Isla de Marquises (Frans Polynesië)

Hallo allemaal,

We zijn inmiddels al weer ruim een week op het eiland Hiva Oa, een van de vele eilanden van de Marquises, onderdeel van Frans Polynesië, maar eerst nog even terug waar we vandaan kwamen, de Galapagos.

We hebben jullie al verteld wat het mysterie van de stinkende zee was, maar we hebben nog meer meegemaakt tijdens onze overtocht.

Allereerst was de afstand van de Galapagos naar dit eiland op de Marquises 3002 Nm, dit hebben we afgelegd in 21 dagen en 2 uur, waardoor we een gemiddelde snelheid hebben gehaald van bijna 6 Nm/uur. We hebben de Laxodroom-lijn gevaren, wat in principe de kortste en daardoor snelste afstand was, natuurlijk mits het bezeild is en dat was het.

De Zeemuis is ruim 7 dagen na ons binnen gekomen, hebben veel aangroei onder de boot, maar verder een goede reis gehad.

Tijdens onze 3 weken hebben we verschillende maanstanden gekend, we begonnen net na volle maan en 2 weken later bij nieuwe maan is het de gehele nacht aarde donker, soms hadden we iets licht van een grote felle ster, maar meestal zagen we niets.

Het is dan zo donker, dat je zelfs echt geen hand voor eigen ogen kunt zien, maar het heeft ook weer andere voordelen.

Doordat het zo donker is en ook het water zwart is, zie je door het fosforescerende effect van de algen in het water opeens de vissen om de boot heen weg schieten, soms zijn dit grote vissen, maar het effect is vooral mooi als hele scholen oplichten en dan opeens enkele meters naar links of rechts wegschieten. Vissen slapen vaak aan het oppervlakte en doordat we geen motor aan hebben horen ze ons pas op het laatste moment en zoeken dan een goed heen komen.

Wat ook een erg indrukwekkend gezicht is, buiten de verlichte boeggolf, is het water wat achter de boot weer samenkomt. Het is net of Harry Potter of een andere tovenaar langs is geweest en met zijn toverstok het water heeft geactiveerd met duizenden sterretjes. Je kan het natuurlijk ook zien alsof we een soort sleepcontact zijn die over een grote plaat schuift en door het slechte contact allemaal vonken achterlaat, in ieder geval is het een apart gezicht.

Ik denk ook dat ze goed van dit fenomeen gebruik kunnen maken bij het lokaliseren van grote scholen tonijn, wat ze vanuit een vliegtuig of helikopter doen.

Afijn zo slaat de verveling wel eens toe en beoordeel je in de stille nachtelijke uren sommige zaken toch met een iets andere insteek.

Wel hebben we beide het gevoel dat zulke lange oversteken onaantrekkelijk zijn en vaak eentonig, ondanks dat andere zeilers hier hoog over opgeven.

Het wacht lopen doen wij niet volgens de boekjes, maar meestal doet ik (René) de eerste dienst vanaf 20.00 uur tot 01.00 of 02.00 uur, dan neemt Paulien het roer over tot 05.00 of 07.00 uur, waarna ik het weer overneem tot Paulien wakker wordt.

Daarna ontbijten we en neem ik het laatste beetje slaap of ergens in de ochtend of begin van de middag, want beide goed uitgerust zijn is wel een must.

Gedurende deze reis hebben wij doorgaans goed weer gehad gelukkig weinig buien met harde wind en of regen en natuurlijk nog steeds een heerlijke temperatuur (30 - 35°C).

Doordat we regelmatig een hengeltje hadden uitstaan (zie onze dagelijkse posities omtrent de vangst) vingen we regelmatig een lekker visje, vaak een Mahi mahi (Goud Dorade), maar ook regelmatig bot of iets erg groots waardoor we de lures (kunstaas) soms compleet met stalen onderlijn verspeelden. Je kan uiteindelijk niet altijd mazzel hebben en ieder voordeel heb zijn nadeel......

Ja, je moet er wat voor over hebben om wat van de wereld te zien, maar voorlopig vinden we dit wel erg plezant!

Zoals al aangegeven hebben we onze nieuwe ankerplek na 21 dagen bereikt en wordt het nu weer tijd om voor een ander behangetje te kiezen, aangezien de locals ons al beginnen te (her)kennen!

Na aankomst hebben we de boot weer een beetje schoon gemaakt en gelijk de dinghy opgepompt om naar de kant te gaan. De motor erop, starten, lopen maar niet schakelen....gvd.... Bijna de gehele motor uit elkaar gehaald om bij de verharde uitgedroogde vetsmering te komen, totdat ik aan een laatste redpoging dacht om het geheel te verwarmen/verhitten, zodat het restant mogelijk nog vloeibaar werd en met de doorsmeerspuit nieuw vet door gepompt kon worden. Gelukkig goed resultaat en nu regelmatig bijhouden!

Inmiddels was het te laat geworden om naar de kant te gaan, dus lekker gegeten en onder de wol, nou ja laken, totdat we om 5 uur werden gewekt door een enorme knal, omdat we tegen een andere boot aan beukten door de swell die in de haven stond. Gelukkig was het niet onze fout, maar onze achterbuurman met zijn catamaran was van beide hekankers los en lag dus tegen ons aan. Nadat hij zijn ankers nieuw had uitgebracht weer in bed en om 6.00 uur werden we alweer gewekt door een andere buurman, omdat nu ons hekanker los was door de aanvaring met onze achterbuurman. Gauw bootje met nu werkend motortje erop laten zakken, extra ketting bij het hoofdanker gegeven en het hekanker opnieuw uitgebracht en om 7.00 uur weer lekker slapen.

