Hallo allemaal,

Na een paar weken met veel leuke en mooie ervaringen vanuit Indonesië, varen we nu in een meer geciviliseerde wereld, Maleisië en zijn onderweg naar de haven waar de boot er voor langere tijd uitgaat, Pangkor.

Maar eerst even terug naar ons vorige verslag, waar mijn “aangenaaide” oor de laatste vermelding was. In Bawean heeft een van de cruisers Annie (voormalig huisarts in UK) mijn oor bekeken en Paulien gefeliciteerd met haar perfecte reparatie. Hugh, de echtgenote van Annie, wilde ook graag weten hoe het gebeurd was en reageerde daarna direct met zijn droge Engelse humor op door te vragen of ik de verzekering had geïnformeerd ivm mogelijke schade aan de lier !!!!! Natuurlijk adviseerde hij zijn vrouw, dat de hechtingen eruit moesten en opnieuw zonder verdoving gehecht moest worden, om mij een beetje gek te maken….

Het eilandje Bawean is klein en ook hier bleef het organisatie talent van de Indonesiërs ver beneden peil, ondanks dat het de tweede keer was dat de Rally hier stopte om het eiland te bezoeken.

De eerste dag werden alle activiteiten afgelast en deels doorgeschoven naar de tweede dag, deze begon om 9.00 uur en we zouden met busjes wat mooie attracties gaan zien, tevens werd er aangegeven dat we zwemkleding moesten mee nemen om te snorkelen langs een klein eilandje onderweg. Er stonden om 9.00 uur een aantal zeer oude pick-up trucks klaar waar we in de achterbak mochten plaats nemen om hierin door de zon te worden gebakken tijdens de rit over de zeer slechte hobbelige wegen gedurende 3,5 uur. Uiteindelijk werden we bij een vissersdorp afgezet, echter door het lage getijde was er amper een boot in de haven en stonk het van de afval en droog gevallen zeebodem. Daarop werden we ca 1 uur verder gedropt op een plek waar we zouden snorkelen en een lunch zouden krijgen, echter het restaurant kon geen lunch serveren en door het nog steeds lage water konden we niet naar de bootjes komen die ons naar het eiland zouden brengen om te snorkelen, of je moest je leven riskeren om over het scherpe koraal en dikke modder naar de bootjes te lopen….

Daarop verzochten wij de chauffeurs om ons zo snel mogelijk terug te brengen naar onze boot, zodat we iets konden eten en drinken in de schaduw en wat relaxen voordat we zouden worden opgehaald voor het Gala diner. Tijdens de lunch aan het strand in de baai waar de boten lagen, werd ons meegedeeld dat het Galadiner niet doorging omdat er geen vervoer was?? Dit bericht werd ongeveer een uur nadien weer herroepen door een lokale die voor de avond een aantal pick-up trucks had geregeld! Op het Galadiner was alles goed geregeld, eerst werden we gefêteerd met enkele lokale dansen, daarna met diverse spelletjes en aansluitend een goed georganiseerd en lekker diner, waarbij ook veel gedanst werd onder begeleiding van een goede band! Ondergetekende heeft meegedaan aan zak lopen, het is natuurlijk zeer vermakelijk om een aantal van die ouwe lullen te zien strompelen in zo’n zak, terwijl ze denken dat ze een spectaculaire show opvoeren. Paulien heeft meegedaan aan een wedstrijd waarbij je geblinddoekt een opgehangen aardewerk potje als eerste stuk mocht slaan. Vanaf de lijn waar het potje hing had ze haar stappen geteld en na geblinddoekt te zijn, werd ze ook nog even een aantal maal om haar as gedraaid, bij het fluitsignaal liep ze dan ook met grote stappen haaks op de richting van de lijn en begon daar onder het gejoel van het publiek in de lucht te slaan naar de vermeende potjes!!

Al met al een zeer vermakelijk geheel voor groot en klein, waarbij vele anderen ook voor het activeren van de lachspieren zorgden!

Van Bawean zijn we daarna naar Kalimantan = Borneo gevaren en daar op de rivier op anker gelegen voor de stad Kumai. Wat ons de eerste avond al opviel was het geluid van de vele vogels, zelfs nadat het donker was geworden. De volgende dag bleek dat in deze regio vele hoge grijze gebouwen staan die gebruikt worden als nestruimte van de zwaluwen, gebouwd en in bezit van de Chinezen. In deze air conditioneerde gebouwen worden namelijk de zwaluwen met geluidsinstallaties naar binnen gelokt, zodat ze hun nest daar bouwen en nadat het kroost is gevlogen worden de nestjes weggehaald en voor veel geld aan de Chinezen verkocht om daar zwavelnestsoep van te maken, hetgeen ongeveer $ 750,00 per kg oplevert! We hebben een keer een flesje vogelnestwater aangeboden gekregen, maar dat stinkt zo, dat we er niets van gedronken hebben, laat staan hoe die soep zal smaken…. Maar ja je moet er iets voor overhebben om je potentie te verhogen!!!

