Hallo allemaal,

Vanaf de Maladiven weer een berichtje van ons leven aan boord en op de woelige baren, al hoewel het hier in de Doll Drums echt zoeken is naar wind en daardoor hebben we de Volvo zeilen regelmatig bijstaan, maar om het verhaal te laten aansluiten bij onze laatste berichtgeving gaan we toch weer even terug naar Maleisie, zijnde Pangkor Marina in Lumut.

Ik zal proberen om niet ieder detail uitvoerig te bespreken, maar in grote lijnen door de noodzakelijke renovatie heen te gaan.

Ter opfrissing van het geheugen, we zijn in November 2019 in Pangkor aangekomen en hebben zo snel mogelijk de boot uit het water laten halen, tickets naar Nederland geboekt om onze zoon en schoondochter te helpen bij het verbouwen en renoveren van hun huis, omdat ze er een beetje doorheen zaten.

Aansluitend hebben we hier een Corona-periode overheen gekregen, waardoor we pas in April 2022 terug konden naar Maleisie, Pangkor Marina. Eenmaal op de boot aangekomen dachten wij een perfect droge en schone boot aan te treffen, want dat hadden wij met de directie en medewerkers afgesproken en deze zouden regelmatig de boot controleren en wanneer nodig de vochtvreters vervangen.

Tot onze grote verbazing was dit echter niet gebeurd en had de verantwoordelijke medewerker zelfs de raampjes van de kajuit geopend, open laten staan en uiteindelijk niet goed gesloten, waardoor de lederen bekleding van de bank in de salon ook gedeeltelijk verrot was. Er stond zoveel water in de boot, waardoor er een eigen micro klimaat was ontstaan, overdag door de zon werd de boot opgewarmd en in de avond nacht bij afkoeling begon het verdampte vocht te regenen in de boot, met alle gevolgen van dien. Later bij het leeg halen van de boot kwam ik erachter dat niet alleen de openstaande raampjes het probleem waren, maar in de kledingkast achter de vriezer was een van de dekafvoer slangen door waarschijnlijk de hitte gekrompen en van de aansluiting los gekomen. Hierdoor gutste het water bij een tropische regenbui vrij naar binnen, met alle gevolgen van dien.

We hebben bijna alle teakhouten interieur delen gedemonteerd, schoon gemaakt, rot hout vervangen en alles weer stap voor stap opgebouwd. Gelijktijdig waren er drie timmermannen druk bezig om al het teak van de dekken en gangboorden op het bovenschip te vervangen, hetgeen voor een hoop lawaai en stof resulteerde. Gelukkig hebben zij hun werk zeer goed en kundig uitgevoerd en zijn zeer content met het eindresultaat.

Ook in de motorruimte is het nodige gebeurd, de hoofdmotor en de generator zijn er uit gehaald door een firma uit Kuala Lumpur, deze zouden de motor en generator reviseren en binnen drie maanden weer terug monteren. Alle pompen, leidingen, elektrakabels en overige apparatuur hebben we uit de motorruimte gedemonteerd, alles open en schoon gemaakt, gespoten, delen vervangen en weer stuk voor stuk gemonteerd voordat de gereviseerde motor en generator zou komen.

Ook de lekkage van de schroefas hebben we aangepakt door een deel rondom de schroefas weg te slijpen en met epoxy weer volledig nieuw op te bouwen, waardoor er nu weer een stevige waterdichte body is gecreëerd en het eindresultaat is perfect !

Omdat er nog steeds geen zicht was wanneer de motor zou worden terug geleverd, hebben we ook alle acrylaat ramen en dakluiken vervangen, zodat deze nu weer glas helder zijn in plaats van crackelee. De leverancier die het acrylaat heeft geleverd heeft bijna 50 % moeten overdoen, omdat de maten en haaksheid van de dakluiken niet klopten en de gaten waar de afsluithendels in gemonteerd diende te worden hadden ze met een handboormachine niet haaks op het acrylaat geboord, waardoor de O-ringafdichting niet meer functioneerde. Het was een uitdagende opgave om alle raampjes en luiken te voorzien van een getrapte rand (met de bovenloopfrees aangebracht) en om alles weer goed en stevig waterdicht te verlijmen met MS-Polymeer, zonder alles onder te kliederen, maar het resultaat mag er wezen.

