Hallo allemaal,

Het heeft wat langer geduurd dan normaal om dit bericht te schrijven, maar afgelopen weken hebben we Sander en Pascal gezellig op bezoek gehad en gisteren weer op het vliegveld van Nadi afgeleverd.

Maar eerst even terug naar het eiland Gau, waar we uiteindelijk de ruil-injectie-pomp en de 4 injectors na nog een week wachten hebben ontvangen van de eigenaar van de bouwonderneming die een nieuwe aanlegsteiger aan het bouwen waren op Gau bij het plaatsje Qarani. Omdat daar ook enkele technici aanwezig waren, zijn we daar op een rustige dag naar toe gevaren met behulp van een beetje motor en de rest op het zeil.

Na ontvangst van de pomp en injectors deze direct ingebouwd en motor starten, liep gelijk maar nog steeds met het zelfde resultaat, dus dit was niet de oplossing! Tevens lekte de gereviseerde injectiepomp en van 2 injectors lekte de aansluiting dus alle originele spullen terug gebouwd en we waren weer op het zelfde niveau.

Daarom maar gezocht naar mogelijke andere storingen en uiteindelijk vond ik in de dieseltank en aanvoerleiding het probleem, algen!! Doordat men tegenwoordig maximaal 10% bio-diesel aan de normale diesel mag toevoegen is het algen-probleem in dieselopslag een bekend negatief fenomeen. Ondanks de zure additieven die we al toevoegen na iedere tankbeurt is waarschijnlijk na het tanken in Nieuw Zeeland deze ellende ook bij ons in de tank gekomen. Alles schoon gemaakt, alle filters vervangen, alle leidingen gereinigd en weer de motor starten, liep iets beter maar nog niet optimaal.

Uiteindelijk heeft een van de engineers van de bouwmij een beetje assistentie gegeven en binnen een half uur had hij een probleem gevonden, nl. de o-ring van het stoprelais was deels in de doorvoer naar de pomp gemonteerd en na deze te hebben vervangen liep de motor weer perfect, wat zelfs nog beter als ooit. Aangezien ik nog nooit aan deze injectiepomp heb gesleuteld denk ik dat dit euvel ook het roeten van de motor heeft geactiveerd, mede omdat ik nu de dieselhoeveelheid naar de pomp aanzienlijk moest reduceren. Gelukkig is alle ellende nu voorbij, echter ik zal in NZ straks de diesel laten "polishen" en indien nodig de tank verder reinigen, wel moeten we nu regelmatig filters vervangen doordat nog niet al het vuil uit de tank is. Ik heb de dosering van het additief nu sterk verhoogd conform de voorschriften, dus laten we hopen dat het nu voorbij is en de tijd zal het leren.... en ja anders ga ik me misschien vervelen....

De volgende dag weer met een goed functionerende motor uitgevaren en heerlijk gezeild naar het eiland Koro en daar in een mooie baai geankerd. Gelijk konden we al wel zien dat het eiland zwaar getroffen was door de cycloon Winston, aangezien van de bomen die nog stonden alleen de stam met een beetje groen in de top zichtbaar was. Ook de struiken en andere lage begroeiing zijn weer aan het opkomen, maar ook alle fruitbomen en groetentuintjes zijn verdwenen en moeten weer opgebouwd worden. In het naburige dorpje hebben we ook de resten van de golfplaten huisjes gezien, in de meeste gevallen had men alleen wat in de weg liggende golfplaten en vernielde gipsplaten wanden van enkele huisjes ergens op een hoop gesmeten. Na 5 a 6 maanden hadden we wel wat meer initiatief verwacht in de wederopbouw, maar zoals we van andere buitenlanders hoorden vinden ze het allemaal wel best. Van de internationale gemeenschap heeft men tenten gekregen, welke vaak op de fundamenten van het oude huis staan, dus heeft men weer een dak boven het hoofd en er zit zelfs muggengaas voor de ramen, dus er is helemaal geen drang voor een spoedig herstel.

In het dorp waren bijna alle mannen bezig om een nieuw huis voor de pastoor of dominee te bouwen, want deze mensen hebben een hoog aanzien en kunnen zelf weinig. De kerk staat hier boven aan op het prioriteiten lijstje en zoals we ook in Gau hebben gehoord wordt hun leven grotendeels door de kerk bepaald en ingedeeld. 3 maal daags minimaal een uur bidden, op zondag 3 verplichte kerkdiensten en verplichte betaling per gezin aan de kerk, waarbij het aantal kinderen en inkomen de leidraad voor de hoogte is!!

