Rabat - Marokko

Toevallig zag ik zojuist, dat de tekst niet volledig gelezen kon worden op de site en heb deze daarom verwijderd en er weer opnieuw opgezet in de hoop dat het nu wel goed gaat!

Onderstaand de volledige tekst opnieuw, mocht het weer niet te lezen zijn, dan de volledige tekst kopieren en in Word plakken!Groet, René

• Hallo allemaal,
• hierbij weer een aanvulling op onze laatste email.
• Nadat we nog enkele dagen met veel plezier bij Olhao hebben gelegen en we een zeer leuke afscheidsavond hebben gekregen van onze Belgische/Spaanse vrienden, zijn we op zondagmiddag (05-09-2010) vertrokken richting Marokko cq. Tanger.
• De halfwinder op en met 5 à 6 knopen op weg, om ca. 16.00 uur werden we begroet of uitgezwaaid door een grote groep dolfijnen.
• Om 01.30 uur moesten de Yanmar-zeilen op omdat de wind totaal was weggevallen, maar gelukkig kregen we in de vroege ochtend weer wind, zodat we af en toe zelfs 8,7 knopen liepen.
• Bij binnenkomst van Tanger-haven kregen we jammer genoeg gelijk een gevlochten polyester (uien- of vis-zak) in de schroef, waardoor we niet meer konden remmen en de boot hevig trilde van de onbalans!
• Gelukkig konden we in de vissershaven langszij bij een Engels schip, die ons gelijk hielpen en de trossen belegden voordat wij de kant op liepen.
• In deze vieze haven was ik dus gedwongen om onder de boot te duiken en kijken of ik de (tot dan toe onbekende) troep uit de schroef kon krijgen.
• Water erg koud in vergelijk met de Algarve, duikbril op en ik kon gelukkig vrij snel de zak die om de schroef geslagen was eruit krijgen.
• Welkom in Tanger!
• Nadat we ingeklaard waren (wat een ambtenarij hier) werden we de
• volgende ochtend uit de haven weggestuurd, omdat we aan een 'reddingsboot' lagen die niet meer varen kon......
• Er is naast de haven een ontzettend mooie baai met strand en vooral schoon
• water, waardoor het niet vervelend was hier te moeten liggen.
• Met de dinghy mochten we de haven in en bij de jachtclub werd deze voor
• ons kosteloos bewaakt, zodat we heerlijk in Tanger konden rondzwerven.
• Wat ons eigenlijk verbaast is de vriendelijkheid van de mensen hier, mede door de ervaring en overlast van onze kut-marokkanen.
• Het is onvoorstelbaar hoe behulpzaam en vriendelijk de mensen zijn en of ze nu rijk of arm zijn, ze nodigen je uit om bij hen thuis wat te eten of te drinken, soms krijg je op straat als je ergens in geïnteresseerd bent zomaar wat te eten aangeboden, vergezeld van tekst en uitleg!
• Na 3 dagen zijn we doorgevaren naar Asilah waar we in een eenvoudige
• vissershaven langszij mochten liggen van enkele vissersboten.
• Ook hier weer direct de politie, douane en havenautoriteiten aan boord
• met de nodige formulieren etc., maar erg vriendelijk en behulpzaam.
• Volgens de pilot zou de aanloop en entree moeilijk zijn, maar door het
• midden aan te houden van de vaargeul was dit geen probleem.
• Ook de swel van de NW-wind was nihil en we hadden het geluk dat enkele
• vissers ons de weg wezen.
• In de haven van Asilah werden we wel door de politie gewaarschuwd, dat
• er geen bewaking was in de eenvoudige vissershaven. Ondanks het feit dat
• zij zelf een kantoor (nou ja kantoor, meer een krotje waar een tafel en een
• stoel in staat) in de haven hadden, nog geen 200 meter van onze ligplaats,
• gaven ze wel aan dat het verstandig was om voor een bewaker te zorgen.
• Uiteindelijk wilden zij niemand adviseren en hebben we aan een van de
• vissersjongens die ons hielp met aanleggen gevraagd of hij dat wilde
• doen.
• Hij was zeer verguld met deze vraag en we hadden het voordeel dat de
• Ramadan net afgelopen was, waardoor hij 3 dagen vrij had en dus de tijd
• had om ons 'te bewaken'.
• In een boot naast ons had hij zijn dekentje en een stuk karton om op te
• slapen neergelegd en zo werden wij van ongenode gasten verlost.
• Ik was er af en toe uit om 's nachts de lijnen of de fenders te
• controleren en dan lag onze 'wacht' heerlijk diep te slapen en merkte
