Hallo allemaal,

We liggen momenteel voor anker in Vanua Balavu bij het dorpje Malaka, waar we begin Augustus ook geweest zijn met Sander en Pascal, maar eerst weer even van enkele weken terug de draad weer op pakken ..

Nadat we Sander en Pascal op de internationale luchthaven van Nadi met een taxi hebben afgezet, afscheid van ze genomen en met de taxi terug naar Denerau, wel onderweg bij een markt gestopt om de nodige voorraad aan groente en fruit in te slaan. Fruit is nog steeds uitermate moeilijk te koop, omdat Hurricane Winston al het gewas in Februari verwoest heeft, maar de eerste ananassen , mango's (waren toch nog veel te vroeg geplukt en werden niet rijp) en bananen hebben we gekocht!!

Terug op de boot zijn we de volgende dag naar de Mamanuca eilanden gevaren, daar waar de wind ons heen wilde brengen. Op het eiland Qalito hebben we eerst nog enkele dagen in de recovery mode geleefd, lekker niets gedaan, uitgeslapen, heerlijk gezwommen en gesnorkeld en gelezen.

Na enkele dagen doorgevaren naar Muscet Cove, nieuw internet tegoed gekocht en ontzettend mooi gesnorkeld op het buitenrif, werkelijk honderden tropische vissen en mooi gezond koraal met een grote diversiteit. Aangezien het op de ankerplek erg druk was met bootjes en vooral 's avonds veel muziek en geschreeuw van de resorts zijn we de dag erop door gevaren naar meer noordelijke eilanden van de Mamanuca's.

Gelukkig dat we daar overdag voeren, want plotseling zagen we op groot diep water, ver uit de kust van de eilanden grote brekers voor ons op zee, hier bleek een groot rif te liggen wat niet bij ons op de kaart stond.....!!! Daarom hebben we nadien al onze routes via OpenCPN (navigatie programma) waar we ook de Google Earth kaarten op kunnen presenteren, uitgezet en de waypointen overgenomen en in onze kaartplotter gezet. We hadden van andere zeilers al gehoord dat bij aanlopen van een eiland of ankerplaats het nodig is dat er iemand op de punt staat ter controle, maar we hadden niet verwacht dat onze nieuwe elektronische zeekaarten zo "slecht" waren!! Het eiland waart we graag wilden ankeren was wel goed beschut tegen de harde SE-wind, echter doordat het zo hoog was kregen we valwinden die ons op de ankerplek naar het eiland zouden blazen ,dus weg wezen en naar het volgende eiland om iets beschutting te hebben voordat het donker zou worden.

Deze plek (Yanuya Island) was niet optimaal, maar we hebben daar een nachtje hobbelend onrustig geslapen met ESE wind, 6 Beaufort en golven van ca. 2 a 3 mtr. Daarom de volgende ochtend gelijk door naar Waya Sewa Island, waar we redelijk rustig hebben gelegen. Hier zijn we natuurlijk nog even naar het dorpje gegaan en zoals gewoonlijk werden we ook hier weer door de kinderen en bewoners met open armen ontvangen. Nadat we door enkele kinderen werden rondgeleid in hun dorp, werden we gevraagd te komen kijken naar hun rugby-wedstrijd op het strand, zo gezegd zo gedaan. De spelregels zijn daar door de kinderen natuurlijk aangepast naar hun standaard en er werd werkelijk met overtuiging gespeeld. Jammer genoeg begon het na ca. 10 minuten hard te regenen en werden we door een dorpsbewoonster gevraagd om binnen te komen om te schuilen.

Zij (Rebecca)lag languit op de grond, geflankeerd door enkele van haar kinderen en neefjes/nichtjes, terwijl zij bezig was om Kerstengeltjes te maken van de bast van een boom, deze had zij beschilderd en een van haar kinderen had schelpjes gezocht die als hoofd werden gebruikt.