De Rally had voor ons ook nog een dagje in de omgeving georganiseerd, compleet met airco bussen en politie begeleiding met zwaailicht en al, op het belachelijke af. Het andere verkeer werd gewoon de kant in gedwongen, zodat wij snel en ongestoord konden door rijden, waarbij er vaak levensgevaarlijke situaties voor de overige verkeersdeelnemers ontstonden! In de ochtend hebben we een dorp bezocht, waarbij men nog steeds leefde zonder telefoon/internet/auto’s etc. Men toonde ons hoe men daar nog in kleine hutjes leefde en hoe er gejaagd werd met oa de blaaspijp met een giftige pijlpunt. Ter vermaak mochten wij ook proberen hiermee te schieten op een roos, waarbij vele pijlen het bos in geschoten werden, gelukkig was ik iets gelukkiger en raakte de roos bijna in het midden! ’s Middags hebben we de stad …. bezocht en een toer gemaakt over de rivier, waarbij we een goede indruk kregen hoe de mensen hier leven! De meeste huizen zijn paalwoningen in/aan de rivier of op een ondergelopen stuk grond. Daarbij heeft iedereen bij hun huis aan het water een klein huisje staan waar de was gedaan wordt, een douche is en natuurlijk het kleinste kamertje ook bestaat. Zo kan het dus gebeuren dat de een de was aan het doen, is, de buren zich staan te douchen en de buurman toevallig even langs af moet en dat allemaal met hetzelfde water wat richting zee stroomt! Maar ook het overige uit de stad komende “water” wordt op de rivier geloosd evenals alle industrie. Het water is dan ook bruin van het meegespoelde zand en vuil vanuit het bos en de stad!

’s Avonds zijn we naar een nachtmarkt geweest, waar men vooral eten en drinken verkocht, maar gezien de ervaring van de afgelopen middag hier maar niets gekocht. Aansluitend een groot feest met Galadiner, waarbij de Sultan en de burgemeester aanwezig was, naast de nachtmarkt en uitsluitend voor de Rally ingeschrevenen. Goed georganiseerd, goede band en vele lokale dansen werden er tussen door uitgevoerd, daarna met de bus onder politie begeleiding weer terug naar de boot.

In Kumai hebben we samen met Bronwyn & Patrick (SY Stella Australis) en Lisa & Johan (SY Rubicon) een boot gehuurd om de Oerang Utangs die daar nog vrij in de natuur leven te bezoeken, een trip van 3 dagen en 2 nachten. De eerste dag hebben we een aantal wilde langneusapen langs de rivier in de bomen gespot en om ca. 16.00 uur werden de Oerang Utangs op een voerplek gevoerd. De hiërarchie tussen deze apen is enorm , waarbij het oudste mannetje de scepter zwaait. Als de bananen en suikerriet stukken op de voerplek zijn uitgestrooid, weten de meeste die wat lager in de pikorde staan niet hoe snel ze met volle handen en voeten weer een boom in moeten klimmen om hun maaltje daar ongestoord te kunnen verorberen. Ook vele moeders met kleintjes om hun lichaam (als of ze met klittenband vastzitten) proberen zoveel mogelijk voer mee te nemen en elders op te eten. Bijgaande foto’s geven daar een impressie van en de gelijkenis met mensen is enorm, behalve dan de extra lange armen die ze hebben. Ook de kracht die ze in armen en benen hebben is enorm, waardoor ze eenvoudig en sierlijk de bomen inklimmen en gebruik makend van hun gewicht de boom laten overhellen naar de volgende boom en zo overstappen, maar ook als je wat lekkers in je voeten hebt meegenomen is het niet moeilijk om een half uurtje aan een hand en voet te hangen en rustig je eten te consumeren…!!
In de avond hebben we een nacht wandeling door het bos gemaakt met een gids, welke ons vele verschillende soorten spinnen heeft laten zien en wat er ’s nachts allemaal nog meer leeft in het bos!

