erg kort verblijf in Brazilië.....
Hallo allemaal,
op Donderdagochtend 26 Januari zijn we met de KLM weer naar Rio gevlogen en zijn daar om 19.30 uur veilig geland. Bij het inchecken werden wij door de douane niet toegelaten, omdat ons visum niet in orde zou zijn.?? Aangezien we als oud vuil werden behandeld en niet eens normaal te woord gestaan, werden we gedwongen om de zelfde kist waar we mee aangekomen waren weer terug te nemen.
Voor alle duidelijkheid, voor Brazilië heb je een visum nodig waarop je per jaar max. 6 maandenmag verblijven. De grote hamvraag is nu of dat woordje jaar gezien moet worden als kalenderjaar of aaneengesloten periode van 12 maanden. Tijdens de verlenging van ons visum afgelopen jaar bij de Federale politie hebben wij op 2 verschillende bureau's te horen gekregen, dat het om kalenderjaar ging en dat we na het verlaten van het land weer na 1 Januari mochten binnen komen.
De onbeschofte ambtenaar op de luchthaven van Rio houdt er dus de andere uitleg op na, maar we zullen komende maandag de Braziliaanse ambassade hierover benaderen en vragen wat nuhet officiële standpunt hierin is. Wanneer het toch het kalenderjaar is, zullen wij proberen de tickets te claimen en na ontvangst van een schriftelijke verklaring hoe de visumregels dienen te worden toegepast (voor de volgende flexibele ambtenaar), vertrekken wij dan weer omgaand naar Brazilië.
Als de visumregeling toch voor een aaneengesloten periode van 12 maanden geldt, dan zullen wij een permanent visum aanvragen voor gepensioneerden, hopelijk dat we dat op korte termijn kunnen regelen zodat we mogelijk toch nog de carnaval kunne meemaken.
Kortom wordt vervolgd!!
Groet,
Paulien en René
17-10-2011 Omvaren Celestial van Roberto
Hallo allemaal,
Hierbij weer een bericht van ons, voordat we teruggaan naar ons kikkerlandje.
Vanaf Rio zijn wij in 1 keer naar Ilha Grande gevaren en hebben nog even samen genoten van de mooie baai Pouso op Ilha Grande.
Na telefonisch contact met Roberto gehad te hebben, zijn wij naar Bracuhy gevaren en de Viskus aan het steiger naast Roberto's oude boot aangelegd en gedrieën gezellig uit eten geweest.
Met hem besproken, dat we nog enkele weken hebben om zijn boot om te varen van Salvador naar Ilha Grande, wat hij niet meer verwachtte dat wij dit zouden doen.
Getracht te inventariseren wat hij allemaal aan boord had, zodat wij ons hierop konden prepareren.
Na de volgende dagen tickets geboekt te hebben voor de vlucht van Rio naar Salvador, de bus van Angra naar Rio en een taxi vanaf Bracuhy naar Angra 's ochtends om 04.00 uur, zijn wij de reis begonnen.
Roberto is 1 dag eerder met zijn auto naar Sao Paulo gereden om daar nog een aantal zaken te regelen en zou van daar naar Salvador vliegen.
Om ca. 15.30 uur zouden we elkaar in Salvador treffen en met de bus naar de haven vertrekken, zodat we om 18.00 uur de laatste veer konden nemen naar Itaparica (een eiland in de baai van Salvador).
Laten we nu pas om 17.55 uur aankomen bij het eindpunt van de bus vanwege enorme drukte in de stad, wij met de tassen rennen naar de lift om naar de benedenstad te komen, oversteken door het drukke verkeer en nog net de veer kunnen halen....!, om 17.59 uur.
Op Itaparica met een oud gammel VW-busje (nog met een spijl in de voorruit) ca. ¾ uur over zandwegen en met kinderhoofdjes bestraatte wegen gehobbeld te hebben, kwamen we aan in de haven.
Met zijn dinghy, waar ongeveer 5 cm water in stond, naar zijn boot gevaren waar we de eerste klap te verwerken kregen, wat een oud en vies bootje en vooral wat een ongeorganiseerde bende aan boord!!
Gelukkig had Paulien nog 2 lakenzakken meegenomen, zodat we in ieder geval nog in en op iets schoons konden slapen!!!
De volgende dagen zijn we druk bezig geweest met boodschappen, weersinformatie binnen halen, water inslaan, diesel organiseren en proberen wat rotzooi zeevast te stouwen, want overal lagen losse spullen.
Zondagochtend zijn we om 06.00 uur vertrokken naar Tinaré, een eiland ca. 50 mijl zuidwaarts, waar we aan het einde van de middag aankwamen. Onderweg kreeg ik al een beetje het gevoel dat hij weinig van zeilen had begrepen, want hij wist absoluut niet hoe de zeilen bij welke wind moesten staan.
Jammer genoeg hebben we daar 2 dagen verwaaid en verregend gelegen, echter de eerste mogelijkheid om daar weg te komen hebben we gelijk aangepakt, want we lagen in een drukke route tussen 2 steden en rekening houden met andere schepen kent men niet.
Hierdoor moesten we vaak de spullen op tafel vasthouden of zorgen dat je niet uit bed werd gelanceerd.
Op weg naar de baai van Camamu vertelde Roberto ons vol trots, dat hij wel een Captines-license had, gebaseerd op theorie, maar geen enkele praktijkervaring had opgedaan.
Met zijn huidige zeilboot (2 jaar) heeft hij alleen maar met de fok gevaren en nog nooit met het grootzeil!!!!
De weersinformatie voor de daarop volgende dagen, die we in Camamu kregen waren erg gunstig en we zijn daarom de volgende ochtend gelijk weer doorgevaren, richting Ilheus.
Ook nu merkten we weer het gemis van een dieptemeter, een log en de windmeter, vooral de dieptemeter is onontbeerlijk bij gebieden met veel wandelende zandbanken.
Gelukkig zijn wij zonder vastlopen weer weggekomen, maar het geeft een onbehagelijk gevoel!
In Ilheus zijn Paulien en Roberto naar een supermarkt geweest, terwijl ik getracht heb de benzinetank van de dinghy met behulp van epoxy te repareren. Tevens hadden de marineros van de jachtclub een opticien voor mij gebeld, aangezien een glas van mijn bril er regelmatig uitviel, omdat het te klein was geslepen t.o.v. het montuur.....
Deze man kwam met de auto naar de club, bekeek mijn bril, nam deze mee met de mededeling dat hij om ca. 15.00 uur weer terug zou zijn. Om 14.00 uur kwam hij mijn bril weer brengen en had een nylon-vulling tussen het glas en het montuur aangebracht, waardoor het glas weer goed gefixeerd zat en dit alles zonder er een cent voor te willen hebben, zelfs niet iets te drinken!!!! Dank voor deze uitzonderlijke en vriendelijke hulp.
Doordat er op de Celestial een zeer kleine koelkast was, waren we beperkt in de hoeveelheid vers voedsel, eveneens had deze koelkast maar een stand, vriezen, vriezen en nog eens vriezen, dus ook stroom vreten!
Tot nu toe hadden we vaak de motor bijstaan, maar op weg naar het volgende waypoint was er voldoende wind om alleen op de zeilen te varen, wat een openbaring was voor Roberto, dat dit ook mogelijk was met een zeilboot!!
Onderweg naar de Archipilago dos Abrolhos hebben we enkele walvissen in de verte gezien, mede omdat deze plek tussen Juni en September de kraamkamer is van deze enorme vissen.
Gelukkig dat ik door de ruige zee niet lekker kon slapen en wilde daarom het stuur van Roberto ongeveer 2 uur eerder overnemen. Nu bleek dat deze 'zeeman'' het schip regelrecht op een grote ondiepte met vele kliffen aanstuurde, waar we binnen 20 - 25 minuten op zouden vastlopen en stukslaan, vooral met 5 - 6 Beaufort en golven van 4 - 5 meter!!
Zijn argument was dat we maar 3 - 4 mm van de koerslijn afweken, echter met een grote schaal was de afwijking in werkelijkheid ca. 5 - 7 mijl.
Hierdoor ontplofte ik een beetje, want op zo'n manier aan mijn einde komen had ik niet veel zin in! Hij begreep jammer genoeg nog steeds niet waar hij mee bezig is en was!