Op voorspraak van de teakdekker hebben we de voetrail, handrelingen, vlaggenstok etc. allemaal eerst met teaksealer behandeld, daarna twee lagen verdunde epoxy erop en afgewerkt met 7 of 8 lagen Epifanes bootlak.

Jammer genoeg hebben we het meeste lakwerk al weer afgekrabt, geschuurd en alleen in de Epifanes gezet, omdat de epoxylaag niet goed houdt in combinatie met de lak….ach ja zo blijf je bezig!!

Nadat de motor eenmaal geleverd en weer gemonteerd was, hadden wij de boot al in de antifouling staan en was de romp door een extern bedrijf volledig op volglans gepoetst. We waren klaar om weer lekker te gaan varen nadat we bijna een jaar lang 7 dagen per week hadden gewerkt!!

In April 2023 zijn we weer het water ingegaan en voordat we werkelijk konden varen heb ik de monteurs van de motor continue moeten controleren en corrigeren, omdat ze keer op keer de basis dingen compleet verkeerd aansloten, zoals de startmotor, dynamo’s, generator, uitlijning van de schroefas etc. Voor de generator is er zelfs een specialist bij geweest die twee dagen gewerkt heeft om alles weer naar behoren aan te sluiten en dat deze weer gesynchroniseerd kon worden op de walstroom en met de inverter.

Daarna proefvaart, we hebben de spoed van de schroef in overleg met de werf Hallberg Rassy van 18 naar 14 graden gewijzigd, anders zou de motor teveel overbelast worden. Wij in de middag met twee monteurs naar buiten, eerst rustig door het ondiepe deel richting Pangkor eiland en eenmaal in het diepe water vol gas om te kijken wat de motor bij bepaalde snelheden zou doen. Na ongeveer 10 minuten hoorden we af en toe een vreemd geluid, echter de snelheid van de boot was goed, alleen het motortoerental was nog te laag. Hierop ging een van de monteurs naar beneden en gaf handmatig het laatste beetje extra gas op de injectiepomp, waardoor binnen 10 seconden het toerental opliep van 2300 rpm naar 3500 a 4000 rpm, echter de bootsnelheid zakte gelijktijdig in elkaar?? Ik probeerde de boot door achteruit te slaan te remmen en weer vooruit om weer gang te maken, maar wel toeren en geen snelheid meer. Uiteindelijk zijn we door een werkboot van de marina teruggesleept en de volgende dag de Keerkoppeling gedemonteerd. Deze bleek intern volledig verbrand te zijn, doordat de ingebouwde oliepomp door vochtproblemen was gecorrodeerd en daardoor geen druk kon leveren op de hydraulisch bediende koppelingsplaten in de keerkoppeling. Aangezien we een dag later naar Nederland vlogen in verband met het overlijden van mijn moeder, heb ik ze gevraagd een offerte te maken voor de te vervangen onderdelen.

Deze kreeg ik ca. 6 a 8 weken later, waarbij 75% van de onderdelen vernoemd waren als niet leverbaar. In mijn onschuld deze dombo’s nog vragen of ze deze onderdelen zelf of elders lieten produceren, want er was wel een post voor arbeidsloon bij opgevoerd, waarbij ze doodleuk aangaven, nee die zijn niet meer leverbaar!!!! Met ander woorden deze offerte had geen enkele waarde.

Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om een compleet nieuwe hydraulische keerkoppeling te kopen in de USA, aangezien het verschil met een gebruikte of gereviseerde maar rond de 1000 US Dollar lag. Natuurlijk duurde dit ook weer enkele weken en uiteindelijk zijn we in Oktober 2023 vertrokken uit Pangkor, richting Penang en Langkawi om uiteindelijk weer te gaan cruisen in Thailand met het glasheldere water en mooie zuidelijke eilandjes.

De eerste dag na ons vertrek uit Pangkor begaf onze nieuwste stuurautomaat het, iedere keer gaf het display vreemde meldingen en uiteindelijk reageerde de automaat nergens meer op. Omgeschakeld naar de oudere stuurautomaat en die hield het na twee dagen ook voor gezien, waardoor we met het handje moesten sturen. Gelukkig waren het dagtrips, maar je bent erg verwend met zo’n stuurautomaat.In Langkawi beide stuurautomaten gedemonteerd en bleek dat de magneten die rond de rotor in de behuizing horen te zitten door de roestwerking los waren gekomen en op de rotor zaten… Gelukkig heb ik deze met staal-epoxylijm weer kunnen monteren nadat alles schoon geschuurd was. Beide units werken gelukkig weer goed.