De volgende ochtend bleek onze achterbuurman niet echt ontvankelijk te zijn voor de vergoeding van de reparatiekosten en hem duidelijk gemaakt dat hij de veroorzaker was en van anker was geslagen. Gelukkig kwam er die ochtend een gaatje vrij doordat iemand wegging en wij daar direct op af. Dit duurde even en ik had met de dinghy het hekanker opgehaald en dit lag in de boot incl. de nodige lijn (dia 35 mm). Doordat we enige tijd moesten wachten voordat we op hun plekje konden liggen, was de dinghy al een paar keer naar voren en achteren gewaaid en had natuurlijk de nodige lijn in het water achter gelaten.

Dus ja u raadt het al, wij laten het hoofdanker zakken, we varen rustig achteruit en opeens motor uit, die gvd lijn in de schroef.......

Ruim 1 uur bezig geweest om de lijn uit de schroef te halen en na de motor gestart te hebben bleek dat de schroef erg in onbalans was, de gehele boot staat te schudden als we iets gas geven.

Samen met Jeroen van de Zeemuis op onderzoek uit en nu blijkt dat de as krom is met een uitslag van ca. 10 mm. Met een grote hamer getracht de as te richten, maar dat gaat niet en besloten om een pijp te kopen, de schroef onder water te demonteren en proberen de as te richten! We kunnen hier in de buurt er niet uit en de eerste geschikte plek is Tahiti, 700 Nm verder op, maar dat betekent dat we alle atollen over moeten slaan en dat willen we eigenlijk niet!

Morgen varen we naar het eiland Fatuama, waar we mooi helder water hebben, gaan eerst nog een pijp van 1,5 mtr. kopen om de as te richten en hopelijk kunnen we dan tot Tahiti komen!

Daar mogelijk eruit en eventueel een nieuwe as monteren, incl. het opnieuw afstellen van de tandwielen die in de Saildrive zitten.

De achterbuurman die de veroorzaker van al deze ellende was heeft zijn anker gelicht toen we een dagje het eiland aan het bezoeken waren en natuurlijk niets achter gelaten!

Het is een mooi eiland, leuke vriendelijke mensen, geen stress en mooie tropische natuur. Om te wandelen zijn hier voldoende mogelijkheden, al adviseert men wel om een gids te nemen als van de paden wordt afgeweken.

De lijn in de schroef is en blijft natuurlijk mijn fout, maar het getuigt niet van enige socialisme om zo je hielen te lichten!

Jammer genoeg kwam mij een verhaal ter oren, dat hij in de vorige ankerplek ook al schade had veroorzaakt en daar ook met de noorderzon is vertrokken. We hopen zulk soort mensen niet meer tegen te komen, want uiteindelijk eten we nu wel deels van de straat!!

Niet dat ons financiële budget op is, maar dagelijks plukken of rapen we vele mango\'s van de bomen langs de openbare weg. Paulien maakt daar dan een heerlijke mango-shake van, wat ons dagelijkse vitamine shot is.

Hopelijk dat we de as, nadat we de klapschroef onder water gedemonteerd hebben, goed kunnen richten en onze reis zonder problemen kunnen voortzetten.

Jammer genoeg is het internet hier erg slecht of soms helemaal niet functionerend, zodat het kan zijn dat we dit bericht via de SSB-radio versturen en dan komen de foto\'s later wel!

Tot het vervolg verhaal,

groet, Paulien en René

SY Viskus

Isla Hiva Oa (Marquises = Frans Polynesië)

Het mysterie van de Stinkende Zee

Het mysterie van de Stinkende Zee

Zoals jullie weten varen we nu al meer dan een week op de Grote Oceaan of Pacific.
Ook hebben jullie vast wel eens gelezen of gehoord dat er vaak mensen raar gaan doen als ze langere tijd geen contact meer hebben met hun vrienden, familie of kennissen.
Nou wij kunnen nu ook zeggen, dat we zulke verschijnselen beginnen te krijgen.

Om terug te komen op de aanhef, wij zitten, lopen, kruipen of liggen bij nacht en ontij in de kuip, om lekker te lezen, te kijken, te vissen, op te letten of lekker te niksen.

Sinds afgelopen Maandag zei ik tegen Paulien, ruik jij ook die verrotte vislucht, het is net of er ergens een berg visafval ligt wat gigantisch stinkt.
Ook dachten wij aan van die grote vissersboten die hun vis vangen, schoonmaken op zee en gelijk alles verpakken en invriezen. Als die ergens bovenwinds van ons liggen zou je die ook kunnen ruiken.
Dinsdagavond heb ik aan Jeroen van de Zeemuis via de korte golf radio ook gevraagd of zij die vieze stinkende vislucht roken, maar hij zei van niet en dacht dat er walvissen in onze buurt moesten zitten. Nou, wij hebben al veel walvissen gezien destijds op de Atlantische bij Brazilië, maar we hebben ze nog nooit geroken.

Wel worden wij iedere ochtend verrast met een hoeveelheid vliegende vissen of inktvisjes, die in de loop van de nacht op het dek zijn beland. Meestal loop ik \'s ochtends mijn controle rondje of alles nog in takt is en gooi ik gelijktijdig alle vis weer overboord.
De vliegende vissen wegen niets, zijn vaak ook erg klein, dus daar kan geen lekker vlees aan zitten en de inktvisjes zijn ook te klein om op te eten.
Vooral de vliegende vissen stinken erg, dus dat is geen straf om die zo snel mogelijk over boord te kieperen.

Maar het bleef maar stinken, terwijl we gelukkig deze lucht binnen niet te ruiken was, want slapen naast de visafslag leek ons niet lekker.
Ik heb zelfs al een emmer water uit zee geschept en daar aan geroken, maar nee hoor alles lekker fris en absoluut geen vislucht.

Een ander fenomeen wat ons dagelijks gebeurt, is dat als we met de korte golf radio een bericht (email of weersinformatie) verzenden of opvragen, maar ook wanneer we met deze radio communiceren met andere schepen, onze Iridium telefoon automatisch aan gaat en de ventilator in de kombuis automatisch gaat draaien op half en soms op vol vermogen???

