Hallo allemaal,

Eindelijk vanuit een heerlijk warm en zonnig Hoofddorp met mijn linkerbeen in het gips zal ik verslag doen van de laatste weken in Nieuw Zeeland en wat er hier gaande is.

Eerst gaan we nog even terug naar Mangonui Harbour, waar we genoten hebben van het heerlijke weer, daarom ook gelijk wat onderhoud gedaan en ook iedere dag een heerlijk stuk gewandeld.

We hebben daar ook de bemanning van de Ocean Pearl ontmoet, die we 2 jaar terug in Fiji (Kandavu) hebben leren kennen, Danny en Yvonne. We werden gelijk door ze uitgenodigd om in de jachtclub te komen eten, want die avond werd er daar gekookt voor leden en introducees.

Na een gezellige avond op de club, zijn zij de volgende ochtend (donderdag) naar Whangaroa gevaren waar hun zoon voor een lang weekend aan boord zou komen. Wij hebben eerst nog in de buurt (op advies van Danny) in een redelijk open baai geankerd, maar het rollen op de inkomende golf vonden wij toch niet prettig en zijn daarom de volgende dag naar Whangaroa Bay gevaren.

Wat een ontzettend mooi stukje Nieuw Zeeland is dat, tussen de bergen diepe goed beschutte baaien, alleen van het stadje Whangaroa hadden we toch iets meer van verwacht dan alleen maar een paar huisjes op de helling, een jachthaven met pub en een klein hotelletje, wel kneuterig.

In de baaien zelf was het heerlijk mooi rustig water waardoor we ook iedere dag op ons nieuwe peddelboard steeds verdere tripjes maakten en dat allemaal zonder erin te vallen! Ook hier weer de nodige wandelingen gemaakt en zeer frequent stoppen er auto’s om een lift aan te bieden, want wandelen vinden ze toch een beetje vreemd, zeker als het warm is en de eerst volgende stad/dorp is meer dan 3 km verder is. Het onderwaterschip kon ik hier niet schoon maken, omdat het zicht slecht was door een wittig sediment wat uit de bergen komt en door de rivier wordt meegenomen. Het water krijgt daardoor wel een mooie turquoise kleur als het zonnetje er op schijnt.

Omdat we in Whangaroa geen boodschappen konden doen, zijn we naar het eerst volgende dorpje (Kaeo) gelift, wat ongeveer 12 km verder op lag. De 1^e auto die langs kwam was de postbode, deze verontschuldigde zich omdat zijn auto vol zat, maar met de 2^e auto konden we mee en werden voor de supermarkt afgezet. Op de terugweg hebben we eerst wel een stukje moeten lopen, maar daarna toch weer een lift gekregen tot voor de jachthaven.

Na een aantal dagen hier genoten te hebben zijn we met een goed windraam naar Whangamumu gevaren, eerst met de Volvo zeilen en daarna alleen met de normale zeilen, langs de Bay of Islands, voorbij “The hole in the Rock” naar Whangamumu. Dit is een goed beschutte baai, vooral voor wind uit het noordwesten. We kregen alweer een uitloper van een Hurricane over ons heen en deze zou vooral met noordwesten wind gepaard gaan. Van een NZ-boot die daar ook in de baai lag hoorden we dat we hier mooie wandelingen konden maken , onder andere was er een wandeling van ca. 2 a 2,5 uur richting Cap Brett en dan halverwege een ander pad terug naar baai in de richting van het Whale-station (Dit werd vroeger gebruikt om gevangen walvissen te slachten).

Wij dus vol goede moed om 13.30 uur de geadviseerde route begonnen, echter na ruim 2 uur nog geen afslag naar het Whale-station. Aangezien je bijna niemand op zo’n pad tegenkomt, is het ook moeilijk om iemand om informatie te vragen. De wandeling ging over de ruggen van de diverse heuvels en regelmatig terug naar het dal om de volgende heuvel weer te bedwingen.

Gelukkig kwamen we een andere wandelaar tegen, en die vermelde ons dat even verder op een bordje stond naar het Whale-station.

