01-10-2012, Tobago - Curacao

Hallo allemaal,

We hebben de afgelopen weken weer de nodige mijlen achter onze kiezen zitten en zijn momenteel op Curaçao en liggen in het Spaanse Water.

22 Augustus zijn we vanuit Domburg om 10.30 uur vertrokken en hadden de stroming op de rivier heerlijk mee, uiteindelijk waren we pas om ca. 14.00 uur op volle zee en werden we verwelkomt door hevige onweersbuien met natuurlijk dikke regen en voor de verandering de wind tegen, dus het eerste stuk met de Yanmar zeilen.

Later konden we gelukkig redelijk zeilen op de normale zeilen, maar de zee was door de harde wind van de dagen ervoor erg onrustig.

Daarom hebben we tijdens deze reis dan ook geen hengel gezet en hadden wij onze handen vol aan de onrustige bewegingen van de boot.

Bijna 500 mijl verder en ongeveer 4 dagen later kwamen wij op Zaterdagmiddag aan in Tobago en zijn we voor anker gegaan in Store Bay.

De andere baaien in de buurt waren leeg en zijn daarom toch maar in Store Bay gaan liggen, tussen de vele motorkruisers en grote zwaar brullende raceboten.

Er bleek dat weekend een race te zijn georganiseerd met deze raceboten, maar wij hadden het geluk dat de wedstrijd Zaterdag werd afgesloten, dus alleen het gebulder van de motoren bij het naar huis gaan van deze boten hebben we mogen mee maken.

Ook de DJ's aan de verschillende stranden hebben dat weekend een duit in het zakje gedaan tot 6 uur in de morgen, maar wij waren zo moe dat we daar bijna niets van gemerkt hebben.

Op maandagochtend gelijk naar de immigratie en de douane en natuurlijk de werkelijke aankomsttijd 'verschoven' naar Maandagochtend 09.00 uur, anders wordt je gelijk getrakteerd op een boete, alles verder vlot verlopen.

Op mijn rechter been had ik alweer een ontsteking van een insectenbeet uit Suriname en dat gaf mij toch wel de benodigde beperkingen met wandelen en boodschappen doen.

Daarom na enkele dagen toch maar besloten om met een penicilline kuur te beginnen, want de ontsteking werd alleen maar erger en pijnlijker.

Tijdens dit verplichte huisarrest hebben we via het internet een nieuwe dinghy besteld in Amerika en deze via een agent in Tobago per vliegtuig laten vervoeren naar onze boot.

Natuurlijk gaat er dan weer een en ander mis, maar gelukkig konden we 2 weken na de opdracht de nieuwe dinghy in ontvangst nemen, zonder import of andere belasting te betalen omdat we een boot in 'transit' zijn.

We hebben toch weer gekozen voor een volledig opvouwbare dinghy, incl. een opblaasbare kiel en bodem, zodat we bij langere oversteken de dinghy onderdeks kunnen opbergen. We hebben ook een aantal maal het bootje voorop gehad, maar bij harde wind en flinke zeegang is dit toch niet erg stabiel en tevens als we de genaker of spinaker willen zetten, moet ik met het zeil via de kajuit naar voren lopen alvorens het te kunnen zetten of strijken.

Als er geen bootje ligt, dan hijsen we bovengenoemde zeilen direkt via het dakluik uit de punt en is ook het bergen via dat luik veel eenvoudiger.

We hebben gekozen voor Hypalon-materiaal wat veel beter bestand is (onze oude dinghy was van PVC-materiaal) tegen de UV-straling van de zon, vooral hier rond de evenaar.

Het is een verademing om niet meer iedere ochtend, middag of soms avond het bootje te moeten oppompen, voordat we ermee weg konden!

Om niet weer een heel weekend in het gedreun te liggen van de DJ's, hebben we voor het 3^e weekend besloten om enkele ander baaien van Tobago te bezoeken, waar we ook weer gesnorkeld hebben en veel mooie vissen en koraal gezien hebben.

Jammer genoeg liepen er vrij grote golven de baai van Castara in, waardoor de nachtrust iets verstoord werd, maar minder erg dan het eentonige gedreun van bijna continue de zelfde muziek.

We zijn een dag met de bus naar de andere kant van het eiland gereden, ca. 40 km waar via de kleine kronkelige kust weggetjes ongeveer 2,5 uur over gedaan wordt. De kosten van het openbaar vervoer zijn extreem laag, de bus van Store Bay naar Scarborough (ca. 10 km) kost 2 TT$ per persoon en de andere rit maar 8 TT$ per persoon, wat neerkomt op resp. Euro 0,24 en 0,96 per rit per persoon en dat in een airco luxe reisbus....

Ja de brandstof is hier ook erg goedkoop, een liter diesel kost nog geen 0,18 Euro en normale benzine maar 0,32 Euro per liter, dus zoals een goed Hollander betaamt hebben wij onze tanks en reserve tanks helemaal gevuld !!!!!

Ook hebben een dag een auto gehuurd en samen met nog een stel andere zeilers het eiland verkent, waarbij we 's middags nog heerlijk genoten hebben van een heerlijke watermassage in een van de watervallen die het eiland rijk is.

Eigenlijk wordt het eiland alleen maar langs de kustlijn bewoond en het tropische woud in het centrum van het eiland is nauwelijks bebouwd.

Maar vooral het snorkelen (en eventueel later duiken) was adembenemend mooi, we hebben dan ook enkele foto's bijgevoegd.

Nadat we de nieuwe dinghy hadden ontvangen, konden we plannen maken om weer verder te zeilen naar Curacao en werden we door zowel medezeilers als via de Cruiser-site 'Noonsite' afgeraden om dicht onder de Venezolaanse kust te varen in verband met kapers.

Daarom zijn we met een grote boog om Isla Margarita gevaren (ca. 80 - 100 mijl uit de kust gebleven). Vanaf Tobego zijn we eerst richting Grenada gevaren en daar zelfs nog lekker een nachtje geslapen in Prickley Bay, mede omdat de avond daar voor we waren uitgenodigd om bij andere zeilers te komen eten en 's ochtends vroeg zijn vertrokken.

Wel hadden we gelijk een hengeltje uitgezet en binnen 1 uur hadden we alweer een overheerlijke gouddorade van ca. 80 cm aan de lijn, deze gelijk gefileerd en enkele dagen lekker van gegeten!

De tocht vanaf Grenada naar Curacao was vaak behoorlijk onstuimig en de zee was erg onrustig, waarbij we regelmatig verrast werden door buien en wind tot 43 - 44 knopen (ca. 9 Beaufort).

Ondanks dat we voor de wind voeren was het lastige dat de golf van 2 - 4 meter vaak schuin onder ons door rolde, waardoor het een hele toer was om je goed staande te houden, maar ook zitten en vooral slapen was erg oncomfortabel.

Tijdens een van de buien kreeg ik beet en aan het afrollen van de reel hoorde ik al dat dit een grote jongen moest zijn, dus voorzichtig de weerstand op de slip verminderen en binnendraaien.

Na nog geen 5 minuten trok de vis nogmaals met een grote ruk aan de lijn en verdween de vis compleet met lure (kunstaasvisje) en onderlijn .

Ergens waren we wel content met deze oplossing want om op een hevig stampend en slingerend schip in een zware bui een vis binnen te halen en dan op je knietjes deze te fileren is geen sinecure!

Na ca. 4 dagen arriveerden we op maandagmorgen 24-09-2012 in Curacao en liggen we tussen vele bekende zeilers die we eerder op onze reis in Marokko, Canarische eilanden en Kaap Verden hebben ontmoet op anker.

Ook zijn we al gezellig bij mijn tante op bezoek geweest en hebben we al een dagje rond gereden op het eiland in een huurauto.

We hebben een reservering gemaakt om de boot uit het water te halen op 16-10-2012 en vliegen 18-10-2012 richting Nederland, maar voor die tijd gaan we mogelijk nog een duik-cursus volgen en genieten van het eiland!

