreeg.

De tocht door de bergen was erg indrukwekkend, ook hier voel je je piepklein tussen de enorme afmetingen van zowel de vlaktes als de enorme partijen steen die mooi glooiend oprijzen en in elkaar overlopen.

Vooral de oases die in de rivierbeddingen zijn ontstaan, zijn een prachtige onderbreking in de steenmassa's.

De mensen leveren hier het hele jaar door een strijd met de elementen, de vrouwen proberen in de vruchtbare grond van de rivierbedding een tuintje met groente aan te leggen, maar het gewas moet wel 'rijp' zijn voordat de regen tijd begint, want dan neemt de rivier alles weer af wat men daarvoor heeft opgebouwd.

Ook de wegen zijn in de regentijd niet berijdbaar, want vele rivieren kruisen de wegen en deze worden doorgaans ieder jaar ondergraven en weggespoeld door dit natuurgeweld!

Vandaag hebben we Erik en Ella uitgezwaaid, die zijn alvast vertrokken naar Isla Grasiosa op de Canarische eilanden.

Wij gaan morgen om ca. 12 - 14 uur hier weg naar het gelijke eiland , maar hopen wat meer wind te hebben. Voor morgenmiddag, nacht en de volgende 2 dagen heeft men NNW of NW 4 tot 5 opgegeven en we moeten een afstand overbruggen van240 mijl (ca. 450 km) welke we dan kunnen zeilen in ca. 2 dagen.

Dus vanaf komende Dinsdag zijn we weer bereikbaar op onze 'oude' GSM-nummer 06- 26356518, na 7 weken in Marokko te zijn geweest.

We laten dan ook wel weer weten hoe de reis is verlopen!!

Groeten uit Agadir, Marokko,

Paulien en René

SY Viskus

PS. Iedereen bedankt voor de leuke reacties op de site, de email en via skype!

Voor de minder digitale onder ons, skype is eenvoudig te downloaden, even installeren op een laptop, liefst met ingebouwde camera en we zijn te bereiken onder de naam PaulienEnRene.

Het leuke is dat we dan kosteloos met elkaar kunnen praten en als de verbinding goed is zelfs kunnen zien!

Essaouira, 08-10-2010

Hallo allemaal,

Op dit moment liggen we al 2 dagen in de haven van Essaouira en zullen hier nog enkele dagen verplicht moeten liggen.

Niet dat we wat uitgevreten hebben, maar de wind en golven dwingen ons om binnen te blijven. In verband met een zware depressie die vanaf Amerika via de Azoren naar Zuid-Spanje/Portugal uiteindelijk de Golf van Biskaje intrekt, met windsnelheden van 50 knopen en meer en een golf in het centrum van 12 meter en hoger, geeft dit bij ons een zuidwestelijke wind van 6 - 9 Beaufort en een golf van 5 - 8 meter.

De windmeter geeft hier in de haven al 38,5 knopen aan = ruim 8 Beaufort!!

Aangezien wij naar de Canarische Eilanden (het zuidwesten) willen en toch een beetje comfortabel de oversteek van 2 a 3 dagen willen maken, dienen we nu dus voor dit natuurgeweld een pas op de plaats te maken.

Vanaf Rabat zijn we op Woensdag 29 September om 7.00 uur vertrokken en hebben we gezeild naar Mohammedia, maar hadden een erg onrustige zee met golven van ca. 3 meter.

In Mohammedia moesten we langszij bij andere schepen, aangezien de jachthaven vol was.

De volgende dag hebben we de stad bekeken, was niet veel aan, moderne nieuwe stad en 's middags bij het zwembad van de jachtclub gegeten en lekker een duik genomen, samen met Ella en Erik van de Vrijheid waar we mee opvaren.

Vrijdag 1 Oktober zijn we om ca. 12.00 uur uitgevaren, met de bedoeling om de nacht door te varen richting Safi.

