Hallo allemaal,

na weer een dag hard zwoegen op Curacao gaan we zo weer slapen om morgen weer fris en fruitig te zijn, maar eerst nog even terug naar de aansluiting van het laatste verhaal.

Vanaf Grenada zijn we vertrokken naar Carriaco en hebben daar ook het eiland bezocht, wat een stuk kleiner is dan Grenada en minder ontwikkeld en minder toeristisch.

Het is erg leuk en kneuterig en hebben daar dan ook in de hoofdstad (eigenlijk gewoon een dorpje) boodschappen gedaan en tussen de middag locaal wat gegeten.

In het busje erheen werden we zelfs door 2 nonnen begeleid die ook wat inkopen moesten doen. Het is hier zo klein dat men elkaar hier allemaal kent, zodat zelfs de ouderen netjes voor hun huis worden afgezet, al moet het busje daar allerlei extra weggetjes voor nemen, geen probleem dit wordt zonder mokken gedaan. Ook hier worden de toeristen nog erg netjes behandelt en zijn er geen "speciale toeristen-" prijzen voor de bus of in de restaurants, dus alles is hier relatief goedkoop.

Na 2 dagen zijn we doorgevaren naar St. Vincent en nadat we op anker lagen probeerde een vrouwelijke immigratie medewerkster ons een poot uit te draaien en werd er zelfs gedreigd de politie bij te halen! Uiteindelijk heb ik toen aangegeven dat zij deze mocht bellen, aangezien ik vond dat ik in mijn recht stond.

Na veel vieren en vijfen heeft zij toch eieren voor haar geld gekozen en is er geen politie bij geweest en hebben we een compromis gesloten, uiteindelijk moest ik toch nog meer betalen dan in mijn ogen correct was, maar ja...

De volgende ochtend vroeg weg naar St. Lucia, echter daar lagen we in een baai waar 's avonds zulke harde muziek werd gedraaid, dat het servies bij ons in de kast stond mee te trillen en om nogmaals een aanvaring met de immigratie te voorkomen hebben we besloten om de volgende dag direct door te varen naar St. Nevis.

De eilanden Martinique, Dominica, Marie Galante, Guadeloupe en Montserrat zijn we voorbij gevaren en in het begin van de middag kwamen we aan in St. Nevis (naast St. Kitts).

In verband met het behoud van het koraal, mag men daar in principe niet ankeren en netjes aan een mooring gelegen.

De immigratie was hier uitermate makkelijk en vriendelijk en ook de mensen op het eiland waren allemaal zeer behulpzaam en vriendelijk, ook de "hoofdstad" (4 straten, 3 kroegen en een kerk) is zeer kneuterig en we zijn daar zelfs nog gedoopt....

Ja er is daar een helende bron die door de vulkaan verwarmt wordt en waar de informatrice alle tijd van de wereld voor je neemt, je tekst en uitleg geeft, nieuwkomers rustig laat wachten tot ze met haar verhaal klaar is en je zelfs "doopt" met het helende water!! Zie foto's

Wel zagen we dat tussen de "bron" en een naastliggend hotel leidingen vanaf de solarplaten op het dak naar de "bron" liepen, dus we waren niet echt overtuigt van het verhaal!!

Inmiddels hadden we informatie ontvangen dat het nieuwe grootzeil onderweg was en na ca. 1 week in St. Maarten afgeleverd zou worden bij de dependance van deze Franse zeilmaker.

Mede omdat we toch nog een redelijk krappe planning hadden zijn we na ca. 3 dagen door gevaren naar St. Maarten, op anker in de Simpsonbaai. Net voordat we St. Maarten aanliepen werden we plotseling opgeschrikt door een vreemd geluid van de hengel !!!! en ja hoor we haalden een mooie blauwvin-tonijn (ca. 65 cm) binnen, eindelijk een vis..., heerlijk.

Eenmaal op anker de vis netjes schoon gemaakt en in porties in de vriezer gestopt. De volgende dag wilden we wat spullen ophalen bij een shipshandler, komen we daar een bekende (Ton) tegen die we in 2012 op Curacao ontmoet hadden.

Deze vertelde ons dat het veel rustiger ankeren was in de lagoon en aan de Franse kant ook een stuk rustiger is dan aan de NL-zijde, dus wij ook anker op en daar naar binnen, 2 bruggen door en een perfecte ankerplek!!

Vandaar uit konden we eenvoudig aan de Franse zijde boodschappen doen en uit eten gaan en aan de Nederlandse zijde waren diverse leveranciers en fabriekjes voor bootonderdelen.

O.a. het voetblok van het onderlijk van het grootzeil wat we in Gibraltar (3 St. gekocht) bleek veel te licht te zijn, we waren al aan het laatste blok bezig, maar de bestelde voetblokken waren niet op korte termijn leverbaar... Ook hebben we de stoppers van de grootschoot vervangen, één werkte niet goed meer en de ander had een beschadiging en was te gevaarlijk om zo de verder mee te reizen.

We hebben hier ook weer een aantal zeer stille 24 V-DC ventilatoren gekocht, welke 3 standen hebben en een groot debiet!

Qua onderhoud heeft Paulien al het RVS weer ontroest en in de was gezet, ik heb ca. 300 - 350 teak-proppen van het dek vervangen en daarna heeft Paulien het gehele dek in de Teak-Sealer gezet. In de afvoerleiding van de wasmachine heb ik een 3-weg kraan gezet, zodat we het spoelwater eenvoudig kunnen opvangen om daarmee de boot schoon te maken.