In Gau hebben we tijdens de kerkdienst meegemaakt dat de penningmeester tijdens een dienst per gezin aangeeft wat ze al betaald hebben of nog moeten betalen, dus openlijk aan de schandpaal nagelen als je te laat bent of als het even niet uitkomt i.v.m. andere verplichtingen, waarbij je moet bedenken dat het gemiddelde inkomen ca. F$ 3,00 per uur is, dus ongeveer Euro 1,20!!!

Maar de mensen zijn gelukkig, hebben weinig stress en blijven vriendelijk lachen, geven alles of willen alles met je delen en hier heerst het motto: morgen zien we wel weer!!

Vanaf Koro zijn we doorgevaren naar Savu Savu, de hoofdstad van Vanua Levu, het andere grote eiland alwaar we aan een mooring midden in de stad lagen. Ook hier kwamen we weer veel bekende cruisers van afgelopen jaar tegen en was het erg gezellig, sundowners samen drinken, gezellig uit eten in deze "hoofdstad" en natuurlijk proberen te provianderen op de markt en winkeltjes die doorgaans weinig hebben, mede omdat Sander en Pascal hier aan boord zouden komen voor hun vakantie.

Met een klein vliegtuigje waar ongeveer 10 personen in konden vlogen ze vanaf de internationale luchthaven Nadi door naar ons, moesten wel een hoop overgewicht voor deze vlucht betalen doordat hun koffers extra zwaar waren door alle onderdelen voor ons en natuurlijk een grote hoeveelheid dieselfilters, maar na een reis van ruim 33 uur konden we ze op de airstrip begroeten, gezellig weer!!

Na een dagje samen met hen de stad te hebben bezocht, de stad bestaat uit een 1 straat met aan weerzijde wat winkeltjes en bij het busstation een openbare overdekte markt, de nodige boodschapjes gedaan te hebben, zijn we de volgende dag vertrokken naar de Lau-groep, welke ten noordoosten van SavuSavu ligt. Aangezien Pascal wat gevoelig is voor zeeziekte had zij de nodige medicatie genomen en zijn we aan het einde van de middag gaan varen, zodat zij grotendeels de nacht kon slapen en wij per toerbeurt de wacht hebben gehouden. De zee was aardig ruig, vooral in het begin van de avond met 20 - 25 knopen wind op de kop en een zeegang van 3 a 4 meter, maar zij heeft zich zeer goed gehouden.

De volgende ochtend waren we exact met zonsopkomst bij de ingang van het rif en konden we probleemloos binnen lopen, gelijk naar de Bay of Islands in het hart van Vanua Balavu. Binnen het rif werden we verwelkomt door een walvis welke ons op ongeveer 30 meter langszij passeerde! Jammer genoeg was het wat regenachtig, maar ondanks dat een prachtige ongerepte omgeving zonder toeristen met aqua blauw water en volledig omsloten door land, zodat we bijna geen last hadden van de toch wel harde wind. De foto's van de omgeving geven een verdere indruk van deze prachtige omgeving, welke ook hard getroffen is door de cycloon Winston begin dit jaar.

Op Koro vernamen wij van een bevriende piloot van een aldaar wonende Canadees, dat deze met zijn professionele apparatuur windsnelheden tot 380 km/hr heeft gemeten. Ook het huis van deze Canadees was volledig geruïneerd en alleen de fundatie was nog zichtbaar, het huis van zijn buren, opgebouwd uit zeecontainers was eveneens verdwenen en sommige containers stonden ca. 300 meter verder tussen de bomen geparkeerd....!!

In het dorpje Malaka op Vanua Balavu hebben we een Sevusevu meegemaakt, dit is het officiële ritueel van ontvangst bij de chief van het dorp, waarbij wij dan een geschenk meebrengen in de vorm van Kava-roots, daarna werden wij door zijn assistent gezegend en wordt er een dankwoord uitgesproken, terwijl iedereen in het huis van de chief op de vloer zit in kleermakerszit (met onze leeftijd en inflexibiliteit is dat geen sinecure) en uiteindelijk geeft de chief ons permissie om te ankeren in "zijn" baai en om vrij in het dorp rond te lopen en te spreken met zijn dorpsgenoten.

