Hallo allemaal,

Het laatste bericht kwam uit Salvador / Itaparica, waar we de boot voorzien hebben van een nieuwe laag antifouling. Hier zijn we erg gelukkig mee, want de aangroei is direct gestopt en de boot blijft nu lekker schoon.

Vanuit Itaparica zijn we naar de oude stadsbaai van Salvador vertrokken en hebben daar 's avonds boodschappen gedaan en de volgende ochtend vertrokken richting Recife.
Om de baai uit te komen was wat lastig, want tegen de wind en stroming in duurt het wat langer en de zee was ook redelijk knokkelig. Eenmaal buiten werden wij ook nog eens verrast door dikke regenbuien compleet met harde windstoten, dus de Yanmarzeilen ook maar een beetje bijgezet, vooral omdat in de buien de wind van alle kanten komt en (bijna) nooit uit de voor ons goede richting.

De gehele nacht was het door de buien en wind onrustig, maar uiteindelijk zaten de windgoden ons toch nog mee en hebben we regelmatig lekker kunnen zeilen.

Onderweg hebben we 2 Bonito's gevangen, waarvan er een het voor elkaar kreeg om van het gangboord weer de zee in te springen, maar deze was toch iets kleiner als de eerste en die hadden we nog niet op!

Na 3 dagen en nachten kwamen we om ca. 12.00 uur aan in Recife, waar we in de haven van Cabanga hebben gelegen, vlak bij het oude centrum. De skyline van Recife is bijna zoals alle andere grote steden in Brazilië, alleen maar hoogbouw, dus niet echt mooi.

Ondanks dat het een grote stad is wordt ook hier weer bijna geen Engels gesproken, zelfs in de haven was het moeilijk, maar met Google translate kom je best heel ver en de rest met onze paar woorden Portugees en handen en voeten. Maandagochtend zijn we naar de Capitaineria in de oude stad gelopen (we dachten dat dit vlak bij was, maar was ruim 1,5 uur lopen) en onderweg bedacht ik me opeens dat ik vergeten was een lange broek aan te trekken, anders mag je daar niet naar binnen (ervaring uit Salvador en Rio de Janeiro). Niets was minder waar en verschillende ambtenaren liepen daar ook in korte broek en T-shirt, dus geen probleem.
Met een leugentje voor ons eigen bestwil gaven we aan dat we in 1 keer van Angra dos Reis naar Recife zijn gevaren, want officieel moet je in iedere staat je in- en uit-klaren...
Gelukkig werd dit zonder problemen geaccepteerd en hebben daarna het oude Recife bezocht, ook hier weer veel vervallen en slecht onderhouden gebouwen, compleet met veel armoede.

Alle forten en overige bezienswaardigheden waren op Maandag gesloten en zijn uiteindelijk in een restaurantje beland waar ze normale ongezoete koffie hadden en daar 's middags ook gegeten. Het restaurantje liep rond 12.00 uur vol met mensen vanuit de omgeving en heerlijk gegeten voor een appel en een ei (kilo restaurant).

Na nog wat nadere delen van de stad bezocht te hebben zijn we met de bus terug gegaan naar de haven, waar de buschauffeur zo netjes was om ons precies voor de marina uit te laten stappen (hier was geen bushalte). In de jachthaven heerlijk gezwommen in het zwembad en een lekker biertje gedronken, echt afzien...

Dinsdagochtend met de bus naar Olinda (dit was de voormalige hoofdstad van de staat Pernambuco, is nu Recife) wat ca. 6 km verder op ligt en het oude gedeelte gebouwd is op een heuvel. Hier hebben we een rondleiding gehad door een zekere William (vrijwilliger van een organisatie van Dom Helder Camera, welke de zorg op zich heeft genomen om zoveel mogelijk straatkinderen onderwijs en onderdak te geven).

William sprak goed Engels, zelfs ook Frans, Spaans en Italiaans en gedurende de rondleiding bleek hij ook op 5 jarige leeftijd op de straat te zijn beland, opgepikt te zijn door deze organisatie en werkt nu 2 - 3 dagen per week als docent Frans op de universiteit waar hij ook zijn opleiding gedaan heeft. Overdag is hij samen met andere ex-straatkinderen vrijwilliger om toeristen rond te leiden in Olinda en de giften mogen ze niet zelf behouden, maar gaan naar de organisatie. Deze onderhoudt de vrijwilligers met een bepaald inkomen en met de rest worden nieuwe straatkinderen weer opgevangen en arme gezinnen voorzien van een wekelijks voedselpakket. Hier moeten de arme gezinnen als compensatie wel iets voor doen, zoals 1 of 2 dagen schoonmaken van scholen, parken en overige gebouwen, maar gelijktijdig worden ze gestimuleerd naar een normaal arbeidsproces! Ontzettend goed initiatief, waardoor er in Olinda geen straatkinderen meer zijn!! Wij waren ook bereid om hier een leuke gift aan te geven.