Meestal ging ik 's ochtends aan de franse kant even een stokbroodje halen en gelijk langs de zeilleverancier, maar zoals gewoonlijk werd de zending ergens opgehouden en niet vrijgegeven.

Omdat we toch moesten wachten hebben we een autootje gehuurd en een rondje eiland gedaan, div. baaitjes bezocht en 's middags bij de zeilmaker langs en wonder boven wonder was het zeil daar in de ochtend geleverd. Met een overvolle auto terug naar de dinghy, want we hadden net daarvoor nog enkele tassen vol met lekkernijen gekocht in een grote franse supermarkt!

Voor onze trouwdag heb ik nog even overwogen om ons te laten verwennen met een reisje op een van de bootjes van de rijken der aarde, maar we vonden $ 200.000,= per dag toch iets te veel.

Diverse mensen adviseerde ons om niet direct naar Curaçao te varen maar via enkele Venezolaanse eilanden, zoals Islas los Roques en Islas las Aves te varen, enkele pareltjes van Venezuela en niet gevaarlijk en ook niet toeristisch.

Zo gezegd, zo gedaan, maar allereerst hebben we Ile de Tintamarre bij St. Maarten bezocht, een onbewoond eilandje met een mooi hagelwit strandje, azuurblauw water en goede snorkel mogelijkheden.

Vanaf St. Maarten zijn we in 3 dagen naar Islas los Roques gevaren met een gemiddelde snelheid van ruim 7 knopen/uur. Dominique en Ton hadden niets verkeerd gezegd, prachtige eilandjes, enkele maar bewoond, witte stranden en azuurblauw water.

Onderweg hebben we een Barracuda van ruim 1 meter gevangen en nog geen 2 uur later een mooie dikke blauwvin tonijn van bijna 1 meter!!, heerlijk. De vissen onderweg schoongemaakt en ingevroren, van de tonijn hadden we 12 zeer ruime porties, dus voorlopig lekker genieten van een stukje vis met een lekker wit wijntje!

De Barracuda vonden we niet zo lekker en de resterende vis hebben we op Curaçao aan iemand cadeau gedaan.

Bij aankomst lagen we met ca. 8 boten in de anker baai, echter de volgende dag kwamen er minimaal 30 - 35 motorboten bij, want het was het carnavalsweekend. Ondanks dat het een beschermt natuurgebied is werd er tot diep in de nacht hare muziek gedraaid, de meeste boten hadden ook onderwaterverlichting, dus de volgende dag hebben wij een andere ankerplek opgezocht, helemaal alleen in een baaitje aan een onbewoond eiland, prachtig!

Via de bijna onbewoonde eilandjes Isla las Aves (waar we 1 nacht zijn gebleven) zijn we doorgevaren naar Bonaire.

Hier hebben we enkele nachten aan een boei bij klein Bonaire gelegen, waar we ontzettend mooi gesnorkeld en gedoken hebben, glas helder water, mooi uitgelicht door de zon, schitterende koraal, flora en fauna! Echt de moeite waard om dat nogmaals eens te gaan doen!

Het eiland zelf hadden we de vorige reis al met Hans en Ellis bezocht, dus dit keer niet en daarna doorgevaren naar Curacao, waar mijn tante Diny ons opwachtte!!

Haar man (ze leefde al 15 jaar niet meer met hem samen, want hij had een ander liefje) is afgelopen Oktober 2014 overleden en heeft vele schulden nagelaten. Ook tante Diny is al haar spaarcentjes kwijt en moet nu rond komen van een kleine uitkering uit Curacao en nog iets uit Nederland. Ze was niet officieel gescheiden maar gelukkig niet in gemeenschap van goederen getrouwd, anders had zij nog eens met de schulden van hem worden opgezadeld.

Ze huurt nu een woning van de vader van haar schoondochter en de huur brengt ze zelf op door in het villapark de post dagelijks te bezorgen, en dat op je 75ste!!

Aan de achterkant van haar huis heeft ze een grote veranda met ooit eens een mooi uitzicht op het eiland, maar de bomen en struiken heeft ze zo goed verzorgd dat deze zowel het uitzicht als het licht en wind wegnamen.

Om haar uit deze ingesloten situatie te halen hebben we besloten de bomen en struiken een stukje korter te maken, alleen was er geen goed gereedschap om dit te doen.

We hadden de beschikking over een snoeischaar met (takken)-afkortzaag op een verlengstok, een handzaagje van ca. 30 cm en een snoeischaar voor iets dikkere takken.

Na 2 dagen hebben we ook nog een soort grote decoupeerzaag van iemand kunnen lenen en met al deze hulpmiddelen hebben we de zaak weten te snoeien, klein te maken en naar voren af te voeren. Dit alles onder de brandende zon bij ca. 32 graden, dus onze beweging hebben we weer voor enkele dagen gehad en het luie zweet is er weer uit!!

Ook haar wasmachine was al een half jaar defect en volgens een monteur zou de hoofdmotor defect zijn, echter na controle met de multimeter bleek alleen de condensator aan vervanging toe te zijn en ze is weer zeer gelukkig met een goed functionerende wasmachine!

We wachten nu nog op de keuring van het reddingsvlot en de bestelde voetblokken in de USA waren gisteren nog steeds niet verzonden en heb deze nu naar Panama laten sturen. Als het vlot terug is gaan we door naar de San Blas eilanden bij Panama!

Tot de volgende keer,

Groet, Paulien en René

SY Bounty

HR 46 - 89