Hallo allemaal,

Vanuit Panama City zijn we Donderdag\'s weg gevaren naar de Archipelago de Las Perlas en hebben daar in een mooie baai alleen gelegen, heerlijk uit de stank en vervuiling van Panama City en weer in een mooie omgeving, volop groen en kristal helder water.

Om ons heen leven honderden pelikanen die ons dagelijks hun kunsten tonen om een maaltijdje te verschaffen. Tijdens hun vlucht vallen ze doelbewust als een komeet naar beneden bij het zien van een lekker visje en net voor ze het water ingaan strekken ze hun nek, waardoor ze dieper kunnen komen om hun etenswaar te pakken te krijgen.

Ook de fregatvogels blijven dan in de buurt en wachten de mogelijkheid af om een visje uit de bek van de pelikaan te stelen of een gewonde vis die in het water is gebleven op te pikken.

Al met al een fascinerend spektakel!

De volgende dag is de Zeemuis ook vanuit Panama City ons komen vergezellen en hebben we samen gezellig \'s avonds zitten eten en borrelen. De bemanning van de Zeemuis bestaat uit Jeroen, Doeska, dochter Djerie (12) en zoon Pjotr (3), zijn in 2012 vertrokken vanuit NL en maken ook een rondje wereld, mogelijk dat ze in Nieuw Zeeland en nieuw bestaan willen opbouwen, want NL vinden ze toch veel te druk en veel te veel overgereguleerd. Jeroen was producer van div. TV-producties en later een eigen bedrijfje gehad in marketing, erg leuk maar uiteindelijk overwerkt en een burnout.

Vandaar dat ze zeer bewust nu voor deze wereldreis hebben gekozen en kijken om in een andere omgeving weer een nieuw bestaan op te bouwen.

Aangezien de Zeemuis toch veel gevoeliger is voor rollen op de deining hebben we de volgende dag besloten om een rustigere ankerplek op te zoeken en na een dagje zeilen vonden we een mooi plekje niet ver van een dorpje. Na nog geen 10 minuten kwamen de eerste lieden vanuit het dorpje langs om te vragen of we nog iets van ze wilden kopen en gevraagd of ze mango\'s, papaya\'s of ander fruit konden leveren.

Inderdaad de volgende ochtend werden we gewekt door een van de mannen in een holle boomstam-kano en had mango\'s, papaya, bananen en wat groente bij zich. We hebben ale mango\'s (17) van hem gekocht voor $ 3,=.

Later in de week hebben we nog papaya\'s, groene bananen en een extra tray bier gekocht.

We zijn ook in het dorp geweest, werden bij aankomst gelijk door de kinderen onthaald, hielpen ons bij het aanleggen van de bootjes en 'bewaakten' onze boten door er in te spelen!

In het dorp werden we 'begeleid' door onze groente- en fruit- leverancier en hadden we veel bekijks en iedereen wilde op de foto, vooral de kinderen (zie bijgaande plaatjes).

Na een biertje gehaald te hebben in de bar/disco en dit ver van de bar aan het strand opgedronken (ivm de oorverdovende muziek). Ook hier werden we door vele dorpsbewoners aangegaapt en hebben vele kinderen ons uiteindelijk weer geholpen om door de branding de zee weer in te komen.

We hebben daarna nog een ander eilandje bezocht en ook daar hadden we veel bekijks in het dorpje, maar ja, echt uitdaging hebben de mensen daar niet. Hun bestaan is grotendeels gebaseerd op de visvangst, zowel voor eigen gebruik als voor de verkoop aan Panama City.

Voor de rest is er een schooltje, bestaande uit 2 of 3 lokalen, waarbij per lokaal 2 borden tegenover elkaar zijn gemonteerd en per 'bord' 4 of 5 schoolbankjes staan, want groter is het aantal per groep niet.

De vrouwen verzorgen de kinderen, sommige moedertjes zijn vaak maar 15 - 16 jaar oud (als ze dat al halen), verzorgen hun kostgrondjes en houden het huis (hutje) schoon.

Al met al, als je daar geboren wordt ben je gedoemd daar te leven en te werken als visser of als huisvrouw. Verdere uitdaging is daar niet te vinden, of je ouders moeten goed verdiend hebben, zodat je mogelijk naar Panama City kan uitwijken.