Tot in Nederland of anders tot het volgende verhaal op de site,

Paulien en René

SY Viskus

Curaçao.

21-08-2012, Domburg Suriname deel 2

Hallo allemaal,

Morgen gaan we vertrekken naar Trinidad en zijn 2 maanden hier in Suriname geweest in plaats van de eerder geplande 2 weken.....

De weerverwachting voor de komende dagen is gelukkig weer verbeterd, want we wilden eigenlijk afgelopen Zondag vertrekken naar Trinidad, maar er was een hurricane die net boven Trinidad zou langs trekken en we veel tegenwind konden verwachten.

2 weken terug zijn we voor 4 dagen het binnenland ingegaan op de Boven-Suriname rivier.

De weg van Paramaribo naar Atjoni langs het Brokopondomeer is nu helemaal geasfalteerd, dus scheelde dat een hoop gehobbel, stof en tijd.

Met de korjaal de rivier op en na ca. 2,5 uur kwamen we aan in Boto Pasi, waar we tegenover het dorp in een Hotel/Lodge verbleven.

Daar nog een aantal leuke gezellige Nederlanders ontmoet en daarmee was het 's avonds gezellig een biertje drinken en verhalen uitwisselen.

De volgende morgen hebben we met de reisleidster (Kitty van www.oerwoudtoers.nl) en een plaatselijke gids een wandeling gemaakt van Boto Pasi naar Pikin Slee, dwars door het bos en deels langs de rivier.

Het leuke was dat Kitty vanuit het verleden vele mensen in de verschillende dorpen kent waardoor we veel meer contact met de plaatselijke bevolking hadden.

Ook hebben we nog een schooltje bezocht waar we nog enkele schoolbenodigdheden hebben afgegeven, wat met open armen werd ontvangen, want zij krijgen geen subsidie van de overheid in verband met hun geloof.

In Pikin Slee hebben we eerst een heerlijke lunch gekregen van traditioneel gekweekte producten zoals zoete aardappel, gebakken cassave, amsoi, rijst en vis uit de rivier (gebakken). Daarna een rondleiding met een gids die ons in iets gebroken Nederlands tekst en uitleg gaf, maar het wel leuk deed.

Vandaar uit weer terug naar de rivier gelopen en met de korjaal terug naar het hotel/lodge in Boto Pasi.

Na het diner (erg goede kokkin hadden we) hebben we een film gezien uit 1926 hoe het leven toen op de rivier en omgeving was. Om heel eerlijk te zeggen is er erg weinig na 90 jaar veranderd, op de mobieltjes en buitenboordmotoren na. Onvoorstelbaar dat men nog steeds zo leeft en eigenlijk niet geïnteresseerd is in een stukje vooruitgang, ja men wil wel alle luxe maar men is te lui om er wat voor te doen.

De vrouwen doen in het dorp al het werk, huishouden, koken, wassen, kostgrondje (moes tuintje) bijhouden, terwijl de mannen of in de stad 'werken' of goud aan het zoeken zijn.

De rest van de mannen houden zich bezig met de dorpspolitiek, zo heb je één Gran Man voor enkele dorpen, iedere familie (bestaande uit meerdere gezinnen) heeft een afgevaardigde per dorp als Kapitein welke alle zaken bespreken en regelen. Deze Kapiteins worden voor het leven benoemd en na overlijden wordt er in familie beraad een nieuwe Kapitein aangesteld.

In de dorpen wonen ook de families (van de vrouwen kant) allemaal bij elkaar in een groepje.

De dag er na zijn we met een korjaal helemaal de rivier opgevaren tot de oorsprong van de Suriname rivier, waar een grote waterval is die gevoed wordt door 2 andere rivieren, de Gran Rio en de Pikin Rio, beide komende uit Brazilië.

Eerst hebben we daar nog enkele dorpen bezocht, de plaatselijke smid gezien (zie foto), enkele families gesproken en langs de waterkant gepicknickt. Daarna lekker in de watervallen gelegen en een heerlijke watermassage gekregen.

Daarna weer terug naar Boto Pasi en onderweg kwamen we een begrafenisstoet tegen in bootjes, compleet met trommels en pauken, iedereen met een wit hoofddeksel.

De laatste dag eerst nog wat op het resort geluierd en daarna per korjaal weer richting Atjonni en met de auto weer teruggebracht naar Domburg waar ons bootje gelukkig nog op de zelfde plek lag.

De week ervoor was de boot in een bui van het anker geslagen en enkele honderden meters richting Paramaribo verhuisd.

In tussentijd hebben we aan de geleende auto van Allan (de vader van Pascal) enkele reparaties uitgevoerd zoals de pomp van de stuurbekrachtiging, olie en filters vervangen, spanbeugel aircopomp laten lassen, band laten plakken en binnen en buiten geheel laten reinigen (lijkt wel weer nieuw!!).

Ook alle 3 consumptie-accu's van de boot hebben na ongeveer 1 jaar vervangen, want de rotzooi die ons op de Canarische is verkocht functioneerde bijna niet meer en hopen dat de nieuwe accu's net als de voorgaande weer 10 jaar meegaan!

De onderdelen voor de motor zullen we in Curacao kopen, aangezien deze iets meer kosten dan 25% van de ons aangeboden prijs in Nederland (hoe zo belachelijke prijzen in NL??)

Vanavond hebben we met de meeste zeilers en Nederlandse vrienden die hier wonen of werken nog een lekker biertje gedronken en gaan straks lekker slapen om morgen weer gezond en fris op te staan voor de 500 mijl (bijna 1000 km) naar Trinidad!!

Groet uit een leuk en gezellig Suriname en tot het volgende verslag,

Paulien en René

SY Viskus.

28-07-2012, Domburg Suriname

Hallo allemaal,

Het heeft even geduurd, maar wij worden ook steeds luier en genieten des te meer van de vrijheid en omstandigheden, maar laten we beginnen bij ons laatste verhaal en we vertrekken Donderdagmiddag 14-06-2012 om ca. 14.00 uur vanuit Frans Guyana richting Suriname.

's Middags op zee hadden we zeer goede wind en jammer genoeg werd dit in de nacht tot nihil gereduceerd en moest de motor weer bij. Ook omdat we weer het voordeel hadden van een lekkere stroom mee arriveerden we Vrijdagavond al bij de aanloop van Paramaribo en zijn we de Surinamerivier op gevaren. Om ca. 02.00 uur waren we het zat en hebben voor het dorpje 'Morgenstond' het anker laten vallen en na een afzakkertje heerlijk geslapen.
De volgende ochtend met het tij mee naar Domburg gevaren, waar we de boot om 13.30 uur aan een mooring hebben aangelegd.
Eerst de buurt een beetje verkennen, geld uit de muur trekken en een lekker koud biertje 'Djogo' drinken (dit is een grote fles ijskoud Parbo bier van 1 liter die je met deze temperaturen drinkt als een 33 cl flesje).
's Maandags werden wij om 07.30 uur opgehaald door Dhr. Ro de Vries (een goede vriend van Allan (de vader van Pascal) en netjes bij de vreemdelingen politie afgezet. Hier onze Crewlist (in 3 voud) laten stempelen en met de bus terug naar het centrum van Paramaribo voor een toeristen visum, daarna weer retour naar de vreemdelingen politie voor de stempel in het paspoort (geldig voor 1 maand en max. tot 3 maanden verlengbaar).

's Middags kennis gemaakt met de vader van Pascal, geluncht en Allan heeft ons later weer bij Ro afgeleverd, die ons weer terugbracht naar Domburg.

Dinsdag is de huisbaas van Sander (Erik) aan boord geweest en was zeer onder de indruk van alle techniek aan boord en gaf te kennen eerst een gedegen opleiding te moeten volgen alvorens met zo'n boot te kunnen varen.., nou ja ....