Toen we daar midden in de nacht aankwamen, (wij waren er al een keer geweest) moesten we voor een klein eilandje uitwijken en achter het grotere eiland voor anker gaan, maar met een ruige zee, een vuurtoren die je in je gezicht schijnt, geen maan en een hulpkaptein die met een grote schijnwerper je het zicht onmogelijk maakt, hebben we toch een goede ankerplek gevonden. Eindelijk konden we rustig slapen, totdat Roberto mij de volgende morgen om ca. 5.00 uur wakker schreeuwde, omdat wij op drift waren en inmiddels tussen de kliffen door ongeveer 500 meter van onze ankerplek waren gedreven!
Vlug de motor aan en het anker ophalen, nu bleek dat ook de ankerlijn van een dermate slechte kwaliteit was, gebroken, waardoor we het anker met 25 meter ketting kwijt waren.
Terug in de baai konden we gebruik maken van een boei, dus weer lekker slapen...???!!!
De mooie omgeving, het snorkelen in glashelder water, het terugvinden van het anker maakte voor ons de voorgaande gebeurtenissen iets minder erg.
Tijdens een inspectieronde zag ik tot mijn grote verbazing, dat de borstbout van het voorstag er bijna uit was en nog hing op een stukje afgebroken splitpen!!
Natuurlijk waren er geen reserve splitpennen of bouten/moeren aan boord en heb ik met een stukje verenstaal een tijdelijke borgpen gemaakt, maar dit is en blijft een noodoplossing.
De eerst volgende haven ligt op minimaal 70 mijl, dus we hadden geen andere keus!!
Nadat we van de op het eiland aanwezige marine gunstige weersinformatie voor de daarop volgende dagen hadden gekregen, zijn we de volgende ochtend weer vroeg vertrokken richting Vitoria, ca. 180 mijl verder zuidwaarts, dus ook weer een nacht doorvaren maar nu geen gevaarlijke ondieptes en kliffen op deze route.
Overdag werden we een aantal maal verwend met spelende walvissen, die allerlei capriolen uithaalden (zie foto's). Wel hadden we afgesproken dat walvis spotten met het blote oog voorrang heeft tov het maken van foto's.
De volgende ochtend werden we verrast door enorme donkere wolken en heb daarom snel het grootzeil laten zakken, waarbij Roberto niet bezig was met mij te assisteren, maar met een of ander kut-speeltje om automatisch de positie via een satelliet door te sturen. Hierdoor kreeg ik van de giek een zwieper en werd bijna van boord geslagen. Je kunt je voorstellen dat ik dit niet in dank af nam en hij de volle laag van mijn steeds verder oplopende irritatie om zijn oren kreeg!
In het noodweer dat we toen over ons heen kregen, met geschat 6 - 7 Beaufort tegenwind en golven van 6 - 8 meter, met nog 50 - 60 mijl voor de boeg was dit een zeer onaangename verrassing, te meer omdat ieder half uur de borgpen uit het voorstag dreigde te vallen en ik met een hamer naar voren moest om deze er weer in te slaan.
Inmiddels bleek de stuurautomaat het binnen ook niet te doen, de stuurautomaat op de helmstok kon de hoge zee niet aan, dus was de enig optie met het handje sturen.
Na bijna 2 uur tegen de wind en de golven te hebben gevochten en maar 3 mijl opgeschoten te zijn, heb ik Roberto gevraagd contact op te nemen met de kustwacht om te kijken of we konden uitwijken en binnenlopen bij een andere haven! Ja hoor, de hele dag zitten die Brazilianen te lullen op kanaal 16 en als je om hulp vraagt geeft niemand antwoord, of is het de radio?? Ik vraag hem anders de noodmarifoon te gebruiken, maar ja als je deze koopt en niet oplaadt heb je er ook niks aan. Na 1 uur laden blijkt deze nog geblokkeerd te zijn en geeft hij mij de marifoon in paniek om te ontgrendelen, maar na hem duidelijk gemaakt te hebben dat hij het Portugese instructieboekje beter kan ontcijferen dan ik, lukt het hem deze aan de praat te krijgen. Ik heb inmiddels de boord-marifoon aan de praat gekregen en contact gekregen met de kustwacht. De haven die we mogelijk wilden aanlopen hebben we de rug toe gekeerd, omdat ongeveer 5 mijl voor de kust er veel zand in het water opspoelde en zonder dieptemeter vond ik dit veel te gevaarlijk. De kustwacht stuurde ons naar een kleine dichtbij zijnde vluchthaven, waar grote zeeschepen ook naar binnen konden.
Hier kwamen we na ruim 3 uur aan en als er een goede verbinding naar Rio had geweest, hadden we vertrokken en deze levensgevaarlijke puinzooi achter ons gelaten, maar wij lagen bij een afgelegen fabrieksterrein zonder openbaar vervoer.
Voor de zekerheid heb ik met wat staaldraad en wat klemmen een beugel weten te maken bij het voorstag, zodat bij verlies van de borstbout het stag blijft staan en niet gelijk beide masten overboord kieperen.
In deze vluchthaven hebben we de volgende dag ook gelegen ivm de wind en de regen.
Toen we de volgende ochtend weg wilde, bleek de koelkast alle accu's ( 3 x 150 Ah) leeg gezogen te hebben en konden we de motor niet starten!! (Ondanks dat we daarvoor bijna 24 uur met de motor hadden gevaren, maar ja als er geen Ah-meter of evt. Amp. meter geïnstalleerd is, weet je ook niks).
Via de marifoon om hulp verzocht, maar gelukkig kon ik de motor weer aan de praat krijgen door alle accu's met startkabels door te verbinden.
In Vitoria is er een monteur aan boord geweest, welke de dynamo heeft uitgebouwd en de stator heeft vervangen, waardoor deze weer functioneerde en de accu's weer konden worden opgeladen.
In Vitoria ook enkele harpjes gekocht, aangezien we onderweg al 3 harpen hadden verloren en ook hiervan had hij geen reserve aan boord......
De volgende ochtend weer met goede moed vertrokken richting Cabo Frio (210 mijl), lekker kunnen zeilen, weer een aantal walvissen gezien en we kregen beide de indruk dat Roberto iets begon te snappen van het zeilen en de zeilvoering.
Dit idee werd ‘s nachts teniet gedaan door een schreeuw van hem om assistentie, bleken we bijna door een groot vissersschip overvaren te worden!
Door het roer volledig om te gooien, konden we het schip ontwijken, maar de zenuwen en ongenoegen was gelijk volop aanwezig zodat ik maar weer het roer overnam, want Paulien had haar dienst er net opzitten.
Ongeveer 25 mijl voor ons einddoel waaide het flink door en heb de laatste 4 uur binnen met de hand gestuurd, aangezien dit lichter gaat en we wat meer beschut zaten tegen de uit elkaar waaiende hoge golven. We stoven met 6,5 - 7 knopen voor de wind met een klein stukje Genua op Cabo Frio af en waren blij dat we binnen waren.
Ook hier hebben we een dag gelegen om wat uit te rusten en bij te slapen, mede door de regen was dit geen probleem.
Het laatste traject ( ca. 140 mijl) langs Rio en dan door naar Ilha Grande hebben we met rustig weer en de motor bij afgelegd, waarbij Roberto een stuk van de nacht alleen heeft gevaren met de opdracht dat hij niet van de koers mocht afwijken en wanneer er een vissersboot in de buurt was hij mij zou wakker maken.
Dit is allemaal goed gegaan en wij zijn blij om weer heelhuids in ons eigen lekkere schone bedje te kunnen liggen, met een normaal werkend toilet aan boord, geen lekkage, geen rare duikelaars aan boord en hebben besloten om zo'n avontuur NOOIT meer te doen!
Vooral niet als je de boot niet kent en de bemanning verkeerd inschat!
Ik heb Roberto aangegeven om uit te zien naar een zeilcursus in zijn eigen taal, want ik had mijn buik vol van dingen uitleggen die hij achteraf niet bleek te snappen!
We liggen nu in het plaatsje Bracuhy aan het steiger van een kennis van Roberto en laten hier de boot achter gedurende ons verblijf in Nederland.
We komen 4 November (11.55 uur) aan op Schiphol en vliegen 26 Januari weer terug!
