Hallo allemaal,

Vanuit ons heerlijk verwarmde en droge huis doen we het verslag van de laatste weken Fiji en Nieuw Zeeland, want buiten is het koud en regenachtig, dus echt herfst!

In ons laatste verhaal zijn we aangekomen in het dorpje Malaka, waar we de Giant Travely vis hebben weggegeven en op zondag uitgenodigd waren voor de lunch na de kerkdienst. Wij worden aan het hoofd van de tafel neer gezet en als het eten wordt opgediend ligt bij ons de kop van de vis op een schaal. De overige vis ligt op schalen elders op tafel en wij worden verzocht voor te bidden!

Wij plukken wat stukken vis uit de kop, nemen wat casave, rijst en genieten van onze lunch. Als we aangeven dat we voldaan zijn gaat de vissenkop direct naar de bewoners en zij genieten van hun "specialiteiten" zoals de ogen, kieuwen en voor ons onaantrekkelijke delen van de kop!

Na de lunch zijn we naar het buurdorp Maumau gewandeld en daar werden we direct door de kinderen opgevangen en naar de chief gebracht. Ook in dit dorp heeft Hurricane Winston ontzettend veel schade aangericht en van de 27 huizen stonden er nog maar 5 (Hurricane proef) overeind.

Ook de kerk was verwoest en alleen de voor en achtergevel stond er nog, maar niet getreurd, de banken, het altaar en overige attributen staan nu voor de kerk onder een zeiltje en alles gaat gewoon weer verder......

De chief had naast zijn tijdelijke hutje een zonnepaneel staan, echter deze was zonder regelaar direct op de accu aangesloten! Bij navraag bleek dat deze was overgebleven van zijn huis en de rest was kapot gewaaid, zelfs de metalen schakelkast lag in duigen. Hierin zaten nog wel wat zekeringen en een laadregelaar en ben de dag erop terug geweest om de regelaar met enkele zekeringen aan te sluiten, zodat de accu niet "overladen" kon worden. Wonder boven wonder functioneerde de meeste zaken nog wel, zelfs de indicatie LED's ((zie foto)

Paulien had voor zijn vrouw, dochter en een van de dorpsmeisjes slippers gekocht, omdat ze geen geld meer hadden om zoiets zelf te kopen, ze waren daar zeer verheugd mee!!

De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken en richting Tuvuca gezeild, hier hebben we eerst getracht binnen het rif te komen, echter dit bleek onmogelijk te zijn. Daarom zijn we naar het buitenrif gevaren en daar op anker gegaan. Hier hebben we ontzettend mooi in glashelder water gesnorkeld en later in de middag kregen we bezoek van enkele locals. Zij nodigden ons uit om het eiland te bezoeken, echter wij gaven aan de volgende dag verder te willen richting Lakeba en Fulaga. De zoon van de chief, zijn zwager en bootsman hebben we daarop verwend met wat visfilet en vissoep uit de vriezer.

Ons bezoek aan Lakeba begon direct met een confrontatie met de plaatselijke politie en moesten omgaand onze papieren op het bureau laten zien, echter het ankeren was moeilijk omdat het er erg ondiep was en we al waren vastgelopen op zand.

Uiteindelijk zijn we in de aanlooproute gaan liggen en met de dinghy naar de kant, de papieren bij de politie laten zien en vlak bij het bureau kwamen we een pre-historische benzinepomp tegen (zie foto). Naast het politiebureau was een jongen bezig met mango's te plukken en hebben van hem twee handen vol mango's gekregen in ruil voor enkele schriften en potloden voor school!! De mango's waren na enkele dagen rijpen verrukkelijk!!

Via Namuka zijn we naar Fulaga gevaren , onze eerste indruk was dat we in de vergrootte uitvoering van Vanua Balavu aankwamen, ook hier glas helder water, prachtig koraal en mooie vissen.

We hebben een dag in de passage gesnorkeld en ons met de stroom naar binnen laten drijven en daar veel mooi koraal maar ook vele vissen gezien, haaien, napoleon vissen, roggen en natuurlijk diverse tropische vissen in de mooiste kleuren!

Op Fulaga werden we in het dorp ontvangen door enkele inwoners die ons gelijk aan ons gastgezin voorstelde. Zij hebben ons het dorp rondgeleid en o.a. de basisschool, wood carving en sisterne (watervoorziening) laten zien. In overleg met de directeur van de school heb ik ook hier een presentatie over Nederland, Europa en navigeren gegeven aan twee groepen. Hier waren de kinderen en de leerkrachten zeer van onder de indruk en velen konden sommige technische zaken absoluut niet bevatten. Ook het feit dat we bijna selfsupporting waren met onze zonnepanelen en windgenerator was voor hun onbegrijpelijk.

Ook hier hebben we vele oudere mensen verblijd met een leesbrilletje, wat in dank werd afgenomen.

Na hier 6 dagen geweest te zijn, doorgevaren naar Kambara, iets noord-westelijker van Fulaga, het eiland waar de Cava-bowls gemaakt worden.

