Pangkor 2023 tm Maladiven 2024

Hallo allemaal,

Vanaf de Maladiven weer een berichtje van ons leven aan boord en op de woelige baren, al hoewel het hier in de Doll Drums echt zoeken is naar wind en daardoor hebben we de Volvo zeilen regelmatig bijstaan, maar om het verhaal te laten aansluiten bij onze laatste berichtgeving gaan we toch weer even terug naar Maleisie, zijnde Pangkor Marina in Lumut.

Ik zal proberen om niet ieder detail uitvoerig te bespreken, maar in grote lijnen door de noodzakelijke renovatie heen te gaan.

Ter opfrissing van het geheugen, we zijn in November 2019 in Pangkor aangekomen en hebben zo snel mogelijk de boot uit het water laten halen, tickets naar Nederland geboekt om onze zoon en schoondochter te helpen bij het verbouwen en renoveren van hun huis, omdat ze er een beetje doorheen zaten.

Aansluitend hebben we hier een Corona-periode overheen gekregen, waardoor we pas in April 2022 terug konden naar Maleisie, Pangkor Marina. Eenmaal op de boot aangekomen dachten wij een perfect droge en schone boot aan te treffen, want dat hadden wij met de directie en medewerkers afgesproken en deze zouden regelmatig de boot controleren en wanneer nodig de vochtvreters vervangen.

Tot onze grote verbazing was dit echter niet gebeurd en had de verantwoordelijke medewerker zelfs de raampjes van de kajuit geopend, open laten staan en uiteindelijk niet goed gesloten, waardoor de lederen bekleding van de bank in de salon ook gedeeltelijk verrot was. Er stond zoveel water in de boot, waardoor er een eigen micro klimaat was ontstaan, overdag door de zon werd de boot opgewarmd en in de avond nacht bij afkoeling begon het verdampte vocht te regenen in de boot, met alle gevolgen van dien. Later bij het leeg halen van de boot kwam ik erachter dat niet alleen de openstaande raampjes het probleem waren, maar in de kledingkast achter de vriezer was een van de dekafvoer slangen door waarschijnlijk de hitte gekrompen en van de aansluiting los gekomen. Hierdoor gutste het water bij een tropische regenbui vrij naar binnen, met alle gevolgen van dien.

We hebben bijna alle teakhouten interieur delen gedemonteerd, schoon gemaakt, rot hout vervangen en alles weer stap voor stap opgebouwd. Gelijktijdig waren er drie timmermannen druk bezig om al het teak van de dekken en gangboorden op het bovenschip te vervangen, hetgeen voor een hoop lawaai en stof resulteerde. Gelukkig hebben zij hun werk zeer goed en kundig uitgevoerd en zijn zeer content met het eindresultaat.

Ook in de motorruimte is het nodige gebeurd, de hoofdmotor en de generator zijn er uit gehaald door een firma uit Kuala Lumpur, deze zouden de motor en generator reviseren en binnen drie maanden weer terug monteren. Alle pompen, leidingen, elektrakabels en overige apparatuur hebben we uit de motorruimte gedemonteerd, alles open en schoon gemaakt, gespoten, delen vervangen en weer stuk voor stuk gemonteerd voordat de gereviseerde motor en generator zou komen.

Ook de lekkage van de schroefas hebben we aangepakt door een deel rondom de schroefas weg te slijpen en met epoxy weer volledig nieuw op te bouwen, waardoor er nu weer een stevige waterdichte body is gecreëerd en het eindresultaat is perfect !

Omdat er nog steeds geen zicht was wanneer de motor zou worden terug geleverd, hebben we ook alle acrylaat ramen en dakluiken vervangen, zodat deze nu weer glas helder zijn in plaats van crackelee. De leverancier die het acrylaat heeft geleverd heeft bijna 50 % moeten overdoen, omdat de maten en haaksheid van de dakluiken niet klopten en de gaten waar de afsluithendels in gemonteerd diende te worden hadden ze met een handboormachine niet haaks op het acrylaat geboord, waardoor de O-ringafdichting niet meer functioneerde. Het was een uitdagende opgave om alle raampjes en luiken te voorzien van een getrapte rand (met de bovenloopfrees aangebracht) en om alles weer goed en stevig waterdicht te verlijmen met MS-Polymeer, zonder alles onder te kliederen, maar het resultaat mag er wezen.

Op voorspraak van de teakdekker hebben we de voetrail, handrelingen, vlaggenstok etc. allemaal eerst met teaksealer behandeld, daarna twee lagen verdunde epoxy erop en afgewerkt met 7 of 8 lagen Epifanes bootlak.

Jammer genoeg hebben we het meeste lakwerk al weer afgekrabt, geschuurd en alleen in de Epifanes gezet, omdat de epoxylaag niet goed houdt in combinatie met de lak….ach ja zo blijf je bezig!!

Nadat de motor eenmaal geleverd en weer gemonteerd was, hadden wij de boot al in de antifouling staan en was de romp door een extern bedrijf volledig op volglans gepoetst. We waren klaar om weer lekker te gaan varen nadat we bijna een jaar lang 7 dagen per week hadden gewerkt!!

In April 2023 zijn we weer het water ingegaan en voordat we werkelijk konden varen heb ik de monteurs van de motor continue moeten controleren en corrigeren, omdat ze keer op keer de basis dingen compleet verkeerd aansloten, zoals de startmotor, dynamo’s, generator, uitlijning van de schroefas etc. Voor de generator is er zelfs een specialist bij geweest die twee dagen gewerkt heeft om alles weer naar behoren aan te sluiten en dat deze weer gesynchroniseerd kon worden op de walstroom en met de inverter.

Daarna proefvaart, we hebben de spoed van de schroef in overleg met de werf Hallberg Rassy van 18 naar 14 graden gewijzigd, anders zou de motor teveel overbelast worden. Wij in de middag met twee monteurs naar buiten, eerst rustig door het ondiepe deel richting Pangkor eiland en eenmaal in het diepe water vol gas om te kijken wat de motor bij bepaalde snelheden zou doen. Na ongeveer 10 minuten hoorden we af en toe een vreemd geluid, echter de snelheid van de boot was goed, alleen het motortoerental was nog te laag. Hierop ging een van de monteurs naar beneden en gaf handmatig het laatste beetje extra gas op de injectiepomp, waardoor binnen 10 seconden het toerental opliep van 2300 rpm naar 3500 a 4000 rpm, echter de bootsnelheid zakte gelijktijdig in elkaar?? Ik probeerde de boot door achteruit te slaan te remmen en weer vooruit om weer gang te maken, maar wel toeren en geen snelheid meer. Uiteindelijk zijn we door een werkboot van de marina teruggesleept en de volgende dag de Keerkoppeling gedemonteerd. Deze bleek intern volledig verbrand te zijn, doordat de ingebouwde oliepomp door vochtproblemen was gecorrodeerd en daardoor geen druk kon leveren op de hydraulisch bediende koppelingsplaten in de keerkoppeling. Aangezien we een dag later naar Nederland vlogen in verband met het overlijden van mijn moeder, heb ik ze gevraagd een offerte te maken voor de te vervangen onderdelen.

Deze kreeg ik ca. 6 a 8 weken later, waarbij 75% van de onderdelen vernoemd waren als niet leverbaar. In mijn onschuld deze dombo’s nog vragen of ze deze onderdelen zelf of elders lieten produceren, want er was wel een post voor arbeidsloon bij opgevoerd, waarbij ze doodleuk aangaven, nee die zijn niet meer leverbaar!!!! Met ander woorden deze offerte had geen enkele waarde.

Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om een compleet nieuwe hydraulische keerkoppeling te kopen in de USA, aangezien het verschil met een gebruikte of gereviseerde maar rond de 1000 US Dollar lag. Natuurlijk duurde dit ook weer enkele weken en uiteindelijk zijn we in Oktober 2023 vertrokken uit Pangkor, richting Penang en Langkawi om uiteindelijk weer te gaan cruisen in Thailand met het glasheldere water en mooie zuidelijke eilandjes.

De eerste dag na ons vertrek uit Pangkor begaf onze nieuwste stuurautomaat het, iedere keer gaf het display vreemde meldingen en uiteindelijk reageerde de automaat nergens meer op. Omgeschakeld naar de oudere stuurautomaat en die hield het na twee dagen ook voor gezien, waardoor we met het handje moesten sturen. Gelukkig waren het dagtrips, maar je bent erg verwend met zo’n stuurautomaat.In Langkawi beide stuurautomaten gedemonteerd en bleek dat de magneten die rond de rotor in de behuizing horen te zitten door de roestwerking los waren gekomen en op de rotor zaten… Gelukkig heb ik deze met staal-epoxylijm weer kunnen monteren nadat alles schoon geschuurd was. Beide units werken gelukkig weer goed.

Ondertussen kregen we steeds meer olie lekkage in de motorruimte en dat bleek van de turbo te komen. Deze gedemonteerd, bij een speciaal firma nieuwe lagers, dichtingen etc. gekocht en het hele spul weer gemonteerd. Toen bleek dat de dombo’s uit Kuala Lumpur de retourleiding van de turbo met een knik hadden gemonteerd, waardoor de geïnjecteerde olie niet meer vrij kon terug lopen. Na dit aangepast te hebben was de olie lekkage nog niet over en besloten om toch naar Thailand door te varen, want we waren het eigenlijk verschrikkelijk zat in Maleisie. Op alle vragen werd positief geantwoord, maar zou gauw er een “specialist” aan boord was wisten ze van toeten nog blazen!

We zijn in Thailand opgetrokken met bekende zeilers, SY Mariposa van Michael en Birgit Leppert, die ons eventueel konden slepen als dat nodig mocht zijn. Michael had ons ook gezegd dat hij goede ervaring had met een Volvo technicus in Phuket, Mr. Sood, die jarenlang bij Volvo had gewerkt en zich enkele jaren terug had verzelfstandigd. We zijn met een hevig stinkende lekkende motor in Phuket (Chalong) aangekomen en snel de monteurs van Mr. Sood aan boord gehad. De turbo had dermate veel speling op de lagers, dat deze ook aangaven dat deze gereviseerd moest worden.

Turbo eruit terwijl we daar op anker liggen, naar een gespecialiseerd bedrijf in Bangkok gestuurd en na een week een offerte gekregen van bijna 2.000 Euro voor revisie. Een nieuwe turbo bestellen in de USA was iets meer de helft van deze prijs, inclusief twee jaar garantie terwijl de garantie vanuit Bangkok nihil was. De Kerst en Nieuw Jaar periode gaf een extra vertraging op de levertijd en we hadden het grote nadeel dat we redelijk ver uit de kant lagen en met veel harde wind was het erg hobbelig. We konden de motor ook niet gebruiken omdat de turbo er niet op zat. Nadat de nieuwe turbo geleverd en geïnstalleerd was, bleek dat de motor een veel te hoge interne druk had, zo erg zelfs dat de peilstok eruit geblazen werd en zorgde voor een olie-spugend-fontein in de motorruimte. Na overleg met Mr. Sood was de enige goede oplossing om de motor eruit te halen, te openen en kijken wat er aan de hand was. Hiervoor moesten we naar een marine varen in de stad Phuket, zijnde Boat Lagoon, ongeveer 1,5 dag op de motor, maar we wilden natuurlijk niet onze nieuwe turbo opblazen en had daarom de olievuldop geopend en daar een grote lichte vod opgelegd, die de druk afblies en oliespetters door de doek werden opgevangen. De naam Boat Lagoon zegt het al ,we lagen daar in de stad in een Lagoon en bloedheet omdat er helemaal geen wind meer was vanaf zee!!

De motor er weer uitgehaald via de cockpitvloer en de volgende dag open gemaakt, waarbij ik gelijk werd uitgenodigd om eens te komen kijken wat die sukkels in Kuala Lumpur hadden uitgevreten. Men had (door eigen schuld in KL) alle lagers, cilinderbussen, zuigers met veren etc. vervangen, maar dit door een monteur laten doen die waarschijnlijk nog nooit een motor van de binnenkant heeft gezien en niet kan lezen of meten. De zuigers waren te klein voor de nieuwe cilinderbussen, de zuigerveren hadden bijna allemaal een speling van 2,5 mm in diameter en waren incorrect gemonteerd. Hierdoor verloor de motor veel compressie wat de oorzaak was van de zeer hoge interne overdruk met alle gevolgen van dien.

In Scandinavië bij de toeleverancier van Volvo een compleet nieuwe revisie set besteld en deze werd aansluitend door Mr. Sood en zijn beide zoons stap voor stap zeer kundig ingebouwd. Bijna iedere dag ging ik met mijn gehuurde brommertje (Motor van 125 cc) naar de werf toe om te zien wat ze allemaal deden, daar had ik gelukkig een goed gevoel bij want vaders was een goede leermeester voor beide zoons. Ook beschikte hij over de Volvo werkplaats boeken en goede meetapparatuur om conform de voorschriften de spullen in te bouwen.

De teleurstelling was alleen onaangenaam, nadat de revisie klaar was, aangezien de motor blauw rookte, hetgeen op olie wijst. Na veel discussie met Mr. Sood eerst de injectoren gecontroleerd door een specialist, omdat hij volhield dat het een diesel probleem was. Gelukkig kon ik hem overtuigen dat het mogelijk een olie probleem was vanuit een andere invalshoek en zag tijdens het testdraaien opeens fijne olienevel uit de uitlaat komen. Uitlaat tot aan de turbo open gemaakt, de turbo schoon gemaakt van olie en geen blauwe rook meer voor de eerste 20 minuten, totdat de turbo er weer olie uitgooide en dit verbrand werd in de hete uitlaat.

Om tijd en ergernis en tijd te sparen voor te zijn heb ik nogmaals een nieuwe turbo besteld in overleg met de USA leverancier om de oorzaak van dit probleem met de tweede turbo voor te zijn. We hadden natuurlijk ca 10 uur gevaren met een te hoge interne motordruk en in de carterpan lagen veel kleine metaal deeltjes tijdens de revisie. De turbo as was ingelopen met krassen en de lagers beschadigd, de overdruk was verantwoordelijk voor beschadigen van de seals.

Tijdens de renovatie in Pangkor bleek dat de compressors van de koelkast en de vriezer bijna doorgeroest waren en heb deze daarom dan ook vervangen. Het vreemde was dat de vriezer maar niet koud genoeg wilde worden, -12 a -13 graden na 24 uur draaien. Uiteindelijk met een koel- “specialist” de zaak volledig gecontroleerd en deze gaf aan dat de verdamperplaat mogelijk een verstopping had, waardoor er te weinig gas kon verdampen in deze plaat. Nieuwe plaat besteld in Engeland en nadat deze was ingebouwd hadden we nog steeds hetzelfde resultaat… totdat ik zag dat de binnenkant van de kast (waar de dek-lekkage was geweest) helemaal gecondenseerd was…dit betekende dat de isolatie nat was geworden en doorsloeg, waardoor de unit niet meer op temperastuur kon komen. In eerste instantie om niet nog langer in Pangkor te moeten blijven hebben we een losse vriezer gekocht en deze op de vloer in de punt neer gezet, deze bleek echter veel stroom te gebruiken omdat deze niet zo goed geisoleerd was.. In Boat-Lagoon hebben we via Michael van de Mariposa twee timmerlieden in de arm genomen en daar heb ik samen de isolatie van de vriezer mee vervangen. In de kast een deel van het schot eruit gezaagd en achter het stoeltje van de navigatietafel idem, zodat we er van beide kanten goed bij konden.

