Hallo allemaal,

Op dit moment liggen we nog steeds voor anker in een baai van het eiland Gau, ten noordoosten van Suva.

We hebben na het bezoek van het regenoerwoud in Suva de dagen erna de markt bezocht om de nodige verse waren in te slaan, want op zondag schijnt de wind goed te zijn om daar heen te zeilen.

Om 6.00 uur vertrokken, op de motor de baai uit maar eenmaal buiten stond er geen of verkeerde wind en uiteindelijk hebben we het hele stuk naar Gau op de motor gevaren. De pas was ruim en diep genoeg en zagen op de kaart een mooi beschutte baai voor het dorp Nawaikama.

De volgende ochtend werden we door 2dorpelingen bezocht en uitgenodigd voor een bezoek aan hun door en vooral de "hotspring" te bezoeken. Eenmaal aan de kant werden we door een moeder meegenomen naar de lagere school, waar ze de lunch voor 3 van haar kinderen ging brengen. Aansluitend na de lunch naar de hotspring, dit bleek een veredeld ondiep modderpoeltje, maar wel lekker warm. Wij hadden zwemkleding meegenomen, echter haar kinderen gingen in hun ondergoed en moeders zelf stapte met kleren en al het water in!!

Op de terugweg door het dorp werden we door een groepje oudere dames geroepen om een kopje thee met ze te drinken, gewoon ergens op het gras in het dorp, een blauw stuk plastic op de grond en allemaal lekker liggen, praten en theedrinken met zelfgebakken TE droge cake! Omdat er onvoldoende bekers waren en Paulien graag thee zonder suiker had, werd ik gevraagd of ik de mok samen met een andere dame wilde delen, natuurlijk geen probleem! Een van de gespreks onderwerpen was of we mogelijk een leesbrilletje voor een van de dames (van het koor bleek later) hadden, want ze kon de bijbel en haar song-teksten niet goed meer lezen. De dames lagen met hun theekransje te wachten op het vervoer om de eerst minister die vanuit Suva op bezoek was te verwelkomen.

De volgende dag hebben we onze collectie leesbrillen met div. sterktes meegenomen en de dame was zeer vereerd met haar nieuwe bril. Dit verhaal ging als een lopend vuurtje door het dorp (ca. 170 inwoners) en de volgende dag werden we door andere dames aangeklampt met het verzoek om ook een brilletje! Tijdens ons bezoek aan de lagere school waren zowel de leerkrachten als de leerlingen zeer nieuwsgierig waar we woonden, hoe het er in NL uitziet en hoe we nu precies hier in Fiji konden uitkomen?? 's Avonds heb ik een kleine presentatie gemaakt met wat foto's van de Keukenhof, ons huis, wintertijd in NL en Italië en Oostenrijk met schaatsen en skiën. Daarnaast heb ik in een paar grove stappen aangegeven hoe we navigeren, hoe de boot eruit ziet en hoe we weersinformatie ontvangen. De schoolleiding vond een presentatie een prima idee en de laptop werd in een lokaal op een beamer aangesloten, waarna ik de leerlingen in 2 groepen de nodige tekst en uitleg gaf. De oh's en ah's en vraag tekens op hun gezicht spraken boekdelen en vonden natuurlijk ijs en sneeuw heel raar.

Donderdagochtend zouden we vertrekken naar Koro-eiland, ongeveer 60 Nm verder. Om 5.30 uur eruit, ontbeten en anker ophalen, echter de motor wilde niet starten?? Wat nu weer, ben de hele dag bezig geweest en uiteindelijk na contact gehad te hebben met een Volvo dealer uit NZ de motor toch weer aan de praat gekregen. Bij het uitvaren van de baai wilde de motor niet op toeren komen en deze draaide max. net iets sneller dan stationair!! Dit was veel te gevaarlijk om met deze motor over het rif te gaan dus wij weer terug de baai in en op anker. Nogmaals de dealer gebled en samen met telefonische ondersteuning van hem geconstateerd dat de diesel-injectie-pomp defekt was. Na opgave van serienummers etc. van de motor zou hij proberen een gereviseerde pomp te sturen, evenals 4 ruil-injectors, want nieuw is niet meer te krijgen. Een email van hen gaf aan dat hij de onderdelen binnen had en na controle en instelling begin de week erop kunnen versturen.

Uiteindelijk zouden de spullen met een monteur naar Nadi gevlogen worden en deze zou ze verder doorsturen naar het vliegveld hier op Gau waar het toestel alleen op Dinsdagmorgen komt. Jammer genoeg ging deze zending zo niet door en heeft men de spullen per vervoerder hierheen gestuurd, echter een overdreven ijverige klojo bi jde Customs heeft de zaak een aantal dagen opgehouden, waardoor we hier nu al 3 weken voor anker liggen. De zending is nu vrij gegeven en afgelopen week naar Suva-airport gestuurd, van waaruit het doorgestuurd wordt naar Gau-Airport, dus duimen!!