Worden wij nu gek of seniel, is dit de eerder genoemde labiliteit, we begonnen aan ons zelf te twijfelen....

Maar gelukkig vond ik toevallig het mysterie van de stinkende zee....
Er was namelijk een inktvisje in de lus van een tros lijn gesprongen, deze hing aan de reling net naast de kuip aan loefzijde en begon daar heerlijk weg te rotten, met alle stinkende gevolgen voor ons.

Ook de automatisch inschakelende apparatuur komt door bepaalde frequenties die tijdens het zenden vrij komen uit de bekabeling en zo gevoelige apparatuur kunnen inschakelen, dus gelukkig worden wij nog niet seniel of labiel van wat langere tijd op zee.

We hebben afgelopen dagen lekker wind gehad en dag gemiddelden gehaald van 134, maar ook van 169 en 186 Nm per dag!! Reken zelf maar uit hoe hard we gelopen hebben!
De Zeemuis hebben we inmiddels in 6,5 dagen tijd al 210 Nm uitgelopen over een afstand van 850 Nm!!
Dus als iemand een comfortabel schip wil kopen wat ook nog een beetje zeilt, koop dan geen Dynamic 52 voeter, want die lopen niet met een beetje belading.
Wij liggen inmiddels toch wel 15 - 20 cm.dieper vanwege proviand, bier, wijn, onderdelen, diesel, water, en een steeds meer uitbreidende equipement (duik uitrusting etc.), waarbij het gehele schip nu een geschat gewicht van 11 - 12 ton bedraagt!!

Vandaag, 2 mei 2013 om 16.00 uur plaatselijke tijd (Galapagos) moeten wij nog 2012 Nm afleggen voordat we weer land onder ogen krijgen. We hebben
Dit bericht is via de SSB (korte golf radio) naar het thuis front gestuurd, die het op onze website heeft gezet.

Tot het volgende zotte verhaal,

Paulien en René
SY Viskus
04 graden, 23,8 min. Zuid,
105 graden, 43,1 min.West.

21-04-2013 Galapagos

Hallo allemaal,

Vanuit Panama City zijn we Donderdag\'s weg gevaren naar de Archipelago de Las Perlas en hebben daar in een mooie baai alleen gelegen, heerlijk uit de stank en vervuiling van Panama City en weer in een mooie omgeving, volop groen en kristal helder water.

Om ons heen leven honderden pelikanen die ons dagelijks hun kunsten tonen om een maaltijdje te verschaffen. Tijdens hun vlucht vallen ze doelbewust als een komeet naar beneden bij het zien van een lekker visje en net voor ze het water ingaan strekken ze hun nek, waardoor ze dieper kunnen komen om hun etenswaar te pakken te krijgen.

Ook de fregatvogels blijven dan in de buurt en wachten de mogelijkheid af om een visje uit de bek van de pelikaan te stelen of een gewonde vis die in het water is gebleven op te pikken.

Al met al een fascinerend spektakel!

De volgende dag is de Zeemuis ook vanuit Panama City ons komen vergezellen en hebben we samen gezellig \'s avonds zitten eten en borrelen. De bemanning van de Zeemuis bestaat uit Jeroen, Doeska, dochter Djerie (12) en zoon Pjotr (3), zijn in 2012 vertrokken vanuit NL en maken ook een rondje wereld, mogelijk dat ze in Nieuw Zeeland en nieuw bestaan willen opbouwen, want NL vinden ze toch veel te druk en veel te veel overgereguleerd. Jeroen was producer van div. TV-producties en later een eigen bedrijfje gehad in marketing, erg leuk maar uiteindelijk overwerkt en een burnout.

Vandaar dat ze zeer bewust nu voor deze wereldreis hebben gekozen en kijken om in een andere omgeving weer een nieuw bestaan op te bouwen.

Aangezien de Zeemuis toch veel gevoeliger is voor rollen op de deining hebben we de volgende dag besloten om een rustigere ankerplek op te zoeken en na een dagje zeilen vonden we een mooi plekje niet ver van een dorpje. Na nog geen 10 minuten kwamen de eerste lieden vanuit het dorpje langs om te vragen of we nog iets van ze wilden kopen en gevraagd of ze mango\'s, papaya\'s of ander fruit konden leveren.

Inderdaad de volgende ochtend werden we gewekt door een van de mannen in een holle boomstam-kano en had mango\'s, papaya, bananen en wat groente bij zich. We hebben ale mango\'s (17) van hem gekocht voor $ 3,=.

Later in de week hebben we nog papaya\'s, groene bananen en een extra tray bier gekocht.

We zijn ook in het dorp geweest, werden bij aankomst gelijk door de kinderen onthaald, hielpen ons bij het aanleggen van de bootjes en 'bewaakten' onze boten door er in te spelen!

In het dorp werden we 'begeleid' door onze groente- en fruit- leverancier en hadden we veel bekijks en iedereen wilde op de foto, vooral de kinderen (zie bijgaande plaatjes).

Na een biertje gehaald te hebben in de bar/disco en dit ver van de bar aan het strand opgedronken (ivm de oorverdovende muziek). Ook hier werden we door vele dorpsbewoners aangegaapt en hebben vele kinderen ons uiteindelijk weer geholpen om door de branding de zee weer in te komen.

We hebben daarna nog een ander eilandje bezocht en ook daar hadden we veel bekijks in het dorpje, maar ja, echt uitdaging hebben de mensen daar niet. Hun bestaan is grotendeels gebaseerd op de visvangst, zowel voor eigen gebruik als voor de verkoop aan Panama City.