• hij niets van mijn controle.
• Af en toe ging hij naar huis om te eten en te drinken en af en toe kreeg
• hij van ons ook koffie, thee of wat fris. Zelfs 's avonds laat toen we
• met onze Engelse buren lekker zaten te praten en hem vroegen of hij ook wat
• wilde drinken, zij hij gelijk ja graag een Whisky!
• Na deze voor hem ingeschonken te hebben gooide hij de inhoud in een keer
• achterover en vroeg hij om een nieuwe ......En wij maar denken dat moslims
• niet drinken.....
• Vervolgens zijn we naar Larache gevaren en na het ritueel van politie en
• douane de stad in.
• Wel viert hier de ambtenarij hoogtij, want als je ziet hoe snel de politie, douane en overige instanties zich bij je melden bij aankomst in een haven ...
• en dan begint het invullen van het ene na het andere formulier, tot nu toe nergens het zelfde, er worden vragen gesteld over de meest vreemde dingen.
• Ik kan me voorstellen dat ze paspoort en bootgegevens willen hebben, maar wat ze nu willen met bijvoorbeeld merk en type van de marifoon of de radar en of meer van dat soort onzin, ik weet het niet, misschien is het alleen maar bladvulling of interessant doen.
• De volgende ochtend moesten wij ons nog melden bij de havendienst, echter hier werd ons op zeer vriendelijke doch duidelijke taal te kennen gegeven, dat de haven niet geschikt was voor zeilboten en we het havengeld in Tanger (per taxi) diende te betalen.
• Nadat ik hem had aangegeven, dat we dan op anker buiten de haven zouden gaan liggen, was voor hem het probleem geëlimineerd. Voordeel van op de rivier liggen, was dat het water schoon was, want in de haven kwamen alle rioleringen uit, wat vooral bij laag water een enorme stank veroorzaakte.
• Ook konden we daar geen water maken en of zwemmen.
• Wij met de dinghy naar de kant en deze in de vissershaven voor het politiebureau gelegd en wij de stad in.
• Larache is een zeer oude stad, ongeveer 700 jaar na
• Christus door de Mooren gesticht en in de loop der jaren door vele
• buitenlanders zoals Spanjaarden, Portugezen en Hollanders bezet geweest.
• Deze invloeden, vooral de Spaanse zijn nog erg goed terug te vinden in
• de stad.
• Wat ook onvoorstelbaar is, hoe de mensen in de oude Medina (oude binnenstad) nu nog wonen, werkelijk meer opgestapelde krotten dan woningen met hele smalle straatjes en regelmatig stutten tussen de muren tegen het omvallen. (Dan is het weer handig dat ze niet zo ver van elkaar staan).
• De straatjes zijn vaak deels geplaveid en meestal in het midden voorzien
• Van het riool, doorgaans met betonnen deksels erover, echter de geur, zeker
• bij 30°C laat niet te wensen over.
• In het centrum is dan ook een marktje waar werkelijk van alles te koop
• wordt aangeboden, buiten wat groente en fruit vooral kleding, schoenen,
• mobiele telefoons en oude gebruikte materialen, zoals meubilair,
• gereedschap, potten en pannen, noem maar op!
• Terug in de haven bleek er paniek te zijn, we werden gelijk aangesproken door de politie, iemand van de reddingsdienst kwam naar me toe en ik moest mee naar de Gendarmerie, omdat we op de rivier op anker lagen.
• De man van de reddingsdienst verzocht Paulien om op 'zijn' boot te letten en hij zou me evt. bijstaan bij de politie.
• Ik het hele verhaal aan wel 5 verschillende agenten verteld (rangen en standen) wat de havenmeester ons verteld had en zij vonden dit belachelijk.
• Wij moesten gelijk ons anker ophalen en naast de Engelse in de vissershaven de nacht doorbrengen, dus zo gezegd, zo gedaan!
• Tussen de regels door denk ik dat ze meer bezorgd waren over ons welzijn en hun eigen goede naam en daardoor tegenstrijdige belangen hadden, natuurlijk zijn wij er ook mee gebaad dat we veilig liggen en niet worden overvallen etc.
• Op 14-09-2010 zijn we weer vertrokken richting Rabat, de hoofdstad van Marokko en er zou goede wind zijn, maar na een uurtje hebben we de Yanmar-zeilen weer moeten opzetten.