Ondertussen kregen we steeds meer olie lekkage in de motorruimte en dat bleek van de turbo te komen. Deze gedemonteerd, bij een speciaal firma nieuwe lagers, dichtingen etc. gekocht en het hele spul weer gemonteerd. Toen bleek dat de dombo’s uit Kuala Lumpur de retourleiding van de turbo met een knik hadden gemonteerd, waardoor de geïnjecteerde olie niet meer vrij kon terug lopen. Na dit aangepast te hebben was de olie lekkage nog niet over en besloten om toch naar Thailand door te varen, want we waren het eigenlijk verschrikkelijk zat in Maleisie. Op alle vragen werd positief geantwoord, maar zou gauw er een “specialist” aan boord was wisten ze van toeten nog blazen!

We zijn in Thailand opgetrokken met bekende zeilers, SY Mariposa van Michael en Birgit Leppert, die ons eventueel konden slepen als dat nodig mocht zijn. Michael had ons ook gezegd dat hij goede ervaring had met een Volvo technicus in Phuket, Mr. Sood, die jarenlang bij Volvo had gewerkt en zich enkele jaren terug had verzelfstandigd. We zijn met een hevig stinkende lekkende motor in Phuket (Chalong) aangekomen en snel de monteurs van Mr. Sood aan boord gehad. De turbo had dermate veel speling op de lagers, dat deze ook aangaven dat deze gereviseerd moest worden.

Turbo eruit terwijl we daar op anker liggen, naar een gespecialiseerd bedrijf in Bangkok gestuurd en na een week een offerte gekregen van bijna 2.000 Euro voor revisie. Een nieuwe turbo bestellen in de USA was iets meer de helft van deze prijs, inclusief twee jaar garantie terwijl de garantie vanuit Bangkok nihil was. De Kerst en Nieuw Jaar periode gaf een extra vertraging op de levertijd en we hadden het grote nadeel dat we redelijk ver uit de kant lagen en met veel harde wind was het erg hobbelig. We konden de motor ook niet gebruiken omdat de turbo er niet op zat. Nadat de nieuwe turbo geleverd en geïnstalleerd was, bleek dat de motor een veel te hoge interne druk had, zo erg zelfs dat de peilstok eruit geblazen werd en zorgde voor een olie-spugend-fontein in de motorruimte. Na overleg met Mr. Sood was de enige goede oplossing om de motor eruit te halen, te openen en kijken wat er aan de hand was. Hiervoor moesten we naar een marine varen in de stad Phuket, zijnde Boat Lagoon, ongeveer 1,5 dag op de motor, maar we wilden natuurlijk niet onze nieuwe turbo opblazen en had daarom de olievuldop geopend en daar een grote lichte vod opgelegd, die de druk afblies en oliespetters door de doek werden opgevangen. De naam Boat Lagoon zegt het al ,we lagen daar in de stad in een Lagoon en bloedheet omdat er helemaal geen wind meer was vanaf zee!!

De motor er weer uitgehaald via de cockpitvloer en de volgende dag open gemaakt, waarbij ik gelijk werd uitgenodigd om eens te komen kijken wat die sukkels in Kuala Lumpur hadden uitgevreten. Men had (door eigen schuld in KL) alle lagers, cilinderbussen, zuigers met veren etc. vervangen, maar dit door een monteur laten doen die waarschijnlijk nog nooit een motor van de binnenkant heeft gezien en niet kan lezen of meten. De zuigers waren te klein voor de nieuwe cilinderbussen, de zuigerveren hadden bijna allemaal een speling van 2,5 mm in diameter en waren incorrect gemonteerd. Hierdoor verloor de motor veel compressie wat de oorzaak was van de zeer hoge interne overdruk met alle gevolgen van dien.

In Scandinavië bij de toeleverancier van Volvo een compleet nieuwe revisie set besteld en deze werd aansluitend door Mr. Sood en zijn beide zoons stap voor stap zeer kundig ingebouwd. Bijna iedere dag ging ik met mijn gehuurde brommertje (Motor van 125 cc) naar de werf toe om te zien wat ze allemaal deden, daar had ik gelukkig een goed gevoel bij want vaders was een goede leermeester voor beide zoons. Ook beschikte hij over de Volvo werkplaats boeken en goede meetapparatuur om conform de voorschriften de spullen in te bouwen.