De vriezer is nu weer perfect geïsoleerd en staat regelmatig weer op – 20 graden, de losse vrieskast hebben we gedoneerd aan de werf die de revisie had gedaan.

Intussen is ook de tweede nieuwe turbo binnen, gemonteerd en na enkele dagen proefvaren tevreden over het resultaat.

We hebben in de baai ten zuiden van Phuket wat eilanden bezocht, maar dat is eerlijk gezegd alleen maar leuk na 16 a 17.00 uur, want dan vertrekken de honderden toeristen weer die daar de hele dag door met snelle speedboten worden gedropt om enkel uren later weer naar het volgende eiland te racen, eerlijk gezegd niet wat we zoeken! Eindelijk begon voor ons het zonnetje weer te schijnen en konden we weer gaan zeilen en de wereld verkennen.

Omdat volgens de informatie, onder andere van Jimmy Cornell, het seizoen om weg te zeilen met een beetje knappe wind richting Sri Lanka aan zijn einde liep en we absoluut geen zin hadden om nog een jaar in die smorende hitte door te brengen, zijn we op 4 maart vertrokken naar Sri-Lanka, Galle.

De overtocht van bijna 1100 Nm verliep perfect, de eerste twee dagen hadden we wat weinig wind, maar aansluitend kregen we enkele dagen N tot NE Wind, op 90 a 120 graden en 10 a 14 knopen. Het schip liep heerlijk en we kregen nadat we de Andaman-eilanden waren gepasseerd ook nog eens 1 a 1,5 knopen stroom mee en kwamen we binnen 8 dagen aan in Galle. Daar zijn we samen met (Petra en Michiel van SY Peppin, HR 43) gezellig uit eten geweest en hun rondreis op Sri Lanka door genomen, zodat wij een leidraad hadden voor onze reis. Ook kregen we van hen het advies om Alesa als Tuktuk chauffeur te nemen om naar Galle stad, het Nederlandse Fort en boodschappen te doen. Toen hij hoorde dat ik de 14^e jarig was, werden we gelijk bij hem thuis uitgenodigd om te dineren, wat erg gezellig was. Hij heeft samen met familie, het huis waar hij met z’n moeder woont, na de Tsunami herbouwd en zorgt samen met zijn twee zussen voor zijn moeder, ook financieel!

Twee dagen na mijn verjaardag zijn we met een gids en een chauffeur begonnen aan onze rondreis op Sri Lanka, eerst een Safari in het Yala National Park en ’s middags de Adams Peak beklommen en in het plaatsje Ella overnacht.

We waren ontzettend blij met onze chauffeur, aangezien er zeer gevaarlijk wordt gereden in dit land, inhalen waar het verboden is, in bochten over de dubbele streep gaan en ervan uitgaan dat je tegenligger naar de kant gaat!! De gids daarin tegen was een drama, hij was iedere avond stom dronken waardoor het ochtend programma niet meer op z’n netvlies kwam en de chauffeur het grotendeels heeft goed gemaakt.

We hebben de dag erop eerst de Nine-Arch boogbruggen bekeken en daarna een treinreis van Ella naar Nuwarra Eliya gemaakt in een boemeltreintje die dus ook over eerder genoemde brug reed.

In Nuwarra Eliya hadden wij een mooi onderhouden in Oud Engelse stijl zeer Luxe Hotel (Hill Club), wel een beetje overdreven aangezien ik ’s avonds niet het restaurant in mocht omdat ik te casual (korte broek) gekleed was. (We werden bediend door getinte butlers in te grote apenpakjes). Er werd voor mijn een lange broek georganiseerd van een van de medewerkers, in het andere restaurant mochten de heren alleen maar verschijnen in een smoking en de dames in een lange avond jurk….

De volgende ochtend vroeg op om een mooie wandeling bij Worlds End te maken, onze gids was ook mee en gelukkig hadden wij nog een windjack bij ons, want het was zo hoog dat het rijp overal op het gras stond, de gids had alleen maar een dun overhemd blousje aan en liep te ralibalen van de kou! Daarna zijn we doorgereden en uiteindelijk aan het einde van de middag in Kandy aangekomen en daar genoten van het Luxe Swiss Hotel, de volgende dag de Botanische tuin bezocht en aan het einde van de middag een traditionele dansvoorstelling gehad. Aansluitend een ceremonie in de tegenoverliggende tempel van de gouden tand bezocht en daar met een privé gids rondgeleid. Het was een beetje vergelijkbaar met Santiago de Compostella, heel veel drukte, je kreeg niets te zien en werd op grote afstand langs de gouden opbergdoos geleid, natuurlijk weer achteraf veel gebedel om fooien…

Srilankanen zijn ontzettend aardige en lieve mensen, maar wij werden helemaal negatief van dat gebedel, zeker als je ergens Europese toegangsprijzen hebt betaald, verwachten ze nog steeds dat je ze een dikke fooi geeft, zonder dat ze daar iets voor gedaan hebben!

Vervolgens naar Dambulla gereden, waar we we enkele liggende Buddha’s in verschillende grotten hebben bewonderd en uiteindelijk in Sigariya in een guesthouse overnacht. Vandaar uit hebben we ’s ochtends de Lions Rock beklommen, wat met dat warme weer zelfs voor ons aardig inspannend was. De overgebleven ruïnes gaven daar duidelijk weer in wat voor luxe de landheren daar destijds geleefd hebben met hun tientallen vrouwen, legio bedienden en verzorgers. Alleen als je bedenkt hoeveel werk het geweest is om alleen al alle bouwmaterialen omhoog te slepen…..

In de middag nog een rondritje met een waterbuffelkar gemaakt met aansluitend een boottochtje over een meertje, daarna enkele originele huisjes bezichtigd waar getoond werd hoe men vroeger geleefd heeft, was eerlijk gezegd een beetje irrealistisch en overtrokken.

Om onze culturele bagage nog wat verder uit te diepen, hebben we in Poloranua een gigantisch complex (deels) bekeken van ook weer het verwende leven van diverse koningen en landheren. Jammer genoeg is dit grotendeels in het water gevallen vanwege aanhoudende tropische regenbuien en zijn t weerug naar het guesthouse in Sigariya gereden, waar we s avonds ook weer gezellig en heerlijk gegeten hebben.

De volgende dag uiteindelijk weer terug gereden naar Galle onder begeleiding van heftige tropische buien. De boot werd door onze agent en de onderhoudsman van de haven dagelijks enkele malen gecontroleerd en kregen we twee keer per dag een video hoe het spul erbij lag. De agent heeft zelfs een gedeelte van de nacht op de houten bank in de cockpit geslapen, omdat door de wind en de swell de lijnen zoveel lawaai maakte en hij bang was dat er mogelijk enkelen zouden breken…., waar vindt je zo’n service nog?!!

Eenmaal aan boord de windvoorspelling bekeken en besloten om maandag te vertrekken naar de Maladiven, maar eerst zondag nog gewacht op SY De ware Jacob van Jaap en Renée die met hun zoon en schoondochter arriveerden.

We zijn met hen gezellig gaan eten in Galle en overdag alle voorraden weer maximaal aangevuld, aangezien we al vernomen hadden dat je op de Atollen niet veel kunt inkopen.

Deze overtocht was niet zo gezegend met goede of voldoende wind en hebben de Volvozeilen regelmatig bijgestaan. Aangezien we toch weer wat olie verbruik constateerden, bleek dat ook deze turbo toch weer wat olie lekt, niet zo veel als de vorige en nu vooral aan de inlaatzijde, waardoor de olie met de gecomprimeerde lucht naar binnen wordt gezogen en uiteindelijk verbrand samen met de diesel. Na 65 uur de motor te hebben ingezet zijn we op donderdagavond/nacht aangelopen in Male, de hoofdstad van de Maladiven. Nadat we de autoriteiten op verschillende VHF kanalen hadden opgeroepen hadden we ’s middags nog geen antwoord gekregen en zijn we naar een andere boot gevaren die net wat later diezelfde nacht was binnen gekomen. Daar bleek dat we wel op de goede ankerplek lagen voor inklaring en zij hadden vooraf via een agent zijn nummer gekregen en daar zouden de autoriteiten in de namiddag langs komen om hen in te klaren. Hierop hebben wij hen verzocht of deze lieden aansluitend bij ons wilden komen om in te klaren en jawel om 17.30 uur waren zij ingeklaard en de dienstdoende officier gaf ons vanuit het bootje te kennen dat hij niets voor ons kon doen omdat hij nog geen documenten van ons had. Hij beloofde dat hij Customs en Immigratie zou informeren en deze zouden mogelijk nog voor 20.00 uur langs komen.

Dat was natuurlijk weer een beetje te voorbarig en net voordat Paulien naar bed wilde kwam er een bootje met 3 man langszij, Kustwacht, Customs en Immigration. Deze hebben hun verhaal gedaan en “gecontroleerd” op drugs, spiritualiën en rookwaar en de drie flessen wijn in de koelkast en 15 biertjes waren geen probleem, niet wetende dat er het schip 10 cm lager in het water lag van alle drank aan boord!

Pas de volgende dag werd er een SIMkaartje bij ons afgegeven, zodat we contact konden hebben met de agent en die vertelde ons dat vanwege de Ramadan het gehele Ministerie van Toerisme de volgende 11 dagen van de Ramadan vrij waren en alleen zij mogen een Cruising Permit uitgeven voor de tijd dat we in de Maladiven zijn. Ook werd ons een dag later een tracker gegeven, waardoor de douane ons kon volgen door het land. Gelukkig had die unit een stekker die niet in onze 220 V contactdozen paste en heb daarbij aangegeven dat we vanwege lage batterij capaciteit we niet de gehele dag de omvormer aan hebben. Dit werd gelukkig geaccepteerd maar moesten de unit wel aan boord houden en inleveren (en betalen) bij vertrek. De agent heeft het gelukkig voor elkaar gekregen dat de douane een cruising permit heeft opgesteld die wij een week later pas kregen, dus hebben we op de ankerplaats het gehele onderwaterschip schoon gemaakt alsmede de boegschroeven en de schroef van de hoofdmotor.

Vrijdagmiddag na eerst nog wat boodschappen te hebben gedaan zijn we naar Crosswords vertrokken, de enige marina in de Maladiven waar je goede diesel kunt tanken, anders had ik met jerrycans bijna 400 ltr moeten halen. In deze marina welke op een kunstmatig uitgebreid Atoll ligt, zijn er rondom de Marina verschillende restaurants ten behoeve de gasten van de drie resorts die op dit eiland gebouwd zijn. De prijzen van zowel de resorts als de restaurants worden in US $ aangegeven en een beetje hotelkamer voor twee personen kost tussen de $ 1.000 en 1.500 per dag……

Na 1,5 dag hadden wij het daar wel gezien en zijn we stapje voor stapje naar het zuiden gevaren, natuurlijk bijna continue zonder of zeer lichte wind, waardoor de motor weer de nodige uren heeft gemaakt. Halverwege deze totale trip hebben we op twee eilandjes een bezoekje gebracht en daar nog wat boodschapjes kunnen doen, maar verse groenten is hier amper te vinden, ja kool en wat wortels, uien en boontjes waren beschikbaar, maar het meeste daarvan was al snotterig… Ook fruit is er niet in grote en perfecte staat te vinden, dus hebben we maar dat gene gekocht wat er nog een beetje redelijk uitzag.

Afgelopen Vrijdagavond zijn we hier in Addoo Atoll aangekomen en willen proberen om Woensdag 17 April door te varen naar Chagos Archipilago. In eerste instantie waren we van plan omdat Maandag de 15^e te doen, maar de wind in deze omgeving is nog steeds zeer zwak (2 a 5 knopen) en tegen. Onze weerguru heeft aangegeven dat we deze week waarschijnlijk nog iets betere windrichting krijgen, maar ook weinig wind afgewisseld met squalls (Regen en onweersbuien) waarin de wind van 5 naar 40 knopen kan veranderen in een paar seconden.

De Maladiven zijn mooi onder water, maar boven water hebben ze er op verschillende Atollen een bende van gemaakt, het meest onaangename is de hoofdstad Male. Zeer smalle straatjes, allemaal hoogbouw en levensgevaarlijk als er brand uitbreekt, de mensen zitten dan als ratten in de val. Ook het kunstmatig uitgebreide Atoll Humhumalee heeft men volgebouwd met hoge lelijke flatgebouwen, woonkazernes, maar de entree hebben ze op 2 meter boven zee niveau gebouwd in verband met mogelijk een hoger zeespiegel niveau.

Natuurlijk zijn wij stik verwent als we zien wat we allemaal in de wereld ook onderwater hebben gezien, het koraal hier in de Maladiven is vooral bruin en dood, we kunnen niet oordelen over de duikspots, maar de kleurrijke vissen zijn prachtig, vooral gecombineerd met kristal helder water.

Het is en blijft natuurlijk als je op een eilandje zit in een Atoll met een heerlijke temperatuur het hele jaar door, een mooi wit zand strand en een ondiepte waar het water je lichtblauw tegemoet schittert, in je luie stoel met een drankje in je hand fantastisch om daar te verblijven, je moet daar wel je portemonnee goed voor open trekken en er zijn op de wereld vergelijkbare aantrekkelijkere plekken te vinden met nagenoeg identieke opties!

Zo hoorden we ook een verhaal van de inklaringsagent hier in Gan, dat er villa’s a 25.000 US$ per dag aan de rijken worden verhuurd, die deze villa dan voor een half jaar huren en er soms wel 10 dagen in verblijven en natuurlijk met hun eigen jet erheen vliegen, dan moet je dus echt veel te veel geld hebben!!

Ook op Chagos mogen we naar bepaalde Atolls en niet naar het hoofdeiland, aangezien dit een gecombineerde militaire basis is van de Engelsen en Amerikanen. We hebben er een permit voor moeten aanvragen via Londen, inmiddels hebben we deze al betaald echter nog steeds niet gekregen. Vandaaruit willen we dan door varen naar de Seychellen, maar dat vertellen we de volgende keer hoe dat gelopen is!!

Liefs van ons,

Paulien en René

SY Bounty

HR 46-89

5 maanden na aankomst in Maleisië

Hallo allemaal,

Afgelopen zondag 4 September 2022 is ons vijfde kleinkind Liz Esther geboren, alles is goed gegaan en ze weegt 2900 gram, maar eerst nog even terug naar het vorige verhaal.

In Thailand op Koh Lipe hebben we heerlijk genoten van een weekje niets doen, lekker zwemmen in ons eigen privé zwembad, het bleek dat we in het beste resort zaten en deze had ook een uitmuntende keuken!

Zondagochtend om 9.30 uur weer met een nu wat kleinere ferry terug, waar onze “taxi” klaar stond, welke ons weer naar de grens met Maleisië bracht. Daar netjes een aantal documenten ingevuld en uiteindelijk weer een visum voor 90 dagen gekregen. De Maleisische taxi gebeld en deze heeft ons weer netjes naar onze auto gebracht, waarmee we dezelfde dag weer naar Lumut zijn gereden. Alleen het laatste uurtje hadden we schemer en werd het donker, maar zonder problemen thuis gekomen.