Rebecca werkt in een resort ( de mensen verdienen hier maar F$ 3,= per uur is ca. Euro 1,35) en verkocht daar de engeltjes voor F$ 5,= per stuk aan de gasten. De gasten betalen vaak in deze resorts tussen de US$ 500,= en 1000,= per nacht, hetgeen in schril contrast staat met het uurloon van de medewerkers. Wel vertelde Rebecca dat het resort de dorpelingen ook financieel ondersteund met de wederopbouw van de huizen, de inrichting hiervan (nou is dat bijna niets in onze ogen) en het resort betaald de voeding voor alle leerlingen van de lagere en middelbare kostschool op het eiland.

We hebben Rebecca dan ook getracht duidelijk te maken, dat haar uurloon verkapt hoger is door de extra uitgaven van het resort aan bovenstaande ondersteuning. Dit is voor deze mensen niet te bevatten en zij gaf ook aan het liever in haar hand te krijgen en dan zelf haar uitgave patroon te willen regelen. Toevallig hoorden wij ook van een restaurant in Denerau dat de manager hiervan zijn personeel 20% meer loon betaalde dan normaal de gewoonte was, de werknemers waren hier zeer verheugd mee, echter na enkele weken wilde het grootste deel van het personeel een dag minder werken, want uiteindelijk hield men dan het zelfde over als de normale lagere betaling voor een volle werkweek!!!

Voor de kinderen van Rebecca had Paulien nog de nodige pennen, schriften, haarspeltjes en stickers, maar we hebben hier ook (Yvette bedankt voor de gift) een kappersschaar afgegeven om hun haar te knippen. Een van de dochters wilde geknipt worden en nadat het droog was heeft ondergetekende haar geknipt en loopt zij nu als een van de weinige met een door een Europeaan geknipt kapsel rond in Fiji, hier was ze ontzettend trots op!!

De dag erop zijn we naar Manta Ray Resort gevaren, een eiland in de Yasawa groep, heerlijk rustig beschut water en daar kwamen we enkele bekende cruisers tegen, onder andere de Meerbaer (Rainer en Anne) en de Walkabout (Thomas en Fraukje). 's Avonds gezellig met ze geborreld en gegeten bij ons aan boord.

De volgende ochtend de locals in de gaten gehouden waar ze met hun toeristen heen gingen en wij in onze zwemkleding met snorkel en camera ook de doorgang tussen 2 eilanden in en daar zagen we al enkele enorme manta's zwemmen.

Gelukkig mocht onze dinghy bij Rainer vast gemaakt worden, want hij ging niet mee snorkelen en bleef met de dinghy's rondvaren. Dit was maar goed ook, want de stroming was zo sterk dat we met het bootje voorbij de manta's voeren, dan ca. 50 meter het water in en wachten tot ze langs kwamen.

We hebben er verschillende gezien, de grootste met een spanwijdte van 4,5 a 5 mtr, rustig zwemmend tegen de stroom in, hun bek wagenwijd open om zoveel mogelijk water te zeven van de voor hun zo belangrijke plankton. Als wij dan probeerden met ze mee te zwemmen waren we binnen 3 minuten al ver achter ze en totaal kapot vanwege de stroming! Na ruim 2 uur in het water te hebben gedobberd bekaf terug naar de boot en genoten van het mooie weer, het azuur blauwe water en op een van de eilanden nog wat gewandeld.

Na twee dagen zijn we nog noordelijker op de Yasawa's geweest, in the Blue Lagoon, de naam zegt al iets over het kristal heldere water en hier kan je ook ontzettend mooi snorkelen op de vele riffen. Dat hebben we dan ook veelvuldig gedaan, ook op riffen waar geen toeristenbootjes worden gedropt en dan opeens snorkel je in rustig water tussen de mooie vissen zonder dat je van een Australische Zeekoe een schop krijgt (en vooral geen excuses aanbieden maar gewoon doorzwemmen...)

Via een van de medewerkers van het resort hoorden we dat er aan de andere kant van de baai een groente/fruit/tuin was van zijn neef. We mochten om 16.00 uur met zijn bootje mee en hij vroeg alleen een bijdrage in de brandstof. Aangezien wij nog een paar Birkenstock slippers over hadden, hebben wij hem deze ook gegeven en daar was hij te koning blij mee, alleen voor in de stad zei hij!! Samen met de bemanning van de Meerbaer om 16.00 uur met hem mee, nou alleen hadden we dat nooit gevonden want we moesten ergens een kreek in tussen de mangrove en uiteindelijk moesten we vanwege het lage water ook nog een stuk door de modder waden voordat we bij zijn neef waren. Daar hebben we wel mooie tomaten, komkommers, uiens, casave, rettig, aubergines en diverse kruiden, heerlijk weer normaal verse groente. Ook hier kon hij ons nog geen fruit aanbieden ivm de vernieling door de Hurricane!

