Hallo allemaal,

Eindelijk weer een update van onze belevenissen aan de andere kant van de wereld, Mangonui Harbour in het noorden van Nieuw Zeeland.

Maar zoals gewoonlijk eerst nog even terug en aansluiten op ons laatste verhaal vanuit Whangarei, waar we de Kerst hebben gevierd met een aantal cruisers waar we sinds 2015 mee rondvaren. De eerste Kerstdag hebben we een potluck gemaakt en in de overkapte BBQ-plaats op het steiger in Town Basin gezellig gegeten.

De 2^e Kerstdag met verschillende cruisers aan boord gegeten van de Tahlulla Ruby, waar we ook allemaal iets speciaals hebben gemaakt, zodat we een uitgebreid diner hadden, was erg gezellig!

Omdat de wind de volgende dagen gunstig was zijn we de 3^e Kerstdag met hoogwater om 14.30 uur naar het einde van de rivier gevaren. Eenmaal op anker nog even gezwommen en bleek de boot enorm te zijn aangegroeid, dus in het koude water getracht zoveel mogelijk schoon te maken, brrrr….

De volgende dag naar de Bay of Islands gezeild, waar we in de loop van de middag al aankwamen en daar nog even in diverse baaien genoten van de mooie omgeving en heerlijk kunnen wandelen. Ook met de duikapparatuur onder de boot en deze helemaal schoon gemaakt!

Om er verzekerd van te zijn dat de mooring bij de Russell Yachtclub goed was zijn we daar zo snel mogelijk heen gegaan, echter ondanks dat de mooring zwaar genoeg voor ons was, was de diepte ongeveer een uur na hoogwater maar 50 cm!! Bij een verval van ca. 1,5 mtr zouden we 1 mtr in de blubber liggen, geen probleem totdat de wind gaat draaien en wij door de ons omringende boten worden beschadigd omdat wij niet meer draaien kunnen….niet fijn en alle mogelijkheden van andere moorings bekeken en uiteindelijk een plaats gereserveerd in de jachthaven van Opua. Liever dit niet want het water is dermate vervuilend dat zowel de boot erg aangroeid maar ook intern alle filters dicht slibben, maar ja we kunnen niet anders.

Inmiddels was de auto al door een andere cruiser naar Opua gereden, echter bij terug gave van de sleutel vertelde hij dat hij enkele keren een kokende motor had gehad, shit dus. Er bleek weinig koelvloeistof in de radiateur en het overloopvat te zitten, dit bijgevuld en dit bleef ook na enkele ritjes keurig op niveau! Echter op weg naar Rotorua bleek bij een tussenstop zowel het expansievat als de radiator weer op een erg laag niveau te staan, dus netjes water bijgevuld, maar dat betekent toch een probleem, waarschijnlijk lekke koppakking (niet erg netjes van de cruisers die ons deze auto verkocht hebben om dat niet even te vertellen)!

Gezellig bij Peter en Christine Kampfraadt in Rotorua geweest en samen met Peter leuke dingen in de omgeving bezocht, alvorens wij naar Wellington zijn gereden waar we de dag erop met de Ferry naar het zuider eiland zijn gevaren.

Doordat de (oostelijke) kustweg vorig jaar door de aardbeving grotendeels verwoest was, hadden we veel oponthoud ivm met wegwerkzaamheden, maar via mooie routes meer land inwaarts zijn we in ons gehuurde huis in Christchurch aangekomen. Het vliegveld was eenvoudig te bereiken en daar Suus, Fons en kleine Sep opgehaald, natuurlijk kende Sep ons niet en was een beetje eenkennig, maar na een paar uurtjes waren we de grootste vrienden, gezellig hoor!!

Gelukkig hadden we van auto gewisseld, want al die bagage had nooit in de Maxima gepast, zelfs nu was het stapelen en proppen!! Wel iedere dag water bijvullen, maar als dat zo blijft, geen probleem!