De volgende dag om 7.30 uur op en gewoon weer aan het werk op de boot, de mannen van het teakdek waren goed opgeschoten en dachten zelf nog 2 a 3 weken nodig te hebben om het gehele dek af te maken.

Paulien heeft de boot intern eerst weer goed schoon gemaakt, want door het schuren van het dek en doordat de twee airco’s veel lucht naar buiten blazen, komt er door alle gaatjes en kieren verse lucht met heel veel stof naar binnen…., maar ja dat hoort erbij!

Paulien heeft daarnaast ook veel tijd gestoken in het schuren, lakken, schuren en lakken van de voetrail. Nadat deze volledig kaal geschuurd was heeft ze deze eerst met verdunde epoxy gelakt (2 X) en daarna met Epifanes bootlak 5 keer gelakt. Nu is het wachten op de gelcoat reparaties aan SB, daarna wordt de bovenste rand wit gespoten en laten we gelijk de blauwe rand ook spuiten, want deze gelcoat is zo verkalkt dat met poetsen de zaak niet meer glimt. De rest van de romp laten we gewoon gelcoat en deze wordt later ook door dit bedrijf gepoetst en in de was gezet.

Zelf ben ik begonnen in de motorruimte om alle pompen, leidingen, filterhuizen, koppelingen etc. te demonteren en schoon te maken. De pompen heb ik stuk voor stuk gedemonteerd, evenals de daarbij behorende elektro motoren en tot nu toe allemaal weer aan de praat gekregen. Natuurlijk wel alle lagers, simmerringen en soms ook andere onderdelen vervangen, want ze zijn niet gemaakt om geheel of gedeeltelijk onder water te staan. Ook alle filterhuizen van brons, de wierpot, de bronzen koppelingen, allemaal met de staalborstel ontdaan van de groene (koper)-uitslag en allemaal in de epoxy gezet, zodat ze beter vochtbestendig zijn. Ik zal enkele foto’s meesturen om een kleine indruk te geven wat water een enorme ravage kan aanrichten, gelukkig was dit alleen nog maar zoet water, want zeewater is helemaal desastreus!

Ook heb ik de schroefaskoker in de motorruimte schoon gehakt, nou dat is echt gynaecologen werk geweest, werken in een smal gat langs een bronzen buis die je niet mag beschadigen en lange schroevendraaiers om mee te hakken omdat er geen ruimte is voor normaal gereedschap tot mijn verbazing vond ik rond de schroefaskoker nadat ik een laagje polyesterplamuur had weggehakt schuimrubber proppen??? Uiteindelijk bleek dat HR deze heeft gebruikt als blokkade om de ruimte rond de schroefas met polyestercement van buitenaf te vullen!

Dit cement was ten opzichte van het omhullende polyester hard maar ook bros en buiten had ik er ook enkele scheuren in gevonden, waardoor deze was gaan lekken en er zo water binnen kwam.

In de motorruimte heb ik de schroefaskoker weer opnieuw met epoxy en glasmatten opgebouwd en nadat dit was uitgehard geschuurd en met een speciale polyurethaan-lak afgelakt.

Alle bekabelingskokers die in de motorruimte zitten heb ik opengemaakt om te zien of de kabels geheel doorlopen of mogelijk gelast zijn of een splitsing hebben, want dan moeten deze vervangen worden ivm kopercorrosie. Ook in de kast achter de vriezer zitten de relaiskasten van de elektrische lieren, daar is via de kabelschoen water in de mantel gelopen en deze dikke kabels (50 mm2) moeten dan ook vervangen worden, per lier 4 kabels, waarbij er twee lieren aan de andere kant van de boot zitten. Ik weet nog niet of ik ze totaal vervang of ergens in de plafonds kan lassen met kabelschoenen en bout/moer verbinding.

Paulien heeft de meeste olieresten uit de motorruimte weg kunnen poetsen, deze was zo vervuild met olie omdat er via de oliepeilstok- aansluiting water in de motor is gekomen en deze heeft de olie eruit laten lopen! Ook de geluidsbox van de generator heeft ze goed onderhanden genomen, want deze had door koelpomp lekkage en de ronddrijvende olie een zompige binnen bekleding gekregen!

We zijn inmiddels ook in Kuala Lumpur voor een vermogenstest geweest en deze heeft het motorvermogen met een dynamometer-testkast gemeten. Dit ging niet helemaal vlekkeloos, want de installatie was door Covid bijna 3 jaar lang niet gebruikt en de eigenaar wist niet meer precies hoe een en ander werkte. Tot slot zijn de boeken erbij gehaald om te zien wat waar aangesloten en ingesteld moest worden, maar het is uiteindelijk gelukt. De motor had een aanloop-belasting van nog geen 100 Nm, hetgeen nog net geen 50% van het nominale vermogen is. Daarbij kwam de motor niet verder dan 1400 a 1500 toeren, dikke pluimen zwarte rook en precies wat ik al vermoedde, ergens een dik probleem!

Met de man afgesproken dat ik bereid ben om een revisie te betalen mits de motor voordat deze weer ingebouwd gaat worden nogmaals op de testbank komt en ik met eigen ogen heb kunnen zien dat het volle vermogen er dan probleemloos uitkomt, zo niet dan geen betaling en dient hij een alternatieve oplossing aan te dragen (bijv. andere motor, nieuw of gebruikt of verdere opties kosteloos te onderzoeken naar het probleem van deze motor). Een revisie dient zo wie zo plaats te vinden, omdat er water in de motor heeft gestaan met als gevolg corrosieschade!!

Die zelfde nacht heb ik Paulien op de luchthaven afgezet en is zij om 3.40 uur richting Nederland gevlogen om op tijd thuis te zijn ter assistentie na de bevalling van Suzanne. Zelf ben ik teruggereden naar het hotel, daar geslapen en de volgende ochtend getracht zonder file Kuala Lumpur uit te komen, maar dat bleek een utopie te zijn, zeker 45 minuten stil gestaan door de enorme drukte op de wegen in en rond de hoofdstad.

Inmiddels is het teakdek helemaal klaar en heb ik de meeste dek uitrusting weer teruggeplaatst, waarbij die lieren het meeste werk was. Inmiddels heeft de polyester reparateur alles al geschuurd en de beschadigde plekken onder de voetrail gerepareerd en dit wordt binnenkort gespoten. Daarna kan de voetrail weer gemonteerd worden, proppen erin, schuren en lakken, lakken en lakken!

Zojuist hebben we een bericht gekregen van Kuiper Verzekeringen uit Heerenveen, waar we inmiddels 35 jaar klant zijn en All-Risk verzekerd zijn, echter deze lieden hebben een clausule in onze polis gebruikt om schade als gevolg van langdurige inwerking van vocht niet te vergoeden! Verzekeraars zijn echte schoften, sorry ik heb er geen andere woorden voor!

We gaan er alles aan doen om te kijken of we toch nog een uitkering kunnen krijgen, want dit voelt zo oneerlijk en dan maken ze in hun schrijven reclame “Het voelt als familie!!” Nou, eerlijk gezegd verre van dat!!

We hebben ook positief nieuws, het probleem van de hoofdmotor heeft men gevonden, in de brandstofpomp zaten 2 gebroken veren waardoor deze niet de juiste hoeveelheid brandstof kon leveren en de turbo niet aangestuurd kon worden! Als de veren snel leverbaar zijn wordt de motor niet volledig gereviseerd, want de zuigers/cilinders etc zijn allemaal perfect. De cilinders worden gehoond en de zuigers krijgen nieuwe zuigerveren, alleen worden alle lagers van de krukas en van de drijfstangen vervangen, de motor wordt ontroest en met een beetje geluk eind September weer ingebouwd, nadat ik in Kuala Lumpur ben geweest voor de vermogenstest!!

De generator is ook getest en staat klaar om in te bouwen!

Het is wel stil zo zonder mijn maatje, maar gelukkig zijn er vele andere zeilers waar ik regelmatig gezellig mee uit eten ga!!

Tot de volgende keer,

Groetjes,

Paulien en René

HR 46 - 89

3 maanden na aankomst in Maleisië

Hallo allemaal,

Momenteel zitten we heerlijk te genieten van een weekje vakantie in Thailand, maar eerst nog even terug naar enkele weken terug.

Het bedrijfje wat zou komen om de verwarmingsunits en brandblus installatie in de motorruimte te demonteren heb ik weg gestuurd toen hij na bijna 3 weken wilde beginnen. Allereerst heb ik hem aangegeven dat als we een afspraak maken hij die moet nakomen of even moet bellen met een goed argument. Daarnaast had ik wat werkzaamheden op een andere boot van hem gezien en dat gaf me de doorslag om niet met hem in zee te gaan.

Inmiddels hebben we wat offertes laten maken en na wat rondvragen op de werf besloten om met een firma uit Kuala Lumpur in zee te gaan. De eigenaar kwam na enkele dagen zijn offerte toelichten en ook met het eerste gesprek had ik al een goed gevoel over deze man/firma. Hij had een goed verhaal, niet commercieel maar technisch en kon en wilde ook de door mij gewenste motortest, zowel na demonteren als voordat de motor terug geplaatst zou worden na een revisie, uitvoeren en mij daarbij uitnodigen.

Inmiddels hebben zijn mannen de motor en de generator gedemonteerd en uit de boot gehesen met een veel te zware kraan, maar er was niets anders op dat moment ter beschikking.

Op de foto’s is ook te zien hoe beide units er niet beter van zijn geworden. Ik ben nog bezig geweest om een te kijken voor een nieuwe Yanmar motor, aangezien we die ook in de vorige boot hadden en zeer goed beviel, een stuk kleiner is en ook nog eens minder lawaai maakt. Jammer genoeg is de levertijd van een nieuwe motor minimaal 8 a 10 maanden, maar het kunnen er ook makkelijk 12 worden, dus die optie hebben we naast ons neer gelegd.

We hebben daarom voor als nog besloten om de motor te laten reviseren, zodat we straks toch een nieuwe motor hebben, maar dan in een oud jasje!

Het teak dek schiet inmiddels ook lekker op, het dek op de salon is vorige week gerubberd en moet nu een week drogen voordat ze dit gaan schuren!! Het is een enorme klus wat die mannen uitvoeren, want ze hebben eerst alle randen langs de buitenkant en om de opbouw pas gemaakt, allemaal handwerk. Gelukkig heeft de chef (Rachid) een goed oog voor details, want sommige delen die zijn mannen hadden gemaakt vond hij niet goed genoeg, terwijl ik sommige fouten nog niet eens had gezien! Ook is hij erg spits op de kwaliteit, dikte, breedte en lengte van het teakhout en heeft inmiddels al veel hout afgekeurd en nieuw laten leveren! Een beter compagnon had ik me niet kunnen wensen en hebben hem met z’n mannen mede daarom al een paar keer mee uit eten genomen. Ook verzorgt Paulien iedere ochtend een kop koffie met koekjes voor de mannen, wat uitermate gewaardeerd wordt! Rachid is gewoon een hele fijne sociale vent, kookt dagelijks voor zijn jongens na een dag hard werken en als er tussen door bij een andere zeiler wat gerepareerd moet worden, geeft hij het geld aan deze jongens! We zijn ook blij dat we met deze firma in zee zijn gegaan, want we hebben van andere zeilers ook al vernomen dat het “goedkopere” teakwerk in Thailand vaak op multiplex wordt aangebracht met maar 5 a 6 mm teak!! Kortom we zijn zeer gelukkig met deze man en firma!

Afgelopen week heb ik ook alle lieren van de kuiprand gedemonteerd, zodat ze de kuip ook volledig kunnen vervangen. Maar voordat ik deze elektrische lieren kon demonteren moest er natuurlijk eerst weer het nodige plafondwerk geopend worden voordat er iets los gemaakt kon worden. Ook nu kwamen we op plekken die we nog nooit gezien hadden en waar het nodige aan het corroderen was geslagen, onder andere de elektramotor van de grote stuurboord lier.

Natuurlijk konden we deze repareren en deze heeft nu grotendeels een nieuwe epoxy jas om de oude behuizing en is weer mooi wit gespoten! We moeten in die ruimte nog wel enkele ventilatieslangen vervangen, want deze waren door het zoute water volledig opgelost. Misschien kunnen we kunststof buizen terug plaatsen, deze zijn wat minder gevoelig voor zout en daardoor blijven alle metalen delen wat gevoelig voor corrosie.

De gehele voetrail die altijd zo mooi gelakt was door zowel de vorige eigenaar als door ons, hiervan was de lak door 2,5 jaar inwerking van de zon helemaal gaan bladderen en ik had ook afgesproken dat we deze volledig zouden laten demonteren om te zien of deze niet aan het rotten was. Gelukkig hoeft er maar een deel vervangen te worden en heeft Rachid alle RVS-railing-staven met epoxy vast gezet in het schip. Vooral langs de silicone-afdichting langs deze pennen kwam er water onder het hout en gaf de blazen in het lakwerk. Ook wordt straks de overgang tussen het houtwerk en het polyester (buiten- en dek-zijde) straks met een flexibele kit afgedicht. De RVS-pennen worden ook met een MS Polymeer afgedicht en alle kikkers en blokken monteer ik straks weer af met butyleenkit er tussen! De resterende lak van de voetrail hebben Rachid en zijn mannen geheel afgekrabd en compleet voor geschuurd. Inmiddels hebben wij op aanraden van Rachid alle oude schroefgaatjes en scheurtjes met speciale ‘flexibele” epoxy dicht gemaakt en geschuurd, geschuurd en geschuurd. Ook de onderkant hebben we nu twee keer in de epoxy gezet en straks wordt de bovenkant in een lichte teakkleur gebeitst, waarna er minimaal 2 lagen epoxy over gaan en vervolgens een aantal lagen Epifanes blanke lak op wordt gezet.

Inmiddels ben ik al even bezig geweest in de motorruimte om deze weer een beetje schoon te krijgen, maar mag/wil nog geen water gebruiken in verband met de lekkage van de schroefaskoker. Deze schroefaskoker heb ik aan de buitenzijde over ca 25 cm ontdaan van zijn polyester omhulsel en nu bleek dat dit omhulsel niet goed gevuld was. Hierdoor kwam er zeewater in de motorruimte, waardoor de schroefaskoppeling enorm corrodeerde. Ik heb dat in eerste instantie nooit gezien, omdat er een in gelamineerde afvoerbuis onder de motor naar de bilge liep. Het kleine beetje water wat hier in de bilge kwam werd er automatisch door de bilgepomp uitgepompt, eerst 1 a 2 keer per jaar en later werd dat frequenter en heb ik de lekkage pas toen ontdekt.

Na onze vakantie in Thailand (als het polyester goed gedroogd is) zal ik dunne vloeibare epoxy vanuit de motorruimte langs de schroefaskoker gieten tot ik het buiten eruit zie komen. Daarna moet ik het gesloopte omhulsel weer gaan opbouwen, zodat het weer in originele staat terug is en ik het buitenste lager weer kan monteren.