Voor de rest is er een schooltje, bestaande uit 2 of 3 lokalen, waarbij per lokaal 2 borden tegenover elkaar zijn gemonteerd en per 'bord' 4 of 5 schoolbankjes staan, want groter is het aantal per groep niet.

De vrouwen verzorgen de kinderen, sommige moedertjes zijn vaak maar 15 - 16 jaar oud (als ze dat al halen), verzorgen hun kostgrondjes en houden het huis (hutje) schoon.

Al met al, als je daar geboren wordt ben je gedoemd daar te leven en te werken als visser of als huisvrouw. Verdere uitdaging is daar niet te vinden, of je ouders moeten goed verdiend hebben, zodat je mogelijk naar Panama City kan uitwijken.

Vandaar uit zijn we vertrokken richting Galapagos, ondanks dat wij in ons vorige bericht schreven dat we dit zouden overslaan, maar via diverse zeilers hoorden wij dat er toch redelijk flexibel kon worden om gegaan met cruisers tegen soms redelijke tarieven. Ja, als je er dan toch langs komt is het de moeite waard om te kijken of je in het pulletje valt en een redelijk tarief mag betalen. Het is tevens een mooie tussenstop op de lange trip naar de Markiezen, scheelt toch weer 900 mijl en is de resterende afstand naar de Markiezen nog maar 2.900 mijl (ca. 5.500 km).

Onderweg hebben we natuurlijk weer gevist, eerst 2 Bonito\'s gevangen, daarna een lekkere dikke vette (kleine) 60 cm lange Tonijn en de laatste dag hadden we een dermate grote vis aan de haak, dat hij er met de hele onderlijn vandoor ging, ondanks dat ik de slip op de molen redelijk los had staan.

We hebben het traject in bijna 8 dagen gevaren, ongeveer 75 uur op de Yanmar zeilen, want we moesten de evenaar weer passeren, dus de doldrums speelden ons weer parten.

We zijn samen met de Zeemuis vertrokken en hebben op deze afstand 120 mijl (1 dag) voorsprong bereikt, ondanks dat wij maar een 36 voeter zijn en zij een 52 voet!!

Die C-Yachts doen het nog niet zo slecht, of is het ook de schipper??

Op de Galapagos liggen wij in de haven van het eiland San Cristobal. Haven is een groot woord, het is meer een open natuurlijke baai waar de golven niet volledig in door lopen.

We zijn hier in de nacht van donderdag op vrijdag aangelopen en gelijk de volgende ochtend om 6.15 uur plaatselijke tijd hadden we een agent aan boord die ons wel wilde assisteren bij het inklaren en ons voor rekende wat dat zou moeten kosten.

Al met al viel het redelijk mee en kregen we om 09.00 uur de hele mikmak aan beambtes aan boord. 1 man voor de Captainarie, 2 mensen voor de hygiëne en quarantaine, 1 van het Nationaal Park, 1 man van de Immigratie (stempelen paspoort) en de agent.

Na ca. 1 uur allerlei formulieren ingevuld te hebben, vele kastjes van de boot gecontroleerd te hebben en alle verse waren. De sinaasappels mochten niet aan boord blijven, alle overige fruit en groente waar een plekje aan zat werd eveneens meegenomen. Dit alles uit voorzorg voor eventuele ziektes die op hun aanplant overgebracht kunnen worden.

In dit plaatsje leven vele zeeleeuwen die zich langs de kustlijn (zowel op de stranden als op de boulevard) op de gekste plaatsen liggen te zonnen. We maken hier dan ook gebruik van een watertaxi, anders wordt de dinghy gelijk geconfisceerd door de zeeleeuwen en moet je ze eruit zien te krijgen en gelijk zit alles onder een dikke stinkende slijmlaag.

Zelfs ons zwemtableau van de boot is al enkele malen gebruikt als zonneterras voor de dieren.

Zondag hebben we samen met de Zeemuis een georganiseerde tour over het eiland gemaakt, waarbij we een fokkerij van schildpadden (tegen uitsterving opgezet) bezocht, daarna de vulkaan op 700 meter bezocht. Als je hier boven naar links keek zou je de windmolens moeten zien, als je naar rechts keek zou je de lagoon moeten zien, maar nu zagen we alleen maar mist.

In een van de dorpjes onderweg hebben we een boomhut bezocht die gebouwd was in een ruim 300 jaar oude boom, tevens had deze boom een grote holte tussen onderaardse wortels waar men een kamer had ingericht, compleet met toilet. Voor de avonturiers was een overnachting in de boomhut mogelijk, erg leuk maar mijn eigen bedje op de boot was toch aantrekkelijker.

In een van de baaien zijn we gaan snorkelen en hebben daar verschillende grote zeeschildpadden gezien, evenals vele mooie vissen. De schildpadden zijn op het land erg traag maar in het water zijn ze redelijk snel en kost het ons veel moeite om ze met flippers bij te houden.

Als laatste attractie werd ons een late lunch aangeboden bij de agent thuis. Zijn moeder had lekker gekookt en had vroeger zelf een restaurant gehad op de boulevard bij de haven.

Maandag hebben we gesnorkeld en 2 duiken gemaakt, waarbij we veel Galapagos (wittip) haaien hebben gezien evenals 14 hamerhaaien, ook roggen en natuurlijk vele andere vissen.

Tijdens het snorkelen zwommen de zeeleeuwen rond ons mee, erg speels.

\'s Avonds waren we aardig uitgewoond en lagen we vroeg in de kooi.

Woensdagochtend om 07.00 uur vertrokken (eerst werden alle tassen gecontroleerd op organisch materiaal) met een ferry (wij denken dan aan een redelijk grote stabiele boot).

Deze ferry is niet meer dan een snelle sportvissersboot, max. 26 passagiers en voorzien van 3 x 200 pk buitenboord motoren, die je dan met een snelheid van 27 - 28 knopen over het water laat bonken. Niet erg comfortabel en zeker niet zeewaardig naar onze maatstaven.

