Hallo allemaal,

We zijn inmiddels al weer 4 maanden onderweg, dus het wordt de hoogste tijd om weer eens iets van ons te laten horen.

Begin November zijn we naar Melbourne gevlogen voor ons bezoek aan Australië, Don en Barbara zouden ons komen afhalen, ware het niet dat we enkele dagen voordat we vertrokken en berichtje van hem kregen dat Barbara met spoed was opgenomen. We hadden Don al gezegd dat het niet nodig was om ons te komen afhalen, zodat hij voor Barbara kon zorgen. Toch stond Don om 05.00 uur op het vliegveld en hebben we eerst even gezellig met hem ontbeten, Barbara wilde geen bezoek hebben in het ziekenhuis op Don na!

De volgende dagen hebben wij Melbourne bekeken en wat leuke “historische” monumenten bekeken, maar echt veel cultuur is er niet te vinden. Ondanks de goede voorspelling was het fris in Melbourne, 13 a 18 graden en we hadden geen warme kleding mee genomen, dus maar laagjes over elkaar. Woensdag zijn we naar Philips eiland gereden en hadden daar ook een hotel geboekt, want in de avond kon je daar de pinguïns zien die dan met schemer uit het water kwamen. Om 18.00 uur begon het ongelooflijk te regenen en waaien, waarop we besloten hebben dit spektakel maar over te slaan.De volgende ochtend zouden we naar het huis van Don en Barbara rijden (tussen Melbourne en Sydney) , om daar samen met hem en nog een paar vrienden te barbecueën aangezien men had aangegeven dat Barbara stabiel was.

Onderweg belde Don ons met de trieste mededeling dat Barbara die nacht overleden was, waarschijnlijk aan een aneurysma! Hij wilde absoluut niet dat wij bleven voor de begrafenis, omdat zijn kinderen naar hem onderweg waren en wij ons programma hadden geboekt, zoals vluchten, hotels en camper.

We zijn met onze huurauto doorgereden richting Sydney via onder andere de Snowy Mountains, waar we midden in de zomer de sneeuw op de bergen hebben zien liggen. Erg mooi gebied en heel rustig qua toeristen, wel allemaal “verouderde” dorpjes en even oude hotels etc. in vergelijk met de moderne stad Melbourne. De laatste dagen van deze trip hebben we in de Blue Mountains gelogeerd, rondgetoerd en mooie wandelingen gemaakt! Daarna via Sydney naar Alice Springs (de Outback) gevlogen en onderweg in het vliegtuig al de eerste indrukken opgedaan van de grootte en uitgestrektheid van het land, met veel rood dor land, vele uitgedroogde zoutvlaktes en amper bewoning in dat gebied.

Alice Springs is de uitvalsbasis voor de vele trips, zoals naar o.a. de Uluru, Kings Canyon en overige bezienswaardigheden in de Outback. De volgende dag vroeg bij het hotel opgehaald en in een oude omgebouwde vrachtwagen waar men een soort bus van heeft gemaakt, wij op weg met een internationaal (4 Zwitsers, 3 Engelsen, 2 Duitsers, 1 Amerikaanse, 5 Chinezen, 2 Japanners en wij) gezelschap.

Nog geen uur aan het rijden en de motor van de bus geeft allerlei problemen, iedere keer aan de kant, een en ander resetten en dan weer doorrijden, wat vaak maar 2 a 3 minuten hielp. Uiteindelijk na nogmaals 1,5 uur allerlei dingen uitgeprobeerd te hebben heeft de chauffeur met zijn iridium telefoon de garage gebeld en deze gaf aan dat de motor waarschijnlijk zou blijven draaien, echter op een beveiligd laag toerental…. Hebben wij weer hoor en moesten zeker nog 500 km naar de basis waarvan uit we de opvolgende dagen de attracties zouden gaan bezoeken. Met een snelheid van ca. 60 km/hr ipv. 110 kwamen we ‘s middags aan op onze basis waar wel een andere bus stond om mee verder te rijden. Gelukkig was dat een klein busje met normale vering, zodat we niet met iedere oneffenheid een halve meter van onze stoel vlogen. Door de verlate lunch wat korter te houden hebben we wel nog ons middag programma kunnen afmaken, bij de Uluru de zonsondergang gezien en kregen we iets later ons diner. Deze basis was ook onze camping, waar ca. 20 st. 2-persoonstenten stonden, allemaal voorzien van normale bedden, dekens etc. Op het middenplein hadden we ’s avonds een groot kampvuur gemaakt en gezellig met de diverse mensen een babbeltje gemaakt onder het genot van een wijntje of biertje.