Ja en sinds afgelopen Vrijdag 14 Juli zijn we vertrokken voor onze visumrun, aangezien we 20 Juli al weer 90 dagen in Maleisië verblijven. Om een nieuw visum te krijgen moet je het land even uit en bij binnenkomst krijg je als het goed is weer een visum voor de volgende 90 dagen. Wij hebben daarop besloten om na 3 maanden hard werken onszelf te trakteren op een rustig weekje ontspanning in Thailand. We zijn met de huurauto naar het noorden gereden, deze daar geparkeerd, met een taxi naar de grensovergang gebracht en na inklaring in Thailand met een ander taxi naar een hotel gebracht in de buurt van Pak Bara vanwaar de volgende dag de speedboot ferry vertrok naar het eiland Koh Lipe. Daar zitten we in een luxe resort in een mooi houten huisje (zijn noemen het een villa), met eigen terras waarin ons eigen zwembad zit! Heerlijk om regelmatig een duik te nemen en naast de restaurantjes in het dorp, heeft ons resort de beste keuken van het eiland, kortom we zitten hier goed!!

Onze conditie en lijn proberen we een beetje op peil te houden en wandelen daarom regelmatig over de stranden en bezoeken af en toe de fameuze massage bedrijfjes hier op het eiland. Jammer genoeg is het door de nasleep van Covid nog steeds erg rustig op het resort en het eiland, maar dat weerhoudt ons er niet van om te genieten van de heerlijke rust en vrijheid die we nu hebben na bijna 3 maanden 7 dagen in de week gewerkt te hebben!!

Tot de volgende keer,

Groetjes van Paulien en René,

SY Bounty

HR 46 - 89

6 weken na terugkomst in Pangkor

Hallo allemaal,

Allereerst bedanken we iedereen voor de vele lieve reacties van het vorige verslag!

Inmiddels zijn we nu ruim 6 weken hier in Maleisië en na de enorme teleurstelling blijft ondanks alle ellende het zonnetje hier toch weer schijnen. Gelukkig hebben we een mooi appartement met drie slaapkamers, echter dit moest nog wel grondig schoon gemaakt worden omdat onze reinheid toch op een hoger niveau ligt dan men hier gewend is. Ook de airco is hier heerlijk, alhoewel we op de slaapkamer deze doorgaans maar 2 of 3 graden lager instellen dan de buitentemperatuur. Ook ons autootje bevalt goed en is helemaal lachen als je weer voltankt voor ca. 12 euro en 30 liter benzine.

Na nog geen drie weken hadden we de hele boot leeg en volledig schoon, zelfs onder de vloer tussen de water- en diesel-tanks en de bilge is ook grotendeels schoon. Bijna het gehele interieur hebben we gedemonteerd, het gehele frame waar de bank zat is eruit geweest, uit alle kasten hebben we de latten die tegen de romp aanzitten gedemonteerd en daarna alles schoongemaakt en natuurlijk er weer schoon en wel ingezet. In totaal hebben we 7 liter schoonmaak middel gebruikt en ruim 1,5 liter alkalische ontvetter.

Van de twee kasten die in de achter slaaphut zitten heb ik de romplatten ook gedemonteerd en schoon gemaakt en aansluitend, omdat deze waren aangetast door het vocht en zwart, afgekrabd en geschuurd. Na ongeveer 10 latten kwam ik steeds meer rotte plekken tegen en heb ik besloten om nieuwe latten bij de dek-leverancier te bestellen. Deze moet ik nog wel even frezen, maar dat gaat goed komen.

Nadat de boot schoon was is Paulien begonnen om in de container de dozen stuk voor stuk leeg te halen, te controleren op wel/niet nog bruikbaar en de rest schoon gemaakt en in nieuwe dozen ingepakt. Daarna de “schone” dozen netjes georganiseerd opgeslagen, zodat we altijd onze spullen kunnen terugvinden en weten welke doos later waar heen moet!

In de container was geen licht, echter in de werkgroep was afgesproken wie wat zou doen …… dus Subra zou o.a. een elektricien aansturen voor de installatie van de verlichting. Na bijna twee weken en veel vragen aan Subra (die het iedere keer morgen zou regelen) heb ik afgelopen Dinsdag James de directeur aangesproken en mijn gal gespuugd over de werkwijze van zijn werknemers! Paulien is inmiddels bijna klaar met de schoonmaak werkzaamheden in de container en de dag nadat ik mijn beklag had geuit kwam hij me vol trots vertellen dat hij de verlichting had geïnstalleerd …… de sukkel!!

Maar goed iedereen maakt zijn fouten en zo leer je je pappenheimers kennen!

Inmiddels hebben we ook de canvasman aangesproken die de nieuwe Bimini van het door ons meegenomen materiaal gaat maken. Hij wilde eerst de oude Bimini opzetten op de boot. Ik heb hem aangegeven dat hij zonder problemen het buizenframe mag meenemen naar zijn werkplaats, zodat hij daar de nieuwe Bimini goed kan passen! Dit was hem te veel werk en had daar geen zin in, maar heb hem wel verteld, dat als de nieuwe Bimini er als een zoutzak zou bijstaan hij niks betaald gaat krijgen voor zijn inspanningen. Zoals gebruikelijk reageerde hij hierop, dat zijn producten dit niet zouden hebben…..

We zullen zien wat en wanneer hij komt met de nieuwe Bimini en als deze er goed en strak uitziet krijgt hij vervolg opdrachten zoals de buiskap en evt. de achtertent.

Afgelopen Zondag hebben we een dagje vrij genomen en met de ferry naar Pangkor eiland gevaren, daar een scooter gehuurd en naar de oostkant in een mooie baai heerlijk geluncht en geluierd. Tot nu toe werken we 7 dagen in de week en zo’n dagje vrij deed ons goed!

Vorige week Zaterdag zijn de mensen van het teakdek begonnen, eerst maken ze alle houten proppen open en draaien er de schroeven uit. Aansluitend de beitel eronder om het gelijmde teak er plankje voor plankje af te halen. Op Zaterdagmiddag zijn ze gelijk met twee mensen begonnen en afgelopen Maandag is er een derde man bijgekomen.

Ze werken ongeveer 12 uur op een dag en 7 dagen in de week, harde werkers in vergelijk met de overige Maleisiërs die hier op de werf aan het “werk” zijn!

Gisteren had ik nog een gesprek met de zoon van de eigenaar, hij is onder andere verantwoordelijk voor de zagerij. Hij had al een en ander aan nieuw teak geleverd, maar dat was maar 10,5 a 11 mm dik, terwijl we hadden afgesproken dat ze 12+ zouden leveren en na leggen/schuren zouden we ongeveer 12 mm netto overhouden. Hij dacht in eerste instantie om mij voor te schrijven wat hij kon en mocht leveren, echter ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik iets anders heb afgesproken met zijn vader en het nog steeds zo is dat wie betaald, bepaalt!!

Door de hoge luchtvochtigheid afgelopen maanden in de boot zijn er veel spullen vergaan of niet meer bruikbaar, zoals kleding, beddengoed, kussen (zowel van de bedden als de bank), schoenen, wandelschoenen, Garmin handheld GPS/Navigatie (wat we als backup aan boord hadden), motor onderdelen, olie en overige filters, slaapzakken etc. etc.

De twee airco’s en de drie ventilatoren die dag en nacht draaien maken het teakhout van het interieur iedere week iets droger, maar er zitten nog steeds vele verkleurde plekken in het hout. Navraag bij Hallberg Rassy om daar het teak deels te laten vervangen/repareren gaat niet omdat ze alleen nieuwe boten produceren. Ze hebben aangegeven dat een werf vlak bij hen wel opties heeft, maar misschien laten we hier in Maleisië toch eerst wat doen. Als ze dit goed doen kunnen we ze meer laten opknappen, dus wordt vervolgd!

Van de week heb ik alle hydraulische slangen van het Furlex systeem (op en afrollen van de zeilen) gedemonteerd omdat de mantel door het vocht losliet en in kleine stukjes naar beneden valt, maar ook in de bilge komt en problemen kan veroorzaken met de bilgepomp. Nadat de boot schoon was heb ik er nu weer een puinhoop van gemaakt, maar is inmiddels alweer grotendeels schoon!

Dan de motor, aangezien deze zover in het water heeft gestaan is er toch water ingekomen, want volgens de specialisten is daar de olie vandaan gekomen die overal onder de vloeren was verspreid. Vorige week zou er een bedrijf beginnen om alvast de twee verwarmings units, de brandblus installatie en overige apparatuur die aan het plafond van de motorruimte zit te demonteren, echter tot op heden hebben we nog niemand gezien, dit is typisch Maleisië!

Zoals andere zeilers ons begroeten bij binnenkomst in de overdekte hal, welkom in Hotel Californië, Je komt binnen maar weet nooit wanneer je er weer uitgaat…..

Voorlopig loopt alles redelijk op rolletjes, af en toe moet je even boos worden en dan gaat het weer. Alleen de hoge temperaturen (vorige week tot ruim 40 graden) en de hoge luchtvochtigheid maken het werk wel een stuk vermoeiender, maar is goed voor de lijn en kunnen we met een gerust hart ’s avonds een heerlijk welverdiend biertje drinken.

Ook gaan we bijna iedere dag gezellig met andere zeilers uit eten en hebben dan veel plezier, want het is zo belangrijk om niet te vergeten dat humor de belangrijkste basis is voor een positieve instelling!!!

We gaan door en tot de volgende keer,

Liefs Paulien en René

Terugkomst op de boot in Maleisië, Pangkor Marina

Hallo allemaal,

Na ongeveer 2,5 jaar in Nederland te zijn geweest, de planning was een half jaar, zijn we weer terug in Pangkor Marina, Lumut, Maleisië.

We hebben een goede vlucht gehad en ook de bestelde taxi was netjes op tijd in Kuala Lumpur en heeft ons in ca. 4 uur tijd naar de Marina gebracht. Daar hadden we van te voren al een hotel geboekt, want we wilden wel eerst even een beetje relaxen en wennen aan de warmte en het tijdsverschil.

Vrijdag 22 April zijn we druk bezig geweest met allereerst geld halen, SIM-kaartjes kopen voor de telefoons en Antigeentest doen zoals de verplichting was. Dit nam de gehele dag in beslag en ’s avonds konden wij in het hotel gebruik maken van een buffet voor de schamele prijs van Euro 12,= voor twee personen. Voorgerechten, hoofdgerechten, Barbecue, Nagerechten alles was heerlijk en natuurlijk geen alcoholische dranken!

De volgende dag na eerst even wat lekker uitgeslapen te hebben (wel airco op de kamer) hebben we de sleutel opgehaald bij het havenkantoor. Mevr. Roos was verbaasd dat zij een sleutel van ons zou moeten hebben, echter na een belletje met het werfpersoneel werd de sleutel door Wan gebracht. Wan was ook de medewerker waar ik samen met de directeur James afspraken gemaakt heb over het “onderhoud” aan onze boot, zoals een keer per week de accu’s bijladen, regelmatig de vochtvreters controleren en de boot goed dicht houden.

Bij aankomst op de boot bleken van al deze afspraken niets terecht gekomen te zijn, op de eerste 2 a 3 maanden na. De boot was van binnen drijfnat, stonk verschrikkelijk naar rottende zaken en alle accu’s waren volledig leeg!! Het mooie teakhouten interieur zit vol met zwarte vochtplekken, het regende vanaf het plafond en het water liep langs de wanden naar beneden. Ook in de leren bank zaten bruine watervlekken van het vele water wat daar gelopen had en zagen direct dat een van de zijramen niet goed was afgesloten…..shit, shit, shit!!!

We hebben direct ons beklag gedaan bij Roos, maar de algemeen directeur James was nog een paar dagen in het buitenland en zou pas Dinsdag 26-04-22 terug komen. Roos was erg ontdaan en wist zich geen raad met deze situatie!

Wij hebben een gesprek gehad met Wan met de grote vraag waarom hij niet gedaan had wat we hadden afgesproken en wat hij moest doen van zijn werkgever. Hij heeft aangegeven dat hij de raampjes open had gedaan en vergeten was af te sluiten, wanneer hij erachter kwam dat ze nog open stonden en hoelang kregen we er niet uit. Ook niet wanneer dit ongeveer gebeurd was en het enige wat hij vertelde dat de bilgepomp niet meer pompte, de zekeringen er iedere keer uitsloegen en toen de boot maar heeft dicht gedaan en zo laten staan………de eikel!!

Het was ook niet in hem opgekomen om een collega raad te vragen of zijn chef, nee hij heeft bewust niets gezegd en onze boot aan haar lot overgelaten! Er stond bij onze binnenkomst de gehele bilge vol water tot 15 cm onder de vloerdelen, ook de motor heeft vanaf de onderkant gezien 30 a 35 cm in het water gestaan en was ooit eens machinegroen, echter is nu grotendeels voorzien van blazen en roest, roest, roest! Diverse pompen, elektromotoren, kabelgoten met enorme hoeveelheden kabels, dynamo’s en alles wat we nog niet gezien hebben is aangetast en moet gerepareerd of vervangen worden!!

Lang leve de mentaliteit van de Maleisische medewerkers, als het ons personeel had geweest had hij direct ontslag gehad!

Het gesprek met James was Dinsdag in eerste instantie moeizaam, waarbij er ongeveer 5 of 6 medewerkers bij aanwezig waren. Nadat James begreep waardoor een en ander was ontstaan gaf hij de verschillende medewerkers gelijk opdracht om bepaalde zaken de volgende ochtend gelijk te regelen, onder andere de boot gelijk onder de overkapping zetten (hiervoor werd een andere boot gewoon buiten gezet), airco’s voor intern te regelen, een airco te laten installeren op een 40 ft container waar wij dan onze spullen in konden opbergen en voor de volgende dag kwam er gelijk een expert om de schade te inventariseren.

Inmiddels had ik de tweede dag de walstroomkabel gerepareerd, want doordat hij “vergeten” was accu’s ook regelmatig te controleren had de bilgepomp deze leeg gezogen en ik had hem nog zo op zijn hart gedrukt om kijken hoeveel ampère er geladen werd, want boven de 8 a 10 Amp zou hij de kabelhaspel helemaal afrollen…. dus dat was de reden van sluiting en we hebben nog geluk gehad dat niet de gehele boot in vlammen is opgegaan!

Doordat er zoveel water in de boot stond, heeft het zonnetje het water opgewarmd, is gaan verdampen, neergeslagen op het plafond en wanden en ’s avonds bij afkoeling gaan condenseren waardoor het vanaf het plafond begon te regenen en langs de wanden het naar beneden liep en door onder andere de kleding etc. heerlijk werd opgezogen en begon te rotten. Ook alle conserven waren verroest en stond heerlijk te schimmelen, stinken en te verrotten!

De boot werd de volgende ochtend direct verplaatst en stond al bijna geheel in de overdekte hal toen wij om 9.00 uur aankwamen. Vervolgens zijn we gelijk begonnen met uitruimen en weggooien van de conserven en veel kleding die totaal uit elkaar viel. Het werfpersoneel kwam de dag erop met veel mensen om de inmiddels vele gevulde dozen en losse grote spullen met een busje en andere karren naar de grote container af te voeren.

