Toevallig zag ik zojuist, dat de tekst niet volledig gelezen kon worden op de site en heb deze daarom verwijderd en er weer opnieuw opgezet in de hoop dat het nu wel goed gaat!

Onderstaand de volledige tekst opnieuw, mocht het weer niet te lezen zijn, dan de volledige tekst kopieren en in Word plakken!Groet, René

• Hallo allemaal,
• hierbij weer een aanvulling op onze laatste email.
• Nadat we nog enkele dagen met veel plezier bij Olhao hebben gelegen en we een zeer leuke afscheidsavond hebben gekregen van onze Belgische/Spaanse vrienden, zijn we op zondagmiddag (05-09-2010) vertrokken richting Marokko cq. Tanger.
• De halfwinder op en met 5 à 6 knopen op weg, om ca. 16.00 uur werden we begroet of uitgezwaaid door een grote groep dolfijnen.
• Om 01.30 uur moesten de Yanmar-zeilen op omdat de wind totaal was weggevallen, maar gelukkig kregen we in de vroege ochtend weer wind, zodat we af en toe zelfs 8,7 knopen liepen.
• Bij binnenkomst van Tanger-haven kregen we jammer genoeg gelijk een gevlochten polyester (uien- of vis-zak) in de schroef, waardoor we niet meer konden remmen en de boot hevig trilde van de onbalans!
• Gelukkig konden we in de vissershaven langszij bij een Engels schip, die ons gelijk hielpen en de trossen belegden voordat wij de kant op liepen.
• In deze vieze haven was ik dus gedwongen om onder de boot te duiken en kijken of ik de (tot dan toe onbekende) troep uit de schroef kon krijgen.
• Water erg koud in vergelijk met de Algarve, duikbril op en ik kon gelukkig vrij snel de zak die om de schroef geslagen was eruit krijgen.
• Welkom in Tanger!
• Nadat we ingeklaard waren (wat een ambtenarij hier) werden we de
• volgende ochtend uit de haven weggestuurd, omdat we aan een 'reddingsboot' lagen die niet meer varen kon......
• Er is naast de haven een ontzettend mooie baai met strand en vooral schoon
• water, waardoor het niet vervelend was hier te moeten liggen.
• Met de dinghy mochten we de haven in en bij de jachtclub werd deze voor
• ons kosteloos bewaakt, zodat we heerlijk in Tanger konden rondzwerven.
• Wat ons eigenlijk verbaast is de vriendelijkheid van de mensen hier, mede door de ervaring en overlast van onze kut-marokkanen.
• Het is onvoorstelbaar hoe behulpzaam en vriendelijk de mensen zijn en of ze nu rijk of arm zijn, ze nodigen je uit om bij hen thuis wat te eten of te drinken, soms krijg je op straat als je ergens in geïnteresseerd bent zomaar wat te eten aangeboden, vergezeld van tekst en uitleg!
• Na 3 dagen zijn we doorgevaren naar Asilah waar we in een eenvoudige
• vissershaven langszij mochten liggen van enkele vissersboten.
• Ook hier weer direct de politie, douane en havenautoriteiten aan boord
• met de nodige formulieren etc., maar erg vriendelijk en behulpzaam.
• Volgens de pilot zou de aanloop en entree moeilijk zijn, maar door het
• midden aan te houden van de vaargeul was dit geen probleem.
• Ook de swel van de NW-wind was nihil en we hadden het geluk dat enkele
• vissers ons de weg wezen.
• In de haven van Asilah werden we wel door de politie gewaarschuwd, dat
• er geen bewaking was in de eenvoudige vissershaven. Ondanks het feit dat
• zij zelf een kantoor (nou ja kantoor, meer een krotje waar een tafel en een
• stoel in staat) in de haven hadden, nog geen 200 meter van onze ligplaats,
• gaven ze wel aan dat het verstandig was om voor een bewaker te zorgen.
• Uiteindelijk wilden zij niemand adviseren en hebben we aan een van de
• vissersjongens die ons hielp met aanleggen gevraagd of hij dat wilde
• doen.
• Hij was zeer verguld met deze vraag en we hadden het voordeel dat de
• Ramadan net afgelopen was, waardoor hij 3 dagen vrij had en dus de tijd
• had om ons 'te bewaken'.
• In een boot naast ons had hij zijn dekentje en een stuk karton om op te
• slapen neergelegd en zo werden wij van ongenode gasten verlost.
