Hallo allemaal,

Het is een hele tijd geleden dat wij een verhaal op de blog gezet hebben, dit omdat er een kink in de kabel was gekomen, wat betreft het bezoek van Suzanne en Fons naar Nieuw Zeeland. Wij zijn eind februari bijna 7 weken in Nederland geweest omdat de gezondheid van Riet (de moeder van Fons) erg hard achter uitging. De verbouwing van hun nieuwe huis niet erg opschoot en wij Suus en Fons wilden steunen in deze moeilijke tijd. In deze weken hebben wij veel geklust in hun huis en uiteindelijk konden Suus en Fons 1 april verhuizen naar Bennebroek.

Helaas hebben wij in deze periode ook afscheid moeten nemen van Riet, maar wij waren erg blij dat wij in Nederland waren tijdens de laatste weken van Riet haar leven.

Inmiddels hebben wij hier ook veel werk verricht aan de boot, wij liggen sinds 2 juni weer in het water en gaan waarschijnlijk a.s. woensdag richting Fiji varen.

Maar nu eerst nog even onze ervaringen met Theo en Maria op het noorder eiland. Wij hebben een bezoek gebracht aan het schiereiland Coromandel , hier hebben wij een mooie wandeling gemaakt naar Cathedral Cove. Ook hebben wij Hot Water Beach bezocht, hier kun je bij laag water een kuil graven en komt er warm water naar boven door de thermische activiteit, echter dit is maar op een paar vierkante meter, de bezoekers zitten als haringen in een ton, een aanfluiting.

Verder zijn wij langs de kust van de Bay of Plenty naar Rotorua gereden. De Bay of Plenty staat bekend om de vele fruit- en groente teelt. In Rotorua hebben wij een bezoek gebracht aan de levende kiwi's in een vogeltuin. De eieren (deze hebben een lengte van ongeveer 20 cm en een doorsnede van 10 cm, een zware bevalling voor zo'n kleine vogel) worden bij het vrouwtje weggehaald en in een broedmachine uitgebroeid.

De kiwi's worden hier groot gebracht en later in de natuur weer teruggezet omdat ze anders bijna geen kans hebben om te overleven. Hun natuurlijke vijanden zijn ondermeer de possums, ratten, katten en honden.

Op het eiland Niue hadden wij Peter en Christine ontmoet, die in Rotorua wonen. Peter is van oorsprong een Nederlander, maar woont al ruim 40 jaar in NZ. Wij hebben met hem een dagje de omgeving van Rotorua bezocht, onder andere enkele prachtige meren. Rotorua staat bekend om de vele zwavel-en modderbaden en spuitende geisers. Het stinkt hier erg naar rotte eieren. In het Wai-O-Tapu thermal Wonderland hebben wij een rondwandeling gemaakt langs vele ingezakte kraters met koude en/of kokende poelen van modder, water en stoomwolken met de nodige aroma's.

Al deze kraters hebben verschillende kleuren, dit komt door de verschillende mineralen die hier in de grond zitten. 's Middags hebben wij heerlijk geluierd in een thermaal bad in de buurt van de minerale baden. Terug op de boot hebben we in de Bay of Islands nog wat eilanden bezocht en wandelingen gemaakt, natuurlijk heeft Theo ook weer de nodige vissen gevangen, zelfs een rog!

Op 19 januari hebben wij Theo en Maria naar het vliegveld gebracht en zijn wij nog een paar weken in de Bay of Islands gebleven en mooie wandelingen gemaakt. Samen met Niels en Margaret van de Unwind hebben wij Cape Brett bezocht, een prachtige wandeling gemaakt naar de vuurtoren. Wel pittig en in totaal 4,5 uur gelopen, vele toppen moeten beklimmen en ook weer afdalen, een aanslag op onze knieën.

Van daaruit later in een paar stapjes naar Whangarei gezeild. Tijdens ons verblijf in Nederland heeft de boot in de haven tussen palen gelegen.

Bij terugkomst vanuit Nederland zijn wij bij Port Whangarei (werf) op de kant gegaan, maar om vanaf de haven naar de werf te komen was een probleem, omdat er toch wat aangroei op de schroef zat . Hierdoor kon de motor geen snelheid maken (max. 1500 rpm) en bij iets meer gas stond de hele rivier in een dikke zwarte mist. De dieselinjectors en turbo had ik al door een specialist laten controleren maar nu had ik iemand gevonden die de turbo ook kon testen op zijn werking, dus gelijk nadat we uit het water waren de complete turbo gedemonteerd en weggebracht.

Aanvankelijk dachten wij ongeveer 2 weken nodig te hebben voor onderhoud, maar uiteindelijk zijn het 6,5 weken geworden. Wij zijn begonnen om de onderkant schoon te krabben tot op de gelcoat omdat we een paar verdachte plekjes zagen die op osmose leken, gelukkig was dat niet het geval.

Na 2 dagen krabben, wat toch wel erg zwaar werk is, zijn we ermee gestopt en hebben we professionele schuurmachines gehuurd om hiermee de boel kaal te krijgen. Ook nu weer na 1,5 dag bleek de voortgang zo traag te zijn en zijn we ermee gestopt omdat we gehoord hadden over het laten stralen van het onderwaterschip. In dat weekend heeft een bedrijf uit Auckland een test straling gedaan (Zij waren toevallig op de werf om een andere boot te stralen) en in 5 minuten had hij bijna 1 m2 gestraald tot op de gelcoat.