De teleurstelling was alleen onaangenaam, nadat de revisie klaar was, aangezien de motor blauw rookte, hetgeen op olie wijst. Na veel discussie met Mr. Sood eerst de injectoren gecontroleerd door een specialist, omdat hij volhield dat het een diesel probleem was. Gelukkig kon ik hem overtuigen dat het mogelijk een olie probleem was vanuit een andere invalshoek en zag tijdens het testdraaien opeens fijne olienevel uit de uitlaat komen. Uitlaat tot aan de turbo open gemaakt, de turbo schoon gemaakt van olie en geen blauwe rook meer voor de eerste 20 minuten, totdat de turbo er weer olie uitgooide en dit verbrand werd in de hete uitlaat.

Om tijd en ergernis en tijd te sparen voor te zijn heb ik nogmaals een nieuwe turbo besteld in overleg met de USA leverancier om de oorzaak van dit probleem met de tweede turbo voor te zijn. We hadden natuurlijk ca 10 uur gevaren met een te hoge interne motordruk en in de carterpan lagen veel kleine metaal deeltjes tijdens de revisie. De turbo as was ingelopen met krassen en de lagers beschadigd, de overdruk was verantwoordelijk voor beschadigen van de seals.

Tijdens de renovatie in Pangkor bleek dat de compressors van de koelkast en de vriezer bijna doorgeroest waren en heb deze daarom dan ook vervangen. Het vreemde was dat de vriezer maar niet koud genoeg wilde worden, -12 a -13 graden na 24 uur draaien. Uiteindelijk met een koel- “specialist” de zaak volledig gecontroleerd en deze gaf aan dat de verdamperplaat mogelijk een verstopping had, waardoor er te weinig gas kon verdampen in deze plaat. Nieuwe plaat besteld in Engeland en nadat deze was ingebouwd hadden we nog steeds hetzelfde resultaat… totdat ik zag dat de binnenkant van de kast (waar de dek-lekkage was geweest) helemaal gecondenseerd was…dit betekende dat de isolatie nat was geworden en doorsloeg, waardoor de unit niet meer op temperastuur kon komen. In eerste instantie om niet nog langer in Pangkor te moeten blijven hebben we een losse vriezer gekocht en deze op de vloer in de punt neer gezet, deze bleek echter veel stroom te gebruiken omdat deze niet zo goed geisoleerd was.. In Boat-Lagoon hebben we via Michael van de Mariposa twee timmerlieden in de arm genomen en daar heb ik samen de isolatie van de vriezer mee vervangen. In de kast een deel van het schot eruit gezaagd en achter het stoeltje van de navigatietafel idem, zodat we er van beide kanten goed bij konden.

De vriezer is nu weer perfect geïsoleerd en staat regelmatig weer op – 20 graden, de losse vrieskast hebben we gedoneerd aan de werf die de revisie had gedaan.

Intussen is ook de tweede nieuwe turbo binnen, gemonteerd en na enkele dagen proefvaren tevreden over het resultaat.

We hebben in de baai ten zuiden van Phuket wat eilanden bezocht, maar dat is eerlijk gezegd alleen maar leuk na 16 a 17.00 uur, want dan vertrekken de honderden toeristen weer die daar de hele dag door met snelle speedboten worden gedropt om enkel uren later weer naar het volgende eiland te racen, eerlijk gezegd niet wat we zoeken! Eindelijk begon voor ons het zonnetje weer te schijnen en konden we weer gaan zeilen en de wereld verkennen.

Omdat volgens de informatie, onder andere van Jimmy Cornell, het seizoen om weg te zeilen met een beetje knappe wind richting Sri Lanka aan zijn einde liep en we absoluut geen zin hadden om nog een jaar in die smorende hitte door te brengen, zijn we op 4 maart vertrokken naar Sri-Lanka, Galle.