In deze Lagoon troffen we ook de Red Cat (Wolf, Marret en Alex met hun gasten Gabrielle en Hans) waar we gezellig mee gegeten hebben, dit was een afspraak die we vorig jaar gemaakt hadden en er nog nooit van gekomen was. Paulien had een uitgebreide bami tafel gemaakt, met pittige komkommer, kroepoek, pindasaus, omelet en nog veel meer lekkere dingen. Ze hebben niet zitten eten maar ....., wel bij de Red Cat aan boord, want bij ons is eten met 9* mensen in de kuip ondoenlijk en beneden is het te warm! * De bemanning van de Julia (Claus en Burghardt) waren op visite bij de Red Cat en hebben ook meegegeten.

We hebben enkele gezellige dagen met elkaar gehad en veelvuldig met elkaar geborreld, gegeten en na vaak een heerlijk dessert kwam Wolf met zijn beroemde Rum-vat naar boven en werd de avond afgesloten met de nodige rum!!

Samen met de Red Cat zijn we doorgevaren naar Sawa-I-Lau waar we de alom geprezen (in iedere gids staan ze vermeld als een must-do) grotten zouden bekijken. Wij in de ochtend naar de kant, want we lagen vrij dicht bij op anker en we wilden met 7 mensen naar binnen. Bij de entree bleek dat we als volwassene F$ 55,= per persoon moesten betalen en dat voor een grot met 1 baSIN VAN CA. 25 m2 en een klein basin van ca 10 m2, welk dan te bereiken is via een nauwe doorgang...., nee dus dat is veel te duur. Met de kassier gesproken en aangegeven dat we geen toerist zijn vanuit een resort, zelf naar hun toe zijn gekomen en graag voor een andere prijs naar binnen wilde..., uiteindelijk zijn we voor F$ 20,= per persoon naar binnen gegaan en zelfs dat was het eigenlijk nog niet eens waard!!

Aansluitend zijn we het naast gelegen dorpje ingegaan, omdat een van de mini-markt dames (Paulina) aangaf dat ze rijpe papaja's te koop had en mogelijk nog wat ander fruit. Samen met Marret en Paulien aan land, we werden natuurlijk gelijk in hun woning uitgenodigd en even later ben ik met haar man naar de tuin geweest en hebben we ook nog wat verse Casave en kookbananen gekocht. Later nog wat medicijnen (van de Red Cat) voor een van de kinderen gebracht die over haar hele lichaam uitslag had van ontstekingen.

Aangezien we hadden afgesproken dat we als crew zouden meevaren op de Red Cat tijdens de Muscet Cove Regatta, werd het tijd om weer richting Muscet Cove te varen.

Eerst zijn we terug gegaan naar The Blue Lagoon, de dag erop naar Octopus Resort op het eiland Waya en hier 's avonds heerlijk gegeten in het Resort samen met de Red Cat.

Aansluitend zijn we daags erna terug gevaren naar Muscet Cove, waar we ons de volgende dag hebben ingeschreven, wat boodschapjes gedaan, water bommen gemaakt, gesnorkeld en 's avonds een briefing van de activiteiten voor de volgende dag en daarna van de gezamenlijke BBQ genoten.

De eerst Regatta dag was een race naar Beachcomber Island, waarbij we als piraten verkleed moesten gaan, andere schepen mochten aanvallen met waterbommen (ballon gevuld met zoet water) en deze of gooien of zoals Wolf heel clever gedaan had 2 speciale catapults gekocht die met drie man bediend moesten worden en daarmee een reikwijdte had van wel 100 mtr!!