Jaap en Renée van SY “de Ware Jacob” zijn speciaal voor ons vanuit Langkawi naar ons gezeild om ons te verrassen en uiteindelijk ook te helpen met deze misère, heel lief en aardig en dat werd door ons zeer gewaardeerd! We hebben enkele zeilen bij hen aan boord gehesen om te drogen en Jaap heeft veel aan boord geholpen met pakken en sjouwen. Ook zijn we een aantal keer uit eten geweest wat goed voor geest en body was, want meelevende vrienden zijn op zo’n moment van harte welkom.

Ook Fred en Lorie van SY “Kind of blue” lag nog in de haven (wij dachten dat ze allang vertrokken waren) hebben ons geholpen en zijn we ook gezellig mee uit eten geweest.

Eerlijk gezegd heb ik deze week ontdekt dat we Wan niet overal van mogen beschuldigen, want in de kledingkasten aan BB vond ik een aantal teak-doppen die van het dek afkomstig waren. Hoe kunnen deze nu hier in de kast komen dacht ik nog en terwijl ik omhoog keek zag ik dat de afvoerslang welke aan de uitloop van het dek vast hoorde te zitten ongeveer 5 a 6 cm lager bleek te bungelen. Zelfs om te proberen deze weer aan te sluiten lukte niet en er zat geen enkele speling op, dus de enige mogelijke oorzaak is dat deze slang gekrompen moet zijn de inwerking van de zonnewarmte.

Van de werf hebben we inmiddels veel dozen gekregen en zijn dagelijks bezig om alles uit de boot in dozen te pakken en te laten verhuizen naar de airco-container. Paulien is vaak in het appartement druk met het wassen en schoonmaken van de spullen die we meenemen en alles wat vergaan is maken we foto’s van en gooien we gelijk weg. De boot is bijna leeg op enkele kastjes na waar vooral technische spullen in zitten en deze heb ik al gedeeltelijk schoongemaakt om ze aan boord te houden. Zeer frequent heb je deze materialen nodig om wat reparaties of andere gebreken op te heffen en daarom is het handig om ze toch aan boord te houden.

De afgelopen dagen, Zondag tm Woensdag zijn voor het personeel vrij geweest, vanwege Labourday en drie dagen einde Ramadan,

Morgen Donderdag 5 Mei wordt er weer normaal gewerkt en kunnen ze weer een aantal dozen ophalen en in de container plaatsen. Vandaag heeft Paulien op het appartement weer verschillende zaken gewassen en schoongemaakt en ik ben op de boot bezig geweest met uitruimen en schoonmaken van een van de luiken in de gang. Alle diesel jerrycans, reserve pompen en anti-fouling en overige verfblikken uitwendig schoongemaakt en pompen getest. De pompen zijn overleden en de verf moet overgegoten worden in nieuw te kopen blikken anders roesten ze binnenkort door. In de punt heb ik vandaag enkele kasten schoongemaakt en weer ingeruimd en gelukkig ziet dit er weer perfect uit!!

We hopen dat de expert van onze verzekering omgaand komt zodat we een plan de campagne kunnen maken voor de aankomende weken.

We houden jullie op de hoogte en zullen verschillende foto’s bijvoegen op de foto site!!

Tot de volgende keer,

Paulien en René

SY Bounty

HR 46-89

Bawean - Pangkor 2019

Hallo allemaal,

Na een paar weken met veel leuke en mooie ervaringen vanuit Indonesië, varen we nu in een meer geciviliseerde wereld, Maleisië en zijn onderweg naar de haven waar de boot er voor langere tijd uitgaat, Pangkor.

Maar eerst even terug naar ons vorige verslag, waar mijn “aangenaaide” oor de laatste vermelding was. In Bawean heeft een van de cruisers Annie (voormalig huisarts in UK) mijn oor bekeken en Paulien gefeliciteerd met haar perfecte reparatie. Hugh, de echtgenote van Annie, wilde ook graag weten hoe het gebeurd was en reageerde daarna direct met zijn droge Engelse humor op door te vragen of ik de verzekering had geïnformeerd ivm mogelijke schade aan de lier !!!!! Natuurlijk adviseerde hij zijn vrouw, dat de hechtingen eruit moesten en opnieuw zonder verdoving gehecht moest worden, om mij een beetje gek te maken….

Het eilandje Bawean is klein en ook hier bleef het organisatie talent van de Indonesiërs ver beneden peil, ondanks dat het de tweede keer was dat de Rally hier stopte om het eiland te bezoeken.

De eerste dag werden alle activiteiten afgelast en deels doorgeschoven naar de tweede dag, deze begon om 9.00 uur en we zouden met busjes wat mooie attracties gaan zien, tevens werd er aangegeven dat we zwemkleding moesten mee nemen om te snorkelen langs een klein eilandje onderweg. Er stonden om 9.00 uur een aantal zeer oude pick-up trucks klaar waar we in de achterbak mochten plaats nemen om hierin door de zon te worden gebakken tijdens de rit over de zeer slechte hobbelige wegen gedurende 3,5 uur. Uiteindelijk werden we bij een vissersdorp afgezet, echter door het lage getijde was er amper een boot in de haven en stonk het van de afval en droog gevallen zeebodem. Daarop werden we ca 1 uur verder gedropt op een plek waar we zouden snorkelen en een lunch zouden krijgen, echter het restaurant kon geen lunch serveren en door het nog steeds lage water konden we niet naar de bootjes komen die ons naar het eiland zouden brengen om te snorkelen, of je moest je leven riskeren om over het scherpe koraal en dikke modder naar de bootjes te lopen….

Daarop verzochten wij de chauffeurs om ons zo snel mogelijk terug te brengen naar onze boot, zodat we iets konden eten en drinken in de schaduw en wat relaxen voordat we zouden worden opgehaald voor het Gala diner. Tijdens de lunch aan het strand in de baai waar de boten lagen, werd ons meegedeeld dat het Galadiner niet doorging omdat er geen vervoer was?? Dit bericht werd ongeveer een uur nadien weer herroepen door een lokale die voor de avond een aantal pick-up trucks had geregeld! Op het Galadiner was alles goed geregeld, eerst werden we gefêteerd met enkele lokale dansen, daarna met diverse spelletjes en aansluitend een goed georganiseerd en lekker diner, waarbij ook veel gedanst werd onder begeleiding van een goede band! Ondergetekende heeft meegedaan aan zak lopen, het is natuurlijk zeer vermakelijk om een aantal van die ouwe lullen te zien strompelen in zo’n zak, terwijl ze denken dat ze een spectaculaire show opvoeren. Paulien heeft meegedaan aan een wedstrijd waarbij je geblinddoekt een opgehangen aardewerk potje als eerste stuk mocht slaan. Vanaf de lijn waar het potje hing had ze haar stappen geteld en na geblinddoekt te zijn, werd ze ook nog even een aantal maal om haar as gedraaid, bij het fluitsignaal liep ze dan ook met grote stappen haaks op de richting van de lijn en begon daar onder het gejoel van het publiek in de lucht te slaan naar de vermeende potjes!!

Al met al een zeer vermakelijk geheel voor groot en klein, waarbij vele anderen ook voor het activeren van de lachspieren zorgden!

Van Bawean zijn we daarna naar Kalimantan = Borneo gevaren en daar op de rivier op anker gelegen voor de stad Kumai. Wat ons de eerste avond al opviel was het geluid van de vele vogels, zelfs nadat het donker was geworden. De volgende dag bleek dat in deze regio vele hoge grijze gebouwen staan die gebruikt worden als nestruimte van de zwaluwen, gebouwd en in bezit van de Chinezen. In deze air conditioneerde gebouwen worden namelijk de zwaluwen met geluidsinstallaties naar binnen gelokt, zodat ze hun nest daar bouwen en nadat het kroost is gevlogen worden de nestjes weggehaald en voor veel geld aan de Chinezen verkocht om daar zwavelnestsoep van te maken, hetgeen ongeveer $ 750,00 per kg oplevert! We hebben een keer een flesje vogelnestwater aangeboden gekregen, maar dat stinkt zo, dat we er niets van gedronken hebben, laat staan hoe die soep zal smaken…. Maar ja je moet er iets voor overhebben om je potentie te verhogen!!!

De Rally had voor ons ook nog een dagje in de omgeving georganiseerd, compleet met airco bussen en politie begeleiding met zwaailicht en al, op het belachelijke af. Het andere verkeer werd gewoon de kant in gedwongen, zodat wij snel en ongestoord konden door rijden, waarbij er vaak levensgevaarlijke situaties voor de overige verkeersdeelnemers ontstonden! In de ochtend hebben we een dorp bezocht, waarbij men nog steeds leefde zonder telefoon/internet/auto’s etc. Men toonde ons hoe men daar nog in kleine hutjes leefde en hoe er gejaagd werd met oa de blaaspijp met een giftige pijlpunt. Ter vermaak mochten wij ook proberen hiermee te schieten op een roos, waarbij vele pijlen het bos in geschoten werden, gelukkig was ik iets gelukkiger en raakte de roos bijna in het midden! ’s Middags hebben we de stad …. bezocht en een toer gemaakt over de rivier, waarbij we een goede indruk kregen hoe de mensen hier leven! De meeste huizen zijn paalwoningen in/aan de rivier of op een ondergelopen stuk grond. Daarbij heeft iedereen bij hun huis aan het water een klein huisje staan waar de was gedaan wordt, een douche is en natuurlijk het kleinste kamertje ook bestaat. Zo kan het dus gebeuren dat de een de was aan het doen, is, de buren zich staan te douchen en de buurman toevallig even langs af moet en dat allemaal met hetzelfde water wat richting zee stroomt! Maar ook het overige uit de stad komende “water” wordt op de rivier geloosd evenals alle industrie. Het water is dan ook bruin van het meegespoelde zand en vuil vanuit het bos en de stad!

’s Avonds zijn we naar een nachtmarkt geweest, waar men vooral eten en drinken verkocht, maar gezien de ervaring van de afgelopen middag hier maar niets gekocht. Aansluitend een groot feest met Galadiner, waarbij de Sultan en de burgemeester aanwezig was, naast de nachtmarkt en uitsluitend voor de Rally ingeschrevenen. Goed georganiseerd, goede band en vele lokale dansen werden er tussen door uitgevoerd, daarna met de bus onder politie begeleiding weer terug naar de boot.

In Kumai hebben we samen met Bronwyn & Patrick (SY Stella Australis) en Lisa & Johan (SY Rubicon) een boot gehuurd om de Oerang Utangs die daar nog vrij in de natuur leven te bezoeken, een trip van 3 dagen en 2 nachten. De eerste dag hebben we een aantal wilde langneusapen langs de rivier in de bomen gespot en om ca. 16.00 uur werden de Oerang Utangs op een voerplek gevoerd. De hiërarchie tussen deze apen is enorm , waarbij het oudste mannetje de scepter zwaait. Als de bananen en suikerriet stukken op de voerplek zijn uitgestrooid, weten de meeste die wat lager in de pikorde staan niet hoe snel ze met volle handen en voeten weer een boom in moeten klimmen om hun maaltje daar ongestoord te kunnen verorberen. Ook vele moeders met kleintjes om hun lichaam (als of ze met klittenband vastzitten) proberen zoveel mogelijk voer mee te nemen en elders op te eten. Bijgaande foto’s geven daar een impressie van en de gelijkenis met mensen is enorm, behalve dan de extra lange armen die ze hebben. Ook de kracht die ze in armen en benen hebben is enorm, waardoor ze eenvoudig en sierlijk de bomen inklimmen en gebruik makend van hun gewicht de boom laten overhellen naar de volgende boom en zo overstappen, maar ook als je wat lekkers in je voeten hebt meegenomen is het niet moeilijk om een half uurtje aan een hand en voet te hangen en rustig je eten te consumeren…!!
In de avond hebben we een nacht wandeling door het bos gemaakt met een gids, welke ons vele verschillende soorten spinnen heeft laten zien en wat er ’s nachts allemaal nog meer leeft in het bos!

Op de tweede dag hebben we ’s ochtends een voerplek bezocht en weer genoten van de eet en levens-vreugde van deze dieren. Vooral nadat de “Chief” een voldaan gevoel had, maakte hij ruimte door de andere een stukje weg te sturen en ging breeduit op zijn rug liggen om wat bij te komen van het heerlijke eten! Ook de tweede avond hebben we een nacht wandeling gemaakt en daarbij een Tarsius aapje gezien, dit aapje heeft 2 zeer grote ogen en omdat hij deze niet kan draaien, kan hij zijn nek bijna 180 graden draaien. Dit aapje leeft vooral ’s nachts en moeilijk vindbaar in de bomen, echter zijn zeer sterk ruikende urine verraadt hem!

Nadat we om ca. 14.00 uur terug waren op de boot zijn we met onze boot vertrokken naar de volgende ontmoetings plaats, zijnde Belitung Island op 320 Nm varen, 2 volle dagen en 3 nachten varen. We hebben gelukkig goede wind gehad en konden daardoor met de Gennaker varen, zodat we voldoende snelheid hielden om op tijd aan te komen. ‘s Nachts ook hier weer goed uitkijken voor vissers of FAD’s (Bamboe eilandjes op palen om te vissen die bijna altijd onverlicht zijn) en zonder wat assistentie van maanlicht valt dat vaak niet mee. Ik zag overigens wel dat er mogelijk een klein scheurtje in de Gennaker zat, helemaal bovenin het zeil. Inderdaad in de ochtend nadat Paulien was wakker geworden bleek het twee kleine scheurtjes te zijn, dwars op de voorstag en besloten om het zeil voorzichtig niet opgerold naar beneden te halen, zodat we het met reparatiedoek kunnen repareren voordat het erger/groter wordt. Met het grootzeil op om de wind wat weg te nemen en de motor bij, het zeil rustig laten zakken maar doordat de onderkant toch het water raakte liet ik de val los en viel het volledige zeil in het water, schepte door de snelheid veel water met het gevolg een mooie scheur in een baan van boven tot het midden van het zeil!!

Gelukkig hadden we nog een reserve Gennaker, alleen deze is uitgevoerd met een slurf, want met de gewone zeilen maakten we te weinig snelheid en zonder problemen verder gevaren naar Belitung, waar we uiteindelijk om 20.00 uur het anker konden uitgooien!

Belitung is wereldwijd bekend van zijn kwalitatief hoogwaardige nikkel wat er nu nog gewonnen wordt, natuurlijk hebben hier de Nederlanders (zelfs in de VOC-tijd) gretig gebruik van gemaakt. Daarnaast heeft men ook de nodige voorzieningen gemaakt voor de werknemers en hun gezinnen, onder andere goede scholen, kerken, ziekenhuizen en verenigingslokalen.

De natuur van Belitung staat bekend om zijn glas heldere water met redelijk snorkelplekken, maar vooral door de vele fotogenieke rots formaties, waarbij men een ferry-lijn heeft opgezet met Bali om zoveel mogelijk toeristen naar het eiland te trekken. Omdat wij wat later de toer in Borneo gedaan hebben, waren bij onze aankomst de meeste activiteiten al voorbij, echter we hebben zelf met wat andere Rally leden een boottochtje georganiseerd naar de verschillende rots-eilandjes en een oude 165 meter hoge vuurtoren van Nederlandse makelij gezien (jammer genoeg mochten we niet naar boven ivm dreigend onweer).