De volgende ochtend vroeg op en werden we gedropt bij de Uluru om deze rond te kunnen lopen in de zonsopgang waardoor vooral de kleur-effecten van de zon op de bruinrode berg fascinerend waren. Aangezien deze berg voor de aborigionals nog steeds deels heilig is voor hun cultuur, mochten we niet overal lopen en of foto’s/video’s maken.

Later op de ochtend hebben we met een gids een bezoek gebracht aan een grot, waarbij de gids het verhaal van een aborigional-dame (wat zijn deze mensen ook lelijk) vertaalde wat de tekeningen en kleurpunten allemaal voor betekenis hebben voor hun volk. Leuk detail was, dat naast de grot een drinkplaats was voor de dieren en als er gejaagd werd, dan telde men de dieren die naar de drinkplaats gingen en bij terugkomst schoot of speerde men een van de laatste, zodat er onder de dieren geen angst ontstond en ze terug blijven komen om daar te drinken.

De dag erop zijn we naar de Kings Canyon geweest, jammer genoeg met regen, maar daardoor was de temperatuur veel aangenamer (normaal 35 –40 Gr, nu ca. 25 graden).Doordat het zonnetje ons niet bijstond waren de kleuren natuurlijk volledig anders, maar het is werkelijk fantastisch mooi en we zijn blij dat we dit gezien hebben! (zie voor een indruk enkele foto’s)

Natuurlijk moesten we ook weer terug naar Alice Springs, dus in de middag weer terug, een erg saaie weg waar bij tankstations een plasstop werd gehouden, tevens kon je daar natuurlijk wat te eten of te drinken kopen!

Na weer een heerlijk nachtje in een goed hotel te hebben geslapen zijn we de dag erop door gevlogen naar Cairns en daar het weekend door gebracht. Cairns is een leuk stadje, echter men is bezig ook daar enorme flats uit de grond te stampen, hoofdzakelijk voor de toeristen industrie.

Maandagmorgen de camper opgehaald, zag er keurig netjes uit en gelijk naar een supermarkt gereden om boodschappen in te slaan, waarna we onze trip vervolgd zijn naar Cape Tribulation, ten noorden van Cairns. Daar hebben we onze eerste nacht in de camper geslapen op een camping in een nationaal park, waar alleen in dat park nog Cassowarries vogels in vrijheid leven, een beetje vergelijkbaar met struisvogel/emoe maar dan met een veel mooiere vacht en gekleurde kop. Natuurlijk hebben we ze niet gezien, later wel nog in een dierenpark.

Via Port Douglas terug richting Cairns en daar zijn we al wat meer het binnenland ingereden, aangezien dat aanbevolen werd door de meeste reisgidsen. We hebben daar helemaal alleen op een camping gestaan bij een stuwmeer en van de eigenaar een boekje met wandelingen daar in de buurt voor de avond te leen gehad. We hadden een mooie wandeling uitgezocht voor de volgende dag, echter eenmaal bij aankomst bleek de track afgesloten te zijn…..jammer dus!!

De daarop volgende dagen hebben we veel gereden, vooral omdat het overdag steeds warmer werd en zich steeds meer bosbranden in het gebied aan het ontwikkelen waren. Daarbij moeten we ook eerlijk zeggen dat sommige plekken mooi waren om te bezoeken, maar vele wegen steeds saaier werden door het eentonige gezicht van uren/dagen dezelfde omgeving (sugar-cain-velden en later rode aarde waar her en der wat bomen, struiken en vooral vee op stond) bij temperaturen van 43 a 45 graden. Zelfs in de dorpjes die we passeerden was er gewoon niets, soms een buurtwinkeltje waar je wat simpele basic dingen (vooral blik) kon kopen, maar geen terrasje, cafeetje, hotelletje waar je iets verkoelends kon bestellen!