Woensdag heeft Allan ons opgehaald en naar Samaracca gereden waar hij een mooi huis heeft met veel grond en fruitbomen en daar heerlijk Roti gegeten. René heeft hem nog wat advies gegeven voor reparatie van zijn Hydrofoor-installatie (drinkwater drukpomp), tractor en maai/ploegmachine. In de middag kregen we een auto van hem mee, zodat we mobile zouden zijn.

Er liggen nog een aantal Nederlandse zeilschepen hier in Domburg op anker, incl. 2 Franse zeilers. Meestal is het om 17.00 uur 'happy hour' op het plein aan de waterkant en komen ook enkele andere Nederlanders die hier in de visfabriek werken (directie) gezellig een biertje drinken en de verhalen van de dag worden dan uitgewisseld.
Het is weer heerlijk om gewoon Nederlands te kunnen spreken en het is vooral erg gezellig.

Ook Helen en Ernestien ( de vrouw van Erik en haar zuster) zijn aan boord geweest en hebben bij ons spaghetti gegeten of hun leven er vanaf hing, vooral Ernestien kon maar moeilijk haar 'buikje' voldoende vullen, maar het was erg gezellig om ook hen weer even te spreken en te zien.

Inmiddels zijn we een aantal keer in Paramaribo geweest, op zoek naar dingen voor de boot en voor ons zelf, maar is niet altijd even makkelijk te vinden als het al te vinden is!!

René heeft inmiddels de maaier/ploeg machine geheel gedemonteerd bij Allan thuis en de onderdelen besteld in NL, welke een zoon voor hem gaat meenemen.
Ook een van de buitenboordmotoren heeft René gerepareerd en als de gelegenheid daar is gaan we een keer een dagje uit hengelen op een van de rivieren.

De Suzuki die we te leen hebben gekregen heeft enkele mankementen en getracht via de vele autosloperijen de onderdelen te krijgen, echter na een dag hard zwoegen niets gevonden. Nieuwe onderdelen zijn hier alleen op bestelling te krijgen en op Zondag kregen wij als Bakra's (witte blanken met erg veel geld in de ogen van de Surinamers) een aanbod voor een deurklink van plastic en een houder voor de veiligheidsgordel voor SRD 300,= (ongeveer Euro 75,00), echter dit is zo duur dat we voor het zelfde geld of minder in NL nieuwe kunnen bestellen !!

OP 1 Juli werd hier Keti Koti (afschaffing van de slavernij) gevierd en zijn we naar Paramaribo gegaan om dit gade te slaan. Zeer veel mensen dansen, eten, drinken, feesten, dan in de traditionele kleding, begeleid door bandjes of auto's met veel te veel decibels, maar erg leuk en gezellig! We hebben enkele foto's bijgevoegd.

Allan had voor ons een verzinkerij gevonden, waar we het anker en de gehele ketting opnieuw hebben laten verzinken. Deze was door de tijd, slijtage en aantasting van het zoute water veranderd in een bruine hoop roest, wat veel roestvlekken gaf in de ankerkluis en de boeg . Men heeft het anker enkele malen opnieuw moeten doen, omdat het opgebrachte nikkel slecht te verwijderen was uit de holtes maar het eindresultaat mag er zijn. Van de visfabriek hadden we een extra stuk ketting geleend en daar hebben we samen met ons 2e anker (Fortress) op gelegen tijdens het verzinken van het Bruceanker en de ketting.

Inmiddels hebben we het anker ook nog voorzien van een extra 2-componenten slijtage coating en liggen weer rustig achter het veel zwaardere anker en volledige ketting.

Ik wilde ook nog een verlenging van de giek realiseren, zodat de grootschoot niet meer tegen de achterkant van de bimini staat te schavielen en kreeg hiertoe de mogelijkheid bij de mensen van de visfabriek, die wel konden lassen en materiaal zouden hebben.
Men zei me wel dat ik er zelf bij zou moeten blijven, anders kwam er niet veel van terecht en na vele uren (soms ergerlijk lang wachten om niets, vooral omdat deze mensen geen eigen initiatief nemen) heeft men mijn tekening in RVS uitgevoerd en met TIG gelast, nou ja....
Ik neem het onderdeel straks mee naar Nederland en laat het door RVS-Aalsmeer (Kees er komt weer een klusje voor je aan) opnieuw lassen, zodat het echt aan elkaar zit!

Na de komst van de zoon en schoondochter van Allan, dus na aankomst van de onderdelen heb ik de maai/ploegmachine weer gemonteerd en alle bestelde onderdelen correct geïnstalleerd. Daarna moest de aandrijfmotor weer worden geplaatst en bij het verrijden van deze motor zat plotseling mijn grote teen van mijn linker voet tussen de vloer en de motorsteun, het geen niet de bedoeling was. Resultaat was een teennagel die voor ca. 5 mm was afgescheurd en de rest onder die nagel ook, waardoor de mobiliteit van ondergetekende opeens zeer beperkt werd, met alle gevolgen van dien......

Ook de boot heeft zijn onderhoud nodig en inmiddels zijn we daar druk mee bezig, de romp en de opbouw moet weer opnieuw in de was, deels ook gecleand worden, al het
Rvs-werk moet weer ontroest worden, de motor heeft een lekkage bij de warmtewisselaar, de bijboot begint steeds meer te lekken en inmiddels zijn de 3 compartimenten van de dinghy doorgeslagen en is nu 1 compartiment geworden.
Dit betekent waarschijnlijk einde verhaal en we hebben voorgenomen om in Trinidad een nieuwe dinghy te kopen, welke speciaal geschikt is voor het vele UV-licht.
De lekkages zijn inmiddels al zo heftig geworden, dat we iedere dag de boot moeten oppompen, ondanks alle reparaties die ik afgelopen dagen iedere keer op een andere plek heb moeten uitvoeren!

Ook de lekkage van de warmtewisselaar van de motor was een spécialité, want zoals gebruikelijk gaat niet alles van een leien dakje en brak er een bout af. Uitboren en met een linkse tap eruit draaien ging niet, uiteindelijk geheel uitgeboord, een overmaat aan schroefdraad getapt, nieuwe RVS-bout erin, maar het grootste probleem was dat de aluminium behuizing door het zoute water aangevreten is en op de deksel-passing ongeveer 3 mm scheef is weggevreten. Natuurlijk geen Yanmar dealer in de buurt en met veel kunst en vliegwerk zit het spul weer dicht en heeft geen lekkage.
Mogelijk is deze lekkage begonnen doordat voor de warmtewisselaar de 14 schoepbladen van de vorige impellor (waterpomp) de zaak afdichten, daardoor een te hoge druk ontstond en de zaak naar buiten is gaan vreten. (Zie bijgaande foto's)
We gaan in ieder geval de warmtewisselaarbehuizing, compleet met uitlaatspruitstuk vervangen om straks niet op de Pacific voor verrassingen te komen te staan.

Afgelopen weekend zijn we met de vader van Pascal (Allan) wezen vissen op de Coesewijnenrivier en hebben met de hengel jammer genoeg niets gevangen.
Wel hebben we de nodige lol gehad, overnacht ergens midden in de rimboe in het huisje van een oude (reeds overleden) vriend van hem geslapen, wat bewaakt wordt door Robbie een leuke Javaan/Hindoestaan. Deze man was daar al sinds half Mei en had tot wij kwamen nog geen andere mensen in het bos gezien. Hij was zo gastvrij dat hij gelijk zijn 'slaapkamer' ons aanbood en naast zijn eigen bedje op de grond stond er in mum van tijd een 2 persoons bed en een 2 persoons matras op de grond. John de hulp van Allan bleef die nacht buiten in de hangmat slapen en wij lagen en de hangmatras...., naast ons Allan die de nacht ervoor maar 1 uur had geslapen en die nacht alle opties van de (zoals de Surinamers het uitdrukken) van de Bruynzeel houtzaagmolen heeft laten horen!