Op de tweede dag hebben we ’s ochtends een voerplek bezocht en weer genoten van de eet en levens-vreugde van deze dieren. Vooral nadat de “Chief” een voldaan gevoel had, maakte hij ruimte door de andere een stukje weg te sturen en ging breeduit op zijn rug liggen om wat bij te komen van het heerlijke eten! Ook de tweede avond hebben we een nacht wandeling gemaakt en daarbij een Tarsius aapje gezien, dit aapje heeft 2 zeer grote ogen en omdat hij deze niet kan draaien, kan hij zijn nek bijna 180 graden draaien. Dit aapje leeft vooral ’s nachts en moeilijk vindbaar in de bomen, echter zijn zeer sterk ruikende urine verraadt hem!

Nadat we om ca. 14.00 uur terug waren op de boot zijn we met onze boot vertrokken naar de volgende ontmoetings plaats, zijnde Belitung Island op 320 Nm varen, 2 volle dagen en 3 nachten varen. We hebben gelukkig goede wind gehad en konden daardoor met de Gennaker varen, zodat we voldoende snelheid hielden om op tijd aan te komen. ‘s Nachts ook hier weer goed uitkijken voor vissers of FAD’s (Bamboe eilandjes op palen om te vissen die bijna altijd onverlicht zijn) en zonder wat assistentie van maanlicht valt dat vaak niet mee. Ik zag overigens wel dat er mogelijk een klein scheurtje in de Gennaker zat, helemaal bovenin het zeil. Inderdaad in de ochtend nadat Paulien was wakker geworden bleek het twee kleine scheurtjes te zijn, dwars op de voorstag en besloten om het zeil voorzichtig niet opgerold naar beneden te halen, zodat we het met reparatiedoek kunnen repareren voordat het erger/groter wordt. Met het grootzeil op om de wind wat weg te nemen en de motor bij, het zeil rustig laten zakken maar doordat de onderkant toch het water raakte liet ik de val los en viel het volledige zeil in het water, schepte door de snelheid veel water met het gevolg een mooie scheur in een baan van boven tot het midden van het zeil!!

Gelukkig hadden we nog een reserve Gennaker, alleen deze is uitgevoerd met een slurf, want met de gewone zeilen maakten we te weinig snelheid en zonder problemen verder gevaren naar Belitung, waar we uiteindelijk om 20.00 uur het anker konden uitgooien!

Belitung is wereldwijd bekend van zijn kwalitatief hoogwaardige nikkel wat er nu nog gewonnen wordt, natuurlijk hebben hier de Nederlanders (zelfs in de VOC-tijd) gretig gebruik van gemaakt. Daarnaast heeft men ook de nodige voorzieningen gemaakt voor de werknemers en hun gezinnen, onder andere goede scholen, kerken, ziekenhuizen en verenigingslokalen.

De natuur van Belitung staat bekend om zijn glas heldere water met redelijk snorkelplekken, maar vooral door de vele fotogenieke rots formaties, waarbij men een ferry-lijn heeft opgezet met Bali om zoveel mogelijk toeristen naar het eiland te trekken. Omdat wij wat later de toer in Borneo gedaan hebben, waren bij onze aankomst de meeste activiteiten al voorbij, echter we hebben zelf met wat andere Rally leden een boottochtje georganiseerd naar de verschillende rots-eilandjes en een oude 165 meter hoge vuurtoren van Nederlandse makelij gezien (jammer genoeg mochten we niet naar boven ivm dreigend onweer).

Vanuit Belitung zijn we naar het 137 Nm verderop gelegen Bangka eiland gevaren, waar we op de rivier aan de noordzijde hebben gelegen. Gelukkig dat we de informatie over de wijziging van de ankerplek nog net hebben doorgekregen, want de originele ankerplek was erg onstuimig en volop in de wind/golven. Ook hier had de Rally organisatie een leuk programma voor ons samengesteld en goede achtergrond informatie gekregen waar men vooral van leeft. Dit is onder andere de teelt van peper en tin, waarbij vooral de witte peper hun “goudmijn” was, vooral voor de hoofdzakelijk Hindoestaanse bevolking, bekend staand om hun harde werken en goede handelsgeest.

De tin wordt hoofdzakelijk gewonnen door open mining, waardoor het hele land overhoop gehaald wordt en niet meer wordt terug gebracht in haar orginele staat. De tin wordt nu tot maximaal 80 meter diepte gewonnen en het water in de overgebleven putten is zwaar verontreinigd, waardoor er min 12 jaar niets meer in de buurt groeit…..????

Ook de festiviteiten met eten en drinken waren weer indrukwekkend, echter het is dan ook weer fijn om aan boord te zijn en even niets te moeten!!

Na al deze activiteiten hebben we besloten om de Rally nog een stukje te volgen, echter in ons tempo en omdat we uiterlijk 6 November het visum verloopt meer naar het noorden te varen.