Weer bij de kust aangekomen bij Airlie-Beach hebben we een mooie camping gehad en natuurlijk naar Whitsunday eiland geweest met haar hagelwitte stranden. Met dezelfde boottocht hebben we ook nog een stukje van het Great Barrier Reef bezocht en gesnorkeld, maar vanwege de wind de voorafgaande dagen had de bemanning geen zin om ons naar een mooie snorkelplek te varen, waardoor het snorkelen ontzettend tegen viel, allemaal dood koraal en nagenoeg geen vissen. We hebben ook nog met een klein vliegtuigje een vlucht gemaakt over het Barrier Reef, wat is dat immens groot. We zien het natuurlijk wel op de navigatie kaarten, maar het geeft toch weer een heel ander beeld als je er zo overheen vliegt. Vanaf de camping hebben we ook nog mooie wandelingen gemaakt, wel vroeg weggegaan om zoveel mogelijk van de ochtendkoelte te genieten.

We hebben daar nog even de kustlijn gevolgd vanwege de vele bosbranden, met de gedachte “zand brandt gelukkig slecht” en hebben daar nog wat leuke dorpjes bezocht en heerlijk genoten aan het strand van het plaatsje 1770. We hebben ook nog een nachtje doorgebracht op een golfclub terrein, tegenover Fraser Eiland en daar mochten we een mooie plek uitzoeken en kostte ons niets als we in de bar maar wat kwamen drinken of eten. Dat hebben we gedaan, want met zulk mooi weer waren we na een leuke wandeling zo dorstig dat het bier ons goed smaakte en aansluitend van een heerlijk diner genoten, waarbij de grootste drukte qua eters uit het zelfde dorpje kwam!!

In de buurt van Brisbane werd de temperatuur weer een stuk aangenamer en daar hebben we buiten de stad gekampeerd en overdag met een trein naar het centrum. Mooie stad met een leuke culturele achtergrond, echter de mooie gebouwen worden/zijn hier ook weer door wolkenkrabbers omringd en verliest het in onze ogen haar schoonheid! Maar ja, zij moeten daar leven en vinden het schijnbaar mooi??, wij in ieder geval niet!! Vooral nadat we na Brisbane door een net nieuw gebouwde stad kwamen (Surfers Paradise), de stranden allemaal leeg (vanwege haaien en of giftige kwallen), alleen maar torenflats met hier en daar een stukje groen, de hoofdstraten voorzien van de meest luxe en dure Europese winkels voor kleding, tassen en andere prul, hadden wij het hier wel gezien en zijn we weer snel naar het achterland gereden en ons vermaakt in de mooie rustige nationale parken!!

In vele nationale parken mag je tegen een kleine vergoeding kamperen, maar dan zijn er verder amper voorzieningen. Doordat wij toilet en douche in de camper hadden, was dit voor ons geen probleem en hebben vaak van deze optie gebruik gemaakt. Eenmaal hebben we zelfs een park gehad waar zelfs warme douches waren, dat was ook wel nodig omdat we hoog in de bergen zaten waar het ’s ochtend maar 12 a 13 graden was.

In de buurt van Tenterfield hebben we het grootste granietmonoliet beklommen, deze steen heeft een lengte van 750 mtr en een breedte van 500 mtr. Via een gemarkeerd bospad zijn we geleidelijk omhoog gelopen en alleen de laatste klim was erg steil op de rotswand zelf, het uitzicht was prachtig. De weg terug naar beneden was in onze beleving “gevaarlijker” dan omhoog en zei ik Paulien ook, als je valt wel direct je armen en benen spreiden zodat je niet blijft rollen…

Een dag later hebben we nog een rots bedwongen aan de andere kant van de berg, ook hier was omhoog eenvoudiger dan afdalen en goed voor de conditie en mijn achillespees/kuit!

De laatste paar dagen zijn we toch weer beland in de “Blue Mountains” en genoten van de natuur en mooie wandelingen gemaakt. De “Blue Mountains” dankt zijn naam aan de blauwige nevel door het verdampen van de Eucalyptus-olie uit deze bijna alleen voorkomende bomen aldaar.