Doordat William de weg, de spraak en goede achtergrond informatie gaf, was dit een erg leuke rondleiding en hebben wij met hem van een heerlijk lunch genoten bij een restaurantje ergens in een tuin in Olinda. Daarna met de bus weer terug naar de jachthaven (ook nu weer waren de mensen zeer behulpzaam met het zoeken naar de goede bus, zodat wij weer veilig op de juiste plek aankwamen!) en nog even lekker een duik in het zwembad genomen.

's Avonds het oliepeil van de motor en de saildrive (dit is het staartstuk wat achter de motor zit en waar onderwater de schroef aan zit) gecontroleerd. De olie van de saildrive werd er gewoon uitgeperst, wat duidde op een lekkage van de keerringen achter de schroef, waardoor er water in de saildrive en tandwielen kwam, die voor corrosie en slechte of geen smering zorgdragen, dus een probleem.
Aangezien de jachthaven niet beschikt over een hefkraan voor boten, alleen maar een slip (dit is een schuin oplopende verharding vanuit het water, waar met een lier en een kar de boten eruit gehaald kunnen worden) en iedere booteigenaar een kar heeft die specifiek gemaakt is voor zijn/haar eigen boot, hadden wij een nog groter probleem.
Maar men was zo inventief om te vragen welke kar mogelijk zou passen voor onze boot, om dan de permissie te vragen aan de eigenaar om deze kar voor ons probleem te mogen gebruiken, zodat we in ieder geval een reparatie konden uitvoeren.
Om een lang verhaal kort te maken, heeft men iemand bereid gevonden om zijn kar ter beschikking te stellen, ik ben ondertussen via via bij een Yanmar-dealer geweest, echter deze had niet de correcte onderdelen.
Gelukkig wist ik (met behulp van een handleiding van een Compromis/C-Yacht clublid, wat ik inmiddels gedownload had) de afmetingen van de keerringen en had de Yanmar-dealer vergelijkbare keerringen van een Suzuki buitenboord motor.

Op Vrijdagmiddag om 14.00 uur zouden wij eruit gaan, maar tijdens het uithalen van de boot bleek ons schip te zwaar te zijn voor de kar en werden we in overleg weer te water gelaten.
Men wilde eerst de andere schepen erin en eruit halen en daarna ons deels eruit trekken en op de slip zou ik dan de reparatie kunnen uitvoeren.
Om 16.30 uur nogmaals eruit en halverwege de boot op de kar laten staan. Nadat het water voldoende gezakt was en de schroef uit het water was gekomen ben ik begonnen met de demontage.
Dit was lastig omdat je nu niks mag laten vallen anders is het plop en weg met je onderdelen, vooral toen ik de 3 bladen van de klapschroef moest demonteren, waarbij je enerzijds een hamer en drevel in je handen hebt en anderzijds een hand nodig hebt om de paspen die je eruit tikt op te vangen. Gelukkig is alles goed gegaan en na demontage bleek er een groot stuk touw tussen de schroef en het staartstuk te zitten, wat zelfs zo heet is geworden dat het zelfs versmolten was tot een soort afdekplaat (althans dat dacht ik in eerste instantie). Paulien heeft met geholpen met de montage en om 22.00 uur was het klusje geklaard, olie erin en wachten op de marineiros die om 02.00 uur zouden komen om ons weer te water te laten.
Wij konden niet wachten tot Zaterdagmiddag, omdat er dan een regatta zou plaats vinden en nog vele boten voor 15.00 uur via de slip erin moesten.

Om 01.00 uur stonden de marineiros al voor de boot en nadat ik de taxi voor ze betaald had (ook de overuren moesten wij betalen, maar met hun uurloon was dit geen enkel probleem en we waren geholpen, dus wat wil je nog meer??) werden wij weer te water gelaten en terug op onze plek in de box lekker geslapen.
's Ochtend de olie nogmaals gecontroleerd en een beetje bijgevuld, omdat we nu horizontaal lagen en daarna met de taxi naar een grote supermarkt om boodschappen te doen.

's Middags was het erg druk in de marina en stress kent men hier absoluut niet, want de laatste boten gingen er om 14.45 uur in terwijl de regatta om 15.00 uur zou starten. De zeilen werden dan op weg naar de startlijn uit de zeilzakken gehaald en gehesen.
Voor de laatste keer heerlijk bij het restaurantje aan het zwembad gegeten en om 15.30 uur hebben wij de trossen losgegooid en werden we door vele clubleden uitgezwaaid, op weg naar Fernando de Noronha, ruim 300 mijl (bijna 600 km) van Recife.

We hebben voor het eerst sinds ons verblijf in Brazilië de hele reis goede wind gehad, moesten zelfs tijdens buien reven en hebben met een gemiddelde snelheid van 6,06 knopen de 313 mijl afgelegd, zodat we 's avonds om 19.00 uur op anker lagen. Het laatste stukje langs het eiland was best moeilijk, aangezien hier diverse ondieptes van rotsen onderwater zijn en het om 17.30 uur aarde donker is, ook geen maan die ons zou helpen, maar heelhuids aangekomen in de Baia do San Antonio.