Inmiddels hebben wij nog de nodige klussen aan boord afgemaakt, zoals het lakken van de potdeksel, het cleanen en in de was zetten van de opbouw en het teakdek schuren en in de teaksealer gezet! Wel hebben we een aantal nachten slecht geslapen, omdat er harde zuiden wind direct de baai inblies, waardoor de golven over het rif sloegen en ons zo uit onze slaap hielden. Ook hadden we een beetje de kriebels omdat bij terugkomst in de baai het anker niet goed de grond in konden trekken en de boot flink aan het krabben is geweest. Daarna de boot verlegd en bijna 95 mtr. ketting uit in diep water van 25 meter, waardoor we gelukkig als een huis liggen. Eveneens het ankeralarm aan, zodat we met een gerust hart konden gaan slapen!

De dorpelingen kennen ons al redelijk goed en overal moeten we handjes schudden en worden we uitgenodigd voor thee, kijken hoe men matten weeft, Kava-wortels drogen en natuurlijk ook het afwas-water drinken (Kava). Onze begeleidster van het eerste uur (Siteri) met haar gezin heeft ons opgenomen in verschillende rites van hun leven, waardoor we zondags naar de kerk gaan en aansluitend natuurlijk moeten komen lunchen. Ze weten inmiddels wat we erg lekker vinden en haar man gaat dan ook regelmatig op zaterdag naar een ander dorp om vis voor ons te kopen! Ook alle kinderen zijn dol op ons en we worden door ze aangesproken als bubu en tutu, of te wel oma en opa! Mede omdat we regelmatig iets lekkers voor ze meenemen of dat Paulien een toetje voor ze maakt, wat ze hier niet kennen.

Afgelopen Vrijdag zijn we als speciale gast uitgenodigd om de sportdag mee te maken, waarbij er korfbal en rugby gespeeld werd. De meest talent volle spelers zijn op deze dag geselecteerd voor een speciale trainingsweek in Suva, waarbij de ouders alleen de bootreis dienen te betalen en de rest wordt door de dorpsgenoten betaald. Tijdens de Kava-avond op donderdagavond is hier een inzameling geweest en is er F$ 2.677,= opgehaald.

We hebben ook nog de secondairy-school bezocht, dit is de enige middelbare school op het eiland waar van de 174 leerlingen er 120 intern zijn. De princepal (directeur) is bezig met o.a. alternatieve energie voorziening op zijn school, zoals solar, water en generator als back-up. Daar hij met veel vraagtekens over dit project rondloopt, vroeg hij ook hoe wij een en ander georganiseerd hadden. Natuurlijk heb ik bij hen de installatie bekeken en gelijk een aantal adviezen gegeven, hij vroeg daarop of hij bij ons aan boord dit ook mocht zien.

Wij hanteren echter een stelregel dat we geen dorpelingen aan boord willen hebben, want als er eentje is geweest wil iedereen komen. Voor hem en zijn gezin hebben we een uitzondering gemaakt wat de dorpelingen gelukkig ook begrepen hebben.

Aankomende maandag 18-07-2016 gaan we nogmaals naar zijn school om de generator te repareren (olie-lekkage) en de batterij-bank door te meten. Dit heb ik zojuist gedaan en alles functioneert weer zoals het hoort. Na de reparatie hebben we bij hem thuis een lunch aangeboden gekregen en mogen nu gebruik maken van het internet hier op school.

Tevens werken we dan een schema uit hoe de energiecentrale het beste kan functioneren, te meer daar hij van de eerste minister net de toestemming heeft gekregen voor 42 extra zonepanelen met batterij-opslag. Deze zonnepanelen zijn een geschenk van de regering omdat deze directeur een hostel met behulp van eigen leerlingen heeft gerenoveerd zonder externe werknemers. Hij heeft ook een programma opgesteld voor alle leerlingen die niet goed kunnen meekomen om deze op te leiden tot handwerkers, zoals schilder, timmerman, loodgieter, metselaar en voor de dames koken, naaien en handarbeid. Alle interne leerlingen hebben ook een verplichting om 2 maal per dag een taak te verrichten, zoals de moestuin, houthakken, schoonmaken en overige hand en span diensten. Doordat er zoveel leerlingen intern zijn hebben ze ook hun eigen voorziening van groente, vlees etc. zoals een varkenshouderij, kippenfarm en een eigen moestuin, alles gerund door de leerlingen.

De meeste leerlingen gaan een keer per maand naar huis en worden dan op vrijdagochtend per groepje naar hun dorp met een bootje gevaren en uiteindelijk zondag in de loop van de dag allemaal weer terug gehaald. De kapitein van dit bootje heeft zelf ook een eigen polyester bootje, waarmee hij een "veerdienst" met een ander dorp onderhoud. Deze "specialist" zou mij evt. ook wel kunnen helpen, maar nadat ik hem vorige week geholpen had met het afnemen van een gebroken krukaslager van zijn buitenboord motor en zonder maar iets schoon te maken een ander oud lager wilde monteren en de hele sante-kraam zonder schoonmaken in elkaar wilde zetten, wist ik zeker dat ik hem niet zou uitnodigen voor enige hulp bij ons aan boord. Enkele dagen later bleek zijn staartstuk kapot te zijn en hij wist niet dat ook daar olie in zat wat regelmatig ververst moest worden.....

Hopelijk komt dinsdag de injectiepomp met de verstuivers aan en kunnen we woensdag vertrekken naar Koro-eiland. Hier blijven enkele dagen alvorens we naar Taveunie gaan waar we op 2 Augustus Sander en Pascal oppikken!

Jullie horen het wel in het volgende verslag,

Groet, ook van Paulien,

René