RenePaulien.reismee.nl

Isla de Marquises (Frans Polynesië)

Hallo allemaal,

We zijn inmiddels al weer ruim een week op het eiland Hiva Oa, een van de vele eilanden van de Marquises, onderdeel van Frans Polynesië, maar eerst nog even terug waar we vandaan kwamen, de Galapagos.

We hebben jullie al verteld wat het mysterie van de stinkende zee was, maar we hebben nog meer meegemaakt tijdens onze overtocht.

Allereerst was de afstand van de Galapagos naar dit eiland op de Marquises 3002 Nm, dit hebben we afgelegd in 21 dagen en 2 uur, waardoor we een gemiddelde snelheid hebben gehaald van bijna 6 Nm/uur. We hebben de Laxodroom-lijn gevaren, wat in principe de kortste en daardoor snelste afstand was, natuurlijk mits het bezeild is en dat was het.

De Zeemuis is ruim 7 dagen na ons binnen gekomen, hebben veel aangroei onder de boot, maar verder een goede reis gehad.

Tijdens onze 3 weken hebben we verschillende maanstanden gekend, we begonnen net na volle maan en 2 weken later bij nieuwe maan is het de gehele nacht aarde donker, soms hadden we iets licht van een grote felle ster, maar meestal zagen we niets.

Het is dan zo donker, dat je zelfs echt geen hand voor eigen ogen kunt zien, maar het heeft ook weer andere voordelen.

Doordat het zo donker is en ook het water zwart is, zie je door het fosforescerende effect van de algen in het water opeens de vissen om de boot heen weg schieten, soms zijn dit grote vissen, maar het effect is vooral mooi als hele scholen oplichten en dan opeens enkele meters naar links of rechts wegschieten. Vissen slapen vaak aan het oppervlakte en doordat we geen motor aan hebben horen ze ons pas op het laatste moment en zoeken dan een goed heen komen.

Wat ook een erg indrukwekkend gezicht is, buiten de verlichte boeggolf, is het water wat achter de boot weer samenkomt. Het is net of Harry Potter of een andere tovenaar langs is geweest en met zijn toverstok het water heeft geactiveerd met duizenden sterretjes. Je kan het natuurlijk ook zien alsof we een soort sleepcontact zijn die over een grote plaat schuift en door het slechte contact allemaal vonken achterlaat, in ieder geval is het een apart gezicht.

Ik denk ook dat ze goed van dit fenomeen gebruik kunnen maken bij het lokaliseren van grote scholen tonijn, wat ze vanuit een vliegtuig of helikopter doen.

Afijn zo slaat de verveling wel eens toe en beoordeel je in de stille nachtelijke uren sommige zaken toch met een iets andere insteek.

Wel hebben we beide het gevoel dat zulke lange oversteken onaantrekkelijk zijn en vaak eentonig, ondanks dat andere zeilers hier hoog over opgeven.

Het wacht lopen doen wij niet volgens de boekjes, maar meestal doet ik (René) de eerste dienst vanaf 20.00 uur tot 01.00 of 02.00 uur, dan neemt Paulien het roer over tot 05.00 of 07.00 uur, waarna ik het weer overneem tot Paulien wakker wordt.

Daarna ontbijten we en neem ik het laatste beetje slaap of ergens in de ochtend of begin van de middag, want beide goed uitgerust zijn is wel een must.

Gedurende deze reis hebben wij doorgaans goed weer gehad gelukkig weinig buien met harde wind en of regen en natuurlijk nog steeds een heerlijke temperatuur (30 - 35°C).

Doordat we regelmatig een hengeltje hadden uitstaan (zie onze dagelijkse posities omtrent de vangst) vingen we regelmatig een lekker visje, vaak een Mahi mahi (Goud Dorade), maar ook regelmatig bot of iets erg groots waardoor we de lures (kunstaas) soms compleet met stalen onderlijn verspeelden. Je kan uiteindelijk niet altijd mazzel hebben en ieder voordeel heb zijn nadeel......

Ja, je moet er wat voor over hebben om wat van de wereld te zien, maar voorlopig vinden we dit wel erg plezant!

Zoals al aangegeven hebben we onze nieuwe ankerplek na 21 dagen bereikt en wordt het nu weer tijd om voor een ander behangetje te kiezen, aangezien de locals ons al beginnen te (her)kennen!

Na aankomst hebben we de boot weer een beetje schoon gemaakt en gelijk de dinghy opgepompt om naar de kant te gaan. De motor erop, starten, lopen maar niet schakelen....gvd.... Bijna de gehele motor uit elkaar gehaald om bij de verharde uitgedroogde vetsmering te komen, totdat ik aan een laatste redpoging dacht om het geheel te verwarmen/verhitten, zodat het restant mogelijk nog vloeibaar werd en met de doorsmeerspuit nieuw vet door gepompt kon worden. Gelukkig goed resultaat en nu regelmatig bijhouden!