De overtocht van bijna 1100 Nm verliep perfect, de eerste twee dagen hadden we wat weinig wind, maar aansluitend kregen we enkele dagen N tot NE Wind, op 90 a 120 graden en 10 a 14 knopen. Het schip liep heerlijk en we kregen nadat we de Andaman-eilanden waren gepasseerd ook nog eens 1 a 1,5 knopen stroom mee en kwamen we binnen 8 dagen aan in Galle. Daar zijn we samen met (Petra en Michiel van SY Peppin, HR 43) gezellig uit eten geweest en hun rondreis op Sri Lanka door genomen, zodat wij een leidraad hadden voor onze reis. Ook kregen we van hen het advies om Alesa als Tuktuk chauffeur te nemen om naar Galle stad, het Nederlandse Fort en boodschappen te doen. Toen hij hoorde dat ik de 14^e jarig was, werden we gelijk bij hem thuis uitgenodigd om te dineren, wat erg gezellig was. Hij heeft samen met familie, het huis waar hij met z’n moeder woont, na de Tsunami herbouwd en zorgt samen met zijn twee zussen voor zijn moeder, ook financieel!

Twee dagen na mijn verjaardag zijn we met een gids en een chauffeur begonnen aan onze rondreis op Sri Lanka, eerst een Safari in het Yala National Park en ’s middags de Adams Peak beklommen en in het plaatsje Ella overnacht.

We waren ontzettend blij met onze chauffeur, aangezien er zeer gevaarlijk wordt gereden in dit land, inhalen waar het verboden is, in bochten over de dubbele streep gaan en ervan uitgaan dat je tegenligger naar de kant gaat!! De gids daarin tegen was een drama, hij was iedere avond stom dronken waardoor het ochtend programma niet meer op z’n netvlies kwam en de chauffeur het grotendeels heeft goed gemaakt.

We hebben de dag erop eerst de Nine-Arch boogbruggen bekeken en daarna een treinreis van Ella naar Nuwarra Eliya gemaakt in een boemeltreintje die dus ook over eerder genoemde brug reed.

In Nuwarra Eliya hadden wij een mooi onderhouden in Oud Engelse stijl zeer Luxe Hotel (Hill Club), wel een beetje overdreven aangezien ik ’s avonds niet het restaurant in mocht omdat ik te casual (korte broek) gekleed was. (We werden bediend door getinte butlers in te grote apenpakjes). Er werd voor mijn een lange broek georganiseerd van een van de medewerkers, in het andere restaurant mochten de heren alleen maar verschijnen in een smoking en de dames in een lange avond jurk….

De volgende ochtend vroeg op om een mooie wandeling bij Worlds End te maken, onze gids was ook mee en gelukkig hadden wij nog een windjack bij ons, want het was zo hoog dat het rijp overal op het gras stond, de gids had alleen maar een dun overhemd blousje aan en liep te ralibalen van de kou! Daarna zijn we doorgereden en uiteindelijk aan het einde van de middag in Kandy aangekomen en daar genoten van het Luxe Swiss Hotel, de volgende dag de Botanische tuin bezocht en aan het einde van de middag een traditionele dansvoorstelling gehad. Aansluitend een ceremonie in de tegenoverliggende tempel van de gouden tand bezocht en daar met een privé gids rondgeleid. Het was een beetje vergelijkbaar met Santiago de Compostella, heel veel drukte, je kreeg niets te zien en werd op grote afstand langs de gouden opbergdoos geleid, natuurlijk weer achteraf veel gebedel om fooien…

Srilankanen zijn ontzettend aardige en lieve mensen, maar wij werden helemaal negatief van dat gebedel, zeker als je ergens Europese toegangsprijzen hebt betaald, verwachten ze nog steeds dat je ze een dikke fooi geeft, zonder dat ze daar iets voor gedaan hebben!

Vervolgens naar Dambulla gereden, waar we we enkele liggende Buddha’s in verschillende grotten hebben bewonderd en uiteindelijk in Sigariya in een guesthouse overnacht. Vandaar uit hebben we ’s ochtends de Lions Rock beklommen, wat met dat warme weer zelfs voor ons aardig inspannend was. De overgebleven ruïnes gaven daar duidelijk weer in wat voor luxe de landheren daar destijds geleefd hebben met hun tientallen vrouwen, legio bedienden en verzorgers. Alleen als je bedenkt hoeveel werk het geweest is om alleen al alle bouwmaterialen omhoog te slepen…..

In de middag nog een rondritje met een waterbuffelkar gemaakt met aansluitend een boottochtje over een meertje, daarna enkele originele huisjes bezichtigd waar getoond werd hoe men vroeger geleefd heeft, was eerlijk gezegd een beetje irrealistisch en overtrokken.