Op 27 December moesten wij de camper weer inleveren in Sydney, compleet natuurlijk met een volle gasfles en dieseltank. De gasfles hebben we onderweg laten vullen en ongeveer 10 km voor het inleverstation nog even afgetankt. Rijden we door de stad en zeggen we beide, wat horen we nu?? Worden we door auto’s gepasseerd met raam open, welke ons meedeelden dat er iets op de straat hing?? Ik kijken, hing er een of andere tank (waarschijnlijk diesel) bijna op de straat en was een ophangbeugel afgebroken. Alleen als de straat wat hobbelig was raakte deze tank de straat en daarom de nooddienst van Maui (Verhuurbedrijf) gebeld. Deze hadden blijkbaar geen zin om te komen en zeiden ons gewoon verder te rijden. Na nog geen 5 minuten schuurde de tank bijna continue over de straat en het inleverstation ook geïnformeerd, ook deze gaf aan rij maar door en we hopen dat u hier voor 16.00 uur bent anders zijn we weg…. Wat een service, maar gelukkig hebben we het zonder problemen op tijd gehaald en de dame die de camper de werkplaats moest inrijden wilde vanwege het lawaai/gesleep over de grond die 100 mtr. niet verder rijden, waarop wij zeiden dat wij geadviseerd werden om dat wel te doen!!!

In Sydney (Parramatta) hadden we een mooi en goed hotel (Holiday Inn), met de metro/trein in 25 minuten te bereiken en zelfs op zondag met de ferry over de rivier naar de stad gevaren!

Sydney is een leuke moderne stad, ook heel veel hoogbouw, maar gelukkig ook nog een stuk oud centrum overgebleven waar enkele leuke eettentjes waren. Ondanks dat het zo’n grote stad is, is de drukte om 20.00 – 21.00 uur volledig weg, op wat disco’s en nachtclubs na, erg vreemd!

Natuurlijk de haven, de brug, het operahuis, de verschillende tuinen/parken bezocht, maar ja we zijn toch niet van die stadsmensen dat we daar urenlang door de winkelstraten kunnen en willen lopen! Wel is Don op oudejaarsdag naar ons hotel gekomen, daar ook een kamer genomen en samen met hem Oud en Nieuw gevierd. In het begin van de avond hebben we met een leuk Zwitsers stel die we in de Outback ontmoet hebben, gezamenlijk gegeten en daarna met z’n vijven naar de haven gewandeld. We hadden een mooie plek in de haven, waar we het vuurwerk van de brug, het opera gebouw en de verschillende boten konden zien. Was heel gezellig en prachtig vuurwerk, ondanks dat we niet ergens op een bootje door de haven voeren! De reis naar het hotel met de metro was een andere belevenis, want daarin schoot de organisatie toch wel een beetje tekort. Natuurlijk is het moeilijk om duizenden mensen die bijna allemaal op het zelfde moment naar huis willen goed te begeleiden zodat men in banen wordt geleid naar de stations en vooral naar de verschillende richtingen, maar goed na 2,5 uur waren we toch in ons hotel!

Op 4 Januari zijn we door gevlogen naar Auckland, waar we ’s avonds door Jan en Fely werden afgehaald en mochten we weer in het “kippenhok” slapen. Eerst op zaterdag de auto uit de garage bij hen, naar de keuring voor een “APK” zodat wij weer ongestraft konden rijden. Maandag zijn we weer naar ons bootje in Whangarei gereden, nadat we een paar gezellige dagen met hen hadden doorgebracht en werden overstelpt met heerlijk Macadamia noten uit eigen tuin.

Na weer een nachtje op de boot te hebben geslapen, eerst boodschappen gedaan en verschillende bekenden aldaar even begroet, dus die eerste dag vloog om.

Vervolgens begonnen aan het jaarlijkse onderhoud, waarbij Paulien niet meer dan 2 uur per dag meer mocht poetsen vanwege haar schouder. Aangezien we al veel werk hadden gedaan voordat we naar Nederland vertrokken, was het redelijk overzichtelijk en lagen we na ca. 2,5 weken al in het water, compleet met nieuwe anti fouling.