Op zee konden we lekker zeilen met de halfwinder maar naarmate de avond naderde werd de wind minder en gooide de golven ons hevig heen en weer, waardoor de maaginhoud van Paulien in het gangboord terecht kwam.

Om nu weer de hele nacht te motoren vonden we niet aangenaam en zijn we de haven van El Jadida aangelopen, echter door een enorme Swel in het donker en de ondiepte waar we voor de haven in terecht kwamen zijn we omgedraaid, want aan de grond lopen met die enorme golven en een zandbodem is niet aantrekkelijk.

We willen namelijk wat langer van de boot en elkaar genieten.

Uiteindelijk zijn we op de motor ruim 2 uur verder gevaren naar een industriehaven in Jorf Lasfar, waar we uiteindelijk om 03.30 uur langszij aan een sleepboot konden liggen.

Natuurlijk weer de bootpapieren en andere documenten invullen, maar politie, gendarmerie nationaal, douane etc. waren niet van de partij.

SY Vrijheid kwam ongeveer een uurtje later binnen en om 5.00 uur konden we de kooi in, waar we om 9.00 uur door de bemanning van de sleepboot gewekt werden, want die wilden uitvaren!

Natuurlijk stonden de overige autoriteiten ons ook al op te wachten en na ruim 1 uur was dat ook weer ingevuld en zijn we naar de enige winkel die op dit industrieterrein geweest.

Deze winkel is hoofdzakelijk gericht op de bemanning van de grote zeeschepen die hier binnenlopen, dus zeep, shampoo, koek, chips en drank, veel drank!

Verder is het terrein erg vervuild met alle chemicaliën die hier geladen en gelost worden, rond om de havenkom waar we in liggen is helemaal geel van het koperfosfaat. Men gaat hier toch op een andere manier met het milieu om.... Ook als je ziet wat er hier allemaal in het water wordt gedumpt!

Na enkele malen verhuisd te hebben van sleepboot naar sleepboot en ook de havengelden voldaan te hebben (33,21 Dirham voor 2 dagen ~ € 3,00) hebben we een ander plekje opgezocht in de haven, echter na enkele uren werden we daar door de havendienst weggehaald en moesten we op anker in de havenkom met de sleepboten, onder andere in verband met de veiligheid.

De volgende ochtend om ca. 7.30 uur vertrokken en aangezien we geen wind hadden de hele dag op de motor naar Safi met een knokkelig zeetje en kwamen om ca. 18.30 uur aangekomen.

Safi is een grote commerciële haven met veel vissers en ook hier moesten we langszij bij een groot opleidingsschip (wat bijna niet meer gebruikt wordt!)

Eindelijk weer eens wat rustiger geslapen want in de vorige haven was er 24 uur per dag veel bedrijvigheid en continue sissen van stoomleidingen om de viscositeit van vloeistoffen/chemicaliën te verlagen en deze daardoor eenvoudiger te verpompen.

Maandag 4 oktober weer voor eerst sinds maanden regen gehad en pas in de middag met een gids uit de haven de stad ingegaan en met z'n 4-en naar de Hammam, natuurlijk gescheiden, want we zijn in een Moslimland!

‘s avonds een heerlijke Tajine schotel gegeten met goed en veel vlees en pruimen voor een scheet en drie knikkers.

Dinsdag 5 Oktober uit Safi vertrokken, nadat we een hoop gezeur hebben gehad over het havengeld. De minister van transport heeft eind September een decreet voor alle Marokkaanse havens afgegeven, waardoor ieder schip een vast bedrag betaald, afhankelijk van zijn lengte.

De verdeling is tot 6 mtr, dan 6 - 10 mtr en aansluitend alles boven de 10 meter betalen respectievelijk : Dirham 80, 110 en 200. Aangezien ons bootje volgens onze papieren meer dan 10 meter is, vallen wij in de hoogste klasse en worden gelijk gesteld aan grote zeeschepen!

