Hallo allemaal,

Vanuit Salvador (25-04) vroeg weggegaan en onder zeil met ondersteuning van de motor kwamen we 's avonds om 18.00 uur in het donker de rivier op van Camamu. Onderweg heeft Sander een grote dikke vis gevangen, dus zijn dag kon niet meer kapot. Wel heeft hij nog 2 keer beet gehad, maar deze gingen er met haak of de hele lijn van door.

De volgende ochtend bleek dat we voor een mooi eiland lagen en is Sander er met de dinghy op uit gegaan. Aan de kant heeft hij enkele plaatselijke vissers geholpen met het inhalen van de netten, ( zwaar werk, hij had de blaren op zijn handen staan) en kreeg als dank enige vissen mee.

De planning was om deze en een stuk van de andere vis boven een kampvuur te grillen en zijn daarom naar de kant gegaan om hout te sprokkelen voor een mooi vuur.

Nadat we dit klusje geklaard hadden begon het gigantisch te regenen, waardoor dit plan letterlijk en figuurlijk in het water viel, dus de vissen op de boot in de rookoven klaar gemaakt!

De volgende ochtend heb ik met Sander boodschappen gedaan, na eerst enige dorpjes verkend te hebben, maar hier was niets te koop. Uiteindelijk kwamen we in een dorpje op het eiland Ilha Grande de Camamu, waar we eerst hebben geschuild voor een dikke bui.

De eigenaresse van het huis waar we stonden gaf ons aan waar we een en ander konden kopen, we moesten eerst een pad over, daarna via de Autostrada naar links en na 200 meter was het dorpsplein. De Autostrada bleek een zandweggetje te zijn, waar mogelijk 1 keer per dag een auto rijd.

We hadden volop bekijks van de dorpelingen en konden hier redelijk wat boodschapjes halen.

Later zijn we de rivier verder opgevaren, aangezien we slechte windvoorspelling hadden en zijn tot aan het dorp Marau gevaren.

Ook hier hebben we diesel gehaald, heen lopend met de jerrycans en terug kregen we een lift van iemand met een busje. 165 liter sjouwen was niet echt aantrekkelijk, maar de plaatselijke bewoners waren ons zeer behulpzaam.

Van enkele kinderen vernamen wij dat Jens en Blanca (wij dachten hun boot al herkend te hebben) aan de overkant wonen. Deze mensen hebben wij leren kennen in Sevilla.

We hebben in een klein restaurantje heerlijk Mekeke (< phonetisch geschreven> = visgerecht) gegeten en hadden veel gezelschap van de jongste telg van de familie. (zie foto)

De volgende dag zijn we bij Jens op bezoek geweest en die vond het ontzettend leuk dat we er waren. Blanca was jammer genoeg de hele dag weg, maar we hebben veel nuttige informatie van Jens gekregen, zowel voor Rio de Janeiro als Ilha Grande.

's Middags zijn we teruggevaren naar de riviermonding, omdat de voorspellingen aangaven dat we enkele dagen goede wind zouden krijgen.

Dit bleek toch wel tegen te vallen, waardoor we weer veel met de Yanmar zeilen hebben gevaren en kwamen Zaterdagavond in Ilheus aan.

Zondag hebben we Ilheus bekeken, erg ongezellig, vooral omdat alle winkels dicht zijn en er bijna geen mens op straat is. We wilden graag weersinformatie hebben, maar de internet cafés waren ook dicht. Uiteindelijk vroegen we aan een aantal dames op een terrasje of ze ons konden adviseren waar we konden internetten.

Een van hen ging direct naar de kroegeigenaar welke zijn internetkabel beschikbaar stelde op zijn slaapkamer. De dames kwamen om de beurt kijken of alles goed ging en hebben daarna gezellig enkele biertjes met ze gedronken.

Ook nu bleek de windinformatie weer niet te kloppen, dus alweer op de Yanmar zeilen, want Sander wilde toch graag iets van Rio de Janeiro zien.

Onderweg passeerden we een eilanden groep welke onder de natuurbescherming viel, zijnde Archipelago Dos Abrolhos. Hier paren vele walvissen tussen Juni en September, dus wij waren wat te vroeg en geen walvis gezien, wel enkele schildpadden.

Het snorkelen was hier echt fantastisch, vele mooie tropische vissen gezien .

In Vitoria weer de nodige paperassen in orde gemaakt, zelfs op zaterdag naar de Capitainaria geweest voor weer zo'n belachelijk stempel.

Zondag zijn we naar Domingos Martins geweest, een leuk dorpje in de bergen, waar een markante rotspunt (Pedro Azul) te zien zou zijn, echter deze bleek nog eens 43 km landinwaarts te liggen. Aangezien we met de bus waren (auto konden we op het vliegveld niet huren, omdat ik mijn (originele) paspoort niet bij me had) konden we niet verder. Wel was in dit plaatsje de Duitse invloed duidelijk te zien en was het net of we in Beieren waren, gezien de vakwerkhuizen met de bewerkte windveren, de vele Duitse namen van ondernemers en zelfs enkele straatnamen.

Tijdens onze wandeling net buiten het dorp, zagen we enkele apen door de bomen slingeren en enkele mooie vogels (toekan soort).

Maandag (09-05-2011) hebben we Sander op de bus gezet naar Rio de Janeiro. Wij hadden inmiddels te horen gekregen dat het minder ging met mijn vader, maar de boot achterlaten in Vitoria was geen optie. Er stond veel golfslag in de haven en er was geen bewaking. Wij zijn maandagmiddag vertrokken naar Rio, ook weer 2 dagen bijna op de motor en woensdagavond daar aangekomen..

Hier kregen wij 's avonds bericht van Suzanne dat mijn vader was overleden.

Donderdagochtend ben ik gelijk naar de autoriteiten in Rio gegaan om de mogelijkheden te onderzoeken of we zonder problemen de boot konden achterlaten. Gelukkig was de Police Federal zeer welwillend en heeft de boot middels een speciaal document onder hun beheer genomen en moeten wij binnen 2 weken terug zijn.

We vertrekken naar Zaterdagavond naar huis en vliegen 24 Mei weer terug.

Tot de volgende email,

Groeten,

Paulien en René