Omdat we al wat “ervaring “ hadden opgedaan met onze rondreis in 2016 met Theo en Maria, wisten wij wat leuke plekjes waar we ook met Suzanne, Fons en Sep zijn geweest, o.a. Akaroa, Fairly/Twizel, Lake Tekapo, Mount Cook, Wanaka, Queenstown met de mooie meren en skigebieden, kortom het was prachtig te meer daar we ontzettend mooi en zelfs erg warm weer hadden.

Omdat wij een aantal plaatsen al hadden bezocht kregen we ook de mogelijkheid om heerlijk als oma en opa op Sep te passen, zodat de jonge lui lekker samen op stap konden. Allemaal dus erg naar het zin, alleen de auto begon steeds meer kuren te vertonen en steeds meer water te verbruiken, terwijl het vermogen zeker als we de berg op moesten erg slecht was, zeker voor een auto met een 2,5 ltr. Motor!!

Omdat het zulk mooi weer was en de voorspelling ook goed bleef, zijn we vanaf Wanaka via de West kust naar boven gereden langs de Fox Glaxier (bezocht) en de Franz Jozef Gletsjer, erg mooi en voor ons ook nieuw! Eenmaal aan de noordkant van het zuidereiland na 2 uurtjes al een kokende motor, terwijl we Suus en Fons de volgende dag vroeg in Abel Tasman moesten afzetten voor hun wandeling en Kajak tour. Gelukkig ging het allemaal goed en pas bij aankomst in Abel Tasman was deze weer oververhit, maar zij waren op tijd!

Zowel zij hebben enorm genoten van Abel Tasman park als wij, met Sep daar wandelen, op het strand spelen en tussen door moest hij slapen! De verhuurders in Havelock had zijn garage nog voor ons gebeld of deze man onze auto niet kon repareren, jammer genoeg was hij op vakantie.

Op weg naar de Ferry waren we allemaal opgelucht dat de auto ’s ochtends wilde starten, ook voordat we de Ferry op moesten rijden en gelukkig waren we aan de overkant in Wellington, waar ik met de neef van Fons (Michael) al contact had gehad om de motor samen uit elkaar te halen en een nieuwe koppakking in te zetten. Michael had een paar uurtjes eerder vrij genomen en samen op Vrijdagmiddag de motor deels gedemonteerd en een nieuwe koppakkingset besteld welke we volgende ochtend konden afhalen (als alles goed functioneert). ’s Avonds gezellig bij Michael en Sharron en tante Bep (zus van Riet) geBBQ’t en de volgende morgen in de volle brandende zon de motor verder uit elkaar gehaald. Suzanne en Fons zijn met tante Bep Wellington gaan bezoeken en Paulien heeft op Sep gepast in de tuin van tante Bep. Maar ’s middags om 17.00 uur zat het spul weer in elkaar en liep de auto na een keer starten, proefrit gemaakt en deze was veel beter dan de dagen ervoor, nu tenminste weer een beetje vermogen maar voor mijn gevoel nog niet genoeg. Het koelprobleem was verdwenen en starten en rijden was beter, alleen bleek de auto nu wat meer olie te gebruiken!

De volgende dagen zijn we in Ohakune (Tongariro National Park) geweest, heerlijk gewandeld, daarna door via Rotorua (met de verschillende bubbelende stinkende dampende baden) naar Tauranga (Mount Manganui) waar Suus en Fons waren uitgenodigd bij Zespri (exporteur van de Kiwi-vruchten). Om een betere indruk te krijgen van de Kiwi-teelt hadden ze ’s middags een rondvlucht over het gebied, mazzelaar die ondergetekende is, had men nog een extra plekje in het vliegtuigje over en mocht dus ook mee!

Aansluitend zijn we naar Auckland gegaan waar Fons nog 2 nichtjes heeft wonen, Suzanne en Pauline, om het eenvoudig te maken. Was erg gezellig en samen met Suzanne en haar man Graeme nog een dagje Auckland gedaan. In Auckland zijn nog twee vrienden (Don en Barbara) van Suzanne en Fons vanuit Australië ingevlogen, omdat deze zowel S&F maar natuurlijk ook Sep en ons wilden ontmoeten!