Tot ziens in Nederland,
Paulien en René,
SY Viskus
Brazilië binnenland, 13-09-2011
Hallo allemaal,
We hebben de afgelopen weken ,samen met Suzanne en Fons weer veel leuke en gezellige dingen gedaan en Brazilië verder 'ontdekt'.
Allereerst hebben we Suus en Fons van het vliegveld opgehaald en met de bus terug naar Angra dos Reis, waar we midden in de nacht aankwamen.
De volgende ochtend, na eerst boodschappen gedaan te hebben naar het eiland Ilha Grande gevaren en verschillende baaien bezocht, waar we lekker gewandeld hebben, gezellig bijgepraat, een biertje gedronken en af en toe een beetje gezwommen want jammer genoeg speelde het weer niet zo mee.
Daarna met goede wind naar Rio gezeild, echter door het onstuimige weer was de zee redelijk ruw, wat niet zo bevorderlijk was voor de maag van Fons, (golven van 4 - 6 meter) maar veilig en wel aangekomen.
Voor onze vertrouwde haven tegenover Rio weer voor anker gegaan (met een dubbel tandem anker) en na het pakken van de tassen de rest van de dag genoten aan het zwembad van de jachthaven. 's Avonds met de ferry naar Rio en vandaar met het vliegtuig naar Campo Grande.
De volgende ochtend 5 uur met een goede reisbus naar Bonito, waar we in een uitstekend Hostel ieder een aparte kamer hadden.
's Middags gelijk een paardrijdtocht gemaakt, tijdens deze trip nog enkele malen gezwommen in heerlijk verkoelend rivierwater en in het hostel lekker gegeten en reserveringen gemaakt voor trips in de omgeving voor de komende dagen.
Na een goed ontbijt en een korte rit met een taxibusje werden we naar een plek gereden waar zich veel papagaaien genesteld hebben in de nissen van de wand van grote gaten in de aardbodem, veroorzaakt door het oplossen van het kalksteen onder de rode zandsteenlaag.
Hierdoor zijn er gaten ontstaan met een omtrek van ca. 500 meter en een diepte van ca. 100 meter.
Via Google-Earth kan je er een zien op de coördinaten: 21°29'30' S en 56°24'10'W.
Enkele foto's van deze rood/blauwe vogels staan in de fotogalerij.
Aansluitend zijn doorgereden naar een privé landgoed waar we gesnorkeld hebben in de Rio do Prata. Deze rivier heeft zijn oorsprong op dit landgoed via bronnen, waardoor het water echt kristal helder is en we konden onze ogen niet geloven toen we de eerste keer onderwater keken door onze duikbril!
Het was geen probleem om 100 tot 150 meter om je heen te kijken, als of je in een aquarium stond, vol met vissen tussen mooie vegetatie, waarbij de zon voor perfect licht zorgde.
De foto's geven hier een indicatie van, maar Fons heeft enkele filmpjes gemaakt en zal deze in NL na deskundige montage iets moois van maken, misschien dat we deze later via de site of via You-tube kunnen laten zien.
Gelukkig hadden we tijdens deze snorkeltoer goede wetsuits aan, maar toch na ca. 2 uur met de stroom meegedreven te hebben, waren we verkleumd.
Een zeer uitgebreide lunch op het landgoed om ca. 15.00 uur deed ons dan ook goed, evenals de zon die ons weer opwarmde.
's Avonds in het hostel als in het plaatsje Bonito nog lekker wat gedronken en gegeten, waarna we als een blok in slaap vielen om de dag erop een wandeltocht te maken langs enkele watervallen. Onder deze stortvloed van water is het een uitdaging om te douchen en natuurlijk even heerlijk af te koelen, want de temperatuur is in het binnenland toch wel een stuk hoger dan aan de kust en ondanks dat het winter is, is deze toch nog altijd tussen de 25 en 35°C.
Ook hiervan hebben we enkele foto's bijgevoegd.
Op de laatste ochtend in Bonito hebben we een grot bezocht waar door de instraling en de hoek waaronder het licht invalt van de zon het water mooi blauw kleurt, natuurlijk bevat deze grot ook de nodige stalagmieten en stalactieten. Het vreemde hiervan is dat deze allemaal (net als een plant) groeien naar het licht, ondanks dat ze van kalksteen zijn.
's Middags zijn we weer met de bus teruggereden naar Campo Grande en om middernacht doorgevlogen naar Cuiaba, waar we ook weer werden opgehaald door iemand van het hostel.
's Ochtends had de manager van het hostel ons een aanbod gedaan voor een meerdaags bezoek in de Pantanal, maar we vonden dit nogal kostbaar en hij kwam niet echt overtuigend en eerlijk over. Nadat Fons en ik een rondje door de stad hadden gemaakt bij enkele andere reisagenten bleek dat we in dat uurtje ruim $R 1.000,= hadden bespaard en opeens kon de manager hier zelfs nog een scherpere prijs tegenover zetten, incl. kosteloos verblijf voor onze laatste nacht in het hostel en gratis vervoer naar het vliegveld, compleet met privé gids met eigen auto.
Hier zijn we op ingegaan en de gids was een zeer vriendelijke goed Engels sprekende man (Silvio), die erg veel kennis heeft van de vele vogels en dieren in de Pantanal.
Vooral zijn gevoel voor humor en (vaderlands)-liefde voor voetbal, het komende WK in Brazilië en vooral de angst om dan van Nederland te moeten verliezen!
Daarom gaf hij tijdens onze toer regelmatig plekken aan waar hij graag het NL-voetbalteam zou willen laten zwemmen, waarbij Cruijf een ereduik mocht maken op zijn favorieten plek, voor nadere tekst en uitleg zie de fotogalerij!!
Silvio bracht ons met een VW-busje naar onze Lodge, maar nam onderweg voldoende tijd om ons ieder stukje wild te laten zien. Nadat we in het natuurgebied waren aangekomen, zagen we plotseling 2 paar ogen van kaaimannen en zelfs een kaaiman op de kant.
Silvio gebaarde ons mee te komen naar een stuk verder op, maar wij moesten eerst een foto maken van dit stukje wild, waarop hij iets mompelde.
50 meter verder op bleek wat hij mompelde en werden we verrast met een waterkant, bedekt met ongeveer 100 kaaimannen die lekker lagen te genieten van het zonnetje!
Dit was nog maar het begin, want we hebben in de daarop volgende dagen nog honderden soortgenoten gezien!!
Naast de vele kaaimannen hebben we ook allerlei ander mooie vogels, vissen, zoogdieren en reptielen gezien, wat een overvloed aan voedsel is hier en daardoor zijn er ook zoveel dieren, want hier geldt eten en gegeten worden!!
De eerste avond zijn we met Silvio na het diner het bos ingereden met een grote schijnwerper om mogelijk iets van de nachtdieren te zien, maar op een enkele vogel na geen rovers gezien!
De volgende ochtend zijn we naar een grote rivier zuidwaarts gereden en hebben daar een boottocht op deze rivier gemaakt, waarbij een vriend van hem de gids was.
Deze ook prettig gestoorde gids had een aantal dieren 'aangeleerd' om voor de toeristen iets speciaals te doen, waarbij we eerst zelf Piranha's hebben gevangen die hij dan weer doodbeet en later gebruikte als lokaas voor zijn dieren.
De foto's zeggen hier wat meer over.
Fons heeft later tijdens het Piranha vissen de kaaimannen gevoerd met zijn vangst, waarbij hij zich een ongeluk schrok, toen de kaaiman ongeveer een meter omhoog sprong uit het water om zijn aangeboden visje te bemachtigen!
‘s Middags hebben we een boottocht gemaakt op de rivier bij de lodge, waarbij we weer overspoeld werden met dieren, zoals arenden, toekans, tapir, Amazone kingfishers, bever, kaaimannen, Tou-Yu-Yu (soort ooievaar), ooievaars en verschillende andere kleine vogeltjes.
Silvio vertelde ons direct na het horen of zien van de vogels wat de kenmerken zijn, evenals de vele specificaties van de overige dieren, deels aangevuld met zijn naslagwerken van de boeken die hij veelvuldig bij zich had of later ons toonde als hij ze in de auto had laten liggen.
Na het diner weer een nachttoer met de VW-bus gemaakt, nu samen met een gids van de lodge, maar ook nu bijna niets gezien. Ook onze ogen vielen tijdens deze trip regelmatig dicht, want iedere dag vroeg op, de hele dag druk in de weer in de buitenlucht en dan na het eten wakker blijven in een donkere auto is niet zo eenvoudig, en dat niet alleen voor de 'oudjes'!!