Vanuit Belitung zijn we naar het 137 Nm verderop gelegen Bangka eiland gevaren, waar we op de rivier aan de noordzijde hebben gelegen. Gelukkig dat we de informatie over de wijziging van de ankerplek nog net hebben doorgekregen, want de originele ankerplek was erg onstuimig en volop in de wind/golven. Ook hier had de Rally organisatie een leuk programma voor ons samengesteld en goede achtergrond informatie gekregen waar men vooral van leeft. Dit is onder andere de teelt van peper en tin, waarbij vooral de witte peper hun “goudmijn” was, vooral voor de hoofdzakelijk Hindoestaanse bevolking, bekend staand om hun harde werken en goede handelsgeest.

De tin wordt hoofdzakelijk gewonnen door open mining, waardoor het hele land overhoop gehaald wordt en niet meer wordt terug gebracht in haar orginele staat. De tin wordt nu tot maximaal 80 meter diepte gewonnen en het water in de overgebleven putten is zwaar verontreinigd, waardoor er min 12 jaar niets meer in de buurt groeit…..????

Ook de festiviteiten met eten en drinken waren weer indrukwekkend, echter het is dan ook weer fijn om aan boord te zijn en even niets te moeten!!

Na al deze activiteiten hebben we besloten om de Rally nog een stukje te volgen, echter in ons tempo en omdat we uiterlijk 6 November het visum verloopt meer naar het noorden te varen.

Bij het kruizen van de evenaar hebben we de boot precies op de evenaar gelegd en met een aantal boten daar geproost op het terug keren naar het Noordelijk halfrond, ’s avonds op de afgesproken ankerplek een verklede party gehouden op een van de catamarans, erg gezellig! Sommige locals trachten ons iets te verkopen/te ruilen en wisten niet wat ze met zo’n stelletje verklede idioten aan moesten!

Op het eiland Benan hebben we de laatste spulletjes weg gegeven, ook de teveel gekochte voorraad, zoals meel, suiker, rijst etc . maar vooral alle schriften, pennen, voetbal bij de lokale school was een schot in de roos! Achteraf hoorden we dat de stift om de voetbal op te pompen helemaal het summum is, dus als we in NL zijn hebben we weer om extra te kopen, evenals leesbrillen, groente en fruit-zaden blijven toppers.

Vanaf Benan zijn we samen met Tibby & Rusty van SY Satori Two naar Nongsa Point gevaren (onderweg nog een keer geankerd), uitgeklaard en de volgende dag naar Maleisië gevaren (Puteri Harbour). Onderweg ter hoogte van de Singapore wateren zijn we nog door een politieboot “staande” gehouden, ondanks dat we in internationale wateren voeren, paspoorten en bootpapieren werden gecontroleerd en men vond het vreemd dat we geen vaarbewijs konden tonen, maar uiteindelijk zonder problemen verder. Wel moest ik de foto van de politieboot direct weggooien, omdat het “confidentional” was, vandaar het bijgaande plaatje (smile, smile)!!

Eenmaal in de haven van Puteri ervaar je gelijk de andere meer geciviliseerde wereld, natuurlijk zagen we dit onderweg al met Singapore, maar ondanks alles is Indonesië ons goed bevallen, vooral de vriendelijke goedlachse mensen die leven in pure armoede. Alleen is en blijft het plastic probleem een grote last voor ze, zeker gezien de toekomst en eventuele ontwikkeling van toerisme!

In Puteri hebben we eerst wat boodschappen gedaan in een normale supermarkt waar weer van alles te koop was en daarna een hotel en taxi geboekt om enkele dagen Singapore te bezoeken.

Singapore is een in onze ogen futuristische stad, en hebben daar enkele hoogte punten bezocht, zoals “the Bay of Gardens” welke naast het normale groen opgesierd zijn met “kunstbomen” die versierd zijn met duizenden LED-lichtjes en in de avond op de maat van muziek “dansen met hun lichtjes”. Ook de grote carrousel bezocht met de vele uitzichten over de stad en waterwegen, China town met zijn vele winkeltjes en eettentjes, maar ook de Botanische tuin met daarin de prachtige orchideeën tuin, enkele foto’s zijn bijgevoegd.

Terug in Puteri hebben we Ad en Marianne van de Betty Boop op bezoek gehad en gezellig mee gegeten, de volgende ochtend zijn we vertrokken naar Pangkor. Aangezien er weinig wind stond veel de Volvo zeilen bij en na een nachtje doorvaren de volgende dag ten Zuiden van Pangkor eiland nog even genoten van de vrijheid op anker in een mooie baai.

De volgende ochtend Marina Pangkor in, waar we de voorbereidingen hebben gemaakt om de boot eruit te halen en voor langere tijd als we in Nederland zijn op de kant te hebben staan. Eenmaal op de kant hebben we met enkele leveranciers afspraken gemaakt om de boot te laten poetsen, het teakdek te laten vernieuwen en het onderwaterschip te laten spuiten met anti-fouling. Ook de mast hebben we eraf gehaald, want de complete voetrail wordt ook verwijderd, dus ook het beslag wat erop staat, zodat we deze daarna weer in nieuwe kit kunnen laten terug plaatsen.

De leverancier van het nieuwe teakdek heeft een tent over de boot geplaatst en voorzien van een soort worteldoek, waardoor ze niet meer de gehele dag in de brandende zon staat. De constructie wordt later gebruikt om met dekzeilen een dichte tent te maken, zodat het teakdek droog gelegd kan worden.

Inmiddels zijn we alweer bijna 4 weken thuis en hebben we hoofdzakelijk bij Sander en Pascal aan het huis gewerkt, vorig weekend zijn ze verhuisd en genieten nu van hun nieuwe woning, al is het nog een beetje kamperen omdat nog niet alles af is en de nieuwe meubels nog niet allemaal geleverd zijn. Aankomende weken ben ik daar dus regelmatig te vinden, maar voorlopig gaan we even genieten van de kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden.

We vliegen pas op 15 Juli terug naar Maleisië!

Lieve groet en tot het volgende verhaal,

Paulien en René

SY Bounty

HR 46/89

Pasar Wajo - Bali

Hallo allemaal,

We zijn nu onderweg van Bali naar Bawean, een klein eilandje in de Javazee, jammer genoeg laat de wind het grotendeels af weten vandaar dat de Volvo zeilen ook bijstaan.

We proberen voor donker op een ankerplek te komen voor de nacht, zijnde Raas-eiland.

Eerst nog even terug naar Pasar Wajo, waar we in het vorige verslag geëindigd zijn, alweer twee maanden geleden. We hebben daar een bezoek gebracht aan een dorpje, wat bekend staat voor de weef activiteiten van de bewoners. De dames weven daar met een handweefmachine lappen kleding, waarbij veelal goud- en zilver-draden voor een uniek motief zorgen. Deze lappen zijn ongeveer 1 mtr breed x  3,5 mtr lang en het vergt de dames circa drie dagen werk om zo’n lap te produceren. Natuurlijk hebben wij ook wat lappen gekocht, waar Paulien later iets van wil maken.

Ook hier zijn de mensen enorm gastvrij en blij om ons in hun dorp te mogen begroeten, als blanke ben je in hun ogen een ” million dollar men”. Dat klopt ook wel, want met de valuta in Indonesië zijn we multimiljonair, maar het vliegt ook je zak uit. Een miljoen Rupia heeft een waarde van ca. Euro 65,=, nu is alles wel goedkoop maar je geeft soms een paar miljoen per dag uit!

Het grootste probleem wat men in Indonesië heeft is hun plastic afval, ze proberen dan wel hun grondstuk rond hun huis schoon te houden, maar net buiten het dorp is het een grote afvalberg en wordt alles wat ze kwijt moeten  gedumpt.

Dit is een vieze bende en men vindt het nog makkelijker om het in zee te dumpen, niet wetende dat dit over heel Indonesië een drama aan het worden is, zo gigantisch veel plastic ligt er in het water, inclusief luiers, blikjes, flessen, noem maar op. Men is zich er niet van bewust dat men daarmee zowel voor de korte termijn hun inkomsten uit toerisme aan het verliezen zijn, maar beseffen ook niet dat ze de wereld voor hun kinderen volledig aan het vervuilen zijn. Ook onder water is deze vervuiling duidelijk zichtbaar tussen het koraal of als we het anker ophalen zit dit vol met plastic! Het leger wordt dan ook regelmatig ingezet om vooraf de plekken waar wij komen op te ruimen, zodat wij de indruk krijgen dat het redelijk schoon is en zodoende Indonesië zoveel mogelijk promoten!!

We hebben als kleine groep cruisers ook contact opgenomen met Trash Heroes en ons beschikbaar gesteld om dit ook uit te dragen, maar hier werd door deze organisatie geen gehoor aan gegeven en ook de mensen dienen ons inziens eerst “opgevoed” te worden met de basis regels om vervuiling te voorkomen, te beginnen bij de kinderen en hun ouders.

Het is natuurlijk praktisch in een land waar de luchtvochtigheid hoog is, moeilijk om iets vers te houden zonder plastic verpakking, mede omdat men arm is worden veel producten in kleine verpakkingen geleverd, zodat de mensen steeds kleinere hoeveelheden kunnen aanschaffen, maar de tijd zal het leren ….

Zo weer even terug naar onze belevenissen van alle dag, we hebben met wat andere cruisers een scooter gehuurd en daarmee de omgeving bezocht, om ook nu weer zo dicht mogelijk bij de bevolking te komen en te zien hoe men leeft, we zullen wat foto’s bijvoegen.

Ook op een andere dag een auto gehuurd en met wat cruisers de stad Bau Bau bezocht, een van de grotere steden welke nog lokaal bestuurd worden door een Sultan, eveneens het grootste nog intact zijnde  fort (gebouwd door de destijds Chinese overheersers) bezocht, waarbij binnen de muren van het fort een complete stad is gebouwd!

Ook in deze stad van een voetzool reflex annex normale massage genoten, 1,5 uur voor ca. 6,5 euro…!!! Overal in deze contreien stonden grote billboards waarop het nationale dans evenement stond aangekondigd en van alle scholen zijn er leerlingen uitgekozen om mee te doen aan dit dans festijn.

Voor dit feest heeft de overheid een stadium gebouwd bijna bovenop een steile bergwand, daarachter staan 4 grote witte gebouwen voor de ambtenaren, echter bijna geen enkel gebouw was bezet op een paar kamers na. In dit stadion hebben we genoten van deze feestdag, waarbij een van de onderdelen de viering van de besnijdenis van de jongens was, evenals de viering van de jonge dames die (gelukkig niet meer besneden zijn, maar alleen afgezonderd om hun lijf beter te leren kennen) nu als volwassen vrouw worden gezien.

Alle ouders, dorpsgenoten, familie en kennissen hebben om dit te vieren een grote hoeveelheid voedsel gemaakt om vooraf dit met genodigden (onder andere de Rally-leden) te delen. Dit is een onderdeel van het Hindoe geloof om dit met zoveel mogelijk mensen te vieren, waarbij iedereen maximaal is opgedoft en de jongens en meisjes die besneden zijn ook speciaal gekleed met veel versieringen en zwaar opgemaakt!

Na de lunch werd ons de dansparade aangeboden, waarbij er verschillende dansen werden uitgevoerd met 3 a 5000 dansers, ongelofelijk en indrukwekkend om iedereen op elkaar afgestemd synchroon te laten dansen! Een geweldige ervaring die we niet graag hadden willen missen!

Daarna zijn we in dagtochten naar Flores gevaren, waarbij we regelmatig midden op de oceaan geankerd hebben tussen of achter riffen en natuurlijk gesnorkeld, gezwommen en genoten, geen blèrende moskeeën om ons heen, bijna geen vissers met luidruchtige motoren zonder uitlaat, heerlijk.

Op een van de laatste eilandjes voor de oversteek naar Flores (Bonerate) hebben we een wandeling door het dorp gemaakt en de scheepstimmerlieden aan het werk gezien. Men bouwt hier de typische Indonesische jonkers van 7 tot wel 60 meter, volledig van hout en bijna alles met de hand gezaagd of met een beitel in vorm gehakt, zowel de spanten als het dekhout. De vloer van het dek wordt met balken van ca. 12 x 5 cm afgedicht, waarbij de onderliggende draagbalken ongelijk qua dikte is.

De draagbalken of de dek balken  worden dan uitgehakt, zodat het oppervlakte zo glad mogelijk is en daarna worden de balken met een handzaag sluitend tegen elkaar gezaagd, zodat er minimale lekkage is van regenwater of overslaand water. Als men een cirkelzaag machine en freesbank zou aanschaffen, werkt men veel sneller en preciezer ,met een hogere efficiëntie en kan men meer per jaar produceren dan men nu doet….

Ook hier was het dorp erg schoon, alleen aan het strand was het afschuwelijk vervuild. We zagen ook dat er een vrouwtje met een afvalbak naar het strand liep, deze daar omkiepte en weer terug liep. Vroeger (voor het plastic tijdperk) was dit doorgaans geen probleem, want als het organisch is verteerd het wel, maar het huidige plastic verbruik is in Indonesië de grote boosdoener voor het milieu.

Ook in Flores hebben we leuke anker plekjes gehad en ook daar werden we door de vissers uitgenodigd om hun huis/dorp te bekijken. Wij hebben veel dingen bij ons om weg te geven, waardoor vrouwen en kinderen als bijen om de stroop bleven vragen om een schrift, pen, T-shirt, ballon of snoepje. Ook hebben we wat pakken rijst en suiker uitgedeeld, maar meestal gebruiken we dat om te ruilen tegen wat groente of fruit. Een van de vissers was zo blij dat wij zijn dorpelingen zo geholpen hadden, dat de mannelijke cruisers op het strand een gratis nek en rug-massage kregen (smile smile)

Op het eilandje Gili Bodo hebben we weer een paar dagen genoten van de pure natuur en hebben met een aantal cruisers op een middag een groot deel van het strand plastic vrij gemaakt en direct verbrand met een groot kampvuur. Dit initiatief vond de snuisterijen verkoper zo goed, dat hij er ook graag aan mee hielp. Van hem heeft Paulien ook een mooie parelketting met oorbellen gekocht en een fruitschaaltje voor de boot/thuis. Na enkele dagen weer vertrokken, maar de ankerlier weigerde dienst en moesten zodoende de ketting en het anker met trekken en lieren binnen halen, pfff

Onderweg de motor van de ankerlier gedemonteerd en nagekeken, hij was na ca 5 jaar trouwe dienst vooral vervuild door koolborstel slijpsel. De uit voorzorg gekocht reserve koolborstels zitten nog netjes in hun verpakking voor de volgende onderhoudsbeurt, gelukkig functioneert de lier weer perfect want regelmatig hebben we 50 tot 80 meter ketting uit!

Nadat we in Labuan Bajo zijn aangekomen hebben we zelf ons visum verlengd met assistentie van iemand van het toeristen bureau. We wilden ons paspoort niet afgeven in Pasar Wajo, omdat mijn moeder toen net een hersenbloeding heeft gehad en er een mogelijkheid bestond dat we hals over kop het land moesten verlaten. Als dan je paspoort ergens tussen Pasar Wajo en Jakarta zweeft en je zelf a la minuut weg wilt, dan is het geen geruststelling als men je paspoort niet kan traceren.