• Ik was er af en toe uit om 's nachts de lijnen of de fenders te
• controleren en dan lag onze 'wacht' heerlijk diep te slapen en merkte
• hij niets van mijn controle.
• Af en toe ging hij naar huis om te eten en te drinken en af en toe kreeg
• hij van ons ook koffie, thee of wat fris. Zelfs 's avonds laat toen we
• met onze Engelse buren lekker zaten te praten en hem vroegen of hij ook wat
• wilde drinken, zij hij gelijk ja graag een Whisky!
• Na deze voor hem ingeschonken te hebben gooide hij de inhoud in een keer
• achterover en vroeg hij om een nieuwe ......En wij maar denken dat moslims
• niet drinken.....
• Vervolgens zijn we naar Larache gevaren en na het ritueel van politie en
• douane de stad in.
• Wel viert hier de ambtenarij hoogtij, want als je ziet hoe snel de politie, douane en overige instanties zich bij je melden bij aankomst in een haven ...
• en dan begint het invullen van het ene na het andere formulier, tot nu toe nergens het zelfde, er worden vragen gesteld over de meest vreemde dingen.
• Ik kan me voorstellen dat ze paspoort en bootgegevens willen hebben, maar wat ze nu willen met bijvoorbeeld merk en type van de marifoon of de radar en of meer van dat soort onzin, ik weet het niet, misschien is het alleen maar bladvulling of interessant doen.
• De volgende ochtend moesten wij ons nog melden bij de havendienst, echter hier werd ons op zeer vriendelijke doch duidelijke taal te kennen gegeven, dat de haven niet geschikt was voor zeilboten en we het havengeld in Tanger (per taxi) diende te betalen.
• Nadat ik hem had aangegeven, dat we dan op anker buiten de haven zouden gaan liggen, was voor hem het probleem geëlimineerd. Voordeel van op de rivier liggen, was dat het water schoon was, want in de haven kwamen alle rioleringen uit, wat vooral bij laag water een enorme stank veroorzaakte.
• Ook konden we daar geen water maken en of zwemmen.
• Wij met de dinghy naar de kant en deze in de vissershaven voor het politiebureau gelegd en wij de stad in.
• Larache is een zeer oude stad, ongeveer 700 jaar na
• Christus door de Mooren gesticht en in de loop der jaren door vele
• buitenlanders zoals Spanjaarden, Portugezen en Hollanders bezet geweest.
• Deze invloeden, vooral de Spaanse zijn nog erg goed terug te vinden in
• de stad.
• Wat ook onvoorstelbaar is, hoe de mensen in de oude Medina (oude binnenstad) nu nog wonen, werkelijk meer opgestapelde krotten dan woningen met hele smalle straatjes en regelmatig stutten tussen de muren tegen het omvallen. (Dan is het weer handig dat ze niet zo ver van elkaar staan).
• De straatjes zijn vaak deels geplaveid en meestal in het midden voorzien
• Van het riool, doorgaans met betonnen deksels erover, echter de geur, zeker
• bij 30°C laat niet te wensen over.
• In het centrum is dan ook een marktje waar werkelijk van alles te koop
• wordt aangeboden, buiten wat groente en fruit vooral kleding, schoenen,
• mobiele telefoons en oude gebruikte materialen, zoals meubilair,
• gereedschap, potten en pannen, noem maar op!
• Terug in de haven bleek er paniek te zijn, we werden gelijk aangesproken door de politie, iemand van de reddingsdienst kwam naar me toe en ik moest mee naar de Gendarmerie, omdat we op de rivier op anker lagen.
• De man van de reddingsdienst verzocht Paulien om op 'zijn' boot te letten en hij zou me evt. bijstaan bij de politie.
• Ik het hele verhaal aan wel 5 verschillende agenten verteld (rangen en standen) wat de havenmeester ons verteld had en zij vonden dit belachelijk.
• Wij moesten gelijk ons anker ophalen en naast de Engelse in de vissershaven de nacht doorbrengen, dus zo gezegd, zo gedaan!
• Tussen de regels door denk ik dat ze meer bezorgd waren over ons welzijn en hun eigen goede naam en daardoor tegenstrijdige belangen hadden, natuurlijk zijn wij er ook mee gebaad dat we veilig liggen en niet worden overvallen etc.
• Op 14-09-2010 zijn we weer vertrokken richting Rabat, de hoofdstad van Marokko en er zou goede wind zijn, maar na een uurtje hebben we de Yanmar-zeilen weer moeten opzetten.