Deze boot bracht ons in 2 uur tijd naar Santa Cruz, alwaar we het Darwin Center hebben bekeken, echter dit viel erg tegen. \'s Middags om 14.00 uur de ferry genomen naar Isla Isabela en ook deze trip duurde ca. 2 uur en was nog minder comfortabel, omdat deze boot kleiner en sneller was (max. 55 km/uur).

Na het plaatsje summier bekeken te hebben ergens wat gegeten en op tijd naar bed, want de volgende dag hadden we een vol programma.

\'s Ochtends een wandeling van ca. 3 uur gemaakt langs de kust, wat gezwommen in een baaitje en \'s middags een excursie naar de kust lavavelden waar veel Iguana\'s, pinguins, boobies (niet die tieten waar je nu aan denk, maar vogels met blauwe poten) leven.

Aansluitend gesnorkeld en onder begeleiding van een gids zeeleeuwen, haaien, roggen en grote scholen vis gezien, erg mooi maar jammer hadden we hier de onderwater camera niet bij ons.

De volgende ochtend met de ferry om 06.00 uur weer terug naar Santa Cruz.

Om 08.00 uur eerst ergens ontbeten en daarna heb ik met een taxi een afspraak gemaakt voor een excursie. Hij heeft ons een deel van het eiland laten zien, onder andere een lavatunnel (500 meter) waar we doorheen gelopen/gekropen zijn.

Daarna een gebied bezocht, waar de grootste landschildpadden van de wereld leven. We hebben er een gezien van ca. 150 jaar oud en een hoogte van ca. 1,2 meter en een diameter van ruim 1 meter en een gewicht van ca. 250 kg.

Vandaar dat men vroeger overal de schildpadden aan boord nam ,want dat was een lekker stukje vers vlees.

Om een indruk te geven hebben wij een aantal foto\'s bijgevoegd, zodat jullie ook kunnen mee genieten.

Wij zijn nu weer bezig om de volgende reis naar de Markiezen voor te bereiden en hebben vanavond de diesel bij een van de lokale duikschoolboten geregeld. Normaal moet je de diesel via de capitainaria kopen, waar je ca. $ 5,50/Gallon moet betalen. De locals echter betalen maar $ 1,02/Gallon en een van de schepen was bereid ons ca. 400 liter te leveren voor

$ 2,00/Gallon. 1 Gallon is ca. 4,5 ltr.

Tijdens de levering moest wel al het licht uit, want het is natuurlijk ook voor deze locals riskant.

Waarschijnlijk dat we midden van de week vertrekken naar de Markiezen en we zullen ook nu weer proberen dagelijks een positie door te geven via de SSB-radio, zodat jullie ons kunnen volgen. Mogelijk dat we onder de Galapagos eilanden de trade-wind kunnen oppakken en met 15 - 20 knopen heerlijk naar de Markiezen dobberen.

Groeten van Paulien en René,

SY Viskus

Galapagos

Ps. Tijdsverschil met NL is min. 8 uur, temperatuur dagelijks 25 - 35 °C, luchtvochtigheid 60 - 80 %, zeewater temp. ca. 22 °C, internet erg, heel erg traag, humeur goed, water kristal helder en de rest alles onder controle!!

Werkelijke doorvaart door het Panama kanaal

Hallo allemaal,

Na de laatste boodschappen op Curaçao en afscheid genomen te hebben van Carola, Marcus, Iwan, Rowan en Diny hebben we de boot geprepareerd en dinsdagmorgen op weg naar Aruba/Panama.

Rustig vertrokken met 4 - 5 Bft. echter in de middag werd dit plotseling E 6-7 met uitschieters tot 8 en daarom besloten toch Aruba aan te lopen en voor de nacht een plekje gezocht.

Natuurlijk stond de kustwacht na 1,5 uur aan boord en werden we gesommeerd de volgende ochtend vanaf 6.00 uur direct naar de immigratie te gaan en douane faciliteiten af te wikkelen.

Alleen wanneer we de volgende ochtend direct door zouden varen met rustige wind, mochten we dit overslaan. We hebben 3 nachten op Aruba verwaaid gelegen en vrijdagochtend weer vertrokken samen met de Zeemuis (NL-boot) richting Panama.

Ook nu hebben we weer heftig weer gehad, waarbij we soms golven van 5 - 6 meter gehad hebben en op woensdagochtend om ca. 5.00 uur het anker laten vallen tegenover Colon in Panama. Onderweg is de kortegolfradio er mee gestopt, waardoor we geen contact meer via deze radio hadden met de Zeemuis en ook geen positie en windinformatie konden binnen halen.

Na enkele uren geslapen te hebben zijn we de haven (Shelter Bay) ingelopen en direct gezocht naar een Icom-dealer om de radio en de antenne tuner te laten repareren. Eerst heb ik van een medezeiler nog de antenne tuner die hij nog nieuw in de doos had getest op onze installatie, maar dit gaf geen soelaas, dus dacht ik dat de radio ter ziele was.

Op donderdag had ik uitgezocht waar we in Panama City de radio apparatuur ter reparatie kon aanleveren en zijn de dag erop om 8.00 uur met het busje van de haven naar Colon-busstation gereden en daar de Expresse bus naar Panama City genomen. Vanuit dit busstation met de taxi naar de Icom-dealer en ik had uitgeplozen dat daar ook de Yamaha dealer zou moeten zitten. De radio afgeleverd en inderdaad naar de Yamaha-dealer waar we het gewenste onderdeel direct voor de buitenboordmotor konden kopen!!

Terug naar het busstation en weer richting Colon, waar we de taxi moesten nemen naar Shelter Bay (Deze nieuwe haven ligt tegenover Colon in verband met de hoge criminaliteit in Colon. De haven is gesitueerd op een voormalig terrein van de Amerikanen (midden in de jungle met wachtposten bij de entree) die destijds de controle tot 1-1-2000 over het kanaal uit oefenden).