Robbie doodt zijn tijd door wat ananas te verbouwen, naar een krakkemikkig autoradiootje te luisteren, wat te roken, te eten en te slapen.
Eten en drinken krijgt hij eens per 2 maanden uit de stad en moet dit zelf ophalen op een bepaald punt in de rivier, vis vangt hij in fuiken en voor de rest is het zitten.........
Als energie voorziening heeft men het huisje uitgevoerd met een zonnepaneel en een accu en wij hebben hem beloofd wat LED verlichting te sturen als dank voor zijn gastvrijheid.

Komende weken gaan we hier nog wat dingen in het binnenland bekijken en verwachten dat we binnen 2 - 3 weken het anker zullen ophalen om naar Trinidad af te reizen!
Morgen 28-07-2012 is mijn moeder jarig, wordt 90 jaar, en een ieder die het leuk vind haar een kaartje te sturen moet dit gewoon doen, Mevr. M. Kuipers, Teslastraat 18, 2014 KM, HAARLEM.

Groet vanuit een tropisch warm Suriname,
Paulien en René
SY Viskus

09-06-2012, Cayenne, Frans Guyana

Hallo allemaal,

Daar zijn we weer met een stukje vervolg op onze belevenissen in Brazilië en ons onverwachte verplichte vertrek uit Fortaleza.

Het uitklaren bij de Federale politie was geen enkel probleem, maar daarna bij de douane hadden we de poppen aan het dansen.
Bij binnenkomst eind Maart hebben we de boot vrijgemaakt bij de douane en deze ambtenaar had op onze papieren ingevuld dat we vóór 16 mei het land uit moesten zijn, echter hij had tegen ons gezegd (in zijn beste Engels) dat we voor 16 mei Angra moesten verlaten!
Nu is het zo dat we dit achteraf ook wel uit de documenten konden opmaken, maar ja als ze je dit zeggen ga dat niet nogmaals controleren.
We kregen in principe een boete van Euro 20.000,= opgelegd, aangezien de boot illegaal in Brazilië verbleef. Gelukkig troffen we een zeer vriendelijke Braziliaan die goed Engels sprak (hij had een eigen bedrijfje in het opmaken van exportdocumenten van fruit) en deze heeft ons via een ander kantoor van de douane onder deze boete uit geholpen, aangezien wij wel legaal waren en daardoor de boot in principe ook legaal was, want het visum is in principe bepalend voor de legaliteit van personen en boot.

Daarom zijn we omgaand vertrokken en direct naar Frans Guyana gevaren, waar we een zeer vriendelijke douane troffen en zijn op dit moment het land aan het verkennen.
De overtocht van 1050 mijl (Fortaleza - Cayenne Frans Guyana) hebben we in een week afgelegd met een gemiddelde snelheid van 7,15 knopen/uur.

We hebben nog even een tussenstop na 1,5 dag gemaakt in het plaatsje Luis Correia, maar tijdens het champagne ontbijt vanwege Paulien der verjaardag kregen we controle van de Marina do Brasil. In al die maanden hebben we nog nooit controle gehad en aangezien we uitgeklaard waren knepen we hem wel.
De lieden vroegen ons om de papieren van de Capitainaria, welke we gelukkig nog aan boord hadden omdat het na de douane te laat geworden was om bij de Capitainaria langs te gaan.

Alles was na overleg in orde en hebben toen besloten om geen verdere bezoeken aan Brazilië te doen en direct naar Suriname te varen, omdat we geen gedetailleerde kaarten hadden van Frans Guyana.
Onderweg heb ik nog contact met de kinderen gehad en Sander adviseerde ons om toch eens te gaan kijken in Frans Guyana, want dit zou toch erg mooi moeten zijn.
Bij nader de kaart te hebben bekeken bleek er een haven te zijn met een beboeide vaargeul en deze hebben we genomen.

Bij de aanloop werden we opgewacht door een Nederlands Marineschip (deze lag te wachten op de loods) en bij het haventje werden we begroet door een Nederlandse baggeraar die hier de rivier en haveningang op diepte houdt!

We liggen nu op een rivier (erg bruin water) in een klein haventje (eigenlijk alleen maar een steigertje) en hebben daar toevallig weer enkele Fransen ontmoet die we ook in Caravelas gesproken hebben. Inmiddels hebben we samen met hen een autootje gehuurd en zijn het land aan het verkennen.
Dit is echt een departement van Frankrijk en alles is identiek aan Frankrijk, de auto's hebben een Franse nummerplaat, de bewegwijzering is idem, de informatieborden, werkelijk of we in Frankrijk op vakantie zijn!

Als eerste hebben we in een supermarkt (Super U) weer lekkere Franse kaasjes, paté, brood en wijntjes gekocht, echt genieten met zo'n heerlijke sortering en dan weet je ten minste wat je koopt en hoe lekker dat is....

Gisteren zijn we naar Kourou geweest waar het ruimtevaart centrum is en onder andere de Ariane raketten worden gelanceerd. We hebben het ruimtevaart museum bezocht en mogelijk dat we hier blijven om de volgende lancering van de Ariane 5 te zien, in principe 16 juni maar is uitgesteld naar een onbekende latere datum in deze maand.

Hoe lang we hier blijven weten we nog niet, maar onze volgende plaats zal Domburg in Suriname zijn.

Groeten van Paulien en René,
SY Viskus

29-05-2012, Recife, Fernando de Noronha en Fortaleza

Hallo allemaal,

Het laatste bericht kwam uit Salvador / Itaparica, waar we de boot voorzien hebben van een nieuwe laag antifouling. Hier zijn we erg gelukkig mee, want de aangroei is direct gestopt en de boot blijft nu lekker schoon.

Vanuit Itaparica zijn we naar de oude stadsbaai van Salvador vertrokken en hebben daar 's avonds boodschappen gedaan en de volgende ochtend vertrokken richting Recife.
Om de baai uit te komen was wat lastig, want tegen de wind en stroming in duurt het wat langer en de zee was ook redelijk knokkelig. Eenmaal buiten werden wij ook nog eens verrast door dikke regenbuien compleet met harde windstoten, dus de Yanmarzeilen ook maar een beetje bijgezet, vooral omdat in de buien de wind van alle kanten komt en (bijna) nooit uit de voor ons goede richting.

De gehele nacht was het door de buien en wind onrustig, maar uiteindelijk zaten de windgoden ons toch nog mee en hebben we regelmatig lekker kunnen zeilen.

Onderweg hebben we 2 Bonito's gevangen, waarvan er een het voor elkaar kreeg om van het gangboord weer de zee in te springen, maar deze was toch iets kleiner als de eerste en die hadden we nog niet op!

Na 3 dagen en nachten kwamen we om ca. 12.00 uur aan in Recife, waar we in de haven van Cabanga hebben gelegen, vlak bij het oude centrum. De skyline van Recife is bijna zoals alle andere grote steden in Brazilië, alleen maar hoogbouw, dus niet echt mooi.

Ondanks dat het een grote stad is wordt ook hier weer bijna geen Engels gesproken, zelfs in de haven was het moeilijk, maar met Google translate kom je best heel ver en de rest met onze paar woorden Portugees en handen en voeten. Maandagochtend zijn we naar de Capitaineria in de oude stad gelopen (we dachten dat dit vlak bij was, maar was ruim 1,5 uur lopen) en onderweg bedacht ik me opeens dat ik vergeten was een lange broek aan te trekken, anders mag je daar niet naar binnen (ervaring uit Salvador en Rio de Janeiro). Niets was minder waar en verschillende ambtenaren liepen daar ook in korte broek en T-shirt, dus geen probleem.
Met een leugentje voor ons eigen bestwil gaven we aan dat we in 1 keer van Angra dos Reis naar Recife zijn gevaren, want officieel moet je in iedere staat je in- en uit-klaren...
Gelukkig werd dit zonder problemen geaccepteerd en hebben daarna het oude Recife bezocht, ook hier weer veel vervallen en slecht onderhouden gebouwen, compleet met veel armoede.