Ook Silvio was erg moe en gaf ons te kennen dat hij de volgende ochtend ons niet zou begeleiden bij de zonsopkomst, echter een half uur voordat wij wilden opstaan werden we door hem aan de kamerdeur gewekt!
Na eerst een tocht over het terrein van de lodge met het busje heeft hij getracht ons toch nog wat dieren in het nachtleven te laten zien, maar jammer genoeg niets!! Hij gaf aan dat er een weersverandering opkomst was, waardoor de dieren een beschutte plek tegen de regen hadden ingenomen en daardoor niet te zien waren.
De zonsopgang over de rivier was daarna wel prachtig mooi en na het ontbijt hebben we een toer op de paarden gemaakt vanuit de lodge, waarbij we onderweg een aantal wilde zwijnen hebben gezien, natuurlijk ook weer de nodige vogels!!
Na de lunch gebruikt te hebben in de lodge hebben we de tassen gepakt en zijn we weer rustig aan terug gereden naar het Hostel in Quiaba, maar wel onderweg nog toekans en blauwe Ara's gezien!! Natuurlijk ook weer de nodige kaaimannen en andere dieren!
Silvio is ook bereid om zonder inmenging van het hostel een reis te organiseren en te begeleiden, hij is te bereiken via de email onder: silviovs@terra.com.br of tel: +55 65 99687280.
De manager van het hostel heeft zich jammer genoeg wel van zijn aller slechtste kant laten zien, want wij moesten op een zaaltje met stapelbedden onze laatste nacht doorbrengen, waarbij hij ons via het personeel liet weten dat de overige kamers allemaal gereserveerd waren. (wij waren de enige gaten in het hostel en adviseren dan ook niet naar dit hostel te gaan en elders een (zelfs goedkopere) hotelkamer te reserveren die waarschijnlijk ook veel netter en schoner zal zijn!
Na wel een goede nachtrust om 3.30 uur opgestaan en door iemand van het hostel naar het vliegveld gebracht, richting Manaus, het laatste doel van onze reis in de Amazone.
Het vliegtuig vertrok netjes op tijd, echter op de taxibaan keerde het terug naar het stationsgebouw, omdat er een probleem was met een van de motoren. Gelukkig was dit probleem binnen een uur verholpen en zouden wij met een beetje geluk de connectie in Brasilia naar Manaus kunnen halen. Uiteindelijk kwamen we net iets voor de officiële vertrektijd van het andere vliegtuig aan, maar op een groter vliegveld zijn de taxi-banen veel langer en kost dat allemaal extra tijd.
Toen wij uiteindelijk uit de gate kwamen werden we opgewacht door een medewerker die ons via een verkorte route naar een uitgang leidde, zodat we toch nog mee konden naar Manaus!!
Hier kwamen we ruim 1 uur later aan dan gepland, waardoor de reisorganisatie de voor ons gekochte buskaartjes weer hals over kop moesten omzetten naar een latere bus, maar alles is gelukt en na nogmaals 3 uur in een bus en 1 uur met een snelle boot over een rivier te hebben gevaren kwamen we na een reis van bijna 4000 km aan in de Lodge voor onze laatste 3 dagen in de jungle van de Amazone.
Daar de Amazone bijna onder de evenaar ligt, is de temperatuur hier nog hoger maar vooral de luchtvochtigheid (85 -98 % is hier heel normaal).
Na een leuke en vriendelijke ontvangst door de eigenaar (Antonio) van de lodge werden we voorgesteld aan de gids voor de komende dagen, alweer een leuke vent Francesco genaamd, die daar in de buurt was geboren en opgegroeid, wat ons later zeer van pas zou komen.
Francesco (33 jaar) heeft door het contact met de vele gasten geheel zelfstandig zonder boeken en onderricht zichzelf de Engelse taal machtig gemaakt en wist ook al de nodige Nederlandse en Duitse uitdrukkingen te hanteren. Fons heeft hem op een avond nog wat onderricht gegeven over een stukje specifieke Nederlandse taal en gezegdes!!
De eerste avond na het diner hebben we onder zijn leiding verzocht Kaaimannen te spotten, maar we hadden het vooral moeilijk om niet uit het bootje te vallen, want we vielen letterlijk om van de slaap. Gelukkig geen kaaiman te zien (die hadden we de dagen ervoor al genoeg gezien) dus konden we eerder terug en lekker naar ons bedje toe.
Ook hier hebben we de volgende dag een mooie zonsopgang gezien (5.30 uur eruit!!) en na het ontbijt hebben we een eerste wandeltocht door de jungle gemaakt, waarbij Francesco ons de mogelijkheden vertelde hoe je in een oerwoud kon overleven, waarbij we tekst en uitleg kregen over de medicinale werking van vele bomen en struiken.
Paulien had een koudje opgepakt door de vaak veel te koud ingestelde airco's, waar zij een vervelend hoestje aan over hield. Francesco heeft van een van de bomen een stukje hout meegenomen, waar hij in de lodge een thee van getrokken heeft, die zij heeft gedronken en inderdaad was de volgende dag de hoest een stuk minder!
Er zijn ook bomen waarvan het sap gebruikt wordt tegen malaria en bevat de identieke stof als de malerone tabletten, van een andere boom/struik kapte hij een tak af, die zoveel vocht bevat dat je hier gewoon van kon drinken, het water liep er vanzelf uit!
's Middags zijn we begonnen aan onze jungle toer, waarbij we de nacht in ons hangmatje in de jungle zouden verblijven. Het eten en drinken werd meegenomen (verdeeld over de rugzakken met kleding en hangmat) en met volle bepakking ca. 1,5 uur de jungle in lopen. Nou hebben wij als Europeaan het nadeel dat we toch veel langer zijn dan die kleine bosmannetjes, dus hadden we veel meer moeite om met de zware rugzak onder de vele gekapte doorgangen (bomen en struiken) door te kruipen.
In de jungle hadden ze een plek gecreëerd waar al een zeiltje gespannen was tegen eventuele regenval, wat dat doet het daar regelmatig, waar we onze hangmatten onder konden ophangen.
Allereerst werd er hout gesprokkeld voor een kampvuurtje, waar eveneens op gekookt zou worden en in het beekje werd de kip gewassen. Fons en Mario (de Lodge-hulp om wat zware dingen mee te nemen) hadden stokken gekapt, over ca. 70 cm ontdaan van de bast en voorzien van een scherpe punt. Hier werden de delen van de kip en de meegenomen worst op gespiest, zodat ze boven het vuurtje konden garen.
De schoongemaakte aardappels, wortels en uien werden gekookt in water van de beek boven het vuurtje en ook de rijst werd hieraan toegevoegd.
Francesco had van een andere boom een stuk gekapt en maakte daar met zijn machete een lepel van, waarna Fons en ik later het zelfde mochten doen. Ook had Francesco van een reeds gevelde boom een stuk roodkleurig hardhout afgehakt, waar een grote lepel uit gekapt werd.
Ook daar heb ik er een van gemaakt, maar dat is toch wel een heel stuk moeilijker als van een zacht stukje hout!
Ook kregen Fons en Mario de opdracht om van takken en aantal pennen te maken, ca. 10 cm lang en 4 - 5 mm rond, natuurlijk weer ontdaan van de bast en mooie puntjes eraan, want ja Fons moest natuurlijk veel doen met zijn nieuwe Leatherman!!
Francesco kapte ook een aantal grote en kleinere palmbladeren en hiervan werd later een houder gevouwen, waar de houten pennen doorheen gingen, zodat je een 'bordje' had om uit te eten!
Onderwijl werd het vlees geroosterd boven het kampvuurtje en kookte de pot met rijst, aardappelen en groente, terwijl wij nog bezig waren met de verfijning van het zelfgemaakte bestek!
Niet om het een of ander, maar door al deze voorbereidingen, de pittige looptocht door het oerwoud, de hoge temperatuur, het primitieve bereiden van het eten smaakte dit overweldigend goed, vooral de worsten (lekker een beetje zout) waren uitstekend!