Na het weekend een agent in de arm genomen om alle formaliteiten voor de doorgang door het kanaal te regelen, evenals de lijnen en banden te organiseren.

Zowel bij de immigratie als de douane moest ik $ 20,= betalen, wat direct in de achterzak van de beambte verdween, echter bij de douane heb ik dat geweigerd.

De kanaal-procedure is als volgt:

Na inschrijving van de boot door de agent, moet je telefonisch een afspraak maken om de boot te laten meten.

De meting gaat hoofdzakelijk om te kijken of de boot onder de 15 meter valt, anders zit er een dubbel zo hoog tarief aan en krijg je een 'Pilot' in plaats van een 'Adviser' aan boord gedurende de doorvaart. Ook nu moeten er natuurlijk weer vele documenten ingevuld worden en uiteindelijk mag je dan de doorvaart kosten + borg CONTANT gaan betalen in een Bank in Colon. De agent stuurt dan een taxi, zodat je heelhuids over en weer komt want er is verder geen openbaar vervoer vanuit de haven naar de stad, op het 'boodschappenbusje' van de haven na.

Pas als betaald is mag je \'s avonds na 18.00 uur de planning bellen om te vragen wanneer je bent ingedeeld.

Verder is het de verplichting om 4 line-handlers, 4 lijnen van 40 meter lengte en voldoende banden langszij hebben hangen die als stootwillen fungeren.

Omdat wij onder de 15 meter vallen kregen we een 'Adviser' aan boord, die de stuurman adviezen gaf en contact hield met de sluismeester en de lijn fixeerders die op de wal stonden. Deze fixeerders gooien een dunne lijn voorzien van een Monkey-fist (gewicht om de lijn ver te kunnen gooien) naar de boot, waar de line-handlers op de boot dan weer de 40 meter lange lijn aanbinden die de fixeerders dan naar zich toe trekken en op de bolders leggen. De grote zeeschepen worden met een sleper de sluis in geduwd en met behulp van locomotieven netjes in het midden van de sluis gehouden en van sluis naar sluis getrokken (zie foto\'s).

Wij hadden het geluk dat we in de haven een leuk stel Amerikanen spraken, die ook een agent zochten en ook het kanaal wilden passeren. Aangezien ze nog op een extra bemanningslid wachten en daardoor ook wat later het kanaal zouden passeren, hebben we afgesproken dat zij ons zouden helpen als line-handlers en wij hun.

Zondag 17 Maart mochten wij om 13.00 uur ons melden met de boot op een plek in de zeehaven, waar om ca. 15.00 uur de 'Adviser' aan boord zou komen. We gingen met 3 zeilschepen, na enige vertraging, de eerste sluis in, alvorens we net voor de sluis aan elkaar werden gebonden. Het middelste schip had het dus erg makkelijk en de twee buitenste schepen hadden maar 2 line-handlers nodig.

We mochten na een groot zeeschip de sluis invaren. De 'Adviser' gaf aanwijzingen welk schip wat moest doen (sturen, gas geven en remmen) en na 3 gekoppelde sluizen waren ca. 30 meter hoger. Na de sluizen werden we weer van elkaar losgemaakt en zijn we naar een boei gedirigeerd om te overnachten.

Bij de boei ging de 'Adviser' van boord en kwam de volgende ochtend om 6.10 uur weer terug om over het meer naar de sluizen aan de andere kant te varen (ca. 40 mijl verder).

Hier werden de schepen weer aan elkaar gebonden en mochten wij als eerste de sluis in, waarna een groot auto-transport-zeeschip achter ons de sluis verder vulde (zie foto\'s).

Het omlaag gaan was nog eenvoudiger en om ca. 14.00 uur voeren wij de Pacific op naar de ankerplek aan een schier-eiland (La Playita). Ca. 2 mijl voor de ankerplek mochten we bij een jachthaven (Balbao) de lijnen en de banden bij een watertaxi inleveren, ook onze bemanning ging hier van boord.

Inmiddels had ik van de Icom-dealer gehoord dat onze installatie perfect functioneerde en de fout ergens bij ons aan boord moest zitten. Uiteindelijk bleek een connector van de antennekabel niet goed te zijn en door de lekkage van zeewater van de roerkoning was in het achterschip de koper-litze (zeer dunne koperplaat 15 mu dik en 10 cm breed) bijna volledig doorgerot, waardoor er geen goede aarde meer mogelijk was.

Deze problemen verholpen en dinsdag de apparatuur weer opgehaald en woensdag het spul weer gemonteerd en uitgetest, gelukkig alles weer perfect!! Ook hebben we samen met de Zeemuis de nodige voorraad proviand weer deels aangevuld, maar moeten nog enkele malen naar de Supermarkt om de waterlijn nog wat lager te krijgen, want alle luxe dingen zijn op de Pacific erg duur (blikje bier kost dan ca. $ 4 - 5,=).

Inmiddels hadden wij vernomen van de Amerikanen (Horst & Julia Wolf en Jay) dat zij donderdag het kanaal mochten passeren, dus om 8.00 uur in de taxi naar Shelter Bay.

Ook met hun boot is alles prima gelopen, was weer zeer gezellig en Horst was zeer content met ervaren zeilers aan boord want zelf zijn ze net de wereld rond en gaan u terug naar San Francisco.

We liggen nu gezellig met een aantal bekenden op anker en zijn vandaag (Zondag) naar het museum Mirafloris geweest wat de geschiedenis van het Panama-kanaal verteld, erg leuk en interessant. Men is ook bezig om nieuwe bredere en langere sluizen aan te leggen, zodat er nog grotere schepen kunnen passeren. Wel zullen ze een geduchte concurrentie krijgen van de Noord-passage, want het is daar wel koud maar geen huricanes, geen hoge doorvaart kosten (Panama ca. $ 350.000,= per doorvaart) en een begeleiding van ijsbrekers zal ongetwijfeld veel goedkoper zijn!!