Alle forten en overige bezienswaardigheden waren op Maandag gesloten en zijn uiteindelijk in een restaurantje beland waar ze normale ongezoete koffie hadden en daar 's middags ook gegeten. Het restaurantje liep rond 12.00 uur vol met mensen vanuit de omgeving en heerlijk gegeten voor een appel en een ei (kilo restaurant).

Na nog wat nadere delen van de stad bezocht te hebben zijn we met de bus terug gegaan naar de haven, waar de buschauffeur zo netjes was om ons precies voor de marina uit te laten stappen (hier was geen bushalte). In de jachthaven heerlijk gezwommen in het zwembad en een lekker biertje gedronken, echt afzien...

Dinsdagochtend met de bus naar Olinda (dit was de voormalige hoofdstad van de staat Pernambuco, is nu Recife) wat ca. 6 km verder op ligt en het oude gedeelte gebouwd is op een heuvel. Hier hebben we een rondleiding gehad door een zekere William (vrijwilliger van een organisatie van Dom Helder Camera, welke de zorg op zich heeft genomen om zoveel mogelijk straatkinderen onderwijs en onderdak te geven).

William sprak goed Engels, zelfs ook Frans, Spaans en Italiaans en gedurende de rondleiding bleek hij ook op 5 jarige leeftijd op de straat te zijn beland, opgepikt te zijn door deze organisatie en werkt nu 2 - 3 dagen per week als docent Frans op de universiteit waar hij ook zijn opleiding gedaan heeft. Overdag is hij samen met andere ex-straatkinderen vrijwilliger om toeristen rond te leiden in Olinda en de giften mogen ze niet zelf behouden, maar gaan naar de organisatie. Deze onderhoudt de vrijwilligers met een bepaald inkomen en met de rest worden nieuwe straatkinderen weer opgevangen en arme gezinnen voorzien van een wekelijks voedselpakket. Hier moeten de arme gezinnen als compensatie wel iets voor doen, zoals 1 of 2 dagen schoonmaken van scholen, parken en overige gebouwen, maar gelijktijdig worden ze gestimuleerd naar een normaal arbeidsproces! Ontzettend goed initiatief, waardoor er in Olinda geen straatkinderen meer zijn!! Wij waren ook bereid om hier een leuke gift aan te geven.

Doordat William de weg, de spraak en goede achtergrond informatie gaf, was dit een erg leuke rondleiding en hebben wij met hem van een heerlijk lunch genoten bij een restaurantje ergens in een tuin in Olinda. Daarna met de bus weer terug naar de jachthaven (ook nu weer waren de mensen zeer behulpzaam met het zoeken naar de goede bus, zodat wij weer veilig op de juiste plek aankwamen!) en nog even lekker een duik in het zwembad genomen.

's Avonds het oliepeil van de motor en de saildrive (dit is het staartstuk wat achter de motor zit en waar onderwater de schroef aan zit) gecontroleerd. De olie van de saildrive werd er gewoon uitgeperst, wat duidde op een lekkage van de keerringen achter de schroef, waardoor er water in de saildrive en tandwielen kwam, die voor corrosie en slechte of geen smering zorgdragen, dus een probleem.
Aangezien de jachthaven niet beschikt over een hefkraan voor boten, alleen maar een slip (dit is een schuin oplopende verharding vanuit het water, waar met een lier en een kar de boten eruit gehaald kunnen worden) en iedere booteigenaar een kar heeft die specifiek gemaakt is voor zijn/haar eigen boot, hadden wij een nog groter probleem.
Maar men was zo inventief om te vragen welke kar mogelijk zou passen voor onze boot, om dan de permissie te vragen aan de eigenaar om deze kar voor ons probleem te mogen gebruiken, zodat we in ieder geval een reparatie konden uitvoeren.
Om een lang verhaal kort te maken, heeft men iemand bereid gevonden om zijn kar ter beschikking te stellen, ik ben ondertussen via via bij een Yanmar-dealer geweest, echter deze had niet de correcte onderdelen.
Gelukkig wist ik (met behulp van een handleiding van een Compromis/C-Yacht clublid, wat ik inmiddels gedownload had) de afmetingen van de keerringen en had de Yanmar-dealer vergelijkbare keerringen van een Suzuki buitenboord motor.

Op Vrijdagmiddag om 14.00 uur zouden wij eruit gaan, maar tijdens het uithalen van de boot bleek ons schip te zwaar te zijn voor de kar en werden we in overleg weer te water gelaten.
Men wilde eerst de andere schepen erin en eruit halen en daarna ons deels eruit trekken en op de slip zou ik dan de reparatie kunnen uitvoeren.
Om 16.30 uur nogmaals eruit en halverwege de boot op de kar laten staan. Nadat het water voldoende gezakt was en de schroef uit het water was gekomen ben ik begonnen met de demontage.
Dit was lastig omdat je nu niks mag laten vallen anders is het plop en weg met je onderdelen, vooral toen ik de 3 bladen van de klapschroef moest demonteren, waarbij je enerzijds een hamer en drevel in je handen hebt en anderzijds een hand nodig hebt om de paspen die je eruit tikt op te vangen. Gelukkig is alles goed gegaan en na demontage bleek er een groot stuk touw tussen de schroef en het staartstuk te zitten, wat zelfs zo heet is geworden dat het zelfs versmolten was tot een soort afdekplaat (althans dat dacht ik in eerste instantie). Paulien heeft met geholpen met de montage en om 22.00 uur was het klusje geklaard, olie erin en wachten op de marineiros die om 02.00 uur zouden komen om ons weer te water te laten.
Wij konden niet wachten tot Zaterdagmiddag, omdat er dan een regatta zou plaats vinden en nog vele boten voor 15.00 uur via de slip erin moesten.

Om 01.00 uur stonden de marineiros al voor de boot en nadat ik de taxi voor ze betaald had (ook de overuren moesten wij betalen, maar met hun uurloon was dit geen enkel probleem en we waren geholpen, dus wat wil je nog meer??) werden wij weer te water gelaten en terug op onze plek in de box lekker geslapen.
's Ochtend de olie nogmaals gecontroleerd en een beetje bijgevuld, omdat we nu horizontaal lagen en daarna met de taxi naar een grote supermarkt om boodschappen te doen.

's Middags was het erg druk in de marina en stress kent men hier absoluut niet, want de laatste boten gingen er om 14.45 uur in terwijl de regatta om 15.00 uur zou starten. De zeilen werden dan op weg naar de startlijn uit de zeilzakken gehaald en gehesen.
Voor de laatste keer heerlijk bij het restaurantje aan het zwembad gegeten en om 15.30 uur hebben wij de trossen losgegooid en werden we door vele clubleden uitgezwaaid, op weg naar Fernando de Noronha, ruim 300 mijl (bijna 600 km) van Recife.

We hebben voor het eerst sinds ons verblijf in Brazilië de hele reis goede wind gehad, moesten zelfs tijdens buien reven en hebben met een gemiddelde snelheid van 6,06 knopen de 313 mijl afgelegd, zodat we 's avonds om 19.00 uur op anker lagen. Het laatste stukje langs het eiland was best moeilijk, aangezien hier diverse ondieptes van rotsen onderwater zijn en het om 17.30 uur aarde donker is, ook geen maan die ons zou helpen, maar heelhuids aangekomen in de Baia do San Antonio.

De volgende ochtend werden we om 07.30 uur door het geblaas van wel honderd dolfijnen gewekt en werden getrakteerd op een geweldig show, daar kunnen ze in Harderwijk nog wat van leren!
Na 1,5 uur vertrokken de dolfijnen en zijn we heerlijk gaan zwemmen en snorkelen, mooie vissen en een kleine schildpad gezien. Na de lunch wilden we het eiland gaan verkennen, echter we werden direct door de havenautoriteiten ontboden.
Hier dachten we met een half uurtje klaar te zijn, maar al met al duurde het ruim 2 uur, de formulieren van de haven, police de marina en police federal!!
Ieder weer met zijn eigen documenten en alles identiek invullen, hoe zo bezigheids therapie??