Belachelijk! Daar wij ook geen enkele voorziening in de haven hadden en tot 01-10-2010 de tarieven voor onze lengte ca. 30 dirham per dag is, vonden wij dit niet acceptabel. Uiteindelijk zijn we bij de commandant van de haven geweest, welke ontvankelijk was voor onze argumenten en vroeg ons na 30 minuten terug konden komen, zodat zijn mensen een lagere factuur konden opmaken.

Na ruim 1 uur bleek dat de factuur niet 400 maar bijna 500 Dirham was en nogmaals verzocht om een gesprek met de commandant. Deze gaf aan dat hij zijn directeur had gebeld en ondanks zijn toezegging toch het decreet moest uitvoeren!

Nou wij konden hoog en laag springen maar moesten betalen, inclusief haventoeslag en BTW!!

Onderweg op zee heb ik de bootdocumenten iets aangepast en onze boot valt nu net onder de 10 meter, dus in de volgende haven hadden we 'nieuwe' papieren!

Gelukkig hadden we voldoende wind en met de halfwinder denderden we naar beneden met af en toe snelheden van 9,5 knopen per uur. Wel had ik besloten om de halfwinder weg te halen wanneer de wind meer dan 28 - 30 knopen zou bereiken, maar 25 - 27 knopen is het maximum geweest.

Ondanks dat we laat vertrokken kwamen we nog net met daglicht aan, wat toch wel erg fijn is!

Vooral omdat we tussen een aantal rotsen door naar binnen moesten waar ook nog eens de nodige brekers liepen.....

Maar we zijn veilig binnen gekomen en gelijk weer al die ambtenaren die als vliegen op dikke stront afkomen, mijn god de hele dag geen K te doen en maar uitkijken naar bootjes...

Maar wij hadden nieuwe papieren en voldoen hopelijk aan de 6 - 10 meter norm, want de volgende dag kwam er iemand van de douane langs die al onze gegevens op papier had, ook de correcte lengte...

We wachten wel af en zien wel waar het schip strand, want bij de politie zag ik ook dat ze een en ander via de telex doorgegeven hadden.

Erik en Ella van de vrijheid kwamen wat later aan en hebben samen nog gezellig een borreltje gedronken.

De volgende dag zijn we Essaouira ingegaan, nadat we eerst tijdens ons ontbijt vele malen op de foto gezet zijn door vele toeristen.

Nou in het stadje zelf is het een en al toerist, maar wel een leuke en gezellige Medina met vele kneuterige winkeltjes en weer volop lampen, sieraden en zooi!

Zoals bovenin al omschreven liggen we hier een aantal dagen en hebben vanavond de boot met de kop in de wind gelegd, voor en achter een anker uitgebracht en hopelijk is dit voldoende voor de komende storm maar vooral de vele en hoge golven!!

We laten jullie nog wel weten hoe dit alles is afgelopen!

Verder hebben we Skype geïnstalleerd en kunnen op deze manier elkaar ook nog eens spreken en zien, mits de internet verbinding goed is!

Onze skypenaam is: PaulienEnRene. Als je wilt skypen, kan je ons ook een SMSje (+212656551234) sturen, zodat wij de computer even kunnen opstarten.

Belinda, nog gefeliciteerd met je verjaardag en we hopen dat je een fijne dag heb gehad!

Groeten uit Essaouira, Marokko

Paulien en René,

SY Viskus

Salé - Fez - Marrakech

Hallo allemaal,

We liggen nog steeds in Rabat en willen morgen verder naar het zuiden doorvaren, maar we zullen eerst even de belevenissen van de afgelopen dagen vertellen.

Vorige weekend hebben we een beetje geluierd aan boord, mede doordat Paulien wat last van haar darmen had.

Het zal wel een of andere bacterie geweest zijn die zij binnen gekregen heeft, want we hebben toevallig gezamenlijk gegeten en alleen zij had last van broekhoest.