Inmiddels was het te laat geworden om naar de kant te gaan, dus lekker gegeten en onder de wol, nou ja laken, totdat we om 5 uur werden gewekt door een enorme knal, omdat we tegen een andere boot aan beukten door de swell die in de haven stond. Gelukkig was het niet onze fout, maar onze achterbuurman met zijn catamaran was van beide hekankers los en lag dus tegen ons aan. Nadat hij zijn ankers nieuw had uitgebracht weer in bed en om 6.00 uur werden we alweer gewekt door een andere buurman, omdat nu ons hekanker los was door de aanvaring met onze achterbuurman. Gauw bootje met nu werkend motortje erop laten zakken, extra ketting bij het hoofdanker gegeven en het hekanker opnieuw uitgebracht en om 7.00 uur weer lekker slapen.

De volgende ochtend bleek onze achterbuurman niet echt ontvankelijk te zijn voor de vergoeding van de reparatiekosten en hem duidelijk gemaakt dat hij de veroorzaker was en van anker was geslagen. Gelukkig kwam er die ochtend een gaatje vrij doordat iemand wegging en wij daar direct op af. Dit duurde even en ik had met de dinghy het hekanker opgehaald en dit lag in de boot incl. de nodige lijn (dia 35 mm). Doordat we enige tijd moesten wachten voordat we op hun plekje konden liggen, was de dinghy al een paar keer naar voren en achteren gewaaid en had natuurlijk de nodige lijn in het water achter gelaten.

Dus ja u raadt het al, wij laten het hoofdanker zakken, we varen rustig achteruit en opeens motor uit, die gvd lijn in de schroef.......

Ruim 1 uur bezig geweest om de lijn uit de schroef te halen en na de motor gestart te hebben bleek dat de schroef erg in onbalans was, de gehele boot staat te schudden als we iets gas geven.

Samen met Jeroen van de Zeemuis op onderzoek uit en nu blijkt dat de as krom is met een uitslag van ca. 10 mm. Met een grote hamer getracht de as te richten, maar dat gaat niet en besloten om een pijp te kopen, de schroef onder water te demonteren en proberen de as te richten! We kunnen hier in de buurt er niet uit en de eerste geschikte plek is Tahiti, 700 Nm verder op, maar dat betekent dat we alle atollen over moeten slaan en dat willen we eigenlijk niet!

Morgen varen we naar het eiland Fatuama, waar we mooi helder water hebben, gaan eerst nog een pijp van 1,5 mtr. kopen om de as te richten en hopelijk kunnen we dan tot Tahiti komen!

Daar mogelijk eruit en eventueel een nieuwe as monteren, incl. het opnieuw afstellen van de tandwielen die in de Saildrive zitten.

De achterbuurman die de veroorzaker van al deze ellende was heeft zijn anker gelicht toen we een dagje het eiland aan het bezoeken waren en natuurlijk niets achter gelaten!

Het is een mooi eiland, leuke vriendelijke mensen, geen stress en mooie tropische natuur. Om te wandelen zijn hier voldoende mogelijkheden, al adviseert men wel om een gids te nemen als van de paden wordt afgeweken.

De lijn in de schroef is en blijft natuurlijk mijn fout, maar het getuigt niet van enige socialisme om zo je hielen te lichten!

Jammer genoeg kwam mij een verhaal ter oren, dat hij in de vorige ankerplek ook al schade had veroorzaakt en daar ook met de noorderzon is vertrokken. We hopen zulk soort mensen niet meer tegen te komen, want uiteindelijk eten we nu wel deels van de straat!!

Niet dat ons financiële budget op is, maar dagelijks plukken of rapen we vele mango\'s van de bomen langs de openbare weg. Paulien maakt daar dan een heerlijke mango-shake van, wat ons dagelijkse vitamine shot is.

Hopelijk dat we de as, nadat we de klapschroef onder water gedemonteerd hebben, goed kunnen richten en onze reis zonder problemen kunnen voortzetten.

Jammer genoeg is het internet hier erg slecht of soms helemaal niet functionerend, zodat het kan zijn dat we dit bericht via de SSB-radio versturen en dan komen de foto\'s later wel!

Tot het vervolg verhaal,

groet, Paulien en René

SY Viskus

Isla Hiva Oa (Marquises = Frans Polynesië)

Reacties

Reacties

Mila Ostende belgie

Beste Pauline en Rene

Wat een verhaal, hoop dat alles ok is geworden met de boot! En dat jullie die eigenaars toch tegen het lijf zult komen die jullie boot beschadigd hebben.
Bij ons is het killig en nat brrrr

Groetjes uit het winderig koude natte belgie

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!