• Op zee, zeker 10 mijl uit de kust, kwam er opeens een klein vissersbootje met grote snelheid op ons af. Gelijk denk je dan aan die tv-beelden van de
• piraten in Somalië, maar deze 3 mannen vroegen om water en sigaretten in ruil voor een paar vissen, wat we gedaan hebben. Vanaf ca. 14.00 uur heerlijk met de halfwinder gezeild.
• 's Avonds om 19.00 uur op een rivier bij het plaatsje Mehdia aangelegd naast enkele grote vissersboten die op anker lagen en de visjes de pan in, heerlijk!
• De vissers van deze boten wilden natuurlijk van alles en nog wat weten
• en we hebben zeker 1,5 uur met ze gesproken, deels in het Frans en de rest met handen en voeten.
• De volgende dag stond er natuurlijk weer een hele delegatie (politie,
• douane, havendienst) op de kade met fluitje, omdat wij gezamenlijk op
• anker lagen. Ik met de papieren naar de kant (werd door een klein vissersbootje overgezet die toevallig langs kwam) en na ruim 1 uur zijn we
• vertrokken naar Rabat, ongeveer 20 mijl verder.
• Op zee bleek er ZW 4 - 6 te staan, dus hoog aan de wind kruisen.
• We liggen nu in een 'Europese' haven (Rabat, de hoofdstad van Marokko)
• met veel faciliteiten en natuurlijk weer alle controles en zelfs
• drugscontrole aan boord met een hond!
• Allereerst hebben we de dag erop de boot na ca. 3 maanden weer eens lekker met zoetwater afgespoeld.
• Paulien heeft de was gedaan, maar het was erg warm en drukkend.
• s'Avonds hebben we een heerlijke onweersbui gehad en gezellig geborreld bij Engelsen (Contest 44, wat een mooi schip) en van een hapje Hongaars eten genoten die een stel andere Engelsen hadden meegenomen.
• Gisteren zijn we met het fietsje Rabat in geweest en boodschappen gedaan bij een supermarkt, omdat het hele spul bij ons nasi zou komen eten.
• Via internet had ik uitgezocht waar een Carrefour zou zitten, in de hoop dat deze Europese zaak ook wat bier en ander gedistilleerd zou verkopen.
• Na ruim 1 uur fietsen, geheel aan de andere kant van de stad de supermarkt gevonden, echter geen drank maar wel gekoeld vlees zonder vliegen etc.
• Paulien kennende had natuurlijk weer een nasi-speciaal gemaakt met een heerlijk hete pindasaus en een ieder zat er van te smullen, eveneens van onze laatste biertjes.
• Vandaag ben ik met de 2 Engelse mannen op zoek gegaan naar alcoholhoudende drank en na enige vragen bij cafés (waar ze geen drank verkopen) werden we door een van de insiders verwezen naar een zaakje waar we konden drinken en kopen. Deze zaak echter niet gevonden, maar wel een Carrefour/Label Vie supermarkt, waar gelijkvloers de normale supermarkt was en in de kelder een verkoophal was voor spiritualiën.
• Hier weer het nodige aan bier en wat sterke drank ingeslagen en met de taxi terug naar de boot.
• De dames zijn naar Sale (de stad tegenover Rabat) gegaan, om daar inkopen te doen voor de Goulash die Silvie (Hongaarse vriendin van een van de Engelsen) voor vanavond gaat bereiden.
• Alle dames hebben naast boodschappen ook sandalen/slippers van leer en raffia laten aanmeten, die handgemaakt zijn en komende maandag kunnen worden opgehaald.
• De haven waar we nu in liggen is zeer goed bewaakt, mede doordat een ponton geheel is gereserveerd voor de speeltjes van de Marokkaanse koning.
• We willen dan ook van hieruit volgende week met de trein naar Marakesh en mogelijk nog wat andere steden bezoeken, want we hebben gehoord dat de overige havens in het zuiden niet bewaakt zijn en geen goede faciliteiten hebben voor zeilboten.
• Tot slot willen we nog even aangeven, dat we graag iedereen die een reactie stuurt persoonlijk zouden willen beantwoorden, maar als je langere tijd van internet verstoken bent is het bijna niet mogelijk, dus excuses hierbij!
• Natuurlijk vinden we al jullie reacties hartstikke fijn en genieten ook volop van jullie verhalen en belevenissen, dus blijf vooral doorgaan met die verhalen, dan doen wij dat ook!!
• Groeten uit Rabat en tot de volgende mail!
• Paulien en René
• SY Viskus