Zondagmiddag hebben we de oude Medina van Rabat bezocht en kregen een rondleiding van een ongevraagde gids. De man sprak goed Frans en een beetje Engels en heeft ons vele wetenswaardigheden verteld en gepresenteerd in deze Medina.

Ik zei al, dit gaat ons geld kosten, maar aangezien wij er niet om gevraagd hadden vonden wij dat we zelf konden beslissen wat de trip en informatie ons waard was......

Natuurlijk verkeerd ingeschat, want uiteindelijk wilde hij meer dan het dubbele hebben van wat we hem aanboden en zijn daar deels aan tegemoet gekomen, maar dat doen we nooit meer!

Afgelopen maandag hebben we de schoenen van Paulien opgehaald en 's middags nog wat boodschappen gedaan bij de Carrefour in Salé.

's Avonds voelde Paulien zich weer redelijk en hebben toen besloten dat we de volgende dag naar Fez zouden gaan per trein.

Fez is een van de oudste steden van Marokko waar ook de nodige bezienswaardigheden bezocht kunnen worden.

Aangezien we enkele dagen daarvoor navraag gedaan hebben naar de vertrek tijden van de trein naar zowel Fez als Marrakech, stonden wij om ca. 09.30 uur op het station om de tickets te kopen.

Nu bleek dat de verkregen informatie niet geheel juist was en de trein naar Fez net was vertrokken, ondanks men ons gezegd had dat de trein om 10.12 uur zou vertrekken.

De volgende trein zou pas om 11.25 uur vertrekken en dan had het weinig zin meer om naar Fez te gaan, want de laatste trein terug ging al om 18.00 uur!

Nu bleek dat de sneltrein om 10.12 uur vanuit Rabat zou vertrekken, dus geen nood er ging een trein om 9.50 uur naar Rabat en daar zouden we binnen 10 minuten zijn, zodat we aldaar de tickets konden kopen voor Fez.

Uiteindelijk kwam de trein pas om 10.02 uur en wij arriveerden in Rabat pas om 10.11 uur, snel naar een loket, kaartjes gekocht en konden nog net op de trein richting Fez springen!!

In de 1^e klas coupé zaten we samen met een zeer aardige en spraakzame oogarts (zoals hij het zelf verwoordde:' een collega van Sander').

Hij gaf ons allerlei informatie over zowel Marokko, de Marokkanen, de bezienswaardigheden in Fez, hoe om te gaan met de prijzen van taxi's en vraagprijzen in Soeks en gaf ons tenslotte zijn telefoonnummer voor het geval er iets zou gebeuren.

Vooral de autoriteiten hebben veel respect voor doctoren en wij konden hem dan in zo'n geval altijd als intermediair gebruiken.

Fez is inderdaad een mooie stad, waarbij veel oude gewoontes en gebouwen bewaard zijn gebleven. We hebben allereerst de Mellah (Joodse wijk) bezocht, toch weer met behulp van een ongevraagde gids.

Deze hebben we wel aangegeven, dat we hem wat drinkgeld zouden geven, echter naar onze inschatting. Hij liet ons inderdaad leuke dingen zien, maar de rondtoer eindigde bij een handel in tapijten, waar we absoluut niet in geïnteresseerd waren!

Na hem drinkgeld betaald te hebben, wat hij natuurlijk veel te weinig vond, zijn we zelf naar de Medina gegaan om deze te bekijken.

Allereerst hebben we daar lekker geluncht en zijn daarna gaan dwalen door de smalle straatjes en langs de honderden winkeltjes, waar ze werkelijk van alles verkopen!

Iedereen probeert je naar binnen te krijgen, om hun verkoopwaar aan te kunnen prijzen voor zeer 'kleine' prijsjes!!