Komende dagen zullen wij nog druk zijn met de laatste bevoorrading van ons proviand en willen proberen woensdag/donderdag te vertrekken naar Las Perlas en dan in 1 keer door naar de Markiezen (Frans Polynesië), 3.800 mijl verder ( ca. 7.500 km).

We laten de Galapogos eilanden links liggen, want zelfs een noodstop kost je daar nog $ 750,= voor max. 72 uur met een beperkte bewegingsvrijheid. Mogelijk dat we dit nog op een later tijdstip bekijken en ja je kunt niet alles zien van de wereld......

We houden jullie op de hoogte van het vervolg en proberen straks weer via Yotreps onze positie regelmatig door te geven, maar raak niet in paniek als we dit een paar dagen niet gedaan hebben, want apparatuur kan uitvallen of niet goed meer werken.

We zijn altijd voor noodgevallen via onze kinderen bereikbaar met de Iridiumtelefoon!

Lieve groet van Paulien en René,

SY Viskus

17-03-2013 Doorvaart door het Panamakanaal

Hallo allemaal,

We hebben vanmiddag het groene licht gekregen en moeten ons morgen om 12.00 uur melden op een met coördinaten aangegeven plek. Daar zal de 'Adviser ' aan boord komen en gaan om ca. 14.00 uur plaatselijke tijd de eerste sluis in, dit is in NL dan om 20.00 uur, dus hetis aan jullie of dat je naar het Journaal wilt kijken of naar het gestrompel wat wij doen......

Volgens de planning komen we om 18.00 uur aan op de plek waar we kunnen ankeren en zullen dan ook na het nuttigen vaneen lekker etentje en glaasje wijn onze kooi opzoeken om de volgende ochtendweer fit te zijn voor de afdaling!!

Groet,

Paulien en René

SYViskus

PS. Pacific, here we come...!!

Verjaardag en Panama kanaal doorvaart

Hallo allemaal,

We liggen nu een week in Shelter Bay, (tegen over Colon)in een jachthaven en hierbij wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties en presentjes vanwege mijn verjaardag, ja 60 is niet niks, maar we gaan gewoon door!!

Afgelopen week is de boot gemeten, de kosten van de doorvaart hebben we betaald en de planning geeft aan dat we Zondagavond door de eerste 3 sluizen zullen gaan, dan slapen we ergens op het meer (Lagun Gatun) wat we passeren en de volgende ochtend 6.30 uur gaan we verder en zullen we de sluizen aan de andere kant weer naar beneden nemen. In de sluizen schijnen webcams te hangen, dus een ieder die ons wil zien passeren kan ons dan mogelijk zien. Het tijdsverschil met NL is 6 uur en we verwachten tussen9 uur en 12 uur in de sluizen te zijn, dus voor jullie tussen 15 en 18.00 uur.

We hebben 3 extra mensen aan boord van een ander jacht die ons helpen met de lijnen en er komt een 'Adviser' aan boord die via de marifoon contact houdt met zijn collega\'s aan de wal en op de andere boten. Deze man gaat \'s avonds van boord en komt maandag om 6.30 uur weer terug.

We zullen later wat foto\'s en verder verslag van de doorreis op de site plaatsen!

Groet,

Paulien en René

SY Viskus

Korte update via het thuisfront

Beste renepaulien.reismee.nl-lezers,

hier een korte update van Kuipers Junior over de Viskus. Zondagavond 3/3/\'13 om 22.30u werd ik door René via de sateliet telefoon gebeld. Niet schrikken ze maken het prima. Ze waren 1/3/\'13 vrijdag vertrokken uit Aruba en voeren inmiddels met een lekkere wind in de zeilen langs de kust van Colombia, ongeveer ter hoogte van Cartagena. (Om precies te zijn op 11°185N en 75°074W, met een koers van 205° en een snelheid van 7knopen). De verwachting hierbij was om nog 2 dagen te moeten varen om Panama te bereiken en aangezien de weers- en windvoorspellingen goed waren, is dat een reële schatting. Inmiddels morgenavond (NL tijd) komen ze daar aan. Kuip heeft mij gevraagd deze korte update op het blog te zetten aangezien de kortegolf zender/ontvanger niet meer functioneerd (waarschijnlijk is er het eea aan elektronica van dit apparaat doorgebrand), en zodoende kon hij zijn positie op yotreps niet bijhouden. In Panama zullen ze proberen dit te repareren en alle voorbereidingen gaan treffen voor het doorkruisen van het Panamakanaal. Hopelijk hebben ze daar weer internet en zullen ze een volgende update geven.

Groetjes,

ook namens René en Paulien vanaf de Viskus,

Sander

24-02-2013, Curacao

Hallo allemaal,

Het heeft even geduurd maar we zijn weer op de boot en hebben na onze winterstop (wat ook leuk was) weer de draad opgepakt en gaan de reis vervolgen.

Op 3 Januari 2013 zijn we terug gevlogen naar Curaçao en werden natuurlijk hartelijk ontvangen door Tante Diny, waar we \'s avonds weer lekker gezellig hebben gegeten en werden bijgepraat over de dagelijkse zaken op en rondom Curaçao.

De volgende dagen hebben we hard gewerkt in de smorende hitte om de boot weer vaarklaar te maken en de oude laag anti-fouling eraf te krijgen en een nieuwe primer en coating op te zetten, welke hopelijk voor enkele jaren zal houden (Jotun Seaquatum).

Jammer genoeg bleken de O-ringen voor de roeras niet te passen, ondanks ze gekocht te hebben bij de werf, want deze wilde we vervangen net voor de tewaterlating.