Helaas moesten wij eerst verhuizen naar een plek waar men mocht stralen in verband met de opvang van de verfresten, waardoor we minimaal 1 week moesten wachten voordat dit bedrijf tijd voor ons had.

Ondertussen niet stil gezeten en de romp met cleaner en was behandeld. Zij glimt weer als een spiegeltje en wij alweer lamme armpjes. Zondagochtend 1 Mei om 7.30 uur was het bedrijf aanwezig en hebben we gelijk een tent om de boot heen gezet en aansluitend is de man de boot gaan stralen.

Het complete stralen duurde ca. 4 uur en men straalt met water, compressor lucht en steengruis (een zachte steensoort uit India wat vermalen is). Rene had de opdracht om tijdens het stralen de compressor, diesel en mengverhouding van het straalmiddel te controleren en regelmatig bij te stellen.Na het stralen zag de huid er heel mooi egaal uit met een ruwheid van ongeveer korrel 60 -80, perfect om de gewenste nieuwe epoxycoat aan te brengen.

Omdat de roerkoning ook iets lekte hebben we het roer eruit gehaald (eerst de hak waar het derde lager in zit vrij gehakt en de bronzen platen waar het lager inzit gedemonteerd). Na vervanging van de 2 keerringen de zaak weer in elkaar gezet en gelijk nieuwe bouten in de bronzen platen gezet, nu met imbus in de verzonken schroefkop, want daarmee is een volgende demontage veel makkelijker.

Intussen had ik de resultaten van de turbo-test ook gehoord en er bleek een te grote (geschikt voor 225 Pk) turbo gemonteerd te zijn, waardoor deze nooit voldoende druk kon opbouwen. We kunnen de turbo pas testen als we in het water liggen, wie weet kunnen we nu wel een "Wheely" maken in de rivier.... We hebben een passende turbo terug gekregen en deze weer gemonteerd.

Het roer hebben we met behulp van de autokrik weer op zijn plaats gekregen, want het is niet te tillen. Daarna met epoxy de bronzen platen van de hak bedekt en na 3 lagen epoxy en glasmatten konden we eindelijk de complete boot in de epoxy-barrier-coat gaan zetten.

Eerst twee lagen roze epoxy barriercoat opgebracht en aansluitend vier lagen epoxy in de kleuren grijs en wit aangebracht. Daar over hebben we een laag vinyl-primer en twee lagen anti-fouling aangebracht. Omdat de lagen ook tussendoor moesten uitharden konden we maar één laag per dag aanbrengen, dus tel uit hoelang we bezig zijn geweest!

In de tussentijd heeft Paulien de hele potdeksel kaal gekrabd, maar alvorens dit te kunnen doen heeft René al het beslag eraf gehaald. Dit was geen onnodige luxe, omdat de meeste kikkers en platen aan het lekken waren naar het interieur. Ook de zeereling en zonnepanelen gedemonteerd en de verbinding tussen de uithouders en de panelen met Duralac (Isolatie lak tegen elektrolyse) behandeld.

Ook hebben wij een lasser even aan boord gehad omdat de las van de radarpaalvoet iets gescheurd was.

De laatste en achteraf gezien bijna de moeilijkste opgave was om de potdeksel weer mooi gelakt te krijgen, want hier zijn de seizoenen precies contra aan Nederland, dus Herfst/Winter. De eerste laag was perfect, de tweede en derde laag was een ramp omdat we regen op de lak kregen en 2 dagen bezig zijn geweest om dit er weer uit te schuren. Het enige voordeel was dat de lak nu al wat meer dicht geschuurd was zodat de houtnerf niet meer zichtbaar is. Na enkele dagen wachten op goed weer hebben we de vierde laag aangebracht en 's avonds zag deze er nog mooi glanzend uit. De volgende ochtend echter was deze door de avondcondens toch mat uitgeslagen en hebben we besloten om al het beslag er weer op te zetten en de laatste keer lakken doen we wel in Fiji of straks hier in Nieuw Zeeland als we terug zijn!

We liggen sinds 2 juni weer in het water en wilden 6 Juni vertrekken naar Fiji, echter door een depressie hebben we dit iets verschoven naar Woensdag Donderdag.

Inmiddels hebben we natuurlijk de nieuwe turbo getest en deze functioneert perfect, geen of nagenoeg geen zwarte walm meer (alleen bij lage toerentallen nog iets) en de motor is nu gelijk véél krachtiger, maar die "Wheely" lukt natuurlijk niet!

Het kan zijn dat we nog iets later vertrekken omdat de generator opeens dienst weigert. René is gisteren de hele dag bezig geweest maar heeft nog geen oplossing kunnen vinden ,we gaan er een specialist bij halen!

De bijgaande foto's vertellen de rest van het verhaal en wij wensen iedereen een mooie zomer toe!

Groetjes vanuit Whangarei, ook van René

SY Bounty

HR 46 - 89