Portugal - Algarve

Hallo allemaal,

hierbij eindelijk een update van onze belevenissen in Portugal.

Onze laatste email was van begin Juli, waarbij we verslag gedaan hebben van de storm die over ons heen geraasd is.

Allereerst hebben we na de storm contact gehad met de kinderen om af te stemmen wanneer ze langs zouden komen en waar.

Nu blijkt dat vliegen vanaf Amsterdam naar Marokko toch wel heel veel duurder is dan naar Faro en hebben de kids gezegd, dat wij er geen probleem mee hebben om hier ons nog enkele weken te vermaken.

Hier in de Algarve (Portugal) is het alle dagen mooi weer, iedere dag mooi strak blauw, lekker windje erbij en sporadisch wat bewolking, echter we hebben al 2 maanden geen druppel regen gehad.

We hebben vernomen dat dit in Nederland wel anders is......

Voordat de kinderen aankwamen zijn we nog even met het schip op het droge geweest, aangezien de anti-fouling redelijk beschadigd was (door over de ankerketting te lopen op rivieren door getijdenwerking) en vanuit Sevilla was de anti-fouling voorzien van een modderlaagje (door het droogvallen in de haven aldaar), welke zich er bijna niet liet afborstelen in het water. Hierdoor functioneerde de anti-fouling ook niet meer.

We zijn bij een werf op een sleepbok uit het water getrokken, nadat duikers gecontroleerd hadden of de kiel goed op de bok stond.

Men is hier ca. 3 uur mee bezig geweest en de ploeg bestond uit 5 man. En dat voor € 150,= , uithalen en te water laten.

De boot is toen met de hogedrukspuit afgespoten en wij hebben 's middags het onderwaterschip met de krabber en schuurpapier weer helemaal glad gemaakt. 's Middags heb ik nog een doorlaat voor de zoutwaterkraan op het aanrecht erin gemaakt en de volgende ochtend begonnen met de eerste laag anti-fouling.

Om 7 uur eruit en gelijk smeren, dan is het nog niet zo warm, want de anti-fouling droogt aan je roller als je niet opschiet (de anti-fouling is op thinner-basis).

's Middags de tweede laag erop en tussendoor de kraan op het aanrecht aangesloten, waarna we 's avonds lekker uit eten gegaan zijn.

Nadeel van onze koelkast is, dat deze niet functioneert op het droge, aangezien deze koelt aan het buitenwater, dus niet tijdens het werk dat lekkere koele glas water of biertje!!

Op de werf was ook een timmerman, welke voor ons nog een nieuwe motor-hek-steun voor het buitenboord motortje heeft gemaakt van Iroco, aangezien Teak moeilijk te krijgen is en enorm kostbaar. Miro (de timmerman) is daar ca. 2 uur mee bezig geweest en past nu perfect op het hek naast de hekverlichting.

De kosten voor dit werk werd ons de volgende dag in rekening gesteld, zijnde 1 uur arbeidsloon à € 20,= en € 6,50 voor het hout!!??

Nu blijkt dat de gemiddelde arbeider hier in Portugal maar € 500,= à € 600,= per maand verdiend, dus de biertjes die we de jongens gaven waren zeer welkom.

Na 2 dagen konden we gelukkig weer het water in, want op de kant tussen de bebouwing is het toch een heel stuk warmer dan op het open water.

Eenmaal terug op de ankerplek hebben we de watermaker intern gereinigd met chemicaliën, echter deze kwam met veel piepen en kreunen tot leven.

In overleg met de NL-vertegenwoordiging van de watermaker bleek dat er in onze watermaker onderdelen waren gemonteerd die door een van de toeleveranciers eigenhandig waren gewijzigd en gewisseld moesten worden.

Daar deze onderdelen niet op voorraad waren moesten we proberen de machine te laten lopen met veel gepiep en gekreun.

Uiteindelijk liep de druk veel te hoog op en viel de watermaker keer op keer in storing.