Na ruim 2,5 uur vanaf ons startpunt kwamen we het bordje tegen, maar hier stond nog niet bij hoe ver het Whale-station vanaf dat punt was. Uiteindelijk hebben we wel deze route genomen en beneden in de baai stond op een volgende splitsing dat vanaf daar het Whale-station nog 3 uur lopen was. Het was inmiddels al ruim 4 uur geweest en om 18.00 – 18.15 uur is het donker…..terug lopen was ook ongeveer dezelfde afstand, dus hebben we besloten om door te gaan via het nieuwe pad. Dit pad (bleek achteraf) was al jaren niet meer gebruikt en zeker niet meer onderhouden, heuvel op, heuvel af, bloed heet en de hete adem in je nek van de tijd. Ook ik (René) heb regelmatig wat last van mijn linker knie, vooral als ik naar beneden moet lopen en op sommige stukken was het zo gevoelig dat ik achteruit ben gaan lopen, maar dan duurt het nog veel langer. We hebben een ongelofelijk tempo aangehouden en regelmatig moesten we beide even bijkomen (ja ja, we weten dat we ook een dagje ouder worden), maar met ondersteuning van een tak als wandelstok zijn we badend van het zweet na 1.45 uur in de baai aangekomen waar de boot lag, om 18.00 uur. Daarna nog een klein stukje naar de dinghy en toen in de schemer naar de boot.

Ik moet zeggen, dat we beide nog nooit zo ongelooflijk lekker hebben genoten van een heerlijk koud biertje aan boord!! Na het avondeten lagen we ook erg vroeg in bed, we waren allebei behoorlijk kapot!!

Na 2 dagen met de nodige spierpijn zijn we door gevaren via Tutukaka naar Whangarei, waar we een aantal dagen gezellig in Town Basin Marina hebben gelegen.

Inmiddels wist ik dat de nieuwe ruit voor de cockpit daar door Hallberg Rassy was geleverd en de nieuwe giek zou daar ook in die week geleverd worden. Het monteren van de ruit (gehard glas) was een ervaring op zich, omdat deze gebogen moest worden (ca. 10 cm over een lengte van 150 cm) in het aluminium profiel, maar ook direct in een keer in de kit en in drie profielen moest worden gezet…

De ruit zit er naar tevredenheid in, maar ik vond het wel spannend!

De giek is een week later geleverd en vanwege het mooie weer hebben we in de tussenliggende dagen de romp van de boot gecleaned en in de was gezet, scheelt weer een hoop werk op een ladder als we eruit zijn.

Op vrijdagochtend 27 April zijn we weer op de kant gezet in een stevige bok na met de hogedrukspuit schoon gespoten te zijn. Sinds we in NZ zijn is om wat voor reden dan ook de aangroei van zeepokken en andere schelpdiertjes explosief toegenomen, te meer daar we volledig vrij van aangroei van de eilanden vertrokken zijn.

’s Avonds was er een Konings-avond georganiseerd voor en door alle Nederlanders die in Whangarei waren, waarbij er een diner was georganiseerd waarbij iedereen een gerecht meenam, met zelfs zelf gestookte oranjebitter en natuurlijk meezingen met verschillende Nederlandse smartlappen!! Het was erg gezellig, met een koppel van 12 tot 14 mensen en we werden na afloop door een van de cruisers netjes met de auto naar huis gebracht!!

Zaterdag zijn we door een bevriende relatie (Jeff) naar Opua gebracht om onze auto op te halen, zodat we weer vervoer hadden in Whangarei, om 8.00 uur stond hij naast de boot en 1,5 uur later zaten we aan de koffie in Opua. Een uurtje later zijn wij weer naar Whangarei gereden, echter halverwege een lekke achterband. Aangezien ik wist dat het reserve wiel goed was, geen probleem, dus krik eronder, moersleutel op de bouten tot ik op een speciale anti-diefstal-bout kwam. Zoeken naar een adapter, maar niks te vinden!!!!Shit Shit !! Vervolgens zijn er in een uur tijd 3 auto’s voor ons gestopt die hulp aangeboden. Gelukkig was de laatste auto ook een VW die alu-velgen had met ook een speciale adapter die ook nog eens paste, dus perfect!

Jeff was ook al langs geweest en was ondertussen in Whangarei op zoek naar een adapter, echter tot 12.00 uur waren de winkels maar open, dus niets kunnen vinden. In de dagen erna ben ik o.a. bij de VW dealer geweest, maar deze was inflexibel en kon een adapter leveren voor 6 a 700,= dollar??? Daarop heb ik de firma gebeld die ons de auto heeft geleverd en die zou voor een goede adapter zorgen!