De man van de haven was ons zeer welwillend en gaf ons veel informatie over het eiland, heeft voor de volgende dag een Buggy geregeld, voorzag ons van Cafezinho (klein kopje sterke koffie met veel suiker), koek, lekker koud water en een platte grond met de dingen die we moesten zien.
Na een wandeling op het eiland vlak bij de haven in een luxe restaurant gegeten en heerlijk op ons bootje onder zeil gegaan.

De volgende ochtend zou om 9.00 uur de Buggy voor ons klaar staan, echter dit is natuurlijk Brazilië en na 2 telefoontjes van de man van de haven werd de Buggy om 9.30 uur gebracht, natuurlijk zonder benzine dus eerst naar de pomp!
Het eiland blijkt achteraf helemaal niet zo groot te zijn, maar met de Buggy was het goed te doen. Er is een hoofdweg welke geasfalteerd is, ongeveer 5 - 6 km lang en de rest zijn de oude (1700 - 1800) Portugese met kinderhoofdjes bestraatte weggetjes, waarvan sommige delen niet meer bestraat zijn, maar gewoon zand.

We hebben verschillende baaien bekeken, gesnorkeld in de Baia de Sancho, wat erg mooi was maar een toer om op het strand te komen en een toer om in en uit het water te komen.
Er stond namelijk een enorme branding (1 - 2 meter hoog) en we werden bij het ingaan keer op keer terug gegooid op het strand en bij het teruggaan gelanceerd en geschuurd door het zand!
Ook om op het strand te komen moesten we via 2 steile ladders tussen de rotsen door 50 meter naar beneden klimmen en daarna via een trap de rest afdalen, maar een goede oefening na een paar dagen stil te hebben gezeten op zee, vooral met deze temperaturen.

Ook diversen oude forten/ ruines van zowel de Nederlanders als de Portugezen bekeken, diverse dorpjes (bestaande uit soms max. 20 huizen) gezien en aan het einde van de middag naar een baai in het zuiden geweest waar we 4 grote schildpadden hebben gezien met onze snorkels. Hier hebben we ook een grote hoeveelheid zand uit ons haar en overige gaten gespoeld die we hadden meegekregen door de eerdere duik met enorme branding.

's Avonds uitgeput weer naar de boot en vandaag de voorbereidingen voor het vertrek naar Fortaleza van morgen doen, evenals het skypen met de kinderen en het maken van dit verhaaltje.
25 mei vertrekken we weer voor een trip van ca. 375 mijl (ca 700 km) naar Fortaleza en houden jullie via de email op de hoogte!!

Groeten van Paulien en René,
SY Viskus
Fernando de Noronha, Brazilië

Ja, dat is natuurlijk niet eenvoudig in Brazilië, want het aangeboden internet stond nog werkelijk in de kinderschoenen en via rooksignalen kon je data overzetten, zo traag!!

Daarom hebben we dit bericht niet verstuurd vanaf het eiland en hebben we Vrijdagochtend het anker gelicht voor de oversteek naar Fortaleza.
Deze 388 mijl hebben we met een lekker bakstagwindje in 58 uur afgelegd en onderweg 2 maal een Gouddorade gevangen. Alleen de eerste Gouddorade heb ik na ruim een half uur vechten achter de boot en terwijl we hem met de haak trachtte binnen te halen verspeeld. Gelukkig hadden we de volgende ochtend meer geluk en ook weer een enorme strijd, maar deze ligt nu lekker in mootjes in de koeling, was 1,20 meter lang en woog ruim 10,5 kg.

Fortaleza is absoluut geen mooie stad en staat bekend als de grootste 'moord' stad van Brazilië, afgelopen weekend maar weinig doden, 13 stuks!!
We liggen veilig in de Marina van een groot hotel en hebben het advies gekregen om daar waar mogelijk met de taxi naar de plekken te gaan wat we willen zien of bezoeken.
Vandaag gaan we ons uitklaren bij de autoriteiten en willen morgen vertrekken richting Amazone, maar zijn daar dan wel illegaal. Volgens onze informatie kan je je alleen nog in Belém uitklaren, althans daar zijn de Federale Politie, de Douane en de Capitaineria do Porto redelijk bij elkaar gegroepeerd, maar dat betekend dat we ruim 100 mijl de Amazone rivier op moeten en natuurlijk ook weer af....
Nogmaals groeten,
Paulien en René
SY Viskus
Fortaleza

07-04-2012, Itaparica/Salvador

Hallo allemaal,

Ons laatste bericht hadden we geschreven in Caravelas, waar we uiteindelijk 11 dagen hebben gewacht op goede wind.
Tijdens deze verplichte wachtdagen hebben we ons gelukkig niet verveeld, als eerste heb ik nogmaals de voorstag met 10 mm ingekort omdat deze toch nog te veel doorhing tijdens het zeilen.
Omdat dit nogal bewerkelijk is, de Furlex-trommel (dit is de unit waarmee je de fok kan op- en afrollen) moet gedemonteerd worden, dan de trommel omhoog over het stag, de mast met 2 lijnen zekeren zodat de spanning eraf is en dan de Norseman koppeling openen, de staalkabel eruit halen, inkorten en het geheel weer in elkaar zetten, al met al bijna een dag werk als je het opnieuw spannen van de verstaging meerekent.

Een groot gedeelte van de boot opnieuw in de was gezet, het onderwaterschip alweer schoongemaakt (het is onvoorstelbaar dat er na 10 dagen varen er toch weer zoveel zeepokken aangegroeid waren). Deze aangroei baarde me zorgen, omdat we nog een groot stuk voor de boeg hebben en het geen sinecure is om met een plamuurmes onder water deze pokken te verwijderen.
Bij een plaatselijke toeroperator (Fransman die zelf 3 catamarans had gebouwd en daarmee bezoekers naar de Archipelago dos Abrolhos vice versa bracht) kreeg ik de mogelijkheid om 5 liter goede antifouling te kopen (Jotun, Seaquantum).
Nu was het nog zoeken naar een mogelijkheid om de boot eruit te halen en de onderkant te voorzien van dit nieuwe spul, maar daar kom ik later op terug.

Op de rivier lagen we op een gegeven moment met 2 andere zeilboten, beide Fransen.
Een stel met 2 jonge kinderen die we nog wat informatie gegeven hebben over Ilha Grande (kaart gegeven). De oudste dochter gaf Paulien een groot compliment, want toen ik de kaart kwam brengen, zei ze tegen haar moeder dat ik mijn DOCHTER had vergeten mee te nemen, aangezien ik alleen was.

Met de andere Fransen hebben we nog gezellig zitten borrelen en de nodige informatie uitgewisseld, daar zij de wereld al een keer waren rond geweest (al 15 jaar aan het varen).

In de nacht van maandag op dinsdag hoorde ik 's nacht mensen schreeuwen op de kant en af en toe het geluid van het afblazen van gasflessen (dacht ik). Wat bleek, de volgende ochtend was het een drukte van jewelste op de kade en wij dachten dat er vis werd verkocht, aangezien er een visserbootje aan de kant lag.
Later toen wij op de kade kwamen om boodschappen te doen bleek dat van de andere toeroperator een van zijn boten (20 meter) volledig was uitgebrand en iets verderop gezonken was, naar deze sensatie kwam het hele dorp dus kijken!!