Gelukkig is ze weer redelijk stabiel dus kunnen we onze reis continueren, maar zelf een visum verlengen is hier geen sinecure, want het ambtelijk apparaat werkt hier erg langzaam. Pas na 5 dagen was ons paspoort klaar… In tussen zijn we wel naar de omliggend eilanden gevaren om te snorkelen en natuurlijk de Komodo varanen te zien, dit zijn de grootste levende varanen op de wereld, hebben een dodelijke (bacterie) beet en kunnen veel harder lopen dan wij mensen.

Met een Ranger zijn  we het gebied in geweest en verschillende varanen, maar ook buffels, reeën en apen gezien, we hebben wat foto’s bijgevoegd!

Vanuit Flores zijn we weer voornamelijk in dagtochten doorgevaren naar Sumbawa en voor anker bij het vissersdorpje Jamba, onderweg nog een werkende rommelende vulkaan gepasseerd, maar gelukkig geen uitbarsting! Jamba is een klein arm vissersdorp met zeer vriendelijke behulpzame mensen die de eerste avond ons zelfs met hun eigen bootje wilde ophalen voor een door hen persoonlijk georganiseerde BBQ met vis, maar wij hadden de hele dag gevaren en doorgaans is het ook vis wat van koraal leeft dus ivm met ciquatera zijn we daar erg voorzichtig mee.

De volgende dag met busjes naar de hoofdstad waar de jaarlijkse wereldkampioenschappen Buffel race werd gehouden, wat een happening en we wisten niet dat waterbuffels zo hard konden rennen. Er was een recht parcours uitgezet in blubber en veel water, de versierde buffels zijn met een bok aan elkaar verbonden en op deze bok hangt een triangel waar de bestuurder dan op staat en deze drijft dan met een zweep de buffels naar de andere kant, waarbij een flexibele stok geraakt moet worden precies tussen de 2 buffels in. We hebben dit nog nooit gezien en zelfs enkele cruisers hebben hieraan meegedaan. We hebben wat foto’s bijgevoegd op de site

Twee dagen later zijn we door een lokale boot ’s ochtends om 2.30 uur samen met andere cruisers opgepikt en na 2 uur varen kwamen we aan bij een Inktvis-spider-boot. De Whale sharks komen frequent naar deze inktvis boten toe, omdat de vissers ze vaak voeden en verwennen met hun visafval. Bij de eerste spider boat was geen whale-shark te vinden, echter via de marifoon hoorden we dat er bij een dicht bij zijnde andere spider boat  wel een aanwezig was. Daar aangekomen gelijk met je snorkel en flippers het water in en daar zwom inderdaad een gigantische whale-shark, rustig onder wel 20 snorkelaars door en ging op een gegeven moment zelfs met z’n bek open tegen de grote boot liggen om wat extra voeding te krijgen! We hebben zeker 45 minuten met deze vis om ons heen gezwommen, een fantastische belevenis!

Daarna terug in de lokale boot, ook deze heeft geen uitlaat, dus een herrie!! Maar wij hadden uit voorzorg oordoppen mee genomen. Na ontbeten te hebben op onze boot, hebben we het anker gelicht en met een dag/nacht passage doorgevaren naar Lombok, Marina Medana.

Hier hebben we de gasflessen kunnen vullen, diesel bijgevuld en nog wat proviand gehaald op de markt, hiervoor kregen we een scooter te leen, waarbij de eigenaresse liet zien dat er in de buddy de papieren zaten. Natuurlijk werden wij aangehouden door de politie, althans iedereen werd via een fuik van de weg gehaald en moesten we onze papieren laten zien. Zelfs met behulp van diverse agenten kregen we de buddy niet open en na het tonen van mijn rijbewijs mochten we weer verder!

Vandaar zijn we naar Gili Air gevaren en op anker voor de aanlegsteiger waar de ferry’s hun bezoekers komen brengen en afhalen, hierdoor was de ankerplek overdag onrustig, maar tussen 18.00 en 08.00 uur heerlijk rustig. Gili Air is een leuk eilandje, waar geen gemotoriseerd verkeer is, alleen fietsen en paard en wagen. Het leeft van het toerisme, is volgebouwd met hotelletjes en restaurantjes en zelfs een supermarkt !!

Na enkele dagen door naar Zuid Lombok, Marina del Ray, waar we de boot voor enkele dagen hebben achter gelaten om met een gerust hart naar Bali te gaan met de fast-ferry. Onze boot is namelijk niet verzekerd als deze niet bemand is en niet in een bewaakte jachthaven ligt.  

Samen met Johan en Lisa van de Zweedse boot Rubicon hebben we een luxe hotel geboekt incl. ontbijt, met mooie kamers, verfijnde keuken en heerlijk zwembad tussen de rijstvelden ongeveer 2,5 km buiten het drukke Ubud. De eerste dag werden we om 9.00 uur opgehaald door een gids om een fietstocht vanaf de vulkaan terug naar Ubud te maken. Onderweg hebben we nog even koffie gedronken en de speciale Balinese Luwak-koffie geprobeerd, deze koffie bonen worden door een Civet-kat uit de koffieplanten geplukt, waarbij ze exact weten welke boon goed rijp is en door de maagsappen wordt de schil week en in de uitwerpselen zitten dan de perfecte reeds voorbereidde koffiebonen. Deze uitwerpselen worden verzameld en na drogen kan men de koffieboon eenvoudig pellen, roosteren en malen voor een kopje koffie. De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat wij deze koffie niet beter vonden dan onze normale koffie, maar je moet er maar in geloven en er zoveel meer geld voor willen uitgeven….

Daarna door naar een hogere  plek waar we de fietsen kregen uitgedeeld en via kleine rustige geasfalteerde wegen naar beneden, langs rijstvelden, mooie uitzichten en in een dorp hebben we ook een typisch Hindoe huis bezocht.

Zo’n Hindoe huis is eigenlijk een compound waar op het grondgebied een eigen tempel is gebouwd die in de NE-hoek van het terrein staat, naast de tempel is een huis gebouwd voor de ouders op een verhoogd terras, westelijk daarvan is op een iets lager terras het huis van de oudste zoon gebouwd en ten zuiden van het huis is een keuken gebouwd. Steeds meer naar het westen worden daar achter de huizen van de overige broers gebouwd, terwijl de dochters na hun huwelijk bij de familie van hun man gaan wonen. Wij zijn natuurlijk een paar cultuur barbaren, want we wisten echt niet dat hun geloof zo in hun dagelijks leven is verweven en iedere gebeurtenis met speciale rituelen wordt beleefd. We hebben niets tegen moslims of ander geloof, maar wat ons betreft mogen ze die blèrende luidsprekers of wat zachter zetten of gewoon verbieden, vooral midden in de nacht!!

De fietstoer hebben we afgesloten met een lunch en ’s middags lekker geluierd, ’s avonds gezellig met Johan en Lisa en Conny en Carine van Ultimo (Zweden) uit eten geweest!

De volgende ochtend weer om 9.00 uur opgehaald door een aanbevolen gids van het hotel (Ray), welke na 5 minuten vroeg, jullie hebben toch wel zwemkleding bij je, want we gaan naar een waterval in de middag… Nee dus, wij terug en zegt Ray, zeg aub tegen de receptioniste dat jullie een andere gids willen, hij kent haar goed en wilde alleen maar een beetje plagen. Lisa met een stalen gezicht de receptioniste geïnformeerd en deze trok helemaal wit weg en stotterde dat ze dan iemand anders direct zou regelen. Dit vonden we net te ver gaan en zeiden haar dat het een geintje was, waardoor ze haar kleur weer terug kreeg. Wat bleek, de dochter van Ray werkt in dat zelfde hotel en de receptioniste is een goede vriendin van haar.

Ray was een zeer goede humoristische gids, gaf ons veel achtergrond informatie over zowel Bali, het geloof, de bevolking en leefwijze van deze mensen, over de rijst teelt en de tempels die met hem bezocht hebben als de vele rituelen die daar dagelijks gebruikt worden.

De rijstvelden waren werkelijk prachtig , ook hiervan hebben we weer wat foto’s bijgesloten en de tempels waren indrukwekkend, vooral die met het heilige water waar de Hindoes dan iedere god een offer brengen en zichzelf daarna reinigen onder het water uit de spuwmond van deze god!

De waterval was leuk maar heel erg toeristisch en druk, doordat het warm was en wij met Ray hadden afgesproken dat hij ons naar Pensawar/Kuta  zou brengen, zijn we terug gegaan naar het hotel en vervolgens over de overvolle wegen vertrokken naar ons hotel aldaar. Er waren die dag veel crematies, met de nodige ceremonies, wat veel file veroorzaakte. We hebben er ruim 2,5 uur over gedaan en dit hotel viel ons erg tegen, vies, oud, geen of nauwelijks service!

We hebben in een naburige hotel gedineerd en op de terugweg nog even genoten van een heerlijk massage, voordat we ons bedje in doken. Om 7.30 uur werden we door de receptie gebeld, dat ze het ontbijt cq de omelet niet konden vinden, dus geen ontbijt ondanks dat we ervoor betaald hadden. Nadat we bij de receptie langs zijn geweest en ons geld terug vroegen wist de beste brave borst toch een oplossing te bedenken en kregen we een half uur later toch een ontbijt in de vorm van een omelet met mierzoete koffie…. Met een taxi terug naar de haven waar wij met de ferry weer naar Lombok werden gebracht, Johan en Lisa wilden nog wat winkelen en zijn een dag langer in Ubud gebleven.

De volgende ochtend vertrokken naar de noordkant van Bali en onderweg op een onrustige ankerplek geslapen, waarna we in Lovina Marina weer rustig konden ankeren.

Hier hebben we met twee andere stellen een scooter gehuurd en de bergen in  richting de meren, de berg over was vooral erg steil maar mooie uitzichten boven op. Het was heerlijk koel boven in de bergen en  mooie uitzichten over zowel het land als naar de kust. Doordat het niet helder was hebben we geen foto’s gemaakt. Aan de andere kant van de berg het dal ingereden en op de aardbeien velden heerlijke aardbeien gekocht die we zelf mochten plukken. Ook hier hebben we weer mooie rijstvelden gezien, tempels en apen langs de wegen.

Op de terug weg de bergen over bogen het steeds donkerder te worden en natuurlijk te gieten omdat we geen regenkleding bij ons hadden. Omdat we nog zeker een uur moesten rijden zijn we gestopt en gaan schuilen om niet nog kouder te worden, want we hadden ook niets warms bij ons!

Uiteindelijk na twee keer schuilen toch maar doorgereden en eenmaal aan de andere kant van de berg was het heerlijk warm en droogden onze natte kleren weer redelijk snel.

De laatste dag in Lovina hebben we de dieseltank afgevuld, nog even wat fruit gehaald op de lokale markt en de volgende ochtend voor een trip van 70 Nm om 06.00 uur vertrokken naar Raas eiland om daarna door te varen naar Bawean, waar we net zijn aangekomen, een stuk van 151 Nm wat we ook weer met een dag/nacht tocht gevaren hebben. De eerste dag naar Raas hebben we van de 13 uur varen 8,5 uur moeten motoren omdat de wind bijna weg was, de tweede dag naar Bawean hebben we alleen maar op de Code-0 gevaren, ook in de nacht met 10 a 15 knopen Z tot ZO.

We zijn net onderweg naar Bawean, heerlijk geslapen op Raas eiland, en voor vandaag een tocht van 140 a 150 Nm. Zojuist bij het zetten van de zeilen hebben we een klein ongelukje gehad, we hebben eerst de Genua aan stuurboord uitgezet, daarna het grootzeil uitgerold. Toen deze uitstond wilde ik de zeilvoering als melkmeisje neer zetten om maximaal rendement van de wind te hebben, dus stuur ik de boot 30 graden naar bakboord, laat de grootschoot vieren zodat het grootzeil naar bakboord gaat, trek aan stuurboord de bulle talie aan op de lier, zet de boot 30 graden terug, kijk naar bakboord en zie dat de bulle talie onder een van de zonnepanelen zit. Ik vraag Paulien om de bulle talie direct los te gooien, stap uit de kuip om de lijn onder het paneel weg te halen en zonder dat ik het zie maken we een gijp en de grootschoot pakt me en slaat mijn hoofd tegen de achterste lier. Een beetje dizzy kom ik bij met een heftig bloedende kop en mijn rechteroor is deels door midden gescheurd omdat ik precies op het gat waar de liersleutel ingaat terecht kwam. Gelukkig hebben we verdoving en hecht materiaal aan boord en heeft Paulien mijn oor netjes en perfect gehecht op volle zee. Omdat het voor haar de eerste keer was hielden de knoopjes in de hechting niet en uiteindelijk gaf ik aan dat ze alle knopen gewoon door moest laten lopen zonder ze iedere keer af te knippen, waardoor alles bleef zitten. Zowel van Sander vanuit Suriname advies gekregen als een van de cruisers die arts is naar het oor in Bawean laten kijken en Paulien heeft een tien verdiend qua hechten. Aangezien we in de tropen zitten neem ik nu uit voorzorg een penicilline kuur om een bacteriële infectie te voorkomen. Wel moeten we beide op een later tijdstip wat onderricht krijgen van Sander om een goede knoop te leggen, hopen dat het nooit meer nodig is!!

Dat was het weer en volgende week gaan we naar Kalimantan om onze voorouders te bezoeken. We hebben daar met 2 andere stellen een boot gehuurd die ons het oerwoud in brengt om de orang oetans de zien, maar dat beschrijven we de volgende keer weer!!

Groet,

Paulien en René

SY Bounty

HR 46 - 89

Banda - Tifu - Wakatobi - PW

Hallo allemaal,

Hier is weer even een update van wat de laatste weken hebben meegemaakt. We zijn net aangekomen in Pasar Wajo op het eiland Buton, vanochtend vertrokken vanuit Wakatobi eilanden waar we op anker hebben gelegen bij Hoga eiland.

Maar eerst nog even terug naar Banda, waar we werden ontvangen met een openingsceremonie met veel dans, muziek en jammer genoeg ook veel regen. We hebben ook nog meegedaan aan een kano-wedstrijd, waarbij iedere boot bezet werd met 50% gasten en 50% lokale roeiers en of het nu regende of niet, we waren allemaal na de race drijfnat van het opspattende water van het intensieve peddelen. Bij de prijsuitreiking van de race werd er besloten dat iedereen gewonnen had en de uitgereikte trofee ’s dienden de gast-vertegenwoordiger van de boot aan een lokale vereniging te overhandigen. Aansluitend werden we gefêteerd op een heerlijke lunch met verschillend vissoorten, kip en zoetwaren als dessert, kortom zeer geslaagd.

Voor de volgende dag hadden we ons opgegeven voor een “spice-tour”, want ja als je op Banda bent moet je als Nederlander natuurlijk deze specerij eilanden zien . In de 16^e en 17^e eeuw heeft De VOC cq De BV Nederland heel veel geld verdiend aan de import en export van deze kruiden. De VOC heeft daarvoor de bevolking destijds met harde hand gedwongen om als slaven hun producten te verbouwen en alleen te leveren aan de Nederlanders, waarbij de “Regenten” niet schuwden om te moorden of de oogst/plantages te verruïneren als het volgens hun inzicht niet volgens de door de VOC opgestelde regels werd uitgevoerd. Gelukkig heeft de lokale bevolking na de verdrijving van de Nederlanders hier nog steeds een zeer lucratieve handel van weten over te houden en worden hun producten “all over the world” tegen goed geld verkocht.