We hebben daar nog wat kleine dingen gekocht en na enig onderhandelen tussen de 10 en 15% van de vraagprijs betaald! (Met dank aan onze souffleur uit de trein)

Fez staat ook bekend om zijn lederwaren, wat in een apart gedeelte van de stad wordt gemaakt.

Daar worden de huiden gelooid, gekleurd en verwerkt tot het eindproduct, zoals schoenen, tassen, banken, kleding etc. etc.

Na enig zoeken en vragen wisten plotseling enkele 'gidsen' ons naar de leerlooierijen te brengen, nadat eerst 2 gidsen een onderlinge vete hadden uitgevochten wie ons nu naar de gewenste plek mochten brengen.

Naar later bleek, was dit natuurlijk ook weer een winkel waar zij een provisie van zouden krijgen als wij wat kochten.

Na vanaf het winkeldakterras de looierij en kleurbassins bekeken te hebben, zijn we na enige discussie over wel en niet kopen de zaak uitgelopen en hebben de 'gids' de afgesproken gage betaald, wat toen opeens weer niet voldoende was. Na hem aangegeven te hebben dat we anders samen naar de politie zouden gaan, was de discussie snel over!

Met een taxi terug naar het station, waar we op aanraden van de taxichauffeur nog een lekker biertje hebben gedronken naast het station bij een Ibis-hotel.

Hier werden we ook nog eens gefêteerd met een live muziek bandje en een hapje en drankje van het huis! (De biertjes moesten we natuurlijk wel betalen)

Nadat we een lange terugreis hadden omdat de laatste trein een stoptrein bleek te zijn. Bij thuiskomst de tas gepakt en snel naar bed omdat we de volgende ochtend naar Marrakech zouden reizen.

Onderweg in de trein had ik met verschillende Riads (klein privé hotel met binnenplaats) gebeld of er nog ergens plaats was en konden terecht bij Riad Moussa van een Zwitserse dame, Maria.

De volgende ochtend ruim op tijd een ticket gekocht, echter nu bleek dat we tot Casblanca 2^e klas en daarna pas 1^e klas konden reizen.

Buitenlanders worden sowieso geadviseerd om 1^e klas te reizen, maar mede doordat 1^e klas airco heeft en de reistijd ca. 5 uur is en het prijsverschil niet groot is, waren we toch al van plan dit te doen. Ook naar Fez was ons dit zeer goed bevallen!

Bij aankomst in Marrakech hebben we zoals afgesproken Maria gebeld en die vroeg ons vanaf het station een taxi te nemen naar een hotel nabij de Medina, waar zij ons dan zou komen ophalen, omdat de taxi's de Medina (oude ommuurde binnen stad) niet in mogen.

Nadat Maria ons had opgehaald en naar haar Riad had gebracht, hebben we eerst een douche genomen, want de temperatuur in het binnenland (ca. 40° C) is toch wel een stuk hoger dan aan de kust. Wij kregen een van de 4 kamers en waren de enige gasten in het Riad, welke we dus geheel ter beschikking hadden.

Zij vond het ook leuk om allereerst met ons een kleine tour te maken in de binnenstad en ons ook te wijzen op enkele leuke dingen en Soeks.

's Avonds hebben we gezellig over het beroemde Fna-plein gelopen, waar honderden eettentjes staan, slangenbezweerders, goochelaars, dansers en andere artiesten de toeristen proberen te vermaken en iets aan ze te verdienen.

Ook proberen vele handelaren hun waar te slijten en alle winkeltjes rond het plein zijn tot laat in de avond open.

Wij hebben daarna aan de andere kant van de stad op een dakterras bij de Kosy-bar iets gegeten en een lekker flesje wijn gedronken.

De volgende ochtend hebben we na een heerlijk ontbijt op het dakterras nogmaals een rondleiding van Maria gehad en met haar afgesproken dat de bediende in het Riad 's avonds voor ons een heerlijke Couscous zou maken, compleet met een flesje wijn!