Eenmaal op de werf heb ik de schroef, de schroefasgalant en het lager wat daarin zat gedemonteerd, omdat het lager te veel speling vertoonde op de schroefas. Bij een klein technisch bedrijfje heb ik een nieuw lager laten maken, wat in dezelfde bus is gemonteerd. Deze bus is weer in het galant geperst en kon ik na een paar dagen de zaak weer monteren. In de tussentijd heb ik de houder van het reddingsvlot gedemonteerd en geprepareerd voor verticale opstelling, zodat de condensatie openingen van vlot op de juiste stand staan. Het lassen van de houder wordt in de tijd gedaan dat wij in Nederland zijn.

Paulien heeft de romp nog een keer geheel opnieuw in de was gezet, omdat ze deze toch nog niet 100% vond, pijn in haar schouder heeft ze er nog steeds van!

Zondag 13 Mei zijn we weer naar Jan en Fely, ten zuiden van Auckland gereden, waar we ’s middags en ’s avonds gezellig gekeuveld hebben en natuurlijk weer in het kippenhok geslapen. Voor de auto was buiten geen goede plek beschikbaar en staat deze daarom in de 2^e garage bij hun huis, erg luxe!!

Jan en Fely hebben ons de 14^e naar de luchthaven gebracht, waar we in het begin van de avond zijn vertrokken, vlucht via Sydney, Abu Dhabi, Amsterdam. Ook dit keer hadden we het geluk dat de kist van Sidney naar Abu Dhabi maar voor 50 % bezet was, dus we hadden met z’n tweeën 4 stoelen ter beschikking zodat we om beurten konden slapen op een trip van 17 uur.

Theo heeft ons van Schiphol opgehaald en netjes thuis afgeleverd en omdat Maria die avond niet thuis was is hij gezellig met de kinderen en Jan en Ria blijven eten.

Na enkele dagen geworsteld te hebben met een Jetlag, zijn we in het Pinksterweekeind bij Sander en Pascal begonnen met sloopwerkzaamheden in hun nieuwe huis. Er stond een 10 m2 laadbak voor de deur, maar die was al snel vol door de vele extra mannen. Zowel de 1^e als de 2^e Pinksterdag hebben we in de tuin de serre, de oude fundering van de serre gesloopt, de resten van het schuurtje en al het puin uit de tuin verzameld op een grote berg.

De vrijdag opvolgend ben ik met onze buurman Jan naar hun huis toegegaan om voor de dag erop voorbereidingen te treffen om de twee containers die voor stonden te vullen, alweer met de hulp van diverse mannen. De twee nieuwe grote laadbakken waren al geleverd, alleen stonden ze tegen elkaar aan (Kop – kont) waardoor we er een nooit konden vullen. Toevallig kwam er een klein vrachtwagentje door de straat die een adres zocht. Ik heb de man de weg kunnen wijzen en vroeg hem gelijk of hij misschien de bakken wat uit elkaar kon trekken, dat was geen probleem.

Nadat ze 4 meter uit elkaar stonden heb ik deze met Jan nog wat naar de stoeprand geduwd, de achterkant ging goed maar toen ik voorkant duwde was het net of iemand mij tegen mijn been aansloeg en voelde iets in mijn linkerbeen knappen. Bij de volgende stap viel ik bijna om en voelde gelijk aan mijn achillespees, ja hoor links niets meer te voelen en rechts nog volop!!

Shit, shit, vooral voor Sander en Pascal, omdat zij op mijn advies de nodige werkzaamheden uit de offerte van de aannemer hebben geschrapt die ik zou uitvoeren of regisseren zodat het financiële plaatje weer een beetje in evenwicht kwam!!

Jan heeft me gelijk naar het ziekenhuis gebracht en daar werd ik gelijk in het gips gezet ivm afgescheurde Achillespees. Woensdag 30 Mei ben ik geopereerd en hebben ze de boel weer aan elkaar gezet, Maandag 11 Juni krijg ik een brace en begin ik met oefenen en de 6 a 9 weken aftellen voordat ik weer normaal kan lopen…….

In de tussen tijd ben ik bezig om voor hun huis de materialen uit te trekken, de tekeningen voor gas, licht en water te maken evenals de technische voorbereidingen voor de houtkachel met warmtewisselvat op de 3^e etage, warmwatercollectoren op het dak en zonnepanelen evt. op de garage en dat allemaal om zo energie-neutraal mogelijk straks te kunnen leven.

Daarnaast zijn we gelijk ingedeeld om af en toe op te passen en te spelen met Sep, wat ons erg veel plezier geeft!

We wensen iedereen een fijne vakantie toe, aan het weer zal het niet liggen hier in Nederland,

Paulien en René

SY Bounty

HR 46 - 89