Sander had in de paar mijl die we hier naar toe voeren een grote Spanisch Makrel gevangen, welke wij 's avonds heerlijk gerookt van de Cobb-BBQ hebben gegeten! De rest is in de vriezer gegaan voor de navolgende dagen. De volgende ochtend zouden wij door de kerkvoorganger begroet worden in verband met het afgeven van meegebrachte (voor ons "oude" kleding) en lege wijnflessen welke men weer gebruikt voor de opslag van kokosolie. Bij aankomst bleek de voorganger in de kerk te zijn in verband met een begrafenis, aangezien een van de dorpelingen 's nachts overleden was en gelijk ter aarde werd gesteld. Hierdoor hebben we hem kort gesproken en hij zou zondag na de mis de kleding verdelen onder de meest arme en behoeftige dorpsgenoten. Doordat we onvoldoende tijd hadden ivm met de vakantiedagen van S&P zijn we daarna gelijk vertrokken, maar mogelijk dat we dit jaar nog terug gaan om wat assistentie bij de wederopbouw van de huizen te geven.

Na een woelige trip het rif van Wailagilala ingevaren, in de pas had Sander met een van de twee hengels weer beet, maar deze vis was zo sterk dat hij volledig door de slip van zijn molen alle draad afwikkelde, tot tenslotte de draad brak en alles in zee verdween......, dit moet een enorme jongen geweest zijn, maar volgende keer beter!! Door de harde wind sloegen de golven over het rif heen en voelde Pascal zich niet zo lekker en is daarom wat vroeger naar bed gegaan, wij hebben daarna nog gezellig onder het genot van een oorlam "Uno" gespeeld alvorens we in onze kooi belandden.

In de pas van dit atol moest het ontzettend mooi zijn om te duiken, dus heb ik Sander en Pascal de volgende ochtend met de dinghy naar de pas gebracht. Doordat je in de dinghy erg laag op het water zit, konden we de pas bijna niet vinden maar na ruim 1,5 uur varen en bijna opgegeven te hebben toch nog gevonden. Hun duik was erg mooi en gelukkig meer dan de moeite waard, ik ben binnen het rif met de dinghy blijven wachten totdat ze weer boven kwamen en voldaan naar de boot terug gevaren die we binnen 25 minuten bereikten....

Vandaar uit zijn we de volgende dag doorgevaren naar de noordkant van Taveuni en voor anker bij het plaatsje Matei. 's Avonds bij een leuk restaurantje met een mooi uitzicht over de baai gegeten en besloten de volgende ochtend de watervallen aan de oostzijde van Taveuni te bezoeken. Om ca. 10.00 uur zou de bus langskomen dus ruim op tijd daar aanwezig, in de bus was zoals gewoonlijk iedereen erg vriendelijk en aardig, maar vandaag was men uitbundig en de chauffeur ondersteunde deze uitbundigheid door regelmatig op zijn claxon te hangen als we mensen tegen kwamen. De vrouwen gilden dan en werd er "Fiji Gold" geschreeuwd, aangezien het Vrijdag was dachten wij dat dit de aanloop naar het weekend was en Fiji Gold een van de biermerken is die men hier verkoopt!!

Pas aan het einde van de busrit begrepen we van de medepassagiers dat het niet om het bier ging, maar Fiji had in het eerst van hun bestaan een gouden plak met Rugby veroverd op de Olympische spelen te Rio !!!! Inmiddels was de zware bewolking overgegaan in hevige tropische regenval en werden we door de bus exact tegenover de entree van de watervallen afgezet. Daar eerst bijna een uurtje gewacht en besloten om de volgende bus terug te nemen, want het bleef met bakken uit de hemel te komen. Nog geen 5 minuten voordat de bus kwam werd het droog en toch besloten om de wandeling naar twee van de drie watervallen te doen, we kregen zelfs de laatste drie resterende paraplu's mee van de parkbeheerder! Na een mooie natte wandeling beide watervallen gezien en op de terug weg werden we door een medewerker (uit bezorgdheid van de park- beheerder) tegemoet gelopen, omdat we langer weg bleven dan gepland. Deze man bracht ons zelfs naar de 5 minuten verderop gelegen bushalte en nam daar pas de paraplu's in, dat was nog eens service!!

In de hoofdstraat uitgestapt (ook hier is dit een doorlopende straat met aan beide kanten woonhuizen en hier en daar een winkeltje of pompstation), maar hier was een winkel waar men de bekende Fiji-parels verkocht. Deze parels zijn bekend om hun mooie kleuren, variërend van goud verlopend naar blauw, pistache en chocolade, echter extreem kostbaar in vergelijking met de parels van Frans Polynesië.

Pascal werd diverse keren gevraagd of ze soms uit Tonga kwam, maar wij weten wel beter.

Ook de medewerkers van het lokale weerstation hebben een goed alternatief gevonden om hun informatie op ieder moment van de dag te presenteren, zie foto in het overzicht!!