Binnen een half uur hadden we ruim 500 bommen gelanceerd en was de voorraad van daags ervoor op en moesten we gedurende de "race" de nodige bommen bij maken. Tijdens deze "race" mochten we zowel het zeil als de motor gebruiken, dus iedereen op de motor naar de eindbestemming. Aangekomen op Beachcomber Island werden we door een jury beoordeeld over onze kleding en daar met z'n allen (13 crew-leden van de Red Cat) genoten van de lunch en gezellig nagepraat met de andere piraten.

Tijdens de prijsuitreiking voor het snelste schip werden de schepen gekozen vanuit een hoed waar alle namen in zaten, dus geen enkele relatie met de aankomst, heel leuk gedaan te meer daar wij meer bezig waren andere te bombarderen als echt op te schieten. Onverwachts werd Wolf toch naar voren geroepen en kregen we een prijs, waarvoor weten we niet!!!

's Middags werden er op het strand allerlei spelletjes gedaan, zoals touwtrekken, zaklopen, estafette flesjes omgooien die dan weer op de terug weg weer recht gezet moesten worden, volle bierflessen tussen je benen naar de andere kant brengen en zonder je handen te gebruiken uitschenken, de ontvanger moest dan het opgevangen bier allemaal opdrinken voordat de volgende aankwam....

De dag erop hadden we een regatta, waarbij we ook weer bommen mochten gooien, echter nu was het iets meer een race, want nu zonder motor zo snel mogelijk een rak afleggen en als eerste over de finishlijn zien te komen. Marret achter het roer, ondergetekende was verantwoordelijk voor de stand van het grootzeil en de fok werd door verschillende mensen bediend. We zijn als 7e geëindigd en hebben vooral veel lol gehad en de prestatie was best goed ondanks we zo'n groot schip (Oyster 62) en vooral zwaar schip met bijna geen wind moesten varen! Ook nu 's avonds weer met z'n allen gezellig gegeten aan boord van de Red Cat en de tactiek voor de dag erop doorgesproken en deze met een aantal glaasjes rum weer weggespoeld!

Op de echte race dag hebben we eerst in de ochtend getraind met de Genaker(licht weer voorzeil) op de Red Cat van 275 m2, deze hadden we echt nodig, vooral omdat er nog steeds weinig wind stond.

De training ging voorspoedig, vooral omdat Wolf en Marret een beetje de kriebels van dit zeil hadden, want op hun Atlantische oversteek sloeg de Genaker om het opgerolde fok heen en hebben ze drie dagen nodig gehad om het zeil weer te strijken...

De start van ons was ongeveer 20 seconde te laat, waardoor er toch een aantal schepen ons al vooruit liepen, volgens de regels mochten de spinnakers of Genakers pas 5 minuten na de start gezet worden, anders kan de start in een chaos uitmonden met de nodige schade wat niemand wil.

Onze grootste concurrent de Thalula Ruby een Janneau 57 van Paul en Andy met 8 man crew aan boord had de spinnaker gezet en schoot er werkelijk vandoor. Nadat wij de Genaker eenmaal hadden staan konden we ze nog steeds niet bijhouden, maar de moed niet verloren want we moesten het gehele eiland rondvaren en we wisten dat we iets sneller waren hoog aan de wind.

Kortom alles eruit gehaald en nadat we het eiland gerond hadden sloeg bij ons plotseling ook de Genaker weer om de fok... na vele pogingen en bijna op een rif beland (en dat alles zonder motor) toch de zaak weer in orde gekregen en de Thalula Ruby was voor ons nog maar een klein puntje heel ver voor ons uit!! Gesterkt door de gedachte dat we nog een aantal scherp te varen rakken kregen de achtervolging ingezet en vele schepen voorbij gelopen. Uiteindelijk hebben we de Thalula Ruby bijna ingehaald en zijn we eerder overstag gegaan om naar de ingangsboei van het eiland te komen. De Thalula Ruby is verder door gevaren en kwamen daarna ons achterop in een veel ruimere hoek en liepen daardoor sneller, door ze wat op te loeven konden ze ons niet voorbij en na de boei zijn wij weer een aardig stukje uitgelopen. De strijd was echter nog niet gestreden want het laatste rak was weer ruime wind en zij gelijk de spinnaker gezet. Wij hadden onze buik een beetje vol van de Genaker problemen en met gewone zeilen op de finishlijn af. Zij liepen ons toch met duidelijk grotere snelheid in en ook nu werd er om de laatste meter gevochten, iets oploeven en uiteindelijk probeerden ze onder ons door te schieten, maar net voor de finishlijn vielen hun zeilen in en finishten wij 7 seconden eerder!!!!!