Daarna zijn we voor de laatste week naar Opua in de Bay of Islands gereden, Fons en Don zijn met de bus gegaan en wij met alle bagage in de auto! Hier hebben we met z’n alle genoten van een paar dagen op de boot, lekker gewandeld en op 6 Febr. gezamenlijk onze 40 jarige trouwdag gevierd en heerlijk uit eten geweest in Russell.

9 Februari hebben we zowel Suus, Fons en Sep maar ook Don en Barbara naar het vliegveld in Auckland gebracht, de weken dat ze bij ons waren zijn omgevlogen en hebben we veel plezier gehad en erg veel gezien!

Eenmaal terug op de boot hebben we deze in 2 dagen schoon gemaakt en hup weer snel in de auto naar het zuidereiland om Sander en Pascal weer in Christchurch op te halen. We hadden de reis nu zo gepland dat we nachtboot zouden nemen, waardoor we een dag extra hadden en aan boord zouden slapen. Jammer genoeg waren alle hutten uitverkocht, maar het was zo rustig aan boord waardoor we beide 3 stoelen hadden waar we lekker op geslapen hebben. In de loop van de middag kwamen we aan in Christchurch, waar we nog even een powernap hebben genomen alvorens we Sander en Pascal konden oppikken.

Nu hadden we wat meer ruimte in de auto en ook nu weer een mooie gezellige toer gemaakt over het zuidereiland, Akaroa, Twizel, Lake Tekapo, Ohao, Wanaka, Queenstown, Alexandra etc.

Omdat we vooruit niet wisten hoe de weersomstandigheden waren (of we wel of niet via de West kust omhoog zouden rijden) had ik de huisjes zo geboekt dat we 1 dag van te voren konden beslissen welke route we zouden nemen. Maar goed ook, want 1 dag voor ons vertrek naar het noorden kregen we de restanten van hurricane Gita over NZ. Deze hurricane had daarvoor al veel verwoestingen aangebracht in o.a. Tonga en Fiji, in Alexandra hebben we bijna geen wind maar nog wel veel regen hiervan gehad. De westkust van het zuidereiland heeft door de storm en regen erg veel schade opgelopen, waardoor de kustweg deels was weggeslagen, evenals in het noorden van het zuidereiland zijn door aardverschuivingen vele wegen onbegaanbaar geraakt.

Wij zijn via het midden van het eiland naar de Arthurs Pass gereden waar we voor enkele dagen wat gehuurd hadden, onderweg div. omleidingen gehad ivm overstroming of onklaar raken van de wegen en op de nog begaanbare wegen zeer frequent voorzichtig moeten rijden omdat de wegen soms deels in beken waren veranderd.

We hadden een erg knus huisje in Arthurs Pass, maar omdat het weer van slag was en we op een hoogte van 900 mtr. in de bergen zaten was het erg fris, ook in huis (7 graden)!

Maar gelukkig hadden we een goede houtkachel en voldoende brandhout, zodat we vrij snel het leefgedeelte op een aangename temperatuur hadden gestookt. De dagen erop iedere dag in de (door de vele neerslag en lage temperatuur) wit-bedekte-bergen gewandeld (zie foto’s). Daarna zouden we door rijden naar het noorden van het zuidereiland en slapen in Te Kaka, echter ook door de vele regenval was de enige toegangsweg tot dit gebied gesperd en moesten we hals over kop naar andere overnachtingen zoeken….. maar niet alleen wij, er waren nog veel meer toeristen die met het zelfde probleem zaten. Uiteindelijk hebben we in St. Arnaud en later in Nelson nog wat kunnen vinden, maar de geplande 4 daagse wandeltrip van Sander en Pascal ging niet door omdat we daar niet konden komen. De laatste 2 dagen hebben we weer in Havelock gelogeerd en met de avondboot naar Wellington, waar we de dag erop van tante Bep een rondleiding kregen in museum Te Papa, geweldig, een aanrader voor iedereen die daar nog eens in de buurt komt!!

Tante Bep heeft ons ook nog rondgeleid in de stad, dan waardeer je zo’n local direct, want zij weet dan hoe en waar je het beste en snelste op mooie en leuke plekken kan komen!