Inmiddels was de leverancier met vakantie en dienden we te wachten tot 13 augustus voordat we onderdelen konden krijgen.

Nou ja, het was hier in de lagoon inmiddels steeds gezelliger geworden, de kinderen zijn hier gezellig aan boord geweest, zelfs Suzie is uit zichzelf gaan zwemmen, lekker gegeten, spelletjes gedaan, lekker bij de eilandkroegjes af en toe wat gedronken, ach het leven kan slechter en zoals we dan wel meer zeggen: hard life!!

Tussendoor hebben wij ons ook niet verveeld, want ja op een boot zitten veel snufjes, dus kunnen er ook veel snufjes defect raken, zoals bijvoorbeeld:

1. de Wifi-antenne => nieuwe printplaat ingezet

2. de USB-kabel van de Wifi-antenne => andere kabel gemaakt

3. laadregelaar zonnepanelen => vervangen

4. ankerlier stopte er spontaan mee => 4 koolborstels vervangen en rotor geslepen

5. ankerlier slingerde nav de storm => RVS as laten richten

6. RVS wielsteunen van dinghy roesten => laten passieveren en polijsten

7. Watermaker storing => zuigers en cilinders vervangen

Omdat we op de onderdelen moesten wachten, zijn we ook nog een paar dagen in Portimao geweest en in de lagoon van Alvor, waar we nog een mooie wandeling van ruim 3 uur hebben gemaakt met een van onze zeilkennissen.

Op de terugweg naar Culatra hadden we een lekker bakstagwindje en liepen we ruim 8 knopen op de halfwinder, heerlijk weer zo'n dagje zeilen met mooi weer en een lekkere temperatuur!

Met de onderdelen van de watermaker hadden wij geluk, aangezien Anja & Kees eind augustus een weekje naar Nederland gingen en deze waren bereid voor ons zowel de laadregelaar als de onderdelen van de watermaker mee te nemen.

Nadat ik deze onderdelen heb vervangen (gehele watermaker moest eerst uitgebouwd worden, daarna volledig gedemonteerd, de nieuwe onderdelen monteren, in elkaar bouwen en weer op zijn originele plek weer inbouwen) liep de watermaker als nog nooit vertoond, zonder piepen of kreunen en met een veel lagere pompdruk (ca. 6,5 bar).

Al met al en na vele emailtjes van diverse mensen die zich ongerust maakten en zich afvroegen of we na de storm mogelijk toch gezonken waren, nee van dat alles, gewoon lekker genoten, geklust en vakantie gehouden.

We hebben nu bijna alles weer goed functionerend en proberen Zondag of Maandag te vertrekken richting Marokko en zullen jullie dan weer wat regelmatiger op de hoogte houden via de Weblog!

We hopen dat iedereen een fijne vakantie heeft gehad en we vinden het leuk als jullie of via de email of via de website/blog ons jullie ervaringen laten weten!

Vanmiddag gaan we met onze Belgisch/Spaanse en enkele Nederlandse vrienden een afscheidsborreltje drinken in een kroegje op Culatra en vanavond een BBQ op het strand, dus als de wind morgen goed is en we enig zicht hebben gaan we!

Liefs en groeten van Paulien en René,

SY Viskus

Culatra - Olhao

Hallo allemaal,

Speciaal voor Belinda zal ik een langer verhaaltje schrijven!

Na enkele dagen lekker hier genoten te hebben van de zon, het strand, het leuke kleine restaurantje, de wandelingen en de overige bootjesmensen hebben we gisteren een wat minder leuke ochtend gehad.

Wat later bleek is nog nooit gebeurd, maar zelfs hier kan dit toch gebeuren (lekker lang hé Belinda!)

Natuurlijk hebben we de wedstrijd van Nederland tegen Uruguay gezien en staan dus in de finale!!

Wat zal het oranje zijn in Nederland!!!

Nu to the point, gisteren (6 op 7 July) was een onrustige nacht, bewolking, af en toe een spatje regen en ik ben er een aantal maal uitgegaan omdat de wind redelijk hard was.

Om ca. 6.00 uur heb ik de windvanger weggehaald, alle lijnen opgeschoten, de Wifi-antenne naar binnen gehaald, de sprayhood opgezet (lag vanwege de warmte plat) en alle horren uit de dakluiken gehaald.