Wij hadden de 5e plaats behaald en zijn daar allemaal best heel trots op!

Natuurlijk als je dan hoort dat een van de winnende schepen zijn hele interieur op een ander schip heeft overgebracht, de watertanks leeg waren de diesel uitgepompt in vaten op de kant, de week ervoor eruit is geweest om nog een nieuwe laag antifouling aan te brengen.... Zo veel hebben wij er eerlijk gezegd niet voor over, maar wij hebben in ieder geval veel plezier gehad en voor ons gevoel uitstekend gevaren, mede door de koelbloedigheid van onze stuurvrouw Marret!! Chapeau!!

Tijdens ons gezamenlijke diner werden de prijzen uitgereikt en Wolf werd ook nog naar voren geroepen voor een prijs, ook nu weten wij niet waar voor de prijs was. Het leuke is dat je dan ziet wie er voor de lol varen en wie het niet over zijn lippen kan krijgen om een ander te feliciteren, zo werden we wel door Paul en Andy van de Thalula Ruby gefeliciteerd, echter door geen van hun bemanningsleden!

Aangezien de windvoorspelling voor de daarop komende dagen Westelijk was zijn we de volgende ochtend gelijk vertrokken naar Savusavu en daar na 3 dagen aangekomen, deels gezeild en deels met de Volvo zeilen. In Savusavu op maandag geproviandeerd en 's middags gelijk de stad weer uit, mede door de temperatuur en het vervuilde water. Net voor de baai-uitgang bij een luxe resort weer op anker, lekker gezwommen en rustig gegeten.

De volgende ochtend bijna zonder wind op weg naar Vanua Balavu, een van de Lau - groep eilanden, er zou noordelijk wind staan en eerlijk gezegd hebben we bijna 3 uur met onze Genaker gevaren en de rest heeft de motor gedaan, maar het is veel comfortabeler om zonder wind tegen de een klein beetje wind te varen als met veel wind op de neus te moeten kruisen tegen de wind!!

We hebben eerst bijna 3 dagen gerelaxed in de Bay of Islands, veel gezwommen, gesnorkeld en met de dinghy een toertje gemaakt tussen alle eilandjes door, prachtig wat een beetje zon dan de omgeving positief kan veranderen. Net voor binnenkomst in de Bay of Islands had ik weer een grote vis aan de lijn, zo groot dat ik deze niet eens op de lage versnelling kon binnen draaien en uiteindelijk toch verspeeld, maar geen half uur later had ik een mooie Spanisch Makrel van ruim 80 cm aan de lijn en wel binnen!! Bij het omvaren naar het dorpje Malaka had ik weer binnen een half uur leuk beet en haalden we een Giant Trevally uit het water, 90 cm lang, 28 cm hoog en 12 kg.

Deze vis hebben we hier in Malaka weg gegeven aan de bevolking, aangezien de vriezer vol ligt en deze mensen er erg blij mee zijn.

We werden dan ook als helden weer ontvangen, omdat we hier de afgelopen keer met Sander en Pascal kleding en lege flessen hebben afgeleverd. Doordat er een begrafenis was, konden we niet bij de verdeling zijn, maar de voorganger had een en ander netjes verdeeld.

Men gaf wel gelijk aan dat men deze mooie nette kleding niet zomaar droeg, alleen voor speciale gelegenheden zoals feestjes en partijen en soms heeft iemand op zondag in de kerk iets van de kleding aan!

We zijn zojuist door Sara (een van de dorpbewoners) gevraagd om zondag naar de kerk te komen en aansluitend bij haar te lunchen, dan wordt ook onze vis gepresenteerd!

We wachten af en laten jullie een en ander in de volgende briefing de resultaten weten/zien!

Groetjes, ook van Paulien,

René