Om onze culturele bagage nog wat verder uit te diepen, hebben we in Poloranua een gigantisch complex (deels) bekeken van ook weer het verwende leven van diverse koningen en landheren. Jammer genoeg is dit grotendeels in het water gevallen vanwege aanhoudende tropische regenbuien en zijn t weerug naar het guesthouse in Sigariya gereden, waar we s avonds ook weer gezellig en heerlijk gegeten hebben.

De volgende dag uiteindelijk weer terug gereden naar Galle onder begeleiding van heftige tropische buien. De boot werd door onze agent en de onderhoudsman van de haven dagelijks enkele malen gecontroleerd en kregen we twee keer per dag een video hoe het spul erbij lag. De agent heeft zelfs een gedeelte van de nacht op de houten bank in de cockpit geslapen, omdat door de wind en de swell de lijnen zoveel lawaai maakte en hij bang was dat er mogelijk enkelen zouden breken…., waar vindt je zo’n service nog?!!

Eenmaal aan boord de windvoorspelling bekeken en besloten om maandag te vertrekken naar de Maladiven, maar eerst zondag nog gewacht op SY De ware Jacob van Jaap en Renée die met hun zoon en schoondochter arriveerden.

We zijn met hen gezellig gaan eten in Galle en overdag alle voorraden weer maximaal aangevuld, aangezien we al vernomen hadden dat je op de Atollen niet veel kunt inkopen.

Deze overtocht was niet zo gezegend met goede of voldoende wind en hebben de Volvozeilen regelmatig bijgestaan. Aangezien we toch weer wat olie verbruik constateerden, bleek dat ook deze turbo toch weer wat olie lekt, niet zo veel als de vorige en nu vooral aan de inlaatzijde, waardoor de olie met de gecomprimeerde lucht naar binnen wordt gezogen en uiteindelijk verbrand samen met de diesel. Na 65 uur de motor te hebben ingezet zijn we op donderdagavond/nacht aangelopen in Male, de hoofdstad van de Maladiven. Nadat we de autoriteiten op verschillende VHF kanalen hadden opgeroepen hadden we ’s middags nog geen antwoord gekregen en zijn we naar een andere boot gevaren die net wat later diezelfde nacht was binnen gekomen. Daar bleek dat we wel op de goede ankerplek lagen voor inklaring en zij hadden vooraf via een agent zijn nummer gekregen en daar zouden de autoriteiten in de namiddag langs komen om hen in te klaren. Hierop hebben wij hen verzocht of deze lieden aansluitend bij ons wilden komen om in te klaren en jawel om 17.30 uur waren zij ingeklaard en de dienstdoende officier gaf ons vanuit het bootje te kennen dat hij niets voor ons kon doen omdat hij nog geen documenten van ons had. Hij beloofde dat hij Customs en Immigratie zou informeren en deze zouden mogelijk nog voor 20.00 uur langs komen.

Dat was natuurlijk weer een beetje te voorbarig en net voordat Paulien naar bed wilde kwam er een bootje met 3 man langszij, Kustwacht, Customs en Immigration. Deze hebben hun verhaal gedaan en “gecontroleerd” op drugs, spiritualiën en rookwaar en de drie flessen wijn in de koelkast en 15 biertjes waren geen probleem, niet wetende dat er het schip 10 cm lager in het water lag van alle drank aan boord!

Pas de volgende dag werd er een SIMkaartje bij ons afgegeven, zodat we contact konden hebben met de agent en die vertelde ons dat vanwege de Ramadan het gehele Ministerie van Toerisme de volgende 11 dagen van de Ramadan vrij waren en alleen zij mogen een Cruising Permit uitgeven voor de tijd dat we in de Maladiven zijn. Ook werd ons een dag later een tracker gegeven, waardoor de douane ons kon volgen door het land. Gelukkig had die unit een stekker die niet in onze 220 V contactdozen paste en heb daarbij aangegeven dat we vanwege lage batterij capaciteit we niet de gehele dag de omvormer aan hebben. Dit werd gelukkig geaccepteerd maar moesten de unit wel aan boord houden en inleveren (en betalen) bij vertrek. De agent heeft het gelukkig voor elkaar gekregen dat de douane een cruising permit heeft opgesteld die wij een week later pas kregen, dus hebben we op de ankerplaats het gehele onderwaterschip schoon gemaakt alsmede de boegschroeven en de schroef van de hoofdmotor.