Alle kussens en badlakens naar binnen, want de lucht was erg dreigend.

Tot ca. 8.30 uur heb ik nog wat liggen te dommelen, maar daarna begon de wind erg hard door te waaien, inmiddels al windkracht 7.

Gelukkig hadden we redelijk veel ankerketting uitgelegd (25 - 30 meter op een diepte van 3,5 - 5 meter), echter de golven werden steeds hoger en de wind trok alsmaar meer aan.

Nog geen half uur later bevonden we ons in een hevig stampend schip aan de ketting, met golven van 3 - 5 meter en een wind van 8 - 10 Beaufort.

De bimini hadden we nog steeds staan, gelukkig zonder achter of zijkant, maar de wind en de golven slingerde ons dermate heen en weer, dat ook de bimini als zeil ging meespelen.

Na ongeveer een uur werd de wind wat minder, waarop wij gelijk de bimini hebben kunnen strijken. We dachten het gehad te hebben, maar nog geen minuut na het strijken begon de heksenketel weer opnieuw, nu zelfs nog harder!

De dinghy werd ook heen en geslingerd en werd op een gegeven moment door de wind opgepakt landde ondersteboven in het water, met motor en al!

Ik proberen deze zo snel mogelijk weer om te draaien, maar was geen doen en hebben deze dus zo maar laten slingeren. Wel zag ik dat opeens het zitplankje wegdreef, gelukkig zaten de motor, peddels en de tank vast.

De wind trok verder aan tot windkracht 12 en op een gegeven moment hoorde we een grote knal en dachten dat er een schip tegen ons aan dreef.

Buiten was er echter niets te zien totdat ik op het dek de borglijn van de ankerketting zag liggen, natuurlijk volledig open gebogen. Ik naar voren omdat de ketting nu alleen op de ankerlier stond, welke regelmatig vreemde krakende geluiden liet horen, omdat deze de ketting verder probeerde af te rollen.

Ik heb eerst nog ca. 10 meter extra ketting gegeven, al zwevende op de punt, maar dit is gelukt.

Daarna getracht de ketting op de borgklem in de ankerkluis te zetten, echter deze boog direct alle kanten op, waarop ik de nog resterende ketting in de ankerkluis om de lier heb gewikkeld en deze op de borgklem gezet.

Alles bleef nu goed zitten en ik doorweekt naar binnen.

Intussen hadden we een aantal boten gezien, die van het anker waren losgeslagen, er dreven vele spullen van andere boten rond, kortom het was een chaos.

Tot ruim 12.00 uur heeft de storm aangehouden en nog geen uur later scheen het zonnetje weer vrolijk en was er geen spat wind meer te bekennen.

Allereerst de dinghy omgedraaid met behulp van de katrollen op de davits, de motor geprobeerd, echter deze gaf geen sjoege.

Daarna de grote boot maar van het anker gehaald (de elektrische ankerlier blijkt nu wat te slingeren) om toch te kijken of we de zitplank van het bootje konden vinden.

Toen we langs onze Argentijnse vrienden voeren, hoorden we dat hun ankerketting gebroken was en gelukkig op een 2^e klaar liggend anker weer tot stilstand zijn gekomen. Voor hun was er nog een probleem, omdat zij de motor niet bij konden zetten, omdat de waterpomp defect was, maar ze hebben gelukkig geen ander schip geraakt.

Met het zitplankje hadden we geluk, want we vonden op het water een vergelijkbaar plankje, wat ook nog eens paste!

Na ook nog een peddel gevonden te hebben zijn we weer teruggegaan naar ons ankerplekje en hebben we de boot schoon gemaakt.

Deze was door de storm en het zand van het strand 2 tinten donkerder geworden.

De buitenboord motor heb ik deels gedemonteerd, schoongespoeld met zoet water, de carburateur gereinigd en al het water eruit gehaald, de brandstofleidingen doorgespoten met benzine en na montage loopt hij weer als een zonnetje!

Aansluitend hebben we onze Argentijnse vrienden geholpen om de ankerketting en anker weer te lichten. Duikers hadden aan het anker een lijn vastgemaakt en deze uiteindelijk met de grote boot kunnen ophalen.

's Avonds heerlijk genoten van het Spaanse temperament tijdens de voetbalwedstrijd tegen Duitsland in de kroeg!!