Na ’s avonds samen met Bep, Michael en Sharron gegeten te hebben zijn we de volgende dag naar Ohakune gereden, waar we het chalet van Suzanne en Graeme mochten gebruiken en ook nu weer mooie wandelingen gemaakt, niet op Mount Tongariro vanwege de bewolking maar in de buurt rond een mooi meer en naar watervallen. De auto moest nu dagelijks bijgevuld worden met 1,5 a 2 ltr olie, soms onderweg tijdens een langere rit ook al en het vermogen werd steeds minder!

Vanuit Ohakune zijn we direct naar de boot gereden, waar we de laatste week nog even samen gezellig konden bijkomen van de opgedane ervaringen in de voorafgaande drie weken. Inmiddels kregen we via de media alweer een waarschuwing over een naderende hurricane (Hola genaamd), welke we dagelijks in de gaten hielden gedurende ons boottochtje in de Bay of Islands.

We lagen in een goed beschutte baai toen het oog precies over ons heen kwam, natuurlijk ’s nachts, echter we hebben alle vier goed geslapen en de volgende ochtend zag ik op de windmeter dat we windstoten van 70 knopen hebben gehad, zeer zware storm dus. Waarschijnlijk doordat we de nachten ervoor minder goed geslapen hadden, waren we nu zo moe dat we er niets van gemerkt hebben! Nog wel veel regen gehad en tussen de buien door nog redelijk wat kunnen wandelen.

Op 14 maart zijn we naar Auckland gereden waar we alweer bij Fons zijn nicht mochten slapen en ’s avonds gezellig met z’n allen uit eten geweest vanwege mijn verjaardag. Maar zoals aan alle goede dingen een eind komt, was ook de vakantie van Sander en Pascal op z’n eind gekomen en hebben we overdag in Auckland eerst de Volvo Ocean Race boten gezien, wat indrukken gekregen hoe de bemanning leeft tijdens het zeilen (film in het Volvo Ocean Centrum}. Daarna het centrum van Auckland nog even onveilig gemaakt en uiteindelijk ze op het vliegveld afgezet, snik snik….

Bij Suzanne en Graeme geslapen en na het ontbijt in Auckland naar gebruikte auto’s gaan kijken om de olie slurpende Nissan Presage in te ruilen voor wat anders, want wij willen zo’n wrak niet doorverkopen aan andere cruisers. Bij de tweede handelaar stond een mooie VW Passat station met maar 100.000 km op de teller en deze wilde, na onze auto te hebben onderzocht, inruilen bij aankoop van de VW. We rijden nu in een aangename snelle robuuste auto rond, die hopelijk ook nog eens goed in de markt ligt voor de volgende cruisers die volgend jaar Nieuw Zeeland komen bezoeken tijdens het hurricane seizoen.

Inmiddels zijn we aan boord weer een beetje bijgekomen van 2 maanden gidsen door een nog steeds adembenemend mooi Nieuw Zeeland en ondanks alle ellende heeft de Nissan ons toch nog ruim 12.000 km laten genieten van alle mooie natuur!

We zijn afgelopen dagen van uit Opua naar het noorden gevaren, bij de Cavalli eilanden gelegen en gewandeld en zijn nu in Mangonui Harbour. Het lijkt wel of het weer hier beter is dan in de Bay of Islands en zijn daarom weer druk met een stukje onderhoud van de boot, o.a. het teakdek heeft weer ca. 150 nieuwe proppen gekregen en het interieur is door Paulien weer eens grondig aangepakt en ontdaan van stof, schimmel en vuil.

We blijven hier nog een aantal dagen rond zwerven en willen medio April terug zijn in Whangarei waar de nieuwe giek gemonteerd gaat worden en vandaag is daar per UPS de nieuwe zijruit vanuit Zweden aangekomen.

We gaan kijken of we eind April uit het water kunnen, zodat we medio Mei weer gezellig naar huis gaan!!

Met vriendelijke groet,

Paulien en René

SY Bounty