Gelukkig waren we zo slim geweest om een paar gekoelde biertjes mee te nemen, dus we hadden een echt feest maal. Tijdens het eten zag Fons opeens een paar ogen bij het beekje, dit bleek een wilde kat te zijn, die zich tegoed deed aan de nog niet opgeruimde kip-afvalresten.
Ook bleek er een giftige kikker bij de beek te zitten en dit gif gebruikte de indianen vroeger op hun gifpijlen! Dit gif is zo sterk dat één pijltje al dodelijk is!
Omdat we 's ochtends al vroeg waren opgestaan was iedereen erg moe en lagen we rond 10.00 uur in ons hangmatje en zouden we om 6.00 uur een wandeling gaan maken door het oerwoud. Gelukkig begon het om ca. 5.00 uur hard te regen en te onweren, zodat we nog lekker konden blijven slapen, want we waren toch best wel moe.
Om 8.00 uur werd het vuurtje weer opgestookt en hing de pot met beekwater boven het vuur om koffie van te maken, maar het water werd eerst gebruikt om de eitjes te koken!!
De ananas werd gebruikt als broodbeleg, waardoor de erg droge broodjes toch nog goed te eten waren.
Na het ontbijt kon je je wassen en tanden poetsen in de beek en werd het kamp opgebroken om de tocht terug naar de lodge te maken, wat een belevenis, vooral die handigheid en slimheid van Francesco hoe het bestek, borden en kookkunsten werden volbracht!
Een klein detail, de stok (onder 45° in de grond gestoken) waar de pan aanhing had hij voorzien van enkele inkepingen, waarmee hij de pan 'hoog' of 'lager' op het vuur kon zetten/hangen!
Tijdens de terugtocht werden er nog verschillende stukken hout gekapt, waar Francesco later nog wat leuke attributen van zou maken.
's Middags na de lunch hoorden Francesco iets in de rivier, dit bleek een roze dolfijn te zijn.
Voor het avondeten hebben we nog ca. 22 Piranha's gevangen en daarna heerlijk een biertje gedronken in de uitkijktoren en genoten van de zonsondergang.
De volgende dag hebben we nog een jungletoer gemaakt en op bezoek geweest bij een inheemse familie, 3 generaties hingen daar de hele dag rond een paar armzalige hutjes.
We hebben nog wat kleding en een paar slippers voor ze achter gelaten.
Na de lunch met de boot terug naar de vaste wal en met een taxi naar het vliegveld, waar we enkele uren moesten wachten. Om 24.00 uur vlogen we terug naar Rio waar we om 6.30 uur aankwamen en met de bus terug naar de haven.
We schrokken ons rot toen we uit de bus stapten, want we zagen de boot aan het steiger liggen in plaats van op anker, maar gelukkig bleek deze door de harden wind het anker gekrabd te hebben (200 mtr.) en hebben ze voor de zekerheid de boot teruggehaald en aan het steiger gelegd zonder beschadigingen.
De laatste dagen hebben Suus en /Fons (soms gingen wij ook mee) Rio verder verkend en afgelopen Zondagavond zijn ze weer terug gevlogen naar ons kikkerlandje.
Zo hebben we een leuke en drukke vakantie gehad in onze eigen zeiltrip.
Zoals het er nu uitziet gaan we morgen varen naar Ilha Grande om daar nog even te genieten en mogelijk met Roberto (braziliaan) zijn boot terug te varen van Salvador naar Ilha Grande, maar dat horen jullie later wel.
Groet en dikke kus van:
Paulien en René
SY Viskus
Ilha Grande, 17-08-2011
Hallo allemaal,
Allereerst iedereen bedankt die mijn moeder een kaartje heeft gestuurd, ze was er zeer vereerd mee!!
Vanaf onze laatste email hebben we alweer enkele leuke dingen meegemaakt op en rond het eiland Ilha Grande. We hebben tevens een goede uitvalsbasis tegenover het eiland gevonden Angra dos Reis, waar we redelijk goed internet hebben en een goed gesorteerde supermarkt bij een jachthaven.
Je kan hier naar binnenvaren, je boot aan het wachtsteiger aanleggen, boodschappen halen en met je volle winkelkar naar de boot toe lopen om deze weer uit te laden! Perfect!
Maar daar is dit verslag niet voor, we zijn eerst naar het plaatsje Parati gevaren, een klein dorp wat destijds door de Portugezen is gebouwd als uitvalshaven voor de verscheping van goud en later suiker en specerijen. De oude dorpskern is nog steeds in de originele koloniale staat met zijn typische Portugese huisjes en de straten liggen zo laag, dat bij springtij de straten onderlopen en door het water 'schoongeveegd' worden als het weer eb wordt.
Men heeft ook bewust het gemotoriseerde verkeer uit deze straatjes geweerd en je 'proef'nog steeds de oude tijden als je over de met keien bestraatte straatjes loopt.
We hebben enkele dagen hier rondgezworven, mede ook een aantal uur in het internetcafé gezeten om mijn laptop online te scannen, aangezien mijn emailbox bij xs4all is vastgelopen, mogelijk door een virus. Hierdoor zijn ook een aantal antwoorden niet verstuurd, maar daar kwam ik later pas weer achter en heb getracht dit zo goed mogelijk te corrigeren, excuses als er toch nog iets tussen wal en schip is gevallen.
We zijn ook nog een paar dagen in een van de Braziliaanse 'fjorden' geweest, te weten Saco de Mamanqua en hebben daar enkele mooie wandelingen gemaakt, onder andere naar een waterval. Met de dinghy zijn we 's ochtends naar de riviermonding gevaren, daar de rivier op tot we niet meer verder konden en het oerwoud in. Wel netjes over de paden, nou ja de plat gelopen graspaadjes bedoel ik, en langs de rivier omhoog klimmen. Op een gegeven moment sloeg het paadje verder van de rivier af en plots stonden we op een open plek met 2 hutjes, wat wasgoed op een lijn. We stonden we midden in de 'tuin' van een paar Indianen die daar woonden, de bewoonster kwam door het blaffen van de hond gelijk polshoogte nemen, met haar kind op de arm en haar telefoontje in de andere hand.
Op het terreintje stond een gammele stelling met enkele zonnepanelen en accu's, de waterleiding liep door het gras, direct gevoed met het water van de waterval en een joekel van een schotelantenne om toch wat beelden uit de wereld op te kunnen vangen! Deze mensen leven nog steeds van en in het oerwoud 'in the middle of nowhere', geen wegverbinding of andere voorzieningen, maar wel telefoon en tv!
De waterval viel een beetje tegen, doordat er weinig water regen was gevallen, maar in het regenseizoen is dit een bruisende stortvloed.
De volgende ochtend zouden we een van de bergtoppen gaan beklimmen, maar werden verrast door een sterke wind, welke door het tunneleffekt in het fjord zich tot een heuse storm ontwikkelde met windsnelheden van 40 knopen ( 8 - 9 Beaufort). Tijdens deze storm sloeg er een andere zeilboot van zijn anker af en die hebben we geholpen om in een luwte van een eiland de storm af te wachten, maar ja met alleen een ankertje, een paar meter ketting en de rest lijn, blijft een boot van 7 ton niet liggen in zo'n storm, zeker niet als je dan ook nog eens veel te weinig lijn geeft.
In het plaatselijke restaurantje annex bar annex supermarktje hebben we lekker gegeten en van de eigenaresse vernamen we dat de kinderen iedere ochtend om 4 uur uit de veren moesten en om 5 uur met de boot via een aantal tussenstops naar school werden gebracht.
's Avonds natuurlijk in omgekeerde volgorde, maar het gebeurde ook wel dat bijv. de buschauffeur (een onderdeel van de transportketen) de avond ervoor te diep in het glaasje had gekeken en dus niet kwam opdagen. Dan moeten de kinderen zich de hele dag bij de bushalte vermaken en pas s' avonds kunnen ze weer terug met de boot naar huis!
Gelukkig is het bij ons dan toch iets anders geregeld en is er altijd wel een vangnet.
Aangezien we in November toch weer even naar huis willen en gezellig met de kinderen de Kerst willen vieren, zijn we ook naar een ligplaats wezen kijken.
Uiteindelijk hebben we via een Braziliaan die we in Salvador ontmoet hebben een plekje aan het steiger van het huis van een vriend van hem gekregen in Bracuhy voor een zeer aantrekkelijke prijs! Bij de meeste jachthavens moesten we het 3 voudige betalen.