Bij het kruizen van de evenaar hebben we de boot precies op de evenaar gelegd en met een aantal boten daar geproost op het terug keren naar het Noordelijk halfrond, ’s avonds op de afgesproken ankerplek een verklede party gehouden op een van de catamarans, erg gezellig! Sommige locals trachten ons iets te verkopen/te ruilen en wisten niet wat ze met zo’n stelletje verklede idioten aan moesten!

Op het eiland Benan hebben we de laatste spulletjes weg gegeven, ook de teveel gekochte voorraad, zoals meel, suiker, rijst etc . maar vooral alle schriften, pennen, voetbal bij de lokale school was een schot in de roos! Achteraf hoorden we dat de stift om de voetbal op te pompen helemaal het summum is, dus als we in NL zijn hebben we weer om extra te kopen, evenals leesbrillen, groente en fruit-zaden blijven toppers.

Vanaf Benan zijn we samen met Tibby & Rusty van SY Satori Two naar Nongsa Point gevaren (onderweg nog een keer geankerd), uitgeklaard en de volgende dag naar Maleisië gevaren (Puteri Harbour). Onderweg ter hoogte van de Singapore wateren zijn we nog door een politieboot “staande” gehouden, ondanks dat we in internationale wateren voeren, paspoorten en bootpapieren werden gecontroleerd en men vond het vreemd dat we geen vaarbewijs konden tonen, maar uiteindelijk zonder problemen verder. Wel moest ik de foto van de politieboot direct weggooien, omdat het “confidentional” was, vandaar het bijgaande plaatje (smile, smile)!!

Eenmaal in de haven van Puteri ervaar je gelijk de andere meer geciviliseerde wereld, natuurlijk zagen we dit onderweg al met Singapore, maar ondanks alles is Indonesië ons goed bevallen, vooral de vriendelijke goedlachse mensen die leven in pure armoede. Alleen is en blijft het plastic probleem een grote last voor ze, zeker gezien de toekomst en eventuele ontwikkeling van toerisme!

In Puteri hebben we eerst wat boodschappen gedaan in een normale supermarkt waar weer van alles te koop was en daarna een hotel en taxi geboekt om enkele dagen Singapore te bezoeken.

Singapore is een in onze ogen futuristische stad, en hebben daar enkele hoogte punten bezocht, zoals “the Bay of Gardens” welke naast het normale groen opgesierd zijn met “kunstbomen” die versierd zijn met duizenden LED-lichtjes en in de avond op de maat van muziek “dansen met hun lichtjes”. Ook de grote carrousel bezocht met de vele uitzichten over de stad en waterwegen, China town met zijn vele winkeltjes en eettentjes, maar ook de Botanische tuin met daarin de prachtige orchideeën tuin, enkele foto’s zijn bijgevoegd.

Terug in Puteri hebben we Ad en Marianne van de Betty Boop op bezoek gehad en gezellig mee gegeten, de volgende ochtend zijn we vertrokken naar Pangkor. Aangezien er weinig wind stond veel de Volvo zeilen bij en na een nachtje doorvaren de volgende dag ten Zuiden van Pangkor eiland nog even genoten van de vrijheid op anker in een mooie baai.

De volgende ochtend Marina Pangkor in, waar we de voorbereidingen hebben gemaakt om de boot eruit te halen en voor langere tijd als we in Nederland zijn op de kant te hebben staan. Eenmaal op de kant hebben we met enkele leveranciers afspraken gemaakt om de boot te laten poetsen, het teakdek te laten vernieuwen en het onderwaterschip te laten spuiten met anti-fouling. Ook de mast hebben we eraf gehaald, want de complete voetrail wordt ook verwijderd, dus ook het beslag wat erop staat, zodat we deze daarna weer in nieuwe kit kunnen laten terug plaatsen.

De leverancier van het nieuwe teakdek heeft een tent over de boot geplaatst en voorzien van een soort worteldoek, waardoor ze niet meer de gehele dag in de brandende zon staat. De constructie wordt later gebruikt om met dekzeilen een dichte tent te maken, zodat het teakdek droog gelegd kan worden.

Inmiddels zijn we alweer bijna 4 weken thuis en hebben we hoofdzakelijk bij Sander en Pascal aan het huis gewerkt, vorig weekend zijn ze verhuisd en genieten nu van hun nieuwe woning, al is het nog een beetje kamperen omdat nog niet alles af is en de nieuwe meubels nog niet allemaal geleverd zijn. Aankomende weken ben ik daar dus regelmatig te vinden, maar voorlopig gaan we even genieten van de kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden.

We vliegen pas op 15 Juli terug naar Maleisië!

Lieve groet en tot het volgende verhaal,

Paulien en René

SY Bounty

HR 46/89