Er werd een speciale truc toegepast om de roeras er voldoende uit te halen op de lanceringswagen, (zie foto) echter we konden niet het water in, paniek en getracht de goede O-ringen ergens op het eiland te krijgen.

Na veel zoekwerk was er een specialist bereid de volgende ochtend om 07.00 uur enkele O-ringen voor ons op maat te maken, zodat we gelukkig toch nog snel het water in konden, temeer daar we de volledige slip blokkeerden!

We zullen het maar niet meer hebben over de verwensingen en de extra kosten, daar hadden we geen tijd meer voor want later op de dag zouden we ons eerste bezoek van het vliegveld ophalen en moesten de boot nog omvaren naar het Spaanse Water!

Theo en Maria kwamen netjes op tijd aan en dat was gelijk het startschot voor enkele gezellige weken, want aansluitend kwamen Suzanne, Fons, Marijke, Femke, Rogier en Puck en als laatste Ellis en Hans.

Met Theo en Maria hebben we veel dingen op het eiland gezien, gesnorkeld, gevist en we zijn met deze landrotten ook nog naar Klein Curaçao gevaren, waar we een nachtje hebben gelegen. Maria vond het heerlijk om voor of na het ontbijt even te genieten van het heerlijke zwemwater rond de boot, Theo gaf meer de voorkeur aan zijn hengel en hij heeft zelfs een ruime maal voor de BBQ bij elkaar gevangen, wat heerlijk was! Natuurlijk hebben we samen nog een heerlijk glas champagne gedronken, want ja dat is traditie!

Ook het Seaquarium hebben we bezocht en op de laatste avond samen met mijn tante Diny nogmaals uit eten geweest.

De foto\'s geven een nadere indruk.

Een dag na Theo en Maria werd het bezoek afgewisseld door Suzanne, Fons, Marijke, Femke met verstekeling, Rogier en Puck.

We hadden voor hen een huis gehuurd op de Grote Berg en Marijke is al die tijd gezellig bij ons aan boord geweest. Het was wel een georganiseer om iedere dag op tijd elkaar te treffen, nadat we natuurlijk eerst een verfrissende duik en ontbeten hadden.

Samen met Suus en Fons hebben we 2 duikdagen gehad en zijn inmiddels in het bezit van onze Padi-brevet (de originele worden ons nog toegestuurd).

Ook de onderwater camera van Paulien is voornamelijk door Fons bemand, mede omdat wij nog instructies tijdens het duiken kregen en hij heeft enkele erg mooie plaatjes geschoten.

Ook nu hebben we enkele strandjes bezocht en veel gesnorkeld, zandkastelen met Puck gemaakt (vast oefenen voor later), slavenmuseum bezocht en nog veel meer leuke dingen gedaan!

Inmiddels kregen weer steeds meer ervaring met het rondleiden van ons bezoek, waardoor we als reisleider hoge ogen zouden kunnen gooien, maar we willen hier echt niet blijven, op een eiland waar de mensen liever niet willen werken en meer uitkijken naar de mogelijkheden van een uitkering. Erg slim zijn de meeste ook niet en rekenen kunnen ze al helemaal niet, alleen wel als het om hun eigen portemonnee gaat !!

Op dezelfde dag dat Suus en Fons etc. vertrokken, kwamen Hans en Ellis aan, die ook weer deels in het huis zouden 'wonen' waardoor wij beide wat meer 'vrijheid' hadden.

De eerste week hebben we Willemstad bezocht, de winkels onveilig gemaakt, een mooie camera voor Hans en een nieuw horloge voor mijn verjaardag gekocht. Natuurlijk wilde Ellis onze coup bijwerken en heb ik met Hans wat klusjes (electronica) op de boot gedaan, terwijl Ellis zich heerlijk liet verbranden in dit zonnetje.

Vrijdag hebben we uitgeklaard, aangezien de Grib-files voor het weekend redelijke wind voorspelden en zijn ze aan gemonsterd en Zaterdagochtend op weg naar Bonaire.

Door de pillen die ze geslikt hadden hebben ze de vissen niet gevoerd, het was een pittige tocht en \'s middags om 16.00 uur kwamen we op Bonaire aan.

Gelijk de snorkels opgezocht en genoten van het mooie heldere water en de vele mooie vissen.

Zondag en Maandag hebben we de carnavalsoptocht gezien en op zoek geweest naar een auto of scooter, echter door de carnavalsdrukte was er niets te krijgen. Pas de volgende ochtend hebben we een auto kunnen huren en hebben in een halve dag de meest belangrijke attracties op Bonaire gezien.

Bonaire is de moeite waard om te bezoeken mits je van duiken en snorkelen houdt, verder is er niet veel te zien en te beleven.

Woensdagochtend zijn we terug gezeild met een lekkere wind op de kont.

Na de inklaring op Curacao zijn we Vrijdag naar Westpunt gegaan en het grootste gedeelte van de Noord/Westkust gezien, evenals het slavenmuseum.

In de laatste week hebben we diverse strandjes bezocht, Ellis heeft in het Seaquarium nog met de dolfijnen gezwommen en ik heb met Hans nog wat klusjes op de boot gedaan, terwijl de dames aan het winkelen waren.

Op Donderdag de 21ste hebben we samen met Diny, Hans en Ellis weer op het vliegtuig gezet en kregen we op Vrijdag Thijs, Fanneke, Max en Oma Yvonne op bezoek. Op het Spaanse Water met Kapitein Max op de Viskus gevaren, want buiten was het te ruig.

De laatste dagen zijn we druk bezig om de windvoorspelling te volgen, onze voorraad weer aan te vullen, want we willen begin van deze week richting Panama zeilen.

Sterkte allemaal met het winterse weer in Nederland en wij zullen wat zonnestralen naar jullie doorsturen,

Groetjes Paulien en René,

SY Viskus