Het is een kanaaltje tussen een aantal luxe huizen, rondom 24 uur per dag beveiliging en de boot naast ons plekje is ook nog eens bewoond door bovengenoemde Braziliaan Roberto.
Op Ilha Grande hebben we de laatste weken veel gewandeld en gesnorkeld, lekker genoten van het heerlijke klimaat, de gezellige restaurantjes, vaak met live muziek van de plaatselijke bevolking en de mooie omgeving.
Afgelopen weekend spraken we een medezeiler in een van de vele baaien, wij dachten dat hij een Argentijn was (vaart met een bootje uit Buenos Aires met een Argentijnse vlag) maar bleek een gezellige Iranier te zijn, die al 9 jaar in Zuid Amerika rondreist en woont. Hij had dit bootje van een Argentijn gekocht en mede vanwege de vele ambtelijke rompslomp in Brazilië is hij met de vorige eigenaar overeengekomen om de boot op zijn naam en vlag te laten staan. Verder vertelde hij dat het nu gelukkig rustig was op en rond Ilha Grande, want in 3 jaar tijd is het aantal toeristen van ca. 10.000 naar 600.000 gestegen in het hoogseizoen! Het is dan absoluut niet leuk meer en het eiland wordt dan overspoeld met massa's mensen, de prijzen zijn daardoor abnormaal hoog geworden.
Gelukkig zijn wij in die tijd terug in ons eigen kikkerlandje en mag onze Iranier 'zijn' gasten weer in een bar te Abraao bedienen!
Komende Vrijdag halen we Suzanne en Fons van het vliegveld op en gaan we er een leuke en gezellige tijd van maken, dat zien en horen jullie weer in de volgende email!
Groet,
Paulien en René
SY Viskus
Ilha Grande, 23-07-2011
Hallo allemaal,
Op 27 Juni hebben we onze laatste update gestuurd, dus werd het weer eens tijd om jullie te informeren over ons reilen en zeilen.
We zijn vanuit Niteroi niet naar Rio gevaren, maar hebben op een mooie ankerplek in de baai van Niteroi de nacht doorgebracht, waarna we de volgende ochtend vroeg zijn vertrokken naar Ilha Grande. Bij het uitvaren van de baai bleek het log (snelheids- en afstands-meetinstrument) niet te functioneren en dit tijdens het varen eruit gehaald en schoon gemaakt. Na het terugzetten bleek dat de informatie nog niet goed was en ongeveer 1/10 van de werkelijkheid aangaf.
Eenmaal op zee bleek het niet aan het log te liggen maar aan de wederom enorme aangroei op het schip. We hebben de romp in Niteroi door duikers laten schoonmaken, want door de vervuiling aldaar leeft er zoveel onder de waterlijn, wat zich ook graag op de romp afzet.
Met een vertraging van ca. 2 knopen ten opzichte van normaal zijn we naar Ilha Grande gevaren, grotendeels op de motor omdat er geen of verkeerde wind was. 's Middags om 15.30 uur kregen we plotseling goede wind, echter de boot liep continue uit zijn roer omdat de aangroei dermate remde.
Het is hier om 18.00 uur al donker, waardoor we in het donker een van de baaien in moesten lopen, gelukkig varen we op een elektronische kaart, dus dat was geen groot probleem, maar het geeft toch altijd een onprettig gevoel als je weet dat er her en der rotsen (deels) onderwater liggen. De volgende ochtend werden we vroeg door allerlei geluid vanuit het bos om ons heen gewekt, vooral de brulapen hadden er zin in (hopelijk de vrouwtjes ook).
Aan dek gekomen zagen we waar we lagen, midden in een mooie baai met nog een zeilboot, rondom tropisch oerwoud met mooie groentinten, voor ons een vlekkeloos strand met bijna witgeel zand waar onder de bomen 2 of 3 huisjes zichtbaar waren.
De boot zelf lag in glashelder water en alleen de branding, verschillende vogels en andere dieren maakten wat geluid. Op Ilha Grande rijden er geen auto's of ander gemotoriseerd verkeer en zijn er alleen maar wandelpaden door het oerwoud en langs de kustlijn, mede doordat Ilha Grande deels ook een natuurreservaat is.
De eerste week hebben we in deze baai gelegen, soms alleen en later met 3 boten, maar dan lig je zover van elkaar dat je volledige vrijheid hebt.
In deze week hebben we de romp van de boot schoongemaakt en er een deken van 2,5 - 3 cm dikke laag scheldiertjes afgeschraapt. De doorvoeren 'ontstopt' van de aangroei en zelfs het roer en de kiel schoon gekregen met onze nieuw aangeschafte plastic krabbers.
Ook hebben we een aantal mooie wandelingen op het eiland gemaakt, alleen is het aantal wandelpaden beperkt, waardoor je of dezelfde route terug moet nemen of een watertaxi die ons dan weer terug brengt.
Tijdens de wandelingen worden we dan verrast met allerlei dieren, zoals apen, tropische vogels, eekhoorntjes en zelfs waarschuwingsborden voor krokodillen, die we overigens niet gezien hebben.
Omdat het hier de wintertijd is, hebben we ook vaak (voor deze begrippen dan) slecht weer met bewolking, soms wat regen en kou!! Let wel 18 graden, dus zelfs wij hadden het koud, we worden toch al een beetje Brazilianen en hebben de kachel aangehad (moet volgens de leverancier 1 keer per maand, dus dat kwam goed uit) en de olielamp gaf 's avonds dat extra beetje warmte!
Gelukkig was dit na 4 dagen weer voorbij en scheen het zonnetje weer volop met wintertemperaturen van 25 - 30 graden, heerlijk!
Na boodschappen gedaan te hebben in Angra dos Reis zijn we een andere kant van de baai voor anker gegaan (Retiro) en hebben daar nogmaals het voorstag bijna 2,5 cm ingekort. Net toen we het stag los hadden (wel de mast met 2 lijnen naar de voorkant gezekerd) begon iemand met een waterscooter en een wakeboard rondjes om ons heen te draaien. Na de jongen aangesproken te hebben en hem uitgelegd hebben waar we mee bezig waren, verontschuldigde hij zich en ging hij elders varen. Later op de middag kwam hij nogmaals bij ons langs om te vragen of we nog hulp nodig hadden, hem bedankt voor het begrip en verteld dat alles voor elkaar was.
Ook in deze baai hebben we mooie wandelingen gemaakt en op Zaterdag nog met de bus naar de andere kant van de berg gereden om nog wat boodschappen te doen in Angra dos Reis.
De volgende dagen daar wat rondgevaren en genoten van de omgeving, het mooie weer en onszelf weer wat rust gegeven en het Millennium Trilogie van Stieg Larsson gelezen, heerlijk!!
Afgelopen week hebben we in een volledig omsloten baai op anker gelegen (Saco de Ceu) opj Ilha Grande, ook hier weer lekker gewandeld, veel gezwommen, de romp van de boot gecleand en in de was gezet (2 dagen bewolking) en het RVS-werk op het hek gepoetst.
Rondom deze baai wonen een aantal mensen in kleine hutjes, maar er staan ook een aantal kasten van huizen, waar de eigenaar per helikopter naar toe gaat. Dit terrein is dan ook volledig voorzien van een hekwerk en 24 uur per dag bewaking. Een groter contrast tussen arm en rijk is er bijna niet en ondanks dat wonen deze twee uitersten bijna naast elkaar....
Suzanne en Fons komen 19 Augustus naar ons toe voor hun vakantie en zijn druk bezig om af te stemmen wat we in die tijd gaan doen. Allereerst komen ze hier een paar dagen op de boot en varen daarna terug naar Rio/Niteroi, omdat we dan naar de grootste watervallen van de wereld willen vliegen naar Foz de Iquacu. Daarna willen we de Pantanal bezoeken (een groot moeras gebied met vele bezienswaardigheden) en aansluitend nog een paar dagen naar het Amazonegebied.
De laatste dagen zijn we weer in Niteroi, zodat we vandaar uit Rio kunnen bekijken en wij tijdens onze vakantie een ingelaste vakantie hebben, leuk toch!!
Wij wensen iedereen een fijne vakantie toe en geniet vooral nu, want het is later dan je denkt!!