Geweldig dat Duitsland eruit is en dat Spanje (zal wel moeilijk worden) onze tegenstander is voor komende Zondag!

Vandaag zijn we naar een jachtwerf in Olhao geweest en we gaan een dezer dagen het water uit om de onderkant schoon te maken en nieuwe antifouling aan te brengen.

Ook zijn we opzoek geweest naar een nieuwe klem voor de ankerketting, maar nog niet gevonden. Mogelijk dat een kennis van Marita (Argentijnse) een klem van RVS voor ons beide kan maken.

Nou, dit was dus onze vuurdoop op het water en hopen dat het hierbij blijft!

Groeten,

Paulien en René

SY Viskus

Faro

Hier weer even een update van ons.

Nadat we Marijke op het vliegtuig in Sevilla hebben afgeleverd, hebben we 2 weken hard gewerkt om de boot weer helemaal in de was te zetten.

Ook het laswerk voor het extra zonnepaneel is na veel vieren en vijven door een kundige lasser met TIG uitgevoerd. We hebben tevens de ondersteuning van de teak-zitjes op het hek laten aanpassen, want het gebeurde regelmatig dat men iets te veel op het puntje zat, waardoor de schroeven eruit getrokken werden.

Voor de giekrem hebben we aan de bevestiging van de verstaging ook 2 ringen laten lassen, zodat we deze goed kunnen bevestigen en de lijnen correct naar de kuip kunnen laten lopen.

Om de 'moordende' inwerking van de zon op de dinghy wat tegen te gaan, hebben we deze laten voorzien van een dekkleedje. De handgrepen werden al plakkerig en deze hebben we geschilderd.

Aangezien de temperatuur in Sevilla redelijk hoog op liep en er erg weinig wind was, waren we blij dat we op Woensdag 30 Juni de trossen konden losgooien.

We zijn met hoogwater vertrokken en 's middags om ca. 16.30 uur waren we bij de riviermonding aan zee, waar een heerlijk verkoelend windje stond.

De volgende ochtend echter was er geen zuchtje wind en hebben we lekker een dagje geluierd en van tijd tot tijd in het water gelegen.

Hier hebben we ook de eerste keer de onderkant van de boot kunnen bekijken en deze is toch weer aardig aangegroeid, mede door het dichtslibben van de haven.

De delen die drooggevallen zijn, bevatten een sterke aangroei, alsmede de onderkant van het roer en de kiel.

Na het nodige borstelen langs de waterlijn en met een harde bezem op de romp, hebben we toch besloten om dit maar op de kant te doen.

Via de havens van Mazagon en Vila Real de St. Antonio zijn we naar Ria Formosa gezeild.

Dit is een prachtig natuurgebied voor Faro en Olhao, wat via 2 eilanden van de zee is afgescheiden, waardoor we lekker rustig liggen.

Veel vogels, vissen, zon en een lekker windje, dit bij een temperatuur van 30°- 35° geeft ons alweer een lekker vakantie gevoel.

Gisteren zijn we naar Faro gevaren, aangezien we voor Ben Schaaper (een Nederlander die voor ons het grote zonnepaneel van Hoofddorp naar Sevilla heeft meegenomen) ook een zonnepaneel hadden meegenomen, wat hij gekocht had in Sevilla. Aangezien hij daar anders 1 week op moest wachten, hebben wij dit voor hem meegenomen en afgeleverd.

Vanavond natuurlijk voetbal kijken op het eiland in een klein restaurantje, waar we afgelopen zondag nog heerlijk rog hebben gegeten voor een klein prijsje.

We blijven hier nog wat in de buurt rondhoppen, aangezien aan het eind van de maand de kinderen gezellig naar ons toekomen.

Uiteindelijk zullen we hier ca. 11 Augustus vertrekken richting Marokko!

Groeten aan iedereen, van de bemanning van de Viskus,

Paulien en René

Cordoba, Granada en Sevilla

Hallo allemaal,

Wij hebben afgelopen Dinsdag Marijke weer op het vliegtuig richting Nederland gezet en zijn nu druk bezig de boot weer op 'oorlogssterkte' te brengen.

Maar eerst nog even wat foto's en verhalen over de laatste 2 weken.

Naar Cordoba hadden we al deels verteld in de email, maar o.a. de indrukken die we hebben opgedaan in de Mezquita (zie foto) waren fantastisch.