Na weer wat leuke winkeltjes bezocht te hebben, tussen door koffie gedronken en geluncht, zijn we verder alleen op onderzoek uitgeweest.

Ook nu was het weer erg warm (42 °C) en om ca. 17.00 uur terug in het Riad, waar we lekker in de schaduw gelezen hebben, heerlijk gegeten hebben en 's avonds lekker op het dakterras naar de sterren gekeken!

Marrakech is een mooie stad, leuk om een keer te zien, maar we hadden nu wel voldoende Soeks gezien en hadden besloten om nog wat cultuur op te snuiven, maar allereerst wilden we voor zaterdag de treintickets reserveren, voordat er geen plaatsen meer waren.

De volgende ochtend met een kleine taxi naar het station en de taxichauffeur gevraagd of hij wilde wachten, zodat hij ons daarna naar de palmentuinen kon brengen.

Hij gaf aan, dat hij bereid was ons voor 70,= Dirham (ca. 7 Euro) 3 uur rond te rijden langs verschillende bezienswaardigheden in en om Marrakech.

Mede vanwege het warme weer en de status van onze voetjes namen we dit aanbod aan. De taxi had alleen ARKO (Alle Ramen Kunnen Open) en hebben de Palmentuin bezocht, het Agdal-park en de Menara (dit is een buitenplaats waar een van de Sultans iedere dag een andere Concubine had en deze de volgende ochtend dumpte in de vijver, volgens de legende).

We zullen een aantal foto's van Marrakech op de site zetten, zodat jullie een beetje indruk krijgen van hetgeen we gezien hebben.

Met Maria hadden we afgesproken, dat zij voor Zaterdag een taxi zou organiseren, die ons naar het Atlas gebergte zou brengen, zodat we dit ook nog konden proeven.

Om 9.30 uur stond de taxi klaar en zijn we na een mooie rit in de bergen naar Asni gereden, waar we de wekelijkse niet toeristische markt hebben gezien.

Enkele foto's geven aan wat daar al niet (zeer vers zoals men zegt) verkocht en geslacht wordt!

Daarna zijn we verder de bergen in gereden naar Imlil, waar we na een lunch nog ca. 2 uur in de bergen hebben gelopen, wel op de weg, want we hadden geen goed schoeisel meegenomen.

Tijdens onze lunch kwamen we nog in gesprek met een Nederlander (Jan, expeditiearts onder andere voor wandelgroepen) die ons adviseerde niet door de bergen te lopen zonder goede uitrusting en kaart. Hij bleek ook expeditiearts te zijn op schepen en had net een zeilreis met de Europa gemaakt, maar wilde niet mee naar Zuid-Amerika.

Om ca. 17.00 uur werden we door onze taxi weer afgeleverd in Marrakech en hebben we een lekker douche genomen voordat we de trein van 19.00 uur namen.

Redelijk uitgeput in een overvolle trein hebben we de 5 uur durende terugreis gedaan en terug op de boot samen een lekker slaapmutsje genomen, voordat we onder de wol gingen.

Zondag lekker uitgeslapen en begonnen met een stukje onderhoud aan het teak in de kuip. Sommige naden zijn plakkerig geworden en geven af als je erop gaat zitten, dus uitsnijden, afplakken, schuren, kitten, gladstrijken en de tape er weer af.........

Vandaag de deksel van de bakskist gedaan en gisteren de bakboordbank onder handen genomen.

Morgen gaan we (als er goede wind is weer wat zuidelijker richting Mohammedia (Casablanca) om uiteindelijk naar Essouira te gaan.

Vandaar willen we oversteken naar de Canarische eilanden, maar dat zullen we in het volgende verslag vertellen!

Ondanks dat we weten dat in Nederland de herfst is aangebroken, genieten wij hier nog van een heerlijk zonnetje en een aangename temperatuur van ongeveer 25 °C aan de kust.

Groeten van Paulien en René,

SY Viskus