Vrijdagmiddag na eerst nog wat boodschappen te hebben gedaan zijn we naar Crosswords vertrokken, de enige marina in de Maladiven waar je goede diesel kunt tanken, anders had ik met jerrycans bijna 400 ltr moeten halen. In deze marina welke op een kunstmatig uitgebreid Atoll ligt, zijn er rondom de Marina verschillende restaurants ten behoeve de gasten van de drie resorts die op dit eiland gebouwd zijn. De prijzen van zowel de resorts als de restaurants worden in US $ aangegeven en een beetje hotelkamer voor twee personen kost tussen de $ 1.000 en 1.500 per dag……

Na 1,5 dag hadden wij het daar wel gezien en zijn we stapje voor stapje naar het zuiden gevaren, natuurlijk bijna continue zonder of zeer lichte wind, waardoor de motor weer de nodige uren heeft gemaakt. Halverwege deze totale trip hebben we op twee eilandjes een bezoekje gebracht en daar nog wat boodschapjes kunnen doen, maar verse groenten is hier amper te vinden, ja kool en wat wortels, uien en boontjes waren beschikbaar, maar het meeste daarvan was al snotterig… Ook fruit is er niet in grote en perfecte staat te vinden, dus hebben we maar dat gene gekocht wat er nog een beetje redelijk uitzag.

Afgelopen Vrijdagavond zijn we hier in Addoo Atoll aangekomen en willen proberen om Woensdag 17 April door te varen naar Chagos Archipilago. In eerste instantie waren we van plan omdat Maandag de 15^e te doen, maar de wind in deze omgeving is nog steeds zeer zwak (2 a 5 knopen) en tegen. Onze weerguru heeft aangegeven dat we deze week waarschijnlijk nog iets betere windrichting krijgen, maar ook weinig wind afgewisseld met squalls (Regen en onweersbuien) waarin de wind van 5 naar 40 knopen kan veranderen in een paar seconden.

De Maladiven zijn mooi onder water, maar boven water hebben ze er op verschillende Atollen een bende van gemaakt, het meest onaangename is de hoofdstad Male. Zeer smalle straatjes, allemaal hoogbouw en levensgevaarlijk als er brand uitbreekt, de mensen zitten dan als ratten in de val. Ook het kunstmatig uitgebreide Atoll Humhumalee heeft men volgebouwd met hoge lelijke flatgebouwen, woonkazernes, maar de entree hebben ze op 2 meter boven zee niveau gebouwd in verband met mogelijk een hoger zeespiegel niveau.

Natuurlijk zijn wij stik verwent als we zien wat we allemaal in de wereld ook onderwater hebben gezien, het koraal hier in de Maladiven is vooral bruin en dood, we kunnen niet oordelen over de duikspots, maar de kleurrijke vissen zijn prachtig, vooral gecombineerd met kristal helder water.

Het is en blijft natuurlijk als je op een eilandje zit in een Atoll met een heerlijke temperatuur het hele jaar door, een mooi wit zand strand en een ondiepte waar het water je lichtblauw tegemoet schittert, in je luie stoel met een drankje in je hand fantastisch om daar te verblijven, je moet daar wel je portemonnee goed voor open trekken en er zijn op de wereld vergelijkbare aantrekkelijkere plekken te vinden met nagenoeg identieke opties!

Zo hoorden we ook een verhaal van de inklaringsagent hier in Gan, dat er villa’s a 25.000 US$ per dag aan de rijken worden verhuurd, die deze villa dan voor een half jaar huren en er soms wel 10 dagen in verblijven en natuurlijk met hun eigen jet erheen vliegen, dan moet je dus echt veel te veel geld hebben!!

Ook op Chagos mogen we naar bepaalde Atolls en niet naar het hoofdeiland, aangezien dit een gecombineerde militaire basis is van de Engelsen en Amerikanen. We hebben er een permit voor moeten aanvragen via Londen, inmiddels hebben we deze al betaald echter nog steeds niet gekregen. Vandaaruit willen we dan door varen naar de Seychellen, maar dat vertellen we de volgende keer hoe dat gelopen is!!

Liefs van ons,

Paulien en René

SY Bounty

HR 46-89