Tijdens ons bezoek aan NL had ik de injectiepomp en injectors laten testen bij een Bosch service station, vanwege het roken van de uitlaat en kon de monteur pas in het water de timing van de pomp controleren, zodat we aansluitend gelijk een testvaart konden maken. De pomp stond niet correct ingesteld en gaf zowel bij stationair lopen als bij vollast te veel diesel, dus er was weer hoop dat deze manoeuvre het probleem zou kunnen oplossen. Jammer genoeg rookte de motor nog steeds teveel en eigenlijk was de enige conclusie dat de motor te zwaar belast werd door een te grote spoed van de schroef, ondanks dat ik de spoed al van 18 baar 16 graden had veranderd. Omdat ik nog wat onderhoud moest plegen aan de hoofdmotor en de generator stond ik te werken in de machine kamer en kreeg natte voeten! Er bleek een huiddoorvoer (koeling van de hoofdmotor) te lekken, iedere keer een paar druppels langs de bronzen doorvoer. Ik durfde er geen tang of sleutel op te zetten, want stel nou voor dat deze aan het doorrotten is, dan breekt het spul af en spuit het water naar binnen.

Gelukkig lagen we voor anker bij de werf en konden we er na twee dagen weer uit om de boel te herstellen. Na demontage bleek de bronzen doorvoer er na 23 jaar nog perfect uit te zien en na schoon maken heb ik deze er met nieuwe kit weer gemonteerd. Tevens kon ik gelijk de spoed van de schroef weer aanpassen naar 14 graden!

De ervaring leert op dit moment dat de motor minder rookt, de bootsnelheid gelijk is als voorheen met het zelfde toerental en de motor ook beter reageert op vol gas geven, met andere woorden het blijkt toch overbelasting te zijn geweest.

Na enkele dagen heerlijk op anker gelegen te hebben aan het einde van de rivier en gewacht op noordelijk georiënteerde wind, zijn we met de rolbare halfwinder enkele dagen later naar het zuiden gevaren en ’s middags al in een mooie baai in Kawau voor anker gegaan. Op en afrollen van de halfwinder ging goed, alleen door het op/afrollen was de snelsluiting van de fok losgetrokken en kwam de fok deels naar beneden. Dit nu opgelost door een Dynema lijn van ca. 10 cm. tussen de wartel en het genua-zeiloog te monteren, waardoor de trommel iets hoger hangt en de zeilen elkaar niet meer raken.

In Kawau hebben we veel mooie wandelingen over het eiland gemaakt en na daarna nog enkele kleinere eilanden in de Hauraki Golf bij Auckland bezocht en natuurlijk gewandeld. Om de harde wind van hurricane Oma te trotseren, zijn we een rivier opgevaren en voor anker in het plaatsje Mahurangi Harbour . Gelukkig viel de wind erg mee en heb ik de tijd voornamelijk gebruikt om wat nieuwe instrumenten in te bouwen, want een van de grafische displays was defect en daarom in de cockpit en op de stuurkolom een nieuwe gemonteerd, de overgebleven nog goed werkende heb ik nu bij de kaartentafel ingebouwd.

Bij Whangaparoa schiereiland hebben we wat mensen op bezoek gehad, onder andere Geert met Cindy van de SY Zensation die de nieuwe instrumenten hadden meegebracht en heel gezellig was, ook zijn Daniëlle met Marcel (en enkele dagen later) Susan met Graeme een avondje gezellig aan boord geweest.

Daarna zijn we door gevaren naar Waiheke eiland, nog steeds heerlijk weer en ook hier alweer veel gewandeld. Ook zijn we met de bus naar het plaatsje Onetangi gereden, daar een stuk tussen de wijnvelden door gewandeld en als “beloning” genoten bij een van de wijngaarden van een heerlijk lunch met natuurlijk wat lekkere wijntjes!!

Zijn nu naar de Coromandel gevaren, waar we bezoek krijgen van Jan en Fely en gaan met hen een paar gezellige dagen tegemoet!

We wensen iedereen een fijn weekend en tot de volgende keer!!

Groetjes van Paulien en René

SY Bounty

HR 46 - 89