De volgende ochtend werden we om 07.30 uur door het geblaas van wel honderd dolfijnen gewekt en werden getrakteerd op een geweldig show, daar kunnen ze in Harderwijk nog wat van leren!
Na 1,5 uur vertrokken de dolfijnen en zijn we heerlijk gaan zwemmen en snorkelen, mooie vissen en een kleine schildpad gezien. Na de lunch wilden we het eiland gaan verkennen, echter we werden direct door de havenautoriteiten ontboden.
Hier dachten we met een half uurtje klaar te zijn, maar al met al duurde het ruim 2 uur, de formulieren van de haven, police de marina en police federal!!
Ieder weer met zijn eigen documenten en alles identiek invullen, hoe zo bezigheids therapie??

De man van de haven was ons zeer welwillend en gaf ons veel informatie over het eiland, heeft voor de volgende dag een Buggy geregeld, voorzag ons van Cafezinho (klein kopje sterke koffie met veel suiker), koek, lekker koud water en een platte grond met de dingen die we moesten zien.
Na een wandeling op het eiland vlak bij de haven in een luxe restaurant gegeten en heerlijk op ons bootje onder zeil gegaan.

De volgende ochtend zou om 9.00 uur de Buggy voor ons klaar staan, echter dit is natuurlijk Brazilië en na 2 telefoontjes van de man van de haven werd de Buggy om 9.30 uur gebracht, natuurlijk zonder benzine dus eerst naar de pomp!
Het eiland blijkt achteraf helemaal niet zo groot te zijn, maar met de Buggy was het goed te doen. Er is een hoofdweg welke geasfalteerd is, ongeveer 5 - 6 km lang en de rest zijn de oude (1700 - 1800) Portugese met kinderhoofdjes bestraatte weggetjes, waarvan sommige delen niet meer bestraat zijn, maar gewoon zand.

We hebben verschillende baaien bekeken, gesnorkeld in de Baia de Sancho, wat erg mooi was maar een toer om op het strand te komen en een toer om in en uit het water te komen.
Er stond namelijk een enorme branding (1 - 2 meter hoog) en we werden bij het ingaan keer op keer terug gegooid op het strand en bij het teruggaan gelanceerd en geschuurd door het zand!
Ook om op het strand te komen moesten we via 2 steile ladders tussen de rotsen door 50 meter naar beneden klimmen en daarna via een trap de rest afdalen, maar een goede oefening na een paar dagen stil te hebben gezeten op zee, vooral met deze temperaturen.

Ook diversen oude forten/ ruines van zowel de Nederlanders als de Portugezen bekeken, diverse dorpjes (bestaande uit soms max. 20 huizen) gezien en aan het einde van de middag naar een baai in het zuiden geweest waar we 4 grote schildpadden hebben gezien met onze snorkels. Hier hebben we ook een grote hoeveelheid zand uit ons haar en overige gaten gespoeld die we hadden meegekregen door de eerdere duik met enorme branding.

's Avonds uitgeput weer naar de boot en vandaag de voorbereidingen voor het vertrek naar Fortaleza van morgen doen, evenals het skypen met de kinderen en het maken van dit verhaaltje.
25 mei vertrekken we weer voor een trip van ca. 375 mijl (ca 700 km) naar Fortaleza en houden jullie via de email op de hoogte!!

Groeten van Paulien en René,
SY Viskus
Fernando de Noronha, Brazilië

Ja, dat is natuurlijk niet eenvoudig in Brazilië, want het aangeboden internet stond nog werkelijk in de kinderschoenen en via rooksignalen kon je data overzetten, zo traag!!

Daarom hebben we dit bericht niet verstuurd vanaf het eiland en hebben we Vrijdagochtend het anker gelicht voor de oversteek naar Fortaleza.
Deze 388 mijl hebben we met een lekker bakstagwindje in 58 uur afgelegd en onderweg 2 maal een Gouddorade gevangen. Alleen de eerste Gouddorade heb ik na ruim een half uur vechten achter de boot en terwijl we hem met de haak trachtte binnen te halen verspeeld. Gelukkig hadden we de volgende ochtend meer geluk en ook weer een enorme strijd, maar deze ligt nu lekker in mootjes in de koeling, was 1,20 meter lang en woog ruim 10,5 kg.

Fortaleza is absoluut geen mooie stad en staat bekend als de grootste 'moord' stad van Brazilië, afgelopen weekend maar weinig doden, 13 stuks!!
We liggen veilig in de Marina van een groot hotel en hebben het advies gekregen om daar waar mogelijk met de taxi naar de plekken te gaan wat we willen zien of bezoeken.
Vandaag gaan we ons uitklaren bij de autoriteiten en willen morgen vertrekken richting Amazone, maar zijn daar dan wel illegaal. Volgens onze informatie kan je je alleen nog in Belém uitklaren, althans daar zijn de Federale Politie, de Douane en de Capitaineria do Porto redelijk bij elkaar gegroepeerd, maar dat betekend dat we ruim 100 mijl de Amazone rivier op moeten en natuurlijk ook weer af....
Nogmaals groeten,
Paulien en René
SY Viskus
Fortaleza