Je kunt ook zien aan onder andere de kleding dat men hier meer te besteden heeft dan de bevolking op de vorige eilanden. De bevolking van Banda is erg ijverig men is vroeg uit de veren om aan hun dagtaak te beginnen. Allereerst moet men zo vroeg op om de door de duiven uitgekakte amandelnoten op te rapen voordat andere dieren hiermee aan de haal gaan. Deze duiven eten deze amandelnoten compleet met schil, kunnen deze niet verteren en poepen deze weer uit. Hierdoor is de schil weker geworden en is het zeer eenvoudig om de amandel er in zijn geheel uit te halen en te verkopen. Alleen hele amandelen leveren een hoge waarde op, maar er zijn voldoende industrieën die ook gebroken of verbrokkelede amandelen willen kopen, maar natuurlijk tegen een lagere prijs.

Daarnaast wordt er veel kruidnagel, nootmuskaat en kaneel verbouwd, ik zal proberen er per soort iets nader op in te gaan:

Nootmuskaat: Deze noot hangt in een boom en bevat aan de buitenkant een dikke schil, ze worden geplukt met een speciale houder op een lange stok, zodat ze in de houder blijven zitten en niet op de grond vallen. Daarna wordt de schil met een scherp mes doorgesneden en voorzichtig van de noot afgehaald. Om de noot zelf zit nog een rode mantel (foelie) en deze wordt er ook vanaf gehaald en gedroogd. Hoe donkerder de noot is, hoe beter de kwaliteit en hoe hoger de opbrengst, alleen is dit niet vanaf de buitenkant te zien. Ook deze noot wordt dan in de zon gedroogd alvorens ze per kwaliteit worden verzameld en verkocht. Van de buitenste schil wordt er vaak ook nog met een hoop toegevoegde suiker jam gemaakt.

De rode schil (foelie) wordt voornamelijk verkocht aan de frisdranken industrie (Coca Cola) voor de kleur en de smaak van deze drank. Nootmuskaat wordt het hele jaar door geoogst.

Dan de kruidnagel, deze groeit ook aan een boom en wordt doorgaans met de hand geplukt, waarbij ook de “drager” waar de kruidnagel aan zit ook wordt meegenomen. Daarna wordt de bloem (kruidnagel) van de drager afgehaald en beide worden in de zon gedroogd. De kruidnagel wordt dan als specerij verkocht en de gedroogde drager wordt daarna gebruikt als sigarettentabak! Men kan de kruidnagel 3 x per jaar oogsten. Zowel de kruidnagel als het sap van de bladeren is een uitstekend middel om bijvoorbeeld kiespijn te verdoven, we kregen ook een blaadje om op te kauwen en na enkele tellen was je tong al deels gevoelloos!!

Kaneel, ook dit is een product van een boom en wel de bast wordt hiervoor gebruikt. Het nadeel is echter dat het ca. 8 tot 12 jaar duurt voordat een kaneelboom geschikt is voor de productie van kaneel. Er worden dan takken afgezaagd, de bast wordt rondom doorgesneden met een afstand van ongeveer 10 cm, daarna met een stukje hout losser geslagen en aansluitend probeert men zonder de bast te breken deze in zijn geheel af te halen, waarna ook deze weer in de zon gedroogd wordt en klaar is voor de verkoop. Per boom wordt er per jaar maar 1 keer 1 kg kaneel geoogst…..!!

Verschillende foto’s hebben we ter ondersteuning bijgevoegd.

Ook hebben we een aantal forten (Belgica en Hollandia) bekeken (onder de verantwoordelijkheid van de Nederlanders gebouwd), maar deze zijn niet goed onderhouden en daarom deels in verval geraakt. We hebben ook in het huis van een van de vroegere regenten, momenteel een luxe Estate, heerlijk genoten van een biertje in de luie stoelen van de vroegere Regenten!!!

In 1988 is de vulkaan tegenover Banda Neira tot uitbarsting gekomen en op de lavastroom die daar het water in is gegaan hebben we gesnorkeld, prachtig koraal, heel veel tropische vissen en glashelder water. Het “oudere” koraal is veelal dood of beschadigd en vaak vervuild met plastic, want eerlijk gezegd heeft men nog niet door dat plastic ook hun wereld ernstig vervuild. Zowel ouders als kinderen gooien de verpakking van een snoepje, koekje, sigaretten verpakking achteloos op straat of in het water. Ook is alles wat je in de winkeltjes of op de markt koopt verpakt in plastic, ook krijg je bij iedere aankoop je spullen in een of meerdere plastic zakken, zelfs de luiers worden zo in de zee gedumpt.

Men probeert wel om iets aan dit fenomeen te veranderen, maar wij denken dat het alleen zinvol is als je begint met goede voorlichting aan de ouders als de kinderen, maar dat is een kwestie van een jarenvoordat men het begrijpt, zo is het bij ons voorheen ook gegaan en we kunnen niet verwachten dat bij deze mensen deze inhaalslag veel sneller gaat.

Na nog een dagje rust en wat klusjes gedaan te hebben aan boord zijn we daarna door gevaren naar het eiland Buru en hebben we de eerste nacht in de haven van Namrole geslapen, althans door het binnenrollen van de enorme golven was dit niet veel slapen. De volgende ochtend de laatste 25 Nm naar het plaatsje Tifu gevaren, waar we in een prachtige ingesloten baai heerlijk rustig hebben gelegen en geslapen.

Het dorpje Tifu was wel erg basic, maar de mensen vonden het geweldig dat we er waren, men keek de ogen uit en wij waren meer de attractie dan andersom! Ook hier natuurlijk weer een welkomst ceremonie met dans van de bevolking en kinderen en daarna konden we een koud biertje met eventueel wat te eten kopen, onder begeleiding van wat live-muziek, waarbij ook enkele cruisers mee speelden/zongen!!

De dag erop om 04.00 uur op om met de bus de bergen in te gaan, waar we een zonsopgang zouden zien en daarna een klein dorpje in de bergen zouden bezoeken. Doordat het regende was er hoger in de bergen geen zon te zien, alleen maar nevel en mist en uiteindelijk door de regen waren de zand/kleiwegen spek glad geworden en was het te gevaarlijk om zelfs met de zware four-weel-drives verder te rijden en hebben we de laatste 3,5 km gelopen/geglibberd.

In dit dorpje had men nog nooit blanken gezien en we werden daar (nog steeds in de regen) hartelijk ontvangen en na wat toespraken en dansen kregen we koffie, thee en wortelsap aangeboden met daarbij verschillende van cassave gemaakte koekjes.Hier zijn de mensen straatarm, wat wij konden zien aan de huisjes/hutjes waar men woonde, veel verrot hout met verroeste golfplaten, stukjes plastic zeil waar de gaten in de muren mee waren dicht gemaakt. Maar de vriendelijke oude en verweerde gezichten met een brede glimlach maakte veel goed, vooral toen wij vroegen of we misschien wat groente of fruit konden kopen. Verschillende tuinen werden er bezocht waar we voor een paar dubbeltjes wortels, lente-uitjes en cassave konden kopen. De groente werd netjes onder de dorpskraan afgespoeld en natuurlijk in een plastic zak meegegeven!!

De kerstslinger die ik als eerbetoon kreeg omgehangen heb ik later aan een van de dorpskinderen terug gegeven, deze was daar ontzettend blij mee en stormde daarmee al schreeuwend naar zijn moeder! De terug weg naar de auto’s was toch wel een onderneming, want de vette gladde klei werd door de regen steeds gladder en glibberiger en dan een berg af lopen is geen sinecure. En dan te bedenken dat er de dag voor onze komst een bulldozer was ingehuurd om de wegen die wij daar zouden berijden gladder te maken, laat nou deze bulldozer op het laatste stuk ook van de berghelling weggegleden te zijn,over de kop, machinist overleden…. en dat omdat er een paar buitenlandse toeristen komen kijken…..!!

Men heeft er alles voor over om het land optimaal en positief te presenteren, zodat wij het land promoten voor de toekomstige bezoekers!

De dag erop hebben we de Sailrite naaimachine tevoorschijn gehaald omdat een van de zeilers een grote scheur in het grootzeil had en dat hebben we netjes kunnen naaien. Daarbij heb ik van een van de cruisers ook geleerd hoe we de instelling van de naaimachine konden optimaliseren, hij had er zelf ook een en al veel op gewerkt! De middennaad kon ik niet met de machine naaien, omdat het niet onder de machine paste, zelfs stijf opgerold was het te dik dus heeft men die naad met de hand moeten naaien. De volgende dag het gerepareerde zeil weer gehesen en stond er keurig bij, nu de vraag hoelang het heel blijft, want het was toch aanzienlijk versleten.

’s Avonds werden we door de organisatie uitgenodigd voor een afscheidsceremonie en aansluitend een diner, de ceremonie met alle toespraken in het Indonesisch duurde veel te lang en wij als buitenlanders zaten er vooral als klapmachine. Het eten was heerlijk, gemaakt door de plaatselijke bevolking, men keek vol trots naar alles wat we zaten te eten en daarna werd er gedanst. Vooral de dames nodigden de mannelijke cruisers uit om te dansen, vaak met veel gejoel van hun kinderen en het was gewoon erg gezellig.

De volgende dag zijn we vertrokken naar Wakatobi National Park, een paar eilanden in een stukje beschermd natuurgebied. We wilden even wat rust en geen verplichtingen, ceremonies of toespraken en een kleine vakantie in onze vakantie hebben! Na ruim 30 uur varen hebben we geankerd in een lagoon bij het eiland Tomia, de zeekaarten die we hebben zijn hier absoluut niet nauwkeurig en we gebruiken ter ondersteuning het programma SAS=Planet. Dit is een free-ware programma, waarbij je zelf de satellietkaarten dient te laden van de gebieden dat je wilt bezoeken. Deze kun je dan offline gebruiken en een extra gps aansluiten om jezelf te zien varen over de kaarten, deze geven geen dieptes aan maar wel de riffen en ondieptes zijn goed zichtbaar.

Het was een verademing om in de lagoon te slapen en wakker te worden zonder gestoord te worden door het geblèr van de moskee midden in de nacht, geen bootjes met knetterende uitlaten maar bijna volledige rust en mooi weer. We hebben daar samen met een aantal andere cruisersgesnorkeld/gedoken en genoten van het mooie koraal, de miljoenen vissen en andere levende wezentjes die in deze fascineerde onderwater wereld leven.

Jammer genoeg ging bij mij (René) het duiken weer niet goed omdat ik heel veel problemen heb met klaren (druk uitmiddelen van de trommelvliezen), zelfs nu ook nog op 15 a 20 meter diepte. Als ik op deze diepte 1 a 2 meter omhoog of omlaag ga heb ik enorme druk en pijn in mijn oren en tijdens de duik kreeg ik alweer bloed uit mijn neus in mijn masker. Ik heb besloten om voorlopig niet meer te duiken en gelukkig gaat het snorkelen zonder problemen en is ook nog steeds erg mooi!

Na twee dagen in de lagoon gelegen te hebben, zijn we in verband met harde wind verwachting verhuist naar de haven van Tomia eiland, waar we achter het rif lagen en alleen met hoog water door de pas konden. Op zondagavond hebben we met een groep van 10 cruisers gegeten in het 5 sterren duikresort, heerlijk eten in een zeer luxe ambiance, zeker als je dat vergelijkt met de indrukken die we de weken ervoor opgedaan hebben.Een nachtje in het resort kost dan ook US $ 325,= per persoon, dit is dan in een goedkope bungalow maar wel inclusief ontbijt, lunch en diner. Als je wilt snorkelen of duiken krijg je een persoonlijke begeleider mee, soms op twee personen die je controleren maar ook adviseren waar wat te zien is en dit ook onderwater voor je aanwijzen! De prijs is ook zo hoog omdat er 250 mensen werken op een gastenbestand van maximaal 60 personen.

Ook hier hebben we gezellig met 6 a 7 boten gelegen, veel gedoken/gesnorkeld en na ca. 5 dagen zijn we naar een iets noordelijker gelegen eiland (Hoga) gevaren en ook hier weer veel van de onderwater wereld gezien.

Ook hebben we afgelopen week samen met 2 andere stellen het grote eiland,Kaledupa, bezocht, daar van de bevolking een scooter gehuurd en over het eiland getoerd, zodat we ook het echte Indonesië konden zien. Ook hier heel veel armoede, maar wel allemaal vrolijke lieve aardige behulpzame mensen.

In een van de scooters zat wat weinig benzine, waardoor we bij een van de vele stalletjes stopten om daar een flesje van 1 liter benzine te kopen… na de tank gevuld te hebben en nog wat rond gekeken te hebben zijn we weer op de brommer/scooter gestapt en onze rondrit verder vervolgd. Na ongeveer 10 minuten zag ik opeens dat mijn scooter voorzien was van 2 spiegels, ook de snelheidsmeter zag er anders uit, shit dus, ik had een verkeerde scooter meegenomen!! Wij terug en ja hoor, daar stond mijn van iemand privé gehuurde scooter nog netjes op de weg. De eigenaar van de door mij meegenomen scooter kwam naar ons toelopen en accepteerde mijn excuses en gaf aan dat het gelukkig geen probleem was!!

Wij verder met onze rondrit over het eiland en plotseling stopte de (nieuwste) scooter van een van de koppels, oververhit. We kregen gelijk van wat bewoners hulp in de vorm van gereedschap om de beschermkappen van de motor weg te halen, een fles water gekocht en de radiator gevuld. Het was voor korte duur want nog geen kilometer verder was het probleem identiek en besloten om Judy bij ons op de scooter mee te nemen, zodat zijn scooter wat minder belast zou worden.

Gezellig van een lunch genoten (nasi ayam goreng) en we kregen vooraf een heerlijke pittige soep met groenten. De kosten voor deze lunch incl. een blikje/flesje frisdrank is omgerekend maar 4 euro!! We hebben enkele foto’s bijgevoegd van de huisjes die we onderweg gezien hebben. Wat ons opviel is dat we op grote delen van het eiland geen internet/telefoon connectie hadden, maar wel loopt iedereen met een smartphone! Deze gebruiken ze vooral om samen met ons een foto te maken of om spelletjes te doen, want bellen kunnen ze meestal niet of ze moeten naar een ander dorp of boven op een berg of heuvel gaan staan voor wat ontvangst!

De laatste dag in Hoga hebben we weer gesnorkeld en ’s middags bij een klein resort aan het strand nog gezellig met een aantal een koud biertje gedronken en de zon zien ondergaan. De volgende dag om 5.30 uur op en om 6.00 uur vertrokken naar Pasar Wajo, onderweg voornamelijk met de Code-0 gevaren totdat we een squal kregen met 20 knopen wind. De rest op de gewone zeilen gevaren en waren om 16.00 uur weer op anker in Pasar Wajo!

Geniet allemaal van het mooie weer in Nederland en tot de volgende keer,

Groetjes, ook van Paulien,

René