Op woensdagochtend 9.10 uur zijn we met een goed weerraam vertrokken richting Salvador en onderweg alleen de eerste nacht de Yanmar-zeilen moeten bijzetten, beide andere dagen hebben we heerlijk kunnen zeilen, wel veel buien onderweg dus iedere keer reven.
Het brood bakken onderweg gaat steeds beter, vorig jaar was het meestal beton, maar nu hebben we van Tom Broodverbeteraar gekregen en het advies van een kok, om het brood langer te laten rijzen(ca. 5 uur), de eerste 2 keer heb ik het brood in de warme motorruimte laten rijzen, wat erg goed ging, maar het moest ook nog lukken zonder deze warme ruimte.
Nu heb ik het laten rijzen terwijl de bak in een fleecedeken ingepakt was. Het resultaat zien jullie op bijgaande foto en de smaak is erg goed, zo zie je maar we maken vorderingen!
Vrijdagmiddag om 15.30 uur voeren we de baai bij Salvador binnen en zijn we doorgevaren naar het eiland Itaparica waar we nu op anker liggen.
We zijn hier naar toe gevaren omdat we van 2 verschillende mensen gehoord hadden dat je de boot mogelijk kan laten droogvallen en we hadden gelukkig volle maan, dus max. hoog en laag water!!

Bij de marina navraag gedaan en deze verwezen ons naar de buurman waar het mogelijk was om de boot droog te laten vallen en dus te voorzien van een nieuwe laag anti-fouling.

Op Zondagochtend om 2.30 uur het anker gelicht en naar de plek toegevaren, want om 03.00 uur was het hoog water. Jammer genoeg stond er veel wind, waardoor er ook veel golfslag stond.
Mede omdat er geen bolders waren, was het moeilijk om de boot goed te fixeren, maar met een aantal langen lijnen aan verschillende bomen konden we de boot redelijk op zijn plek houden.
Paulien was weer naar bed gegaan, maar het bonken op de grond toen het water begon te zakken en de golfslag tegen de achterkant kon zij de slaap niet vatten. Ik hield de wacht om de fenders overal goed tussen te houden en uiteindelijk om 06.30 uur ben ik het water ingegaan en begonnen met het afkrabben van de oude anti-fouling (van wat er nog over was) en alweer een hoop zeepokken!

Paulien kwam na het koffiezetten assisteren, terwijl we met gezang van de buurman (hij was ook bezig om zijn Bark schoon te maken) vrolijk verder gingen.
Halverwege dachten we beide (zonder het naar elkaar uitgesproken te hebben) dit halen we nooit voordat het water weer stijgt!!
Probeer zelf maar eens je armen voor je uit te strekken en deze 10 minuten zo te houden...
Dan moesten wij ook nog kracht zetten om de pokken en soort oesters er af te krijgen.

Toch nog geheel binnen de tijd schoon gekregen, daarna de romp met Scotch Brite geschuurd en als de wiede weerga afplakken en smeren.
De foto's spreken voor zich en om 12.30 uur was de klus toch nog geklaard en heeft ons bootje weer een lekker giftig laagje.

Aansluitend lekker gezwommen om het stof, oude verfresten en zweet van ons lichaam te spoelen en daarna heerlijk een warme douche op de kant.

Na de welverdiende brunch, met de kinderen geskypt en aansluitend genoten van een koud biertje op het terras en om 15.30 uur dreef de boot weer en zijn we weer op anker gegaan.

's Avonds als extra beloning voor het harde werken lekker uit eten geweest bij een Zuid Afrikaans restaurant, waar we nog andere Zuid Afrikanen ontmoet hebben, gezellig zitten kletsen en een borreltje mee gedronken.

Vandaag houden we een rustdag en als de wind goed is gaan we van de week weer verder naar het noorden!

Groet en dikke kussen,
Paulien en René
SY Viskus

24-04-2012, tussenstop in Caravelas.

Hallo allemaal,

Het is al weer ruim 3 weken geleden dat we hier aankwamen in Brazilië, maar ondanks de grote temperatuurverschillen hebben we niet stil gezeten.

Allereerst hebben we de boot wat schoon gemaakt, ondanks de dekzeilen die we hadden aangebracht. Een dekzeil heeft Roberto voor ons nog vervangen, want deze was helemaal verpulverd door de inwerking van de zon.

Daarna lekker alles laten luchten, koelkast aangezet en wat drinken koel gezet... en dat was nodig!

Natuurlijk diverse vrienden in Bracuhy bezocht en maandagmorgen gelijk met Roberto naar de RVS-werkplaats in Frade waar de nieuwe pijp van de windmolen aan de oude gelast moest worden.

Dit was wonderwel geen enkel probleem en werd voor ons uitgevoerd terwijl wij naar de supermarkt gingen.

's Middags de windmolen geïnstalleerd en de nieuwe bekabeling gelegd (was 2 x 2,5 mm2 nu is dit 2 x 6 mm2 geworden).

Tevens de regelaar voor de windmolen en de weerstanden gemonteerd en de volgende dag samen met Roberto en Paulien de molen opgezet.

Het grote verschil met de vorige molen (Rutland 316) is dat deze molen (Superwind) veel minder vibratie en resonantie geeft, nu goed beveiligd is tegen ongelimiteerde toerentallen bij harde wind en vooral omdat deze veel meer vermogen afgeeft (was 0 - 5 Amp, nu 0 - 30 Amp, natuurlijk afhankelijk van de wind). We hebben de molen zelfs zonder de schuimrubber demper (ontwerp Renz Pijnenborg) gemonteerd en geeft nauwelijks geluid in de boot. Door een speciaal profiel van de rotorbladen maakt de molen ook bijna geen lawaai extern.

In de elektra ruimte hebben we de grotere (zuivere sinusvorm) omvormer gemonteerd en kunnen nu 1000 Watt met een piek tot 1800 Watt omvormen van 12 V DC naar 230 V AC.

Hierdoor kunnen we bij voldoende stroom uit de zonnepanelen en windgenerator de boiler opwarmen zonder de motor te starten, zodat we toch lekker warm water hebben om te douchen, de afwas en de was.

Na ca. 2 weken waren al deze (en nog meerdere kleine klusjes) gedaan en werden we uitgenodigd door Roberto om zijn zus en zwager te bezoeken in San Antonio de Pinhal, in de buurt van Sao Paulo.

Hiervoor hadden we een auto gehuurd want om dit met zijn eigen oude Honda te doen was geen echte optie. Gelukkig kregen wij een grotere auto dan we gereserveerd hadden voor dezelfde prijs, nu incl. airco en vooral grotere motor, wat in de bergen toch erg plezierig was.

Roberto had voor ons een mooie route uitgestippeld en tegen de avond kwamen we aan bij zijn zus, waar we gelijk ontvangen werden met champagne en gekookte Pinhal-noten.

Quintin en Maquita zijn 2 leuke vriendelijke mensen en aangezien Quintin kok is geweest had hij voor ons lekker gekookt en vloog de avond om.

In de tuin hebben zij een klein huisje staan met badkamer, keuken en 2 slaapkamers, dus ons bedje stond gespreid. Heerlijk geslapen, vooral omdat daar de temperatuur aangenamer was en veel minder vochtig (nacht ca. 17 graden C en ca. 50% luchtvochtigheid)

Na 2 dagen gezelligheid, mooie toer in de omgeving gemaakt te hebben en verwend te zijn, vertrokken wij zondagochtend weer naar Bracuhy.

Alweer een mooie rit door de bergen, vooral omdat wij bijna geen verkeer hadden en deels langs de kustwegen terug gereden.

In Bracuhy hebben we nog wat laatste klusjes afgemaakt en de boot verder geprepareerd om te gaan varen. De onderkant was met een laag van ca. 5 cm zeepokken, oesters en meer van dat gespuis aangezet en hebben dat samen met Roberto, een duiker uit de haven grotendeels eraf gekregen. De antifouling is grotendeels verdwenen, maar men heeft daar geen optie om de boot er uit te halen, dus nu zoveel mogelijk blijven varen.....