De volgende dagen in Viani Bay hebben Sander, Pascal en Paulien enkele duiken gemaakt bij het Rainbow Reef, the White Wall en Purple Wall, ik kon ivm de nasleep van verkoudheid niet mee omdat het klaren niet zou lukken, zie enkele bijgaande foto's.

Van een medezeiler hadden we vernomen dat het koraal tussen de hoofdeilanden door de cycloon zwaar beschadigd was en daarom besloten om na drie dagen weer een nachttoer te maken naar Suva om te provianderen en vandaar uit door naar Beqa Island en Kadavu. We vertrokken bijna zonder wind, dus motor bij en natuurlijk had Sander zijn hengels weer uitgezet, want ja een lekker visje is natuurlijk niet te versmaden. Na ca. 2 uur waren we bijna het zuidpuntje van Taveuni eiland voorbij en gelukkig kwam toen de wind een beetje door en binnen 5 minuten liepen we ruim 7,5 - 8 knopen en nog geen half uur later een mooie Mahi Mahi aan de lijn. Sander draaide de lijn snel in, de zeilen ook weg om de snelheid uit de boot te halen en ik op het zwemtableau met de haak. Nadat ik de vis had gehaakt bloedde deze enorm en liet hem daarom even uitbloeden voordat het dek ook bloedrood was, maar toen we hem uit het water tilde sprong hij op, schoot van de haak, dook erin om na 2 meter weer even op te springen en ons gedag te zeggen..... Sorry San, daar ging je mooie vis!!

Gelukkig nog geen 20 minuten later had hij zijn broer of zus te pakken, weer dus een Mahi Mahi met een lengte van 80 cm en deze was er na aanhaken in 5 seconden uit en gelijk vastgebonden aan de staart voordat deze er ook weer in duikt!

Het schoonmaken en fileren was meer een kwestie van tijgeren over het dek, gewapend met mes en proberen alle vingers te behouden en de snijplank schoof ook gevaarlijk mee op de ruige golven, maar gelukkig is alles goed gegaan en van de kop en ruggengraat heeft Paulien een heerlijke vissoep gemaakt. Natuurlijk stond er die avond een heerlijk stukje Shashimi op het menu en ook nu heeft Pascal goed kunnen slapen en kwamen we om 7.00 uur aan bij Suva. Daar weer op anker bij de Royal Suva Yacht Club en met de bus naar de stad voor de inkopen.

Na het nodige ingeslagen te hebben nog wat door de stad geslenterd en 's avonds heerlijk bij een Indisch restaurant gegeten en met de taxi weer naar de boot.

De volgende ochtend richting Beqa Island en natuurlijk de wind pal op de kop, daarbij werd deze wind door enkele buien aangewakkerd en tot 30 knopen gehad met een zee van 3 a 4 meter golven, niet echt aantrekkelijk maar ja het was niet anders. Eenmaal aangekomen hebben Sander en Pascal gelijk afspraken gemaakt voor een paar speciale duiken, onder andere een duik waar vele haaien te zien waren omdat men ze ging voeren! In de briefing vooraf vertelde een marine-bioloog wat men verwachten kon, dat er onder andere enkele duikers meegingen die met staven de mogelijke nieuwsgierige haaien op een afstand zou houden. Ze hebben vele haaien gezien zoals bull-sharks, tiger-sharks, nurse-sharks en lemonsharks, daarnaast nog vele andere vissen die ook een graantje kwamen meepikken van de voeder-feest-partij!

Jammer genoeg hadden we ook hier veel regen en dus veel spelletjes gedaan, vooral UNO. In de middag van de 2e dag hebben we een bezoekje gebracht aan het dorpje in de baai, we werden verwelkomt door bijna alle kinderen, welke vooral aan Pascal en Sander hingen en werden we direct naar de Chief van het dorp gebracht. Ook hier weer de Sevusevu rituelen gehad, echter dit was minder officieel als op Vanua Bulavu, mede doordat we voor de kinderen wat speeltjes hadden meegebracht. De bellenblaas was het toppunt, dit hadden ze nog nooit gezien en ik heb de Chief aangegeven dat hij 's avonds met het bellenblaasbusje een spelletje kon spelen door een kogeltje in het doolhof te laten rondgaan!!