Ook hier hebben we na aankomst buiten het rif geankerd, echter binnen een half uur kregen we bezoek van locals die ons adviseerde om binnen het rif te gaan liggen, omdat dit veel rustiger was. Zij zijn ons tussen de riffen voor gevaren en inderdaad lagen we 50 meter van het strand op mooie wit zand en heerlijk rustig! Nadat we in het dorp de Chief hadden bezocht, de Sevusevu hadden gedaan (Cava ceremonie), hebben we toestemming gekregen om het dorp te bezoeken. Op zoek gegaan naar de houtbewerkers die de schalen maken en daar gelijk ook van een van deze mannen les gekregen hoe de schalen uit vol materiaal uitgehakt worden. Ook ik mocht in zijn werk eea uitproberen, dus hakken met een guts om de binnenkant van de schaal te prepareren. Echt makkelijk is dit niet, maar ik kreeg te horen dat ik na een week zijn werk zou kunnen overnemen....... niet dus, want daar heb ik geen zin in en zeker niet voor het armzalige loontje van F$ 3,00 per uur = ca. Euro 1,20!!

Na een kleine week hier verbleven te hebben bij alweer ontzettend vriendelijke en blije mensen zijn we door gevaren naar Suva, ca. 160 Nm, dus een dag en nacht varen, waarna we in de ochtend in Suva aankwamen bij de Royal Suva Yacht Club!

Dinsdag hebben we gelijk geproviandeerd en woensdag uitgeklaard, zodat we van het redelijk gunstige weerraam gebruik konden maken om naar Nieuw Zeeland te varen. In de middag om ca. 15.00 uur vertrokken en tot ca. 22.00 uur op de motor naar de "wind" gevaren, uiteindelijk een goede en rustige overtocht gehad naar Whangarei waar we 8,5 dag later en 1250 Nm verder zijn aangekomen. In Masden Cove zijn we ingeklaard en dit verliep uitermate soepel!

Daarna doorgevaren de rivier op naar de jachtwerf waar we later de kant op zouden gaan, maar omdat ik eerst een specialist aan boord wilde hebben voor de motorcontrole, zodat we een plan de campagne konden maken.

Nadat de motor gecontroleerd was op compressie, dichtheid van de kleppen en lekkage langs de klepstelen, de injectietijdstip, kregen we de uitslag. De motor is gelukkig in een perfecte conditie en het vermoeden is dat de spoed van de schroef te groot is waardoor de motor continue wordt overbelast en daardoor ook zwart rookt! Gelukkig dus geen revisie van de motor en deze hoeft er dus ook niet uit!! Op een bijna windstille ochtend hebben we ook gelijk de zeilen gestreken en opgeborgen.

Nadat we uit het water zijn gehaald, we hebben de boot niet laten afspuiten met de hoge druk reiniger omdat er bijna geen aangroei opzat, maar alleen een beetje groene slijm, zijn we op een mooie plek in een bok geparkeerd. Inmiddels was Paulien al druk doende om een Indonesische rijsttafel te prepareren, omdat we in April (net voor ons vertrek) beloofd hadden voor de medewerkers te koken en gezamenlijk te eten. Ik had hiervoor ook het management uitgenodigd en dat heeft voor ons geen windeieren gelegd.

Alles waar we later om vroegen werd gelijk geregeld, we hebben een kraan laten komen om de mast eraf te halen omdat we problemen hadden met de valwartel van het grootzeil en ik onderhoud wilde plegen aan de lagering de Genua-Furlex. De mast werd door een mobiele kraan gestreken en opgeslagen naast de boot op enkele stalen bokken, waarna ik de mast volledig heb gedemonteerd, de Furlex eruit heb gehaald en het probleem met de valwartel heb vastgesteld. Er bleek een kunststof geleideblok volledig te zijn versleten, waardoor de valwartel met zijn aluminium behuizing tegen de mast aanliep als het zeil werd op- of af-gewikkeld. In overleg met Seldén zal ik nieuwe onderdelen bestellen en deze later weer monteren.

De hydraulische Furlex in een van de werfhallen (omdat het regelmatig regende of hagelde) gedemonteerd en voor de lagers (waar het zeil mee draait) nieuwe kogels besteld, welke de volgende dag geleverd werden. Na alles weer goed in het vet gezet te hebben de zaak weer getracht te monteren, echter kreeg het spul niet meer in elkaar..... Oei!!

Nadat ik een speciale aluminium bus heb gemaakt, waar uitsparingen in zaten om de spieën te monteren, kon ik de lagers naar binnen persen met een lijmtang en daarna de pas de spieën in de as zetten. Daarna was het een fluitje van een cent om de rest te monteren en de lagers lopen weer als een zonnetje!

Paulien had intussen het onderwaterschip met een Scotch Brite sponsje afgenomen en ook het teak-dek voorzien van een nieuwe laag Teak-Sealer. Al met al hebben we in een paar dagen weer veel onderhoud kunnen plegen en zijn op Woensdagochtend 9 November naar Auckland gereden. We hebben de auto bij familie (Jan en Fely) van Walter en Emmy (Calamaris) achter gelaten en zij hebben ons om 18.00 uur netjes op de luchthaven afgezet. Wanneer we terug vliegen, komen Jan en Fely ons weer ophalen en gaan we samen gezellig uit eten, blijven we bij hen slapen om daarna weer naar ons bootje te gaan.

Na een goede maar toch nog steeds erg lange vlucht zijn we weer veilig aangekomen en op Schiphol stond een groot ontvangst comité, o.a. mijn moeder, broer, zusje, schoonzusje, kinderen en vrienden!

Zoals al eerder aangegeven is onze dochter in verwachting en zijn we druk bezig met wat hulp om het huis, de kinderkamer en alle voor handen komende klusjes weer te klaren. Maar ook bij zoonlief zullen we wel weer wat gaan klussen, dus voorlopig hoeven we ons niet te vervelen!!

Nou luitjes, tot de volgende keer, allemaal fijne Kerstdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar!!!

Groetjes, ook van Paulien,

René