Mede omdat het zo warm was in de haven, we hadden bijna geen wind doordat er een grote boot naast ons lag met afdekzeilen, hebben we besloten om voor de haven voor anker te gaan. Dat was heerlijk en weer een stukje vrijheid terug, die je in een haven niet vindt!

Het water is heerlijk warm en we hebben op anker het gehele onderwaterschip met Scotch Brite nabehandeld, waardoor we nu weer een mooi glad huidje hebben.

Bij Roberto aan boord heb ik nog een nieuwe Garmin plotter gemonteerd en een nieuwe stuurautomaat, waardoor hij ook weer zo blij was als een klein kind met zijn nieuwe speeltjes.

Op zondagmiddag 15 April werden wij door Pasini uitgenodigd voor een afscheidsetentje, aangezien het bij ons aardig jeukte om weg te gaan.

Dit etentje was erg gezellig en mede door de windvoorspelling hebben wij om 16.15 uur het anker gelicht en met een goed windje naar het meest noordelijke puntje van Ilha Grande gevaren waar we om 20.00 uur het anker hebben laten vallen. Onderweg hadden we af en toe snelheden van 10,4 knopen, dus zowel wij als de boot heeft er weer zin in!

Maandagochtend om 6 uur weggevaren en met ondersteuning van de Yanmar zeilen (voorspelde wind-sterkte en richting kwamen niet tot uiting) naar Rio de Janeiro gevaren, waar we om 16.00 uur aankwamen. Getankt, in Niteroi op anker en 's avonds met Susy en Renato uit eten geweest, erg gezellig en ook hier afscheid van twee leuke mensen genomen.

Dinsdag van Rio naar Cabo Frio gevaren, daar geslapen en Woensdag om 10.00 uur vertrokken richting Archipelago dos Abrolhos, ca. 400 mijl.

Het voorspelde windraam was gunstig, echter ook nu hebben de Yanmarzeilen veel werk moeten verrichten, maar uiteindelijk kwamen we Zaterdagochtend om 10.00 uur aan bij de aanloop van Caravelas en zijn daar naar binnengelopen de rivier op.

Het plaatsje zelf hebben we nog niet bekeken en gaan we straks doen, maar we zijn hier naar uitgeweken ivm de wind voorspelling (noord 4 - 6 Beaufort) die nu wel uitkomen, dus de goede beslissing genomen.

Jammer genoeg hebben we hier geen internet aan boord en proberen dit verhaal straks bij een internet café te plaatsen.

Voor de verandering heb ik weer eens een virus op mijn laptop opgelopen, ondanks een goede virusbeveiliging. Dit virus had de virusbeveiliging uitgezet, kon de beveiliging niet meer aanzetten en ook de Windows herstelfunctie werkte niet meer, zodat ik de hele zaak maar weer heb geformatteerd en op nieuw aan het installeren ben! Ach ja zo blijf je bezig.....

Als de wind van de week ons weer gunstig gestemd is, willen we proberen bij Salvador of nog hoger uit te komen, we laten het jullie weten in het volgende bericht!

Groeten van Paulien en René

SY Viskus

Inmiddels hebben we het stadje bekeken, er is hier niet veel te doen, vooral veel armoede en zoals in Bahia normaal is wordt hier weinig gewerkt en veel gefeest.

Internet hebben we nog steeds niet en gisteren was het internetcafé open, maar geen internet, mogelijk dat er vandaag wat is, we zullen zien.

Ook het weer is aan het veranderen, we hebben vannacht ontzettend veel regen gehad en de windvoorspelling is tot nu toe slecht, dus het kan zijn dat we hier nog wel even gedwongen moeten blijven liggen!!

Groet,

Paulien en René

SY Viskus

Bracuhy Brazilie, terugkeer op de boot

Halloallemaal,

Jan heeft ons vrijdagochtend op schiphol afgezet om 6.00 uur omdat we om 8.00 uur naar Parijs zouden vliegen.
Bij het inchecken hadden we ons eerste probleem, we mochten geen 2 maar max. 1 koffer/tas a 23 kg meenemen, dus moesten we voor 2 tassen extra betalen....
Alleen als je je reis begint in Brasil, mag je per persoon 2 x 23 kg meenemen, jammer maar waar...

Wij netjes ingecheckt, een en ander gekocht in de Tax-free en om 7.15 zaten wij in de kist. Krijgen we daar te horen dat er mist is op Parijs en de vlucht max. 30 minuten later zal starten. Uiteindelijk zijn we 10 minuten later aangekomen als oorspronkelijk gepland, maar daar we tussen Schengen landen vliegen, waren we nog niet voor internationaal ingecheckt.
De ellende begon, omdat Fransen nog steeds niet uitblinken in organiseren en er een enorme rij stond voor de paspoortcontrole en later voor de koffer/persoonlijke scanner.
Vooral bij de laatste was de chaos compleet, want er werden steeds meer mensen voor gelaten die naar reeds wachtende vliegtuigen moesten, uiteindelijk werden ook de passagiers voor Rio naar voren gehaald en begonnen de overige wachtenden steeds meer te protesteren, waarbij de autoriteiten volledig over hun toeren raakten tot scheldpartijen etc.

Uiteindelijk na veel wachten mochten wij er door, kwamen we aan bij de gate, echter deze was al gesloten. Volgens de stewardes was de laatste bus al 10 minuten geleden vertrokken en de kist was gesloten. Er stond wel een vliegtuig aan de gate, maar ja dan weet je niet beter. (dit bleek dus de kist te zijn waar wij mee zouden vliegen om 10.00 uur)
Wij werden door een van de grondstewardessen meegenomen naar een andere balie, waar ons ticket omgeboekt zou worden. Deze omboeking bleek dus te zijn van 10.00 uur s ochtends naar 23.30 uur in de avond...... Er was geen mogelijkheid om via Sao Paulo naar Rio te vliegen, dan wel dit wilden ze niet en waren wij gedoemd om ruim 12 uur op het vliegveld rond te hangen!

Uiteindelik zijn we niet naar Parijs gegaan, omdat we de handbagage niet konden achterlaten en hebben ons vermaakt met spelletjes en communicatie naar jullie en Roberto!

Wij kwamen om 5.45 uur aan in Rio en het duurde vrij lang voordat we uit de kist mochten, op naar de douane en de federale politie.
Intussen hadden wij Roberto al een smsje gestuurd, dat we iets later zouden zijn en stonden in de rij bij de federale politie. Paulien was de eerste en even later kon ik naar een andere balie voor het visum, gelukkig was ik snel klaar maar Paulien stond nog steeds te wachten. De beambte zat maar te kijken in zijn computer en iedere keer iets in te tikken, terwijl ik achter de balie van haar werd weggestuurd. Na ongeveer 10 benauwde minuten kreeg ook zij een stempel en mochten we door naar de bagageband.
Daar de tassen opgehaald, allebei een kar met 2 tassen en wat handbagage en deze controle was probleemloos, we mochten zo doorlopen. Samen met Roberto eerst een kopje koffie gedronken en rustig op reis naar Bracuhy. Onderweg in Angra dos Reis hebben we de boot bij de douane vrijgemaakt, echter deze man begon weer te zeuren dat we maar voor 6 weken een vrijstelling konden krijgen, Deze geaccepteerd en we zullen later wel zien of dit nodig is om te verlengen of dat we doorvaren naar Recife en dit daar verlengen.

De boot zag er voor de rest goed uit, Roberto had een van de dekzeilen vervangen, aangezien die door de zon volledig uit elkaar was gevallen.
We zijn nu druk bezig om alles weer op orde te krijgen en gaan morgen naar de RVS-lasser om de windmolenpaal aan te laten passen.
Jammer genoieg hebben we geen internet op de boot en zit ik nu achter de pc van Roberto om jullie te informeren.
Daardoor kunnen we ook niet zo makkelijk skypen, maar we melden ons als dit kan!!

Groetjes,
Paulien en René

SY Viskus