Groet,
Paulien en René
SY Viskus
PS. Onze Braziliaanse telefoonnummer heeft op het eiland Ilha Grande bijna geen dekking, dus voor als nog zijn we bereikbaar op ons NL-nummer 06-26356518.
PS 2. Op 28 Juli viert mijn moeder haar 89-ste verjaardag, het zou leuk zijn als je haar kent (of niet) om haar een kaartje te sturen, adres: Teslastraat 18, 2014 KM Haarlem. Bedankt!
Rio de Janeiro, 27-06-2011
Hallo allemaal,
Het is al weer enige weken geleden dat wij onze laatste email hebben verzonden, zelfs de kinderen kregen vragen of alles nog wel goed was met ons!
We kunnen jullie gerust stellen, het gaat ons gelukkig nog steeds erg goed!!
Eind Mei zijn we hier weer aangekomen en werden gelijk door Susy (de van oorsprong Engelse dame) verwelkomt en uitgenodigd voor een voorstelling in het Theatro Municipal in Rio de Janeiro. Het bleek een ballet uitvoering te zijn, wat wel aardig was, maar het interieur van het gebouw maakte het tot een zeer geslaagde avond.
Helaas hadden we geen fototoestel bij ons, maar misschien komen we er nog wel een keer en dan laten we jullie ook meegenieten.
De eerste dagen zijn we druk bezig geweest met het inbouwen van de gecontroleerde watermaker (deze loopt gelukkig nu perfect). Ook de stroomtoevoer van de dynamo is opgelost, dit bleek zoals de NL-specialisten zeiden inderdaad een slechte aarding te zijn.
Voordat we vertrokken hadden wij de boot grondig met gif gespoten in verband met enkele kakkerlakken en jammer genoeg bleken er toch nog enkele onze gifaanval overleeft te hebben.
Deze kwamen we tijdens de schoonmaak weer tegen en zijn begonnen met het volgende offensief.
In het eerste weekend zijn we samen met Susy en haar man Renato naar het eiland Paqueta gevaren in de baai van Rio. Dit is een klein eiland zonder auto's maar wel met paard en wagen,fiets tuk-tuk of fiets gereden wordt. Alleen de vuilniswagen maakt hier een uitzondering op.
Zondag ochtend hebben we een rondrit met paard en wagen over het eiland gedaan, daarna een concert in de kerk meegemaakt, aansluitend de lunch gebruikt in het Casa Cultura waar 's middags enkele muziekanten gezellige Samba-muziek speelden.
We hebben 2 dagen heerlijk op het eiland gewandeld en zijn 1 dag met de pont naar Rio geweest, waar we de oude stad hebben bekeken.
Donderdag weer terug naar Niteroi om het gerepareerde grootzeil in ontvangst te nemen en Vrijdag is de mast eraf gehaald om de verstaging te vervangen.
Dit heeft enige voeten in de aarde gehad, aangezien de man in Salvador ons de verkeerde materialen had geleverd. Zelf hadden we vanuit NL al enkele aanvullende spanners, vorken en platen meegenomen, echter bij de démontage van de rolfok bleek het door hem geleverde spul totaal verkeerd te zijn.
Na enkele dagen rondvragen en hulp gekregen van vele clubleden vonden we uiteindelijk iemand die ons probleem kon verhelpen. Het onderdeel van de rolfok is naar een fabriek gestuurd en daar heeft men een speciale aanpassing gemaakt, waardoor we de voorstag weer (nu met 10 mm staaldraad) konden monteren. Dit heeft bijna 2 weken geduurd voordat het onderdeel terug was.
In de tussentijd hebben we de rest van de verstaging ook vervangen en het hek van de boot gedemonteerd en laten aanpassen met dikkere ringen en montagepennen van 16 mm ipv 10 mm.
Aangezien er weer een pen van 10 mm gebroken was hopen we dat met deze verzwaarde pennen het probleem voor goed verholpen is.
Verder hebben we nog veel groot onderhoud aan de boot gedaan (wat ik normaal gesproken in de winterperiode thuis deed), dus poetsen, ontroesten, in de was zetten.
Af en toe hebben we onszelf een dagje vrij gegeven en hebben we de Corcovado (Het Christusbeeld boven de stad Rio), de stranden van Capacobana en Ipanema (vele frango's picanto met hun minuscule bikini's) en een van de vele forten in de baai van Rio bezocht.
Ook zijn we samen met Susy de bergen van deze baai ingegaan en hadden hier een prachtig uitzicht over onze baai en de stad Rio op de achtergrond.
Vanaf dit punt wordt er ook zeer frequent gestart door para-gliders, wat we straks ook met Suzanne en Fons willen gaan doen.
Uiteindelijk is afgelopen maandag het onderdeel geleverd en de mast is Woensdag weer terug geplaatst op de boot. Ik bleek toch iets te voorzichtig te zijn geweest met de lengte van de voorstag, want deze kon ik niet op spanning krijgen met de zijverstaging, waardoor we hier voor de haven het voorstag weer losgemaakt en de stag 10 - 12 mm ingekort hebben.
Nu staat alles er weer stevig op, de zeilen zitten er weer op en alle spullen zijn weer gemonteerd op het hekwerk.
De planning is dat we hier morgenochtend weggaan en nog even in de Marina in Rio gaan liggen ter oriëntatie in verband met het bezoek van Suzanne en Fons, zodat we 's avonds makkelijk de stad in kunnen.
Daarna gaan we door naar Ilha Grande en horen jullie weer verder van ons.
Als iemand nog eens een website wil laten maken, dan kan ik je de onderstaande link aanbevelen van Ella en Erik, die hiermee wat inkomsten proberen te genereren voor hun zeiltrip. http://www.erikwebdesign.eu/
De link staat ook onder 'Links' op onze website.
Groeten van Paulien en René
SY Viskus
Rio de Janeiro
PS. We hebben ook nog een nieuw Brasil telefoonnummer.
Als jullie ons willen bellen kan dit voordelig via budgetbel voor Euro 0,06/minuut, draai dan:
0900 1230276, volg de instructie op en draai dan ons nummer 21 8346 1703 en afsluiten met een hekje.
Voor uitgebreide instructie zie http://www.budgetbel.nl/
Rio de Janeiro, 14-05-2011
Hallo allemaal,
Vanuit Salvador (25-04) vroeg weggegaan en onder zeil met ondersteuning van de motor kwamen we 's avonds om 18.00 uur in het donker de rivier op van Camamu. Onderweg heeft Sander een grote dikke vis gevangen, dus zijn dag kon niet meer kapot. Wel heeft hij nog 2 keer beet gehad, maar deze gingen er met haak of de hele lijn van door.
De volgende ochtend bleek dat we voor een mooi eiland lagen en is Sander er met de dinghy op uit gegaan. Aan de kant heeft hij enkele plaatselijke vissers geholpen met het inhalen van de netten, ( zwaar werk, hij had de blaren op zijn handen staan) en kreeg als dank enige vissen mee.
De planning was om deze en een stuk van de andere vis boven een kampvuur te grillen en zijn daarom naar de kant gegaan om hout te sprokkelen voor een mooi vuur.
Nadat we dit klusje geklaard hadden begon het gigantisch te regenen, waardoor dit plan letterlijk en figuurlijk in het water viel, dus de vissen op de boot in de rookoven klaar gemaakt!
De volgende ochtend heb ik met Sander boodschappen gedaan, na eerst enige dorpjes verkend te hebben, maar hier was niets te koop. Uiteindelijk kwamen we in een dorpje op het eiland Ilha Grande de Camamu, waar we eerst hebben geschuild voor een dikke bui.
De eigenaresse van het huis waar we stonden gaf ons aan waar we een en ander konden kopen, we moesten eerst een pad over, daarna via de Autostrada naar links en na 200 meter was het dorpsplein. De Autostrada bleek een zandweggetje te zijn, waar mogelijk 1 keer per dag een auto rijd.
We hadden volop bekijks van de dorpelingen en konden hier redelijk wat boodschapjes halen.
Later zijn we de rivier verder opgevaren, aangezien we slechte windvoorspelling hadden en zijn tot aan het dorp Marau gevaren.
Ook hier hebben we diesel gehaald, heen lopend met de jerrycans en terug kregen we een lift van iemand met een busje. 165 liter sjouwen was niet echt aantrekkelijk, maar de plaatselijke bewoners waren ons zeer behulpzaam.