Na even 2 dagen op adem te zijn gekomen op de boot, zijn we maandag 7 juni voor 3 dagen naar Granada vertrokken en hebben een mooie route door de bergen gezocht en alle witte bergendorpjes gezien!

Het hotel was iets minder luxe dan het voorgaande, echter was leuk en knus en veel tijd voor persoonlijke aandacht.

De eerste dag Granada was voor ons overweldigend, de toeristische toeloop op het Alhambra is zo groot, dat je er vooraf via de telefoon of internet kaartjes moet bestellen, om daarmee het bezoek aan het paleis in betere banen te leiden.

De hotelreceptionist heeft voor ons telefonisch de reservering gemaakt, zodat wij vanaf 14.00 uur onze tickets konden ophalen bij het Alhambra en pas om 18.30 uur het paleis in konden. Met de bus de stad in, verkennen en natuurlijk wat shoppen, want ja dat is bijna een must met dames (en soms heren)!

Om 14.00 uur de tickets opgehaald en uiteindelijk hadden wij bijna alle tijd nodig om een en ander daar te bekijken, voordat we het paleis in mochten. Achterafgezien uitstekend georganiseerd door de Iberisch- Schiereiland-bewoners.

We hebben wat plaatjes bijgevoegd, dus oordeel zelf maar!

De 2e dag ook weer diverse winkels bezocht, want we waren van plan om de Sierra Nevada in te rijden, maar vanwege de laaghangende bewolking dit maar niet gedaan.

Wel zijn we later op de middag nog naar Guadix gereden, waar vele mensen een woning in de rotsen hebben en daar vanwege de aantrekkelijke eigenschappen van o.a. verkoeling niet uitwillen! (zie ook de foto's)

Na even in het hotel wat gerust te hebben, wilde we naar het onder het hotel bevindende restaurant om wat te eten, echter deze bleek dicht te zijn. De receptionist adviseerde ons om naar het ca. 500 meter verderop liggende restaurant te gaan, maar toen we de voordeur opende zagen we pas hoe erg het regende, waarop de receptionist direct opsprong en ons aanbood naar het restaurant te brengen.

Zelf mochten we van hem niet rijden, want dan konden we een lekker wijntje drinken! Daar aangekomen rende hij naar de restauranthouder om haar aan te geven dat ze hem moest bellen als we waren uitgegeten, want dan zou hij ons weer komen ophalen!

Dit waren we niet van plan en hadden van hem een paraplu geleend om zelf terug te lopen. Bij het uitstappen voor het restaurant hadden we er allemaal niet op gerekend dat het zo hard regende, want het bergweggetje naast het restaurant was veranderd in een bergbeek en liep dwars door onze schoenen heen!

Na heerlijk genoten te hebben van een lekker voorgerecht en daarna van de Tarbot met een lekker flesje wijn, wilde we te voet weer teruggaan, echter zowel de regen als de eigenaresse van het restaurant maakte bezwaar en belde gelijk onze grote vriend die binnen 2 minuten voor de deur stond.

Hij wilde absoluut geen fooitje aannemen en dit was ook niet in de prijs van het eten verwerkt, want we hebben nog nooit zo goedkoop Tarbot gegeten! Vriendelijke Spanjaarden!! Na alweer een lekker nachtje slapen de volgende dag weer terug naar Sevilla, waar we 's middags de nodige boodschappen hebben gedaan bij de supermarkt.

De dagen erna zijn we met Marijke naar Sevilla geweest en gelopen tot we niet meer konden en zowel vertrouwde als nieuwe dingen gezien. Uiteindelijk gaan al die stadsbezoeken je niet in de koude kleren zitten en is het een ware aanslag op de voetjes, maar beide dames lopen er weer netjes 'geschoeid' bij!

Vrijdagavond zijn Suzanne en Fons vanuit de Algarve naar ons toegekomen en hebben we gezellig gegeten en de volgende dag het Alcazar-paleis in Sevilla bekeken. ‘s Middags zijn ze weer teruggegaan om hun laatste vakantieavond daar te vieren.

We missen Marijke wel een beetje, want o.a. gewekt worden met een lekker glaasje verse sinaasappelsap is er niet meer bij!

Groeten vanaf SY Viskus uit Gelves, Sevilla

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom opons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wezien je graag terug opons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je metons meereist!

Groetjes,

Paulien en René