• Op zee, zeker 10 mijl uit de kust, kwam er opeens een klein vissersbootje met grote snelheid op ons af. Gelijk denk je dan aan die tv-beelden van de
• piraten in Somalië, maar deze 3 mannen vroegen om water en sigaretten in ruil voor een paar vissen, wat we gedaan hebben. Vanaf ca. 14.00 uur heerlijk met de halfwinder gezeild.
• 's Avonds om 19.00 uur op een rivier bij het plaatsje Mehdia aangelegd naast enkele grote vissersboten die op anker lagen en de visjes de pan in, heerlijk!
• De vissers van deze boten wilden natuurlijk van alles en nog wat weten
• en we hebben zeker 1,5 uur met ze gesproken, deels in het Frans en de rest met handen en voeten.
• De volgende dag stond er natuurlijk weer een hele delegatie (politie,
• douane, havendienst) op de kade met fluitje, omdat wij gezamenlijk op
• anker lagen. Ik met de papieren naar de kant (werd door een klein vissersbootje overgezet die toevallig langs kwam) en na ruim 1 uur zijn we
• vertrokken naar Rabat, ongeveer 20 mijl verder.
• Op zee bleek er ZW 4 - 6 te staan, dus hoog aan de wind kruisen.
• We liggen nu in een 'Europese' haven (Rabat, de hoofdstad van Marokko)
• met veel faciliteiten en natuurlijk weer alle controles en zelfs
• drugscontrole aan boord met een hond!
• Allereerst hebben we de dag erop de boot na ca. 3 maanden weer eens lekker met zoetwater afgespoeld.
• Paulien heeft de was gedaan, maar het was erg warm en drukkend.
• s'Avonds hebben we een heerlijke onweersbui gehad en gezellig geborreld bij Engelsen (Contest 44, wat een mooi schip) en van een hapje Hongaars eten genoten die een stel andere Engelsen hadden meegenomen.
• Gisteren zijn we met het fietsje Rabat in geweest en boodschappen gedaan bij een supermarkt, omdat het hele spul bij ons nasi zou komen eten.
• Via internet had ik uitgezocht waar een Carrefour zou zitten, in de hoop dat deze Europese zaak ook wat bier en ander gedistilleerd zou verkopen.
• Na ruim 1 uur fietsen, geheel aan de andere kant van de stad de supermarkt gevonden, echter geen drank maar wel gekoeld vlees zonder vliegen etc.
• Paulien kennende had natuurlijk weer een nasi-speciaal gemaakt met een heerlijk hete pindasaus en een ieder zat er van te smullen, eveneens van onze laatste biertjes.
• Vandaag ben ik met de 2 Engelse mannen op zoek gegaan naar alcoholhoudende drank en na enige vragen bij cafés (waar ze geen drank verkopen) werden we door een van de insiders verwezen naar een zaakje waar we konden drinken en kopen. Deze zaak echter niet gevonden, maar wel een Carrefour/Label Vie supermarkt, waar gelijkvloers de normale supermarkt was en in de kelder een verkoophal was voor spiritualiën.
• Hier weer het nodige aan bier en wat sterke drank ingeslagen en met de taxi terug naar de boot.
• De dames zijn naar Sale (de stad tegenover Rabat) gegaan, om daar inkopen te doen voor de Goulash die Silvie (Hongaarse vriendin van een van de Engelsen) voor vanavond gaat bereiden.
• Alle dames hebben naast boodschappen ook sandalen/slippers van leer en raffia laten aanmeten, die handgemaakt zijn en komende maandag kunnen worden opgehaald.
• De haven waar we nu in liggen is zeer goed bewaakt, mede doordat een ponton geheel is gereserveerd voor de speeltjes van de Marokkaanse koning.
• We willen dan ook van hieruit volgende week met de trein naar Marakesh en mogelijk nog wat andere steden bezoeken, want we hebben gehoord dat de overige havens in het zuiden niet bewaakt zijn en geen goede faciliteiten hebben voor zeilboten.
• Tot slot willen we nog even aangeven, dat we graag iedereen die een reactie stuurt persoonlijk zouden willen beantwoorden, maar als je langere tijd van internet verstoken bent is het bijna niet mogelijk, dus excuses hierbij!
• Natuurlijk vinden we al jullie reacties hartstikke fijn en genieten ook volop van jullie verhalen en belevenissen, dus blijf vooral doorgaan met die verhalen, dan doen wij dat ook!!
• Groeten uit Rabat en tot de volgende mail!
• Paulien en René
• SY Viskus