Van enkele kinderen vernamen wij dat Jens en Blanca (wij dachten hun boot al herkend te hebben) aan de overkant wonen. Deze mensen hebben wij leren kennen in Sevilla.
We hebben in een klein restaurantje heerlijk Mekeke (< phonetisch geschreven> = visgerecht) gegeten en hadden veel gezelschap van de jongste telg van de familie. (zie foto)
De volgende dag zijn we bij Jens op bezoek geweest en die vond het ontzettend leuk dat we er waren. Blanca was jammer genoeg de hele dag weg, maar we hebben veel nuttige informatie van Jens gekregen, zowel voor Rio de Janeiro als Ilha Grande.
's Middags zijn we teruggevaren naar de riviermonding, omdat de voorspellingen aangaven dat we enkele dagen goede wind zouden krijgen.
Dit bleek toch wel tegen te vallen, waardoor we weer veel met de Yanmar zeilen hebben gevaren en kwamen Zaterdagavond in Ilheus aan.
Zondag hebben we Ilheus bekeken, erg ongezellig, vooral omdat alle winkels dicht zijn en er bijna geen mens op straat is. We wilden graag weersinformatie hebben, maar de internet cafés waren ook dicht. Uiteindelijk vroegen we aan een aantal dames op een terrasje of ze ons konden adviseren waar we konden internetten.
Een van hen ging direct naar de kroegeigenaar welke zijn internetkabel beschikbaar stelde op zijn slaapkamer. De dames kwamen om de beurt kijken of alles goed ging en hebben daarna gezellig enkele biertjes met ze gedronken.
Ook nu bleek de windinformatie weer niet te kloppen, dus alweer op de Yanmar zeilen, want Sander wilde toch graag iets van Rio de Janeiro zien.
Onderweg passeerden we een eilanden groep welke onder de natuurbescherming viel, zijnde Archipelago Dos Abrolhos. Hier paren vele walvissen tussen Juni en September, dus wij waren wat te vroeg en geen walvis gezien, wel enkele schildpadden.
Het snorkelen was hier echt fantastisch, vele mooie tropische vissen gezien .
In Vitoria weer de nodige paperassen in orde gemaakt, zelfs op zaterdag naar de Capitainaria geweest voor weer zo'n belachelijk stempel.
Zondag zijn we naar Domingos Martins geweest, een leuk dorpje in de bergen, waar een markante rotspunt (Pedro Azul) te zien zou zijn, echter deze bleek nog eens 43 km landinwaarts te liggen. Aangezien we met de bus waren (auto konden we op het vliegveld niet huren, omdat ik mijn (originele) paspoort niet bij me had) konden we niet verder. Wel was in dit plaatsje de Duitse invloed duidelijk te zien en was het net of we in Beieren waren, gezien de vakwerkhuizen met de bewerkte windveren, de vele Duitse namen van ondernemers en zelfs enkele straatnamen.
Tijdens onze wandeling net buiten het dorp, zagen we enkele apen door de bomen slingeren en enkele mooie vogels (toekan soort).
Maandag (09-05-2011) hebben we Sander op de bus gezet naar Rio de Janeiro. Wij hadden inmiddels te horen gekregen dat het minder ging met mijn vader, maar de boot achterlaten in Vitoria was geen optie. Er stond veel golfslag in de haven en er was geen bewaking. Wij zijn maandagmiddag vertrokken naar Rio, ook weer 2 dagen bijna op de motor en woensdagavond daar aangekomen..
Hier kregen wij 's avonds bericht van Suzanne dat mijn vader was overleden.
Donderdagochtend ben ik gelijk naar de autoriteiten in Rio gegaan om de mogelijkheden te onderzoeken of we zonder problemen de boot konden achterlaten. Gelukkig was de Police Federal zeer welwillend en heeft de boot middels een speciaal document onder hun beheer genomen en moeten wij binnen 2 weken terug zijn.
We vertrekken naar Zaterdagavond naar huis en vliegen 24 Mei weer terug.
Tot de volgende email,
Groeten,
Paulien en René
Salvador de Bahia - Rio Paraguacu - Ilha do Bom Jesus, 24-4-2011
Hallo allemaal,
We zijn vorige week nadat de onderverstaging was vervangen en we weer ruzie hebben gekregen met de installateur (nou ja, eigenlijk bedoel ik de grootste praatjesmaker van Salvador) besloten om met hem te stoppen en de verstaging elders en door een ander of eventueel zelf te laten vervangen.
Hij kwam met een aanvullende offerte van nogmaals enkele duizenden dollars om de zaak bij ons te klaren, echter wij hadden hem hier al 2,5 week eerder een opdracht voor gegeven en nu bleek dat er onvoldoende was besteld en verkeerde onderdelen waren geleverd.
Gelukkig is het defecte onderwant vervangen, echter hier zitten nog te kleine spanners op, maar we zullen wel zien hoe we een en ander gaan regelen.
Vorige week Donderdag zijn we naar Ilha dos Bom Jesus gevaren en daar 's avonds in het donker aan gekomen. Onderweg hadden wij de afspraak met Antonio en Luciana al verzet.
Na een heerlijke nachtrust werden wij tijdens ons ontbijtje aangesproken door enkele vissers die verse Langoustines hadden gevangen en wij hebben hun hele vangst (bijna 3 kg.) voor weinig kunnen kopen. Zij en wij blij, 's avonds deze heerlijk met Antonio en Luciana gegeten.
De volgende ochtend heeft Sander samen met Antonio gedoken om schelpdieren te verzamelen, maar door verkoudheid (en daardoor hoofdpijn) bij Sander was dit geen succes.
's Middags gevist en de volgende dag de vangst samen met hen bij hun thuis gegeten, heerlijk en gezellig! (zie foto's)
Maandagochtend (07.00 uur) samen met Antonio, Sander en ondergetekende naar Madre Deus gegaan om een van de Gasflessen te vullen, maar doordat wij een Europese fles hebben ging dat natuurlijk niet zonder slag of stoot. De koppeling van ons konden ze gebruiken, echter het gasdepot leverde niet aan particulieren en zijn we naar een bedrijfje gestuurd die een opdracht kon geven en een nota kon ontvangen en daar de fles afgegeven.
De fles zou 's middags om 16.00 uur opgehaald kunnen worden, wij er heen met de bus, maar geen gasfles............
Na 2 uur wachten nog geen gas en Antonio zou contact met deze mensen houden en wij onverrichter zaken terug naar de boot.
De volgende dag zijn we de rivier (Rio de Paraguacu) opgevaren, het laatste stuk zonder navigatie kaart en in Maragogipe getracht alle boodschappen te doen die we nodig hadden.
Diesel (erg ROOD) heb ik met wagen met ezel laten halen en de andere boodschappen bij de plaatselijke middenstand en markt gehaald, een echte belevenis in de middle of nowhere!!
Donderdag terug gevaren naar Bom Jesus om de gasfles op te halen, maar we zijn die dag echt het water ingeregend. Uiteindelijk bij Bom Jesus blijven slapen en door Antonio en zijn nichtje Veronica uitgenodigd om de volgende ochtend om 10.00 uur (bleek dus 12.00 uur te zijn) gezamenlijk met de familie en bekenden de 'Goede Vrijdag lunch' te nuttigen.
Dit was een gezellig samenzijn, echter hierop volgde meerdere etentjes, want het is de gewoonte om bij de andere familie leden langs te gaten en daar een vorkje mee te prikken...
Om het eten wat te laten zakken, werd de etentjes afgewisseld met wandelingetjes over het eiland.
Om 16.00 uur hebben we afscheid genomen en zijn we naar het eiland Itaparita gevaren, onderweg heeft Sander een lekkere vis gevangen, die we 's avonds gelijk gegeten hebben.
We liggen nu weer in de haven van Salvador en gaan morgen, mits de wind goed is, zuidwaarts. We willen eerst naar Camamu (rivier) en als we een goed windraam hebben daarna doorvaren naar Rio de Janeiro.
Als de wind niet zo mee werkt, maken we er dagtochtjes van, want Sander is alweer 2 weken aan boord en moet 22 Mei terugvliegen naar Nederland.
Zoals op de foto's te zien is vermaken we ons nog steeds uitstekend, maar ook in NL hebben we gehoord dat jullie mooi weer hebben, dus geniet ervan en van elkaar,
Groeten,
Paulien, Sander en René