Hallo allemaal,

Allereerst iedereen bedankt die mijn moeder een kaartje heeft gestuurd, ze was er zeer vereerd mee!!

Vanaf onze laatste email hebben we alweer enkele leuke dingen meegemaakt op en rond het eiland Ilha Grande. We hebben tevens een goede uitvalsbasis tegenover het eiland gevonden Angra dos Reis, waar we redelijk goed internet hebben en een goed gesorteerde supermarkt bij een jachthaven.

Je kan hier naar binnenvaren, je boot aan het wachtsteiger aanleggen, boodschappen halen en met je volle winkelkar naar de boot toe lopen om deze weer uit te laden! Perfect!

Maar daar is dit verslag niet voor, we zijn eerst naar het plaatsje Parati gevaren, een klein dorp wat destijds door de Portugezen is gebouwd als uitvalshaven voor de verscheping van goud en later suiker en specerijen. De oude dorpskern is nog steeds in de originele koloniale staat met zijn typische Portugese huisjes en de straten liggen zo laag, dat bij springtij de straten onderlopen en door het water 'schoongeveegd' worden als het weer eb wordt.

Men heeft ook bewust het gemotoriseerde verkeer uit deze straatjes geweerd en je 'proef'nog steeds de oude tijden als je over de met keien bestraatte straatjes loopt.

We hebben enkele dagen hier rondgezworven, mede ook een aantal uur in het internetcafé gezeten om mijn laptop online te scannen, aangezien mijn emailbox bij xs4all is vastgelopen, mogelijk door een virus. Hierdoor zijn ook een aantal antwoorden niet verstuurd, maar daar kwam ik later pas weer achter en heb getracht dit zo goed mogelijk te corrigeren, excuses als er toch nog iets tussen wal en schip is gevallen.

We zijn ook nog een paar dagen in een van de Braziliaanse 'fjorden' geweest, te weten Saco de Mamanqua en hebben daar enkele mooie wandelingen gemaakt, onder andere naar een waterval. Met de dinghy zijn we 's ochtends naar de riviermonding gevaren, daar de rivier op tot we niet meer verder konden en het oerwoud in. Wel netjes over de paden, nou ja de plat gelopen graspaadjes bedoel ik, en langs de rivier omhoog klimmen. Op een gegeven moment sloeg het paadje verder van de rivier af en plots stonden we op een open plek met 2 hutjes, wat wasgoed op een lijn. We stonden we midden in de 'tuin' van een paar Indianen die daar woonden, de bewoonster kwam door het blaffen van de hond gelijk polshoogte nemen, met haar kind op de arm en haar telefoontje in de andere hand.

Op het terreintje stond een gammele stelling met enkele zonnepanelen en accu's, de waterleiding liep door het gras, direct gevoed met het water van de waterval en een joekel van een schotelantenne om toch wat beelden uit de wereld op te kunnen vangen! Deze mensen leven nog steeds van en in het oerwoud 'in the middle of nowhere', geen wegverbinding of andere voorzieningen, maar wel telefoon en tv!

De waterval viel een beetje tegen, doordat er weinig water regen was gevallen, maar in het regenseizoen is dit een bruisende stortvloed.

De volgende ochtend zouden we een van de bergtoppen gaan beklimmen, maar werden verrast door een sterke wind, welke door het tunneleffekt in het fjord zich tot een heuse storm ontwikkelde met windsnelheden van 40 knopen ( 8 - 9 Beaufort). Tijdens deze storm sloeg er een andere zeilboot van zijn anker af en die hebben we geholpen om in een luwte van een eiland de storm af te wachten, maar ja met alleen een ankertje, een paar meter ketting en de rest lijn, blijft een boot van 7 ton niet liggen in zo'n storm, zeker niet als je dan ook nog eens veel te weinig lijn geeft.

In het plaatselijke restaurantje annex bar annex supermarktje hebben we lekker gegeten en van de eigenaresse vernamen we dat de kinderen iedere ochtend om 4 uur uit de veren moesten en om 5 uur met de boot via een aantal tussenstops naar school werden gebracht.

's Avonds natuurlijk in omgekeerde volgorde, maar het gebeurde ook wel dat bijv. de buschauffeur (een onderdeel van de transportketen) de avond ervoor te diep in het glaasje had gekeken en dus niet kwam opdagen. Dan moeten de kinderen zich de hele dag bij de bushalte vermaken en pas s' avonds kunnen ze weer terug met de boot naar huis!

Gelukkig is het bij ons dan toch iets anders geregeld en is er altijd wel een vangnet.

Aangezien we in November toch weer even naar huis willen en gezellig met de kinderen de Kerst willen vieren, zijn we ook naar een ligplaats wezen kijken.

Uiteindelijk hebben we via een Braziliaan die we in Salvador ontmoet hebben een plekje aan het steiger van het huis van een vriend van hem gekregen in Bracuhy voor een zeer aantrekkelijke prijs! Bij de meeste jachthavens moesten we het 3 voudige betalen.

Het is een kanaaltje tussen een aantal luxe huizen, rondom 24 uur per dag beveiliging en de boot naast ons plekje is ook nog eens bewoond door bovengenoemde Braziliaan Roberto.

Op Ilha Grande hebben we de laatste weken veel gewandeld en gesnorkeld, lekker genoten van het heerlijke klimaat, de gezellige restaurantjes, vaak met live muziek van de plaatselijke bevolking en de mooie omgeving.

Afgelopen weekend spraken we een medezeiler in een van de vele baaien, wij dachten dat hij een Argentijn was (vaart met een bootje uit Buenos Aires met een Argentijnse vlag) maar bleek een gezellige Iranier te zijn, die al 9 jaar in Zuid Amerika rondreist en woont. Hij had dit bootje van een Argentijn gekocht en mede vanwege de vele ambtelijke rompslomp in Brazilië is hij met de vorige eigenaar overeengekomen om de boot op zijn naam en vlag te laten staan. Verder vertelde hij dat het nu gelukkig rustig was op en rond Ilha Grande, want in 3 jaar tijd is het aantal toeristen van ca. 10.000 naar 600.000 gestegen in het hoogseizoen! Het is dan absoluut niet leuk meer en het eiland wordt dan overspoeld met massa's mensen, de prijzen zijn daardoor abnormaal hoog geworden.

Gelukkig zijn wij in die tijd terug in ons eigen kikkerlandje en mag onze Iranier 'zijn' gasten weer in een bar te Abraao bedienen!

Komende Vrijdag halen we Suzanne en Fons van het vliegveld op en gaan we er een leuke en gezellige tijd van maken, dat zien en horen jullie weer in de volgende email!

Groet,

Paulien en René

SY Viskus