Uiteindelijk werden we door een plaatselijke visser getrakteerd op zijn sterke verhalen en toen we aangaven dat we weer terug gingen naar de boot haalden zijn kinderen onze dinghy netjes op, zodat wij voor het dorp konden instappen. Plots kwam een van de moeders van een van de kinderen naar ons toe en nodigde ons uit om een dag later bij haar thuis te komen eten, samen met enkele vrijwilligers, die naar later bleek bezig waren met een onderzoek naar het koraal. Overdag hebben Sander en Pascal nog 2 mooie duiken gemaakt en om ca. 18.00 uur wij naar het dorp en werden we door zowel de moeder als enkele kinderen op het strand al verwelkomt. Eenmaal thuis werden we voorgesteld aan de 6 vrijwilligers, haar man Mack en enkele van hun zeven kinderen. Er stond een tafel gedekt met vele goed gevulde schalen, 2 soorten gebakken vis met een aparte goed smakende vissaus, heerlijke koolsalade, wortelsalade, kousenband, gekookte pompoen, casave, kortom we hadden nog nooit zo lekker en smakelijk gegeten in Fiji!

Pas nadat de vrijwilligers, haar man en wij hadden gegeten mochten de andere kinderen pas wat eten, samen met Sawana de moeder/kokkin. Paulien had ruim 2 liter custard als dessert meegenomen en ook hier moesten de "vreemden" eerst van eten voordat de kinderen mochten, maar vaders kon er ook niet vanaf blijven, ze genoten volop!!

De volgende ochtend zijn we met rustig weer en zomaar droog weer naar de Kadavu eilanden, meer zuidelijk gevaren, het eerste stuk op zeil maar na het wegvallen van de wind de Volvo-zeilen maar bijgezet. In de loop van de middag kwamen we aan bij het eiland Ono en ook hier hebben we gelijk afspraken gemaakt met de locale duikorganisatie om de volgende dag te zwemmen met de manta-roggen en een duik(en) te maken bij enkele riffen. Mijn verkoudheid was dacht ik redelijk over en ben ook mee geweest, het zwemmen met de manta-roggen was fantastisch, we hebben er twee gezien die keer op keer over hun cleaning-station zweefden, de grootste had wel een spanwijdte 4 a 5 meter. Daarna 2 duiken gemaakt tussen de riffen, erg mooi vooral omdat we ook door grotten en spelonken door zwommen, allen gevuld met veel mooie tropische vissen.

Het klaren ging bij mij toch nog niet zo goed en daarom hebben Pascal en Sander de dag erop alleen nog 2 mooie duiken gemaakt. Jammer genoeg was het weer niet optimaal, dus nood gedwongen maar gezellig wat spelletjes gedaan en natuurlijk weer heerlijk gegeten, natuurlijk eea weggespoeld met wat lekkere wijntjes en nachtmutsjes....

We hebben ook nog een avond gezellig bij een mede-cruiser (Il Sogno) een sundowner gedronken en aansluitend hadden zij een heerlijke spaghetti maaltijd voor ons geprepareerd. Jammer genoeg had Paulien een koudje gevat en kon hier niet van genieten, maar dat maken we een andere keer wel weer goed....

Nadat we de volgende ochtend even een andere baai in zijn gevaren om beter internet te hebben, heeft Pascal nog gekeken of ze kon terug vliegen ,aangezien de wind de zee aardig ruig had gemaakt, maar de vluchten waren al vol of te laat voor haar. In de middag zijn we vertrokken om de ca. 120 Nm naar Nadi te overbruggen, de wind en zee waren pittig maar het schip voor met het bakstagwindje heerlijk en we liepen gemiddeld 8 a 9 knopen, wel met golven van 4 a 6 meter, dus van slapen na of voor de wacht kwam niet veel.

Exact om 06.00 uur, bij het eerste daglicht, kon ik de pas invaren en om 8.00 uur lieten we het anker in de baai van Nadi vallen, waarna we nog even een uiltje geknapt hebben. 's Middags zijn we Nadi nog even onveilig wezen maken, maar zowel de winkels als de restaurants vielen tegen en op advies van de Lonely Planet en de taxi chauffeur hebben we heerlijk gegeten bij een Tunesier. Deze was ca. 5 jaar eerder ook met een zeilbootje hier aangekomen, heeft een Parisienne hier leren kennen en zijn samen een restaurantje begonnen, echt de moeite waard en heerlijk gegeten!

Maar zoals altijd komen aan alle goede en leuke dingen weer een eind en hebben we Pascal en Sander aan het begin van de middag weer afgeleverd op het vliegveld voor de reis terug naar het warme Nederland!

Na twee dagen rustig aan gedaan te hebben zijn we afgelopen zaterdag naar de Mamanuca eilanden gevaren en heerlijk genoten van de rust en ruimte bij deze eilanden en sturen vanaf hier deze update!

Groetjes, ook van Paulien,

René

SY Bounty

HR 46-89