Vandaar uit zijn we vertrokken richting Galapagos, ondanks dat wij in ons vorige bericht schreven dat we dit zouden overslaan, maar via diverse zeilers hoorden wij dat er toch redelijk flexibel kon worden om gegaan met cruisers tegen soms redelijke tarieven. Ja, als je er dan toch langs komt is het de moeite waard om te kijken of je in het pulletje valt en een redelijk tarief mag betalen. Het is tevens een mooie tussenstop op de lange trip naar de Markiezen, scheelt toch weer 900 mijl en is de resterende afstand naar de Markiezen nog maar 2.900 mijl (ca. 5.500 km).

Onderweg hebben we natuurlijk weer gevist, eerst 2 Bonito\'s gevangen, daarna een lekkere dikke vette (kleine) 60 cm lange Tonijn en de laatste dag hadden we een dermate grote vis aan de haak, dat hij er met de hele onderlijn vandoor ging, ondanks dat ik de slip op de molen redelijk los had staan.

We hebben het traject in bijna 8 dagen gevaren, ongeveer 75 uur op de Yanmar zeilen, want we moesten de evenaar weer passeren, dus de doldrums speelden ons weer parten.

We zijn samen met de Zeemuis vertrokken en hebben op deze afstand 120 mijl (1 dag) voorsprong bereikt, ondanks dat wij maar een 36 voeter zijn en zij een 52 voet!!

Die C-Yachts doen het nog niet zo slecht, of is het ook de schipper??

Op de Galapagos liggen wij in de haven van het eiland San Cristobal. Haven is een groot woord, het is meer een open natuurlijke baai waar de golven niet volledig in door lopen.

We zijn hier in de nacht van donderdag op vrijdag aangelopen en gelijk de volgende ochtend om 6.15 uur plaatselijke tijd hadden we een agent aan boord die ons wel wilde assisteren bij het inklaren en ons voor rekende wat dat zou moeten kosten.

Al met al viel het redelijk mee en kregen we om 09.00 uur de hele mikmak aan beambtes aan boord. 1 man voor de Captainarie, 2 mensen voor de hygiëne en quarantaine, 1 van het Nationaal Park, 1 man van de Immigratie (stempelen paspoort) en de agent.

Na ca. 1 uur allerlei formulieren ingevuld te hebben, vele kastjes van de boot gecontroleerd te hebben en alle verse waren. De sinaasappels mochten niet aan boord blijven, alle overige fruit en groente waar een plekje aan zat werd eveneens meegenomen. Dit alles uit voorzorg voor eventuele ziektes die op hun aanplant overgebracht kunnen worden.

In dit plaatsje leven vele zeeleeuwen die zich langs de kustlijn (zowel op de stranden als op de boulevard) op de gekste plaatsen liggen te zonnen. We maken hier dan ook gebruik van een watertaxi, anders wordt de dinghy gelijk geconfisceerd door de zeeleeuwen en moet je ze eruit zien te krijgen en gelijk zit alles onder een dikke stinkende slijmlaag.

Zelfs ons zwemtableau van de boot is al enkele malen gebruikt als zonneterras voor de dieren.

Zondag hebben we samen met de Zeemuis een georganiseerde tour over het eiland gemaakt, waarbij we een fokkerij van schildpadden (tegen uitsterving opgezet) bezocht, daarna de vulkaan op 700 meter bezocht. Als je hier boven naar links keek zou je de windmolens moeten zien, als je naar rechts keek zou je de lagoon moeten zien, maar nu zagen we alleen maar mist.

In een van de dorpjes onderweg hebben we een boomhut bezocht die gebouwd was in een ruim 300 jaar oude boom, tevens had deze boom een grote holte tussen onderaardse wortels waar men een kamer had ingericht, compleet met toilet. Voor de avonturiers was een overnachting in de boomhut mogelijk, erg leuk maar mijn eigen bedje op de boot was toch aantrekkelijker.

In een van de baaien zijn we gaan snorkelen en hebben daar verschillende grote zeeschildpadden gezien, evenals vele mooie vissen. De schildpadden zijn op het land erg traag maar in het water zijn ze redelijk snel en kost het ons veel moeite om ze met flippers bij te houden.

Als laatste attractie werd ons een late lunch aangeboden bij de agent thuis. Zijn moeder had lekker gekookt en had vroeger zelf een restaurant gehad op de boulevard bij de haven.

Maandag hebben we gesnorkeld en 2 duiken gemaakt, waarbij we veel Galapagos (wittip) haaien hebben gezien evenals 14 hamerhaaien, ook roggen en natuurlijk vele andere vissen.

Tijdens het snorkelen zwommen de zeeleeuwen rond ons mee, erg speels.

\'s Avonds waren we aardig uitgewoond en lagen we vroeg in de kooi.

Woensdagochtend om 07.00 uur vertrokken (eerst werden alle tassen gecontroleerd op organisch materiaal) met een ferry (wij denken dan aan een redelijk grote stabiele boot).

Deze ferry is niet meer dan een snelle sportvissersboot, max. 26 passagiers en voorzien van 3 x 200 pk buitenboord motoren, die je dan met een snelheid van 27 - 28 knopen over het water laat bonken. Niet erg comfortabel en zeker niet zeewaardig naar onze maatstaven.

Deze boot bracht ons in 2 uur tijd naar Santa Cruz, alwaar we het Darwin Center hebben bekeken, echter dit viel erg tegen. \'s Middags om 14.00 uur de ferry genomen naar Isla Isabela en ook deze trip duurde ca. 2 uur en was nog minder comfortabel, omdat deze boot kleiner en sneller was (max. 55 km/uur).

Na het plaatsje summier bekeken te hebben ergens wat gegeten en op tijd naar bed, want de volgende dag hadden we een vol programma.

\'s Ochtends een wandeling van ca. 3 uur gemaakt langs de kust, wat gezwommen in een baaitje en \'s middags een excursie naar de kust lavavelden waar veel Iguana\'s, pinguins, boobies (niet die tieten waar je nu aan denk, maar vogels met blauwe poten) leven.

Aansluitend gesnorkeld en onder begeleiding van een gids zeeleeuwen, haaien, roggen en grote scholen vis gezien, erg mooi maar jammer hadden we hier de onderwater camera niet bij ons.

De volgende ochtend met de ferry om 06.00 uur weer terug naar Santa Cruz.

Om 08.00 uur eerst ergens ontbeten en daarna heb ik met een taxi een afspraak gemaakt voor een excursie. Hij heeft ons een deel van het eiland laten zien, onder andere een lavatunnel (500 meter) waar we doorheen gelopen/gekropen zijn.

Daarna een gebied bezocht, waar de grootste landschildpadden van de wereld leven. We hebben er een gezien van ca. 150 jaar oud en een hoogte van ca. 1,2 meter en een diameter van ruim 1 meter en een gewicht van ca. 250 kg.

Vandaar dat men vroeger overal de schildpadden aan boord nam ,want dat was een lekker stukje vers vlees.

Om een indruk te geven hebben wij een aantal foto\'s bijgevoegd, zodat jullie ook kunnen mee genieten.

Wij zijn nu weer bezig om de volgende reis naar de Markiezen voor te bereiden en hebben vanavond de diesel bij een van de lokale duikschoolboten geregeld. Normaal moet je de diesel via de capitainaria kopen, waar je ca. $ 5,50/Gallon moet betalen. De locals echter betalen maar $ 1,02/Gallon en een van de schepen was bereid ons ca. 400 liter te leveren voor

$ 2,00/Gallon. 1 Gallon is ca. 4,5 ltr.

Tijdens de levering moest wel al het licht uit, want het is natuurlijk ook voor deze locals riskant.

Waarschijnlijk dat we midden van de week vertrekken naar de Markiezen en we zullen ook nu weer proberen dagelijks een positie door te geven via de SSB-radio, zodat jullie ons kunnen volgen. Mogelijk dat we onder de Galapagos eilanden de trade-wind kunnen oppakken en met 15 - 20 knopen heerlijk naar de Markiezen dobberen.

Groeten van Paulien en René,

SY Viskus

Galapagos

Ps. Tijdsverschil met NL is min. 8 uur, temperatuur dagelijks 25 - 35 °C, luchtvochtigheid 60 - 80 %, zeewater temp. ca. 22 °C, internet erg, heel erg traag, humeur goed